Game of the World Tree – ตอนที่ 14 ผู้ชำนาญการแบกหาม

พวกนี้ประหลาดเกินไป มองยังไงก็ผิดปกติสุด ๆ!

ทำไมพวกผู้ถูกเลือกถึงเป็นแบบนี้ไปได้?!

อลิซรู้สึกสับสนระคนยุ่งเหยิง

เมื่อผ่านไปครู่ใหญ่ ๆ พลันบังเกิดละอองแสงสีเขียวซีดรวมกลุ่มกันเป็นร่างคล้ายมนุษย์อย่างช้า ๆ ณ กิ่งก้านสาขาของต้นไม้โลก

อึดใจต่อมา ร่างเอลฟ์หนุ่มหัวทรงชี้ฟูค่อย ๆ โผล่ออกมาพร้อมกับลำแสงศักดิ์สิทธิ์ระยิบระยับ เขาคือเดมาเซียที่โดนอลิซโจมตีใส่ไปในช่วงก่อนหน้านี้

เขากลืนน้ำลายด้วยความหวาดกลัว

“แม่เจ้าโว้ย … เธอทำชั้นกลัวแทบตาย พลังของ NPC คนนี้อย่างโหด โชคดีว่าชั้นลดระดับความเจ็บไว้ล่วงหน้า …”

ฟื้นคืนชีพ? … เขาถูกชุบชีวิต?

อลิซจ้องมองรูปร่างที่คุ้นเคยท่ามกลางความตื่นตะลึง

“อย่าได้กังวล อลิซ พวกผู้ถูกเลือกเป็นอมตะ …”

สุรเสียงของพระมารดาพลันดังขึ้นในใจของอลิซ เธอรู้สึกสงบลงอย่างแปลกประหลาด ราวกับมีพลังบางอย่างแฝงมากับน้ำเสียงนั้น

“พระมารดา!”

อลิซรู้สึกสงบใจเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย แต่วินาทีถัดมาดวงตาคู่งามพลันแดงก่ำราวกับกำลังจะร่ำไห้ … ไม่มีใครรู้ว่าเธอตื้นตันหรือระทมทุกข์กันแน่

“พระมารดาคะ .. พวกเขา … พวกเขา …”

เด็กสาวเสียงขาดช่วง

“อะแฮ่ม … อย่าได้กังวลไป”

อีฟไอแห้ง ๆ ในขณะที่พยายามปลอบใจนักบวชสาว

“พวกเขาอาศัยอยู่ในอีกโลก พวกเขาคือผู้ที่ตกทุกข์ได้ยากจากโชคชะตา และพบกับความกดดันทางจิตใจมาอย่างหนักหน่วง พวกเขาจึงระบายออกมาแบบนั้น … การได้เป็นเหล่าผู้ถูกเลือกคือการหลีกหนีความจริงรูปแบบหนึ่ง ทว่า … พวกเขาล้วนมีศักยภาพ …”

เหตุการณ์นี้ไม่ได้เกินความคาดหมายของอีฟ ที่ตนเองอาจจะได้ผู้เล่นประเภทหลุดโลกมาบ้างไม่มากก็น้อย

ในวินาทีที่อีฟตัดสินใจเลือกผู้เล่น เหล่าเกมเมอร์ทั้ง 300 ชีวิตล้วนใช้ชีวิตอย่างจริงจังเกมมิ่ง หรือเป็นผู้มีอิทธิพลในวงการเกม

การอยู่ในโลกออนไลน์เป็นเวลานานเกินไป หรือการตัดขาดชีวิตทางโลกแล้วเข้าสู่วงจรมนุษย์เงินเดือน ทำให้คนบางกลุ่มพัฒนาบุคลิกที่ไม่เจริญหูเจริญตาเท่าไร ความกลัวหนึ่งเดียวในใจของคนพวกนี้คือการกระทำประหลาด ๆ ของตนจะสร้างปัญหาได้ไม่หนักพอ หรือไม่น่าตื่นเต้นพอ คนกลุ่มนี้จะเล่นเกมด้วยวิธีประหลาด ๆ จนกว่าตนจะเข้าใจระบบเกมอย่างถ่องแท้ …

ทักษะของพวกเขาจัดอยู่ในระดับแกร่งของแท้

กล่าวโดยสรุป พวกผู้เล่นตัวเบ้ง ๆ มักจะบ้า ๆ บอ ๆ กันเป็นปกติ

อย่างไรก็ตาม เรื่องเหล่านี้คงอธิบายให้อลิซฟังไม่ได้ …

หลังจากนิ่งเงียบอยู่พักใหญ่ อีฟตัดสินใจกล่าวกับเด็กสาว

“คิดเสียว่าพวกเขามีอาการทางจิตก็ได้นะ”

อลิซรู้สึกหมดคำจะกล่าว

“อย่างไรก็ตาม จงสบายใจเถิด พวกเขาไม่ได้เป็นคนไม่ดี อีกทั้งยังมีความขยันอย่างยิ่งยวด จงไว้วางใจและมอบหมายให้พวกเขาทำสิ่งใดตามประสงค์ … และเหล่าเอลฟ์ 300 ตนนี้เป็นเพียงกลุ่มแรก วางใจได้ว่าเหล่าผู้ถูกเลือกกลุ่มถัดไปจะมีความเป็นปกติ”

กลุ่มถัดไป? ยังจะมีมาเพิ่มอีกเหรอคะ?

อลิซตกใจแทบสิ้นสติ

ด้วยความที่ตนสัมผัสได้ถึงความตื่นตะลึงของหญิงสาว อีฟจึงรีบแก้ความเข้าใจเป็นพัลวัน

“อย่าห่วงไป พวกเขาจะไม่เป็นเช่นนี้ไปตลอด”

อีฟใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ถ่ายทอดบางสิ่งเข้าสู่จิตใจของอลิซ

“สิ่งนี้คือรายการภารกิจประจำวันที่สามารถมอบให้เหล่าผู้ถูกเลือก ภาระงานเหล่านี้จะดึงความสนใจของพวกเขาได้เป็นอย่างดี”

อีฟตั้งใจว่าจะใช้เหล่าสาวกผู้ซื่อสัตย์เป็น NPC สำหรับงานจิปาถะเช่นเดียวกับเกมออนไลน์ทั่วไป สิ่งที่อีฟต้องทำคือการปูระบบเกมให้มีธีมชัดเจนและคอยชี้นำอย่างเหมาะสม

และสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่อีฟตั้งใจให้เกิดขึ้น เพื่อสร้างอารยธรรมยุคใหม่ที่ทั้งเหล่าผู้เล่นและชนพื้นเมืองสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างกลมกลืน!

อีฟตั้งใจให้อลิซเป็นไกด์สำหรับผู้เล่นใหม่ และเป็น NPC สำหรับเควสรายวัน ในเวลาเดียวกันก็เป็นหนึ่งในคนที่อีฟหมายตาไว้ให้เป็นผู้ชี้นำเหล่าเกมเมอร์ที่อยากจะเปลี่ยนอาชีพเป็นนักบวชในอนาคต

เป้าหมายระยะสั้นของอีฟในตอนนี้ คือการใช้ภารกิจรายวันมาเป็นตัวกระตุ้นให้ผู้เล่นเพิ่มความแข็งแกร่ง และสร้างเมืองเล็ก ๆ ขึ้นมาใหม่!

เมืองนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นของอารยธรรมยุคใหม่!

อลิซสัมผัสได้ถึงบางสิ่งในหัวทันทีที่อีฟสำแดงปาฏิหาริย์เป็นแสงสว่างวูบหนึ่ง

รายการภารกิจ?

เธอพิจารณาเนื้อหาพลางพึมพำด้วยความฉงน …

“ซ่อมวิหาร …”

“เก็บรวบรวมไม้ …”

“สร้างบ้าน …”

อลิซไม่รู้จะสรรหาคำพูดใดมาอธิบายความรู้สึกของตนในเวลานี้

นี่มันงานจับกังชัด ๆ เลยไม่ใช่เหรอคะ?

พวกผู้ถูกเลือกจะยอมทำของเหล่านี้จริง ๆ เหรอ?

งานจิปาถะแบบนี้เคยเป็นหน้าที่ของผู้ใช้แรงงานในยุคที่อำนาจของเอลฟ์ยังเฟื่องฟู … แต่ว่าผู้มาเยือนเป็นผู้ถูกเลือก! ที่สำคัญคือพวกเขาดูไม่ได้เป็นสาวกของพระมารดาด้วยซ้ำ

ที่เกินคาดสุด ๆ คือความไร้หัวนอนปลายเท้าแถมยังป่าเถื่อน …

พวกเขาจะเชื่อฟังจริง ๆ เหรอ?

แถมงานพวกนี้ต้องใช้การร่วมแรงร่วมใจอย่างเลี่ยงไม่ได้!

อลิซจมดิ่งสู่ความสับสนอันไร้ก้นบึ้ง

“ไม่สิ เราจะมัวคิดแบบนี้ไม่ได้!”

สาวน้อยส่ายหน้าอย่างแรงจากความรู้สึกผิดที่ตนเกิดความสงสัย

พระมารดาถูกเสมอ!

ในนามของสาวกแห่งธรรมชาติและนักบวชผู้ใกล้ชิดเทพธิดา นี่จะต้องเป็นบททดสอบที่เราจะต้องทำให้มันสำเร็จลุล่วงให้ได้!

อลิซภาวนาแด่องค์เทพีอยู่ในใจ และวาดนิ้วเป็นสัญลักษณ์ต้นไม้อันเป็นตัวแทนแห่งธรรมชาติในระดับอก

เธอหายใจเข้าลึกครั้งหนึ่ง แล้วจึงหันไปเผชิญหน้ากับเหล่าผู้เล่นอีกครั้ง

ในวินาทีนี้ทุก ๆ คนยังคงมีพฤติกรรมประหลาด ๆ แต่ไม่มีใครคิดจะเข้ามารับทัณฑ์สวรรค์จากเธอแล้ว

ยิ่งมองเหล่าเอลฟ์ที่กำลังแสดงกริยาลิงโลด อลิซยิ่งรู้สึกผิดหวังมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามมาด้วยอาการปวดเศียรเวียนเกล้า …

เราจะเริ่มอย่างไร? ทำอย่างไรให้พวกเขารับเอางานเหล่านี้ไปทำได้ด้วยความสมัครใจ? หากทุกคนเป็นดั่งที่พระมารดากล่าวล่ะก็ ช่างน่าสงสารยิ่งนัก …

การที่พวกเขาแสดงออกมาในรูปแบบการกระทำที่สุดขั้วเช่นนี้ มันต้องเป็นเพราะความเครียดสะสมในระดับจิตใจและจิตวิญญาณแน่ ๆ

ในอีกโลกคงเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส และความเศร้าโศกที่ไร้ที่สิ้นสุดอย่างแน่แท้ …

เมื่อเอลฟ์สาวหวนคิดถึงสิ่งที่ตนเพิ่งกระทำลงไป ความรู้สึกผิดพลันเกาะกุมจิตใจของเธอ …

“เราทำตัวรุนแรงเกินไปไหมนะ?”

“แม้เอลฟ์หนุ่มผมแดงคนนั้นจะน่ารำคาญไปหน่อย แต่เราจะปล่อยให้ความรู้สึกส่วนตัวมาเป็นอุปสรรคต่อหน้าที่ไม่ได้ ยังไง ๆ พระมารดาก็มอบหมายหน้าที่นี้ให้กับเรา เราควรขอโทษพวกเขาไหมนะ …”

ระหว่างที่กำลังคิด อลิซพบว่าบรรยากาศโดยรอบพลันเงียบสงัด

นักบวชสาวเงยหน้าขึ้น เธอพบสายตานับร้อย ๆ จับจ้องมาโดยไม่คาดคิด แววตาพวกเขาเหมือนกำลังจ้องขุมสมบัติเคลื่อนที่ได้ …

อลิซเคยเห็นสายตาแบบนี้จากเหล่านักผจญภัยที่ไม่หวั่นเกรงต่อความตาย และพ่อค้าผู้โลภมาก ร่างเล็ก ๆ ของเธอสั่นกลัว

แถมตอนนี้พวกเขายังเริ่มกระซิบกระซาบกันด้วยความตื่นเต้น

“เออแก ได้รับแจ้งเตือนจากระบบปะ? ตอนนี้เรารับเควสรายวันได้จาก อลิซ นักบวชแห่งธรรมชาติ!”

“ได้ยินสด ๆ เลย มันบอกว่าเราเป็นผู้กล้าที่จะกอบกู้อารยธรรมเอลฟ์ด้วย”

“ชั้นได้เหมือนกัน!”

“นักบุญ! น้องสาวจริง ๆ คือนักบุญ!”

“ไปรับเควสเร็ว! รีบรับเควสเร็ว! ชั้นอยากจะเปลี่ยนอาชีพเป็นนักเวทใจจะขาดแล้ว”

ในชั่วพริบตา เหล่าผู้ถูกเลือกโถมตัวเข้ามาดั่งคลื่นราวกับได้รับคำสั่งบางอย่าง อลิซรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล

พระมารดาทรงมีพระบัญชาแด่พวกเขาเหรอคะ?

อลิซพยายามสงบสติอารมณ์ เธอหยุดครู่หนึ่งและกล่าวขึ้น

“มีใคร … อยากจะรับภารกิจไหมคะ?”

แววตาของเอลฟ์นับร้อยฉายแววสดใสพลางชูมือกระโดดเหยง ๆ

“รับ! รับ! รับ!”

“โอ้แม่สาวน้อยยยย! ให้เควสพี่เร็ว!”

“ท่านอลิซ! ผมอยากได้เควส!”

“น้องอลิซ! ชุดน้องสวยเหลือเกิน! ช่วยมอบภารกิจให้พี่ได้ไหม?”

เป็นอีกครั้งที่อลิซหมดคำจะกล่าวราวกับสมองของตนหยุดทำงานไปชั่วขณะ

เพียงชั่วพริบตาเดียว เหล่าตัวประหลาดในคราบเอลฟ์พร้อมใจกันเอาอกเอาใจเธอ

เมื่อมองเหล่าเอลฟ์ที่โถมกันเข้ามารับภารกิจแล้วทะยานออกไปด้วยความตื่นเต้นขั้นสุด อลิซรู้สึกด้านชาไปทั้งร่าง

“พระมารดาพูดถูก พวกเขามีปัญหาทางสมองอย่างแรง

…

หลี่มู่พยายามแทรกตัวฝ่าฝูงชนเข้ามาพลางกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง

“เกมนี้เหมือนจริงเกินไปแล้ว แค่จะรับเควสยังต้องแย่งกันขนาดนี้ พอถึงช่วง open beta เมื่อไรมีหวังแย่งกันจนเกมแตก …””

แม้เขาจะบ่นออกมาทางวาจา ทว่าในใจกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเปิดหน้าต่างระบบเพื่อตรวจสอบเป้าหมายภารกิจที่เพิ่งได้รับจากอลิซเมื่อครู่

[ภารกิจสุ่มรายวัน: รวบรวมไม้ รางวัลคือค่าประสบการณ์ 50 – 300 แต้ม]

“เก็บไม้เรอะ? เหมือนว่าจะเอามาสร้างบ้านกันสินะ ก็ดี ไม่ยาก แถมเป็นงานที่เราคุ้นเคย”

หลี่มู่เคยอาศัยในฟาร์มในบริเวณใกล้กับป่าแห่งหนึ่งในสมัยเด็ก เขาคุ้นชินกับการตัดต้นไม้เป็นอย่างดี

“แถมเราจะได้ค่าประสบการณ์อย่างน้อย 50 หน่วยและทำซ้ำได้ แปลว่าเราจะเก็บเลเวลได้อย่างรวดเร็วถ้าทำเควสไปเรื่อย ๆ … แต่เหมือนเควสจะถูกสุ่มใหม่ในทุก ๆ ครั้งแฮะ”

ระหว่างที่ตรวจสอบภารกิจ หลี่มู่เดินเข้าสู่วงเวทเคลื่อนย้ายตามที่รายละเอียดเควสระบุ สิ่งนี้ทำให้เหล่าผู้เล่นสามารถเทเลพอร์ทไปสู่โคนต้นไม้โลกที่อยู่ต่ำกว่าจุดนี้ประมาณหนึ่งกิโลเมตร

เหล่าผู้เล่นรอบตัวล้วนทำสิ่งที่คล้าย ๆ กัน

ชั่วพริบตานั้นพลันปรากฏเอลฟ์นับร้อย พวกเขาพุ่งตัวผ่านป่าพร้อมเสียงอึกทึกเป็นกลุ่มใหญ่

…

สูงขึ้นไป ณ ยอดมหาพฤกษา มีเทพธิดานามว่าอีฟกำลังรู้สึกโล่งใจ ในขณะที่เฝ้าดูเหล่าผู้เล่นที่ประพฤติตนในทางที่เหมาะสม

…

…

…

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

T/N: เคยต้องเข้าแถวยาวประมาณ 299 คนไหมคะ

ถั่วยังไม่เคยค่ะ

แต่คิดว่าคนรับเควสคนสุดท้ายน่าจะรู้สึกเมื่อยประมาณนึง …

…

ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ

Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _