Game of the World Tree – ตอนที่ 21 นี่คือเควสลับใช่ป่ะ

Game of the World Tree

เวลาบนดาวสีฟ้าผ่านไปกว่าสามวัน นับจากวันเปิดตัวเกม The Kingdom of Elves ซึ่งหมายถึงกว่าสิบสองวันภายในผืนทวีปซากัส

ผู้เล่นที่มีเลเวลถึง 10 ค่อย ๆ ทวีจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว จากบรรดาผู้เข้าร่วมทดสอบกว่า 300 ชีวิต

… เดมาเซีย

เขาคือหนึ่งในผู้เล่นสายพละกำลังที่อัพระดับถึงเลเวล 10 เมื่อวันก่อน และเป็นหนึ่งในบรรดาผู้ร่วมชะตากรรมที่ค้นพบว่าหลอด EXP ของเลเวล 10 ไป 11 นั้นแตกต่างจากระดับก่อนหน้าอย่างมหาศาล ซึ่งต้องใช้ค่าประสบการณ์ร่วมหมื่นแต้ม

ช่วงเลเวล 9 ไปเลเวล 10 ใช้ค่าประสบการณ์เพียงแค่ 3,000 แต้มเท่านั้น

เมื่อเหล่าผู้เล่นเริ่มคุ้นเคยกับระบบเกม พวกเขาพัฒนาลู่ทางมากมายเพื่อให้ได้ค่าประสบการณ์อย่างรวดเร็วเท่าที่จะเป็นไปได้

วิธีที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในปัจจุบันคือการล่ามอนสเตอร์ และการทำภารกิจเช่นเดียวกับเกมอื่น ๆ

ทว่ามันมีบางสิ่งที่ต่างไปจากเกมอื่น สิ่งนั้นคือของที่เหล่าผู้เล่นทุกคนล้วนประสบเมื่อไปล่ามอนสเตอร์ เป็นความโชกเลือดในระดับสมจริงจนทุกคนสงสัยว่ามันได้รับการอนุมัติให้สร้างได้อย่างไร แน่นอนว่าผู้เล่นจำนวนมากไม่คุ้นชินกับดีกรีความเดือดระดับนี้ แต่สุดท้ายทุกคนก็เริ่มด้านชาอย่างเลี่ยงไม่ได้ …

อย่างไรก็ตาม เกมนี้ถึงขั้นเคลมว่าเป็นเกม VR ที่มอบประสบการณ์สมจริงที่สุด! หากผู้เล่นท่านใดไม่ชอบระบบนี้ก็สามารถใช้เครื่องมือในระบบมาช่วยเบลอความรุนแรงได้อย่างง่ายดาย

หลังจากเลเวล 9 เหล่าผู้เล่นก็แบ่งกรุ๊ปกันเป็นสองกลุ่มใหญ่ ๆ กันตามสไตล์การเก็บเลเวล

ผู้เล่นสายดั้งเดิมบางกลุ่มอย่าง นกกาเหว่า เลือกที่จะอยู่ในค่ายและพัฒนาเลเวลสู่ระดับเหล็กด้วยการทำภารกิจต่าง ๆ

ในขณะที่ผู้เล่นเจนศึกหลายคนเลือกที่จะผจญภัยไปรัศมี 10 กิโลเมตรโดยรอบเพื่อท้าทายชะตาฟ้าดินของตน

เหล่าผู้เล่นสามารถรับค่าประสบการณ์จากการตัดไม้ การล่าสัตว์อสูร ทว่าสิ่งมีชีวิตในโซนปลอดภัยล้วนอ่อนแอเกินกว่าจะใช้วิธีดังกล่าวให้ได้ผลคุ้มค่าคุ้มเวลา ดังนั้นค่าประสบการณ์จากสิ่งเหล่านี้จึงห่างไกลจากการทำภารกิจอยู่เป็นโยชน์

ดังนั้น ผู้เล่นบางกลุ่มจึงได้ริเริ่มความคิดที่จะออกนอกโซนปลอดภัยเพื่อหาสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งสมน้ำสมเนื้อ ด้วยความคาดหวังว่าจะได้รับค่าประสบการณ์ที่ดี

หลังจากที่ลังเลกันอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดผู้เล่นบางกลุ่มก็ตัดสินใจที่จะออกจากเซฟโซน ผจญภัยไปในบริเวณนอกมินิแมพเพื่อหาอสูรป่าที่ควรค่ากับการล่า

การตัดสินใจครั้งนี้นับว่าสัมฤทธิ์ผล เมื่อกลุ่มผู้เล่นนำโดย ข้าวกล่อง พบเข้ากับงูหลามยักษ์เลเวล 9 นอกบริเวณปลอดภัย พวกเขาล่ามันสำเร็จและได้รับรางวัลเป็นค่าประสบการณ์จำนวนมาก

ข่าวเรื่องการล่าสัตว์อสูรนอกโซน แพร่กระจายไปในกลุ่มผู้เล่นราวกับไฟลามทุ่ง จำนวนผู้เล่นที่ออกไปเสี่ยงโชคในบริเวณนอกเขตปลอดภัยจึงมากขึ้นเรื่อย ๆ

แม้กระทั่งกลุ่มผู้เล่นสายภารกิจบางคนก็เลือกที่จะเข้าร่วมกับสหายสายฟาร์มมอนรุ่นบุกเบิกเหล่านี้

อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นส่วนมากก็เลือกที่จะทำตามระบบสอนเล่น และอัพเกรดเลเวลของตนผ่านระบบภารกิจอย่างมั่นคง

การคาดโทษจากการตายในเกมรุนแรงยิ่งขึ้นตามระดับเลเวลที่เพิ่มมา ไม่มีใครอยากจะกลับไปเริ่มต้นใหม่จากหนึ่งจากโทษของการตาย

แน่นอนว่าผู้เล่นบางกลุ่มไม่พอใจกับระบบการชุบชีวิตของเกมนี้ จนถึงขั้นเปิดประเด็นกลางกระดานสนทนาหลายต่อหลายครั้ง … อีฟจึงใช้ความคิดเห็นเหล่านั้นมาใช้ประกอบการปรับสมดุลเกม

ความสมจริงเกินเหตุจนน่าวิตกของการล่าอสูร ยังส่งผลให้ผู้เล่นส่วนน้อยเลือกจะออกไปผจญภัยแม้จะมีระบบโมเสกช่วยเบลอเนื้อหารุนแรง ตอนนี้ผู้เล่นสายฟาร์มมอนส่วนใหญ่จึงเป็นชายหนุ่ม

เดมาเซียเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ชื่นชอบการสำรวจ เขาเคยพลาดตายหลายต่อหลายครั้งก่อนเลเวล 5 และเก็บเลเวลตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตเพื่อกลับมายืนอยู่จุดเดิม ในขณะเดียวกัน หลี่มู่และนกกาเหว่าอยู่ในระหว่างการพุ่งสู่ระดับเหล็ก!

เนื่องจากเดมาเซียไม่อยากถูกทิ้งห่างไปไกลเรื่อย ๆ จากหลี่มู่ เขาจึงตัดสินใจออกเดินทางโดยรวมกลุ่มกับผู้เล่นชายอีกสามคนที่อยู่ในช่วงเลเวล 10 เหมือนกัน

ชายหนุ่มทั้งสี่คนนี้ มีสามนายเป็นสายกายภาพ และอีกหนึ่งชายเป็นสายเวทมนตร์ พวกเขาตัดสินใจบอกลาเขตปลอดภัยและก้าวเข้าสู่ความเวิ้งว้างนอกมินิแมพไปด้วยกัน

ทันทีที่พวกเขาออกจากเซฟโซน ทุก ๆ อย่างล้วนยากขึ้นอย่างก้าวกระโดด บรรดาแมกไม้ในป่ายิ่งดูแปลกพิศดารขึ้นไปอีกขั้น

เดมาเซียและผองเพื่อนค่อย ๆ รุกคืบไปตามป่า พวกเขาหมั่นใช้อาวุธทำสัญลักษณ์ระหว่างทางพลางสอดส่องบริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง เพื่อเตรียมตั้งรับเหล่าสัตว์อสูรที่อาจปรากฏตัวขึ้นมา

“ต้นไม้มันเยอะไปปะ? เดินยากเป็นบ้า”

“เอาน่ะเอาน่า มันเป็นป่าที่ไม่เคยมีคนบุกเบิกนี่นา”

“ลูกพี่เดมาเซีย แน่ใจป่าวว่าแหล่งข้อมูลพี่เชื่อถือได้? มันจะมีงูหลามยักษ์แถวนี้จริงดิ?”

“สบายใจได้เลย! มันต้องอยู่แถวนี้แหละ! เราจ่ายค่าข้อมูลนี้ให้กับพี่ข้าวกล่องด้วยต้นสนตะวัน เขาบอกว่าเขาเห็นมันแถวนี้แบบเต็มสองตา”

เดมาเซียทุบอกของตนสร้างความมั่นใจให้กับเพื่อนร่วมทีม

ระบบเกมในปัจจุบันยังไม่เอื้อให้เหล่าผู้เล่นแลกเปลี่ยนกัน เนื่องจากยังไม่มีระบบเงินตรา ทุกวันนี้จึงยังเป็นการใช้ไอเท็มต่าง ๆ มาเป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยน ที่สำคัญคือทรัพยากรโดยรอบมีอยู่อย่างจำกัด ราคาของวัตถุดิบหายากจึงยิ่งล้ำค่าเป็นพิเศษ ซึ่งอีฟได้เตรียมระบบ แต้มผลงาน ไว้แทนค่าเงินเป็นที่เรียบร้อย โดยจะประกาศใช้งานหลังจากผู้เล่นอัพเกรดเป็นเลเวล 11 ได้สำเร็จ

“อย่างงี้นี่เอง!”

ทุกคนล้วนโล่งใจเมื่อได้ยินคำอธิบายจากเดมาเซีย

พวกเขาเคลื่อนพลต่อไปอย่างช้า ๆ

ไกลกว่าร้อยเมตรในทิศเบื้องหลังชายหนุ่มทั้งสี่ ปรากฏแววตาเจิดจ้าคู่หนึ่งคอยสังเกตพวกเขาทุกฝีก้าว

มันคือโอ๊คการ์ด นามว่าเบอร์เซิร์กเกอร์

ร่างขนาดมหึมาของมันสามารถซ่อนตัวได้อย่างอย่างแนบเนียนท่ามกลางต้นไม้โบราณ มันบีบร่างอันสั่นเทาของก็อบลินตนหนึ่งไว้ …

มันเฝ้ารออยู่บริเวณโบราณสถานฟลอเรนซ์และจับเอาก็อบลินเลเวล 10 ตนนี้มา เบอร์เซิร์กเกอร์ได้ทุบร่างก็อบลินจนมันจะตายอยู่รอมร่อ

เบอร์เซิร์กเกอร์คอยเฝ้าสังเกตท่าทางของเหล่าผู้เล่นอย่างใกล้ชิดพลางบีบก็อบลินสภาพใกล้ตายไว้ในกำมือ

กลุ่มเดมาเซียไม่ทันตระหนักถึงสายตาที่จับจ้องอยู่แม้แต่น้อย พวกเขาเดินทางอย่างสนุกสนานไปในป่าพร้อมกับสนทนาอย่างออกรส

“พวกเรามาไกลแค่ไหนแล้วหว่า”

“เกือบ ๆ จะเจ็ดกิโลจากเขตปลอดภัยล่ะ”

“ชู่ว เบาหน่อยพวก ตอนนี้เราอยู่นอกเซฟโซนนะ เดี๋ยวได้ดับยกตี้ถ้าเจอกับมอนระดับเหล็กเข้าจัง ๆ”

ในวินาทีนั้น เดมาเซียซึ่งเป็นผู้นำทีมพลันดูหวาดวิตก หูแหลมของเขาขยับเล็กน้อย เขาขยับนิ้วส่งสัญญาณให้ทั้งทีมเงียบพลางกระซิบแผ่วเบา

“เงียบแปป! เราได้ยินบางอย่าง!”

เสียงของเขาดูตื่นเต้นเล็กน้อย

ผู้เล่นทั้งสี่พร้อมใจกันเงียบลงในทันที จิตวิญญาณชายหนุ่มล้วนลุกโชคด้วยความตื่นเต้น พวกเขาค้อมตัวลงต่ำพลางกลั้นหายใจ สายตาทุกคู่สอดส่องไปรอบกายอย่างระแวงระวัง

“แอ๊ แอ๊ แอ๊–!”

เสียงกรีดร้องโหยหวนโทนแหลมสูงดังขึ้นทำลายความเงียบสงัดจากทิศทางเบื้องหน้า ฝูงนกกาล้วนแตกตื่นกันพัลวัน

ทุก ๆ คนคว้าอาวุธคู่กายออกมาโดยพร้อมเพรียงด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“แอ๊ แอ๊ แอ๊–!”

ต้นตอของเสียงกรีดร้องขยับเข้ามาใกล้ทุกขณะ และแฝงไปด้วยความคลุ้มคลั่งอย่างผิดปกติ ทุกคนเข้าสภาวะพร้อมปะทะด้วยหัวใจที่เต้นระรัวอยู่ในอก

“มันอยู่ข้างหน้านี้ …”

เดมาเซียกล่าวอย่างสุขุม

ในวินาทีที่เขาพูดจบ พลันปรากฏร่างเขียวผอมแห้งบุกป่าฝ่าดงออกมาเบื้องหน้า ร่างของมันอยู่ในผ้าขี้ริ้ว นัยน์ตาของมันแดงฉาน มันพุ่งเข้าใส่กลุ่มชายหนุ่มอย่างบ้าคลั่ง

“ก … ก็อบลิน?”

สมาชิกทีมทั้งสามตะโกนพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียง

จอมเวทหนึ่งเดียวในทีมเร่งร่ายคาถาประเมิน ก่อนจะเผยแววตาสดใส

“มันเลเวลสิบ! แถมมันกำลังบาดเจ็บ!”

“มันไม่มีอาวุธ!”

“แถมมันค่อนข้าง … ดุ! มันไม่กลัวเราเลยเรอะ?”

แววตาเดมาเซียเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น เขาเหวี่ยงดาบของตนพลางเอ่ย

“ใครสนล่ะ? ค่าประสบการณ์วิ่งมาแล้วเว้ย! ฆ่ามัน!”

“ฆ่ามัน!”

“อย่าให้มันหนีไปได้!”

ทุกคนตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน

ก๊วนชายหนุ่มพากันคว้าอาวุธเข้าเชือดเฉือนก็อบลินเต็มแรง พลางตะโกนโหวกเหวก

ทว่า ก็อบลินกลับพุ่งเข้าปะทะอาวุธท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน มันตายอนาถคาคมมีดโดยไม่แม้แต่จะหลบเลี่ยง …

ในวินาทีที่มันจะสิ้นลม พลันปรากฏแววตาอันโล่งใจในตาน้อย ๆ ของมัน

ทักษะพลียุทธค่อย ๆ เริ่มทำงานโดยอัตโนมัติ ร่างกายก็อบลินพลันทรุดโทรมราวกับผ่านช่วงเวลานับสิบ ๆ ปีก่อนจะสลายกลายเป็นผงธุลีต่อหน้าทุกคน

ในขณะเดียวกัน ชายหนุ่มทั้งสี่ได้รับการแจ้งเตือนจากระบบเกี่ยวกับค่าประสบการณ์ที่พวกเขาได้รับจากการล่า

ทุกคนยังคงดูงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ทำไมมันไม่หลบหว่า …?”

“ไม่รู้ดิแถมแบบ … เหมือนก็อบลินมันอยากจะรีบตายมากกว่า”

“เราก็ว่างั้น เหมือนว่ามันโดนตัวอะไรไล่กวดมา …”

“โอย … ยืมไหล่แปปดิ เห็นเลือดแล้วเวียนหัวอ่ะพวก …”

“…”

“…”

“…”

“อ่ะเดี๋ยว นี่มันอะไร?”

ผู้เล่นคนหนึ่งย่อตัวลงสำรวจกองขี้เถ้าที่เคยเป็นร่างของก็อบลิน เขาหยิบวัตถุประหลาดที่เปล่งประกายในกองฝุ่นขึ้นมา

มันคือผลึกคริสตัลที่เปล่งแสงสีเขียวอ่อน ๆ ราวกับมีพลังลึกลับบางอย่างภายในนั้น

“ของดรอป?”

“ไหนลองใช้สกิลวิเคราะห์ … เอ … ดูข้อมูลไม่ได้แฮะ หรือนี่คือไอเท็มเควส?”

สี่สหายชายหนุ่มล้วนสับสนระคนตื่นเต้น

ในวินาทีนั้น แมกไม้เบื้องหน้าถูกร่างมหึมาแหวกออก เงาทะมึนของบางสิ่งขนาดใหญ่ทอดลงบนผู้เล่นทั้งสี่

มันคือเบอร์เซิร์กเกอร์ที่เดินออกจากป่า เจ้ายักษ์ไม้ได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าทุก ๆ คน

เหล่าผู้เล่นเงยหน้ามองโอ๊คการ์ดที่สูงกว่าสามสิบเมตรเบื้องหน้า พวกเขากลืนน้ำลายด้วยความตระหนกถึงขีดสุด

“นี่มันอะไรวะเนี่ย?”

“ยักษ์ไม้?”

“ห … ใหญ่โคตร …”

เดมาเซียลอบคิดบางสิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเผยแววตาอันเจิดจรัส

“เขาคือโอ๊คการ์ด! พวกเราเจอโอ๊คการ์ดตัวเป็น ๆ!”

“โอ๊คการ์ด? ไม่ใช่ว่านั่นคือ NPC สุดลึกลับที่พี่มู่เคยพูดถึงเหรอ?”

“แน่นอน! เราเคยเห็นสกรีนช็อตที่ถ่ายติดเขาด้วย!”

เดมาเซียพลันนึกบางสิ่งออกมาทันควัน

“มิน่า ก็อบลินมันถึงวิ่งหน้าตั้งมาแบบไม่คิดชีวิต คงเป็นโอ๊คการ์ดที่ไล่ล่ามาตลอดทาง …”

เดมาเซียชะงักหลังพูดจบประโยค

แต่เดี๋ยวก่อน …

ไม่ใช่ว่าพวกตูไปแย่งเหยื่อของเฮียแกมาเรอะ?

ในวินาทีนี้เหมือนว่าสี่หนุ่มจะมีความคิดที่คล้ายกัน พวกเขามองกันด้วยสายตาเลิ่กลั่ก เตรียมพร้อมจะโกยแน่บทันทีถ้าจำเป็น

พวกเขารู้ดีว่าตนไม่สามารถประเมินความคิดของ NPC ในเกมนี้ด้วยประสบการณ์จากเกมอื่นได้ เหล่า NPC มีความทุกข์และความสุขที่สมจริงอย่างยิ่งยวด แม้ว่าโอ๊คการ์ดจะอยู่ฝั่งเดียวกับพวกเขา แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นพันธมิตรผู้รักสงบเสมอไป …

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเจ้านี่เกิดบ้าเลือดขึ้นมา …

ชายหนุ่มจ้องมองร่างสูงกว่าสามสิบเมตรที่หน้าตาดูดุร้ายเอาเรื่องด้วยความหวั่นเกรง

พี่ใหญ่คนนี้ดูจะไม่เป็นมิตรเท่าไรนะ …

ทว่าการกระทำของโอ๊คการ์ดกลับทำให้ทุกคนตะลึงงันอีกรอบ

ร่างสูงของมันหยุดลง ทีท่าของมันย่อลงค้อมคำนับเล็กน้อย ยื่นแขนไม้ขนาดใหญ่ข้างหนึ่งวาดสัญลักษณ์มหาพฤกษาในระดับอก และกล่าวด้วยเสียงทุ้มราวกับสุภาพบุรุษสูงวัย

“ผู้ถูกเลือกผู้สูงศักดิ์ทั้งหลาย ขอบคุณสำหรับการสังหารโจรป่าหยาบช้า และเพื่อแสดงถึงความขอบคุณ ข้าจะมอบสิ่งที่เหมาะสมให้ตามความปรารถนาของพวกท่าน”

เหล่าผู้เล่นมองกันและกันด้วยความสับสน

“โจร”

“มันขโมยอัญมณีนี้มาเหรอ?”

“สิ่งที่เหมาะสมกับความปรารถนาของพวกเรา?”

เดมาเซียดูเข้าใจบางอย่างขึ้นมาโดยพลัน เขาตบต้นขาตนเองฉาดใหญ่พร้อมเอ่ย

“เจ้าพวกบ้า … นี่มันเควสลับแน่ ๆ! มันต้องเป็นเควสลับแน่ ๆ! พวกเราคงเจอเนื้อเรื่องลับเข้าเต็ม ๆ!”

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

T/N: เคยคิดจะทำเควสลับใน Tree of Savior เพื่อปลดอาชีพชิโนบิ – นักมวย – มิโกะ – รูน นับถือใจคนที่ทำด้วยตัวเองจนเสร็จจริง ๆ ค่ะ … โดยส่วนตัวได้ทำไปแค่ชิโนบิและรูน นอกจากสองอาชีพนี้คือกดใบข้ามเอาหน้าตาเฉย

สาเหตุที่หยุดทำ เพราะตอนนั้นออนไลน์ทิ้งไว้เฝ้าแมพอยู่เป็นวัน ๆ เพื่อหาของเควส แบ่งทีมกันอย่างดี 6 คน เฝ้าแต่ละแชนแนลคอยรายงานผล ทีนี้มันไม่เกิดสักทีเลยส่ง ticket หาทีมงาน แล้วพบว่าไอเท็มเควสนี้ติด bug จริง ๆ !!

… ไอเท็มเควสลับนี้จะไม่ spawn อย่างแน่นอน ต้องรออัพเดท

ถ้าไม่นับมิตรภาพระหว่างทาง คืออดหลับอดนอนอย่างเสียเปล่าค่ะ

นั่นล่ะค่ะ

จบเลย จบจริง ๆ ไม่คิดจะทำเควสประเภทจ่ายเวลาสูง ๆ อีก

ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ

Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432

_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _

Game of the World Tree

Game of the World Tree

Status: Ongoing
สงครามแห่งเทพเมื่อ 1,000 ปีก่อนก่อให้เกิดการจุดสิ้นสุดของยุคแห่งองค์มหาพฤกษาโลกาอันเป็นต้นกำเนิดและศูนย์รวมของเหล่าเอลฟ์ นำไปสู่การล่มสลายของอารยธรรมเอลฟ์ภายหลังจากเหตุการณ์นั้น … ผ่านไปกว่าสหัสวรรษ ต้นไม้โลกต้นใหม่ถือกำเนิดขึ้น อีฟ อึกก์ดราซิลล์ ผู้เป็นดั่งมารดาแห่งสรรพสิ่ง มาพร้อมกับความสามารถในการเข้าถึงเครือข่ายอินเตอร์เน็ตบนดาวเคราะห์สีคราม อีฟได้เริ่มแผนการดึงตัวเหล่าผู้เล่นจากดาวแห่งนั้นมาช่วยในการฟื้นฟูอารยธรรม เพื่อพาตนและผองเผ่าเหล่าสาวกกลับไปสู่ความเกรียงไกรเฉกเช่นในอดีต

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท