ผู้เล่นทั้งสามเผยรอยยิ้มสุดแสนจะจริงใจหลังจากชะงักไปชั่วครู่ด้วยคำพูดของเดมาเซีย
“จริงเดะ?”
“แน่ใจนะพี่ชาย?”
เดมาเซียทุบอกตนเองพลางกล่าว
“แน่นอน! เราเล่นเกมออนไลน์มาหลายปี เจออะไรทำนองนี้มาหลายครั้งแล้ว!”
หนึ่งในสมาชิกทีมพลันพึมพำขึ้นมาอย่างแผ่วเบา
“แต่พี่มู่บอกว่าเกมนี้มันเกินสามัญสำนึกของพวกเรา …”
แค่ก
เดมาเซียสำลัก เขากระแอมถี่ ๆ พลางปัดมือปัดไม้แก้เขินอยู่พักใหญ่
“เอาน่า! ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้อ่ะ จริงป่ะ?”
ทันทีที่จบประโยคดังกล่าว เดมาเซียชำเลืองไปทางโอ๊คการ์ดอย่างตื่นเต้น มันกำลังรอคำตอบรับจากเอลฟ์หนุ่มทั้งสี่ เขาหันกลับมาหาเพื่อนร่วมทีมของตนพร้อมเอ่ย
“เดี๋ยวเราเจรจากับเขาแปป พวกนายฟังนะ งานนี้รอเงียบ ๆ! ถ้ามีรางวัลภารกิจก็เดี๋ยวมาแชร์กันทีหลัง!”
สมาชิกปาร์ตี้ทั้งสามผงกหัวอย่างรวดเร็ว
พวกเขาเชื่อใจเดมาเซียเป็นอย่างมาก แม้ว่าผู้เล่นคนนี้จะทำตัวแปลกประหลาดกว่าคนส่วนใหญ่ แต่โดยเนื้อแท้แล้วมั่นใจได้ว่าเขาเป็นผู้ที่มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อย่างสูง
“พวกท่านได้ข้อสรุปหรือยัง?”
เสียงทุ้มของโอ๊คการ์ดดังขึ้นจากด้านบน
เดมาเซียกรอกตาพลางหัวเราะลั่น
เขาอยากจะวางตัวให้ดูไร้พิษภัย และดูเชื่อใจได้เท่าที่จะทำได้ แต่ด้วยเหตุผลบางประการ เดมาเซียมักจะดูตลกโปกฮาและแฝงความทะลึ่งแทบทุกอิริยาบถ จนเข้าขั้นหล่อเสียของหากพิจารณาจากหน้าตาของเอลฟ์หนุ่ม
“อะแฮ่ม สวัสดี! พวกเราได้ข้อสรุปแล้วครับ .. เอ่อ … คุณคือโอ๊คการ์ดใช่ปะ?”
เดมาเซียวาดสัญลักษณ์ต้นไม้ในระดับอก เขาเรียนรู้จากท่าทีของโอ๊คการ์ด แต่ภาพที่ออกมากลับดูเก้ ๆ กัง ๆ …
เบอร์เซิร์กเกอร์นิ่งอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตอบ
“ใช่ ข้าคือโอ๊คการ์ดระดับเงิน นามว่าเบอร์เซิร์กเกอร์”
“โฮ่ย! ระดับเงิน? ลุงเขาเลเวลอะไรอ่ะ?”
“เบอร์เซิร์กเกอร์? หละ…. ลุงบี?”
“เห็นมะ เค้าคือลุงบีจริง ๆ …”
เหล่าผู้เล่นกระซิบกระซาบกันทันทีที่ได้ยินคำตอบของโอ๊คการ์ด ลุงบีคือฉายาที่ผู้เคยพบเห็นได้ตั้งให้กับเบอร์เซิร์กเกอร์
เดมาเซียหันไปทำท่าทำทางเป็นเชิงให้เงียบใส่ทุกคน ก่อนจะหันกลับมายิ้มกริ่มกับเบอร์เซิร์กเกอร์อีกครั้ง เขาถูสองมือมือไปมาพลางพูดด้วยน้ำเสียงสดใส
“โอ้ เป็นท่านเบอร์เซิร์กเกอร์นี่เอง … อ่ะแฮ่ม … ขออภัยที่ตอนแรกพวกเราไม่ได้นึกไปถึงท่าน … ว่าแต่ของที่ว่ามานั้น ใช่สิ่งนี้หรือไม่?”
เดมาเซียหยิบคริสตัลสีเขียวที่ได้จากกองเถ้าถ่านของก็อบลินออกมา มันส่องประกายวูบไหวสะท้อนในนัยน์ตาของโอ๊คการ์ด พร้อมกับร่างยักษ์ที่พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ
“ใช่”
ใช่จริงด้วยเว้ย!
หัวใจของเดมาเซียเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น เขาหยุดครู่หนึ่งเพื่อคิดทบทวนบางสิ่ง ก่อนจะสอบถามโอ๊คการ์ดอีกครั้งอย่างระมัดระวัง
“ท่านบอกว่า … ท่านจะมอบสิ่งที่พวกเราปรารถนาให้?”
เบอร์เซิร์กเกอร์ชำเลืองมองเดมาเซียพลางพยักหน้า มันกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเต็มเปี่ยมไปด้วยความจริงใจ
“ใช่ ตราบใดที่คำขอนั้นเหมาะสม”
โอ๊คการ์ดกล่าวย้ำอีกครั้ง
ในวินาทีที่เดมาเซียถูกเบอร์เซิร์กเกอร์จ้องมอง เขารู้สึกราวกับตนกำลังถูกมองอย่างทะลุปรุโปร่ง เขาสั่นเล็กน้อยพลางกระแอมหลายครั้งติด ๆ พร้อมกับความคิดสุดละโมบทั้งหลายที่มลายหายไปสิ้น
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกัดฟันถาม
“ท่าน … พอจะบอกพวกเราได้ไหมว่าสิ่งนี้คืออะไร?”
เดมาเซียพนันกับความเป็นไปได้ ว่าคริสตัลก้อนนี้คือกุญแจสำคัญของเนื้อเรื่องบางอย่าง!
เมื่อพิจารณาจากท่าทีของโอ๊คการ์ดแล้ว มันดูเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะครอบครองวัตถุศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้
ซึ่งถ้าในกรณีนั้น ประวัติของวัตถุชิ้นนี้ย่อมเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องลับอย่างแน่นอน!
เบอร์เซิร์กเกอร์นิ่งไปครู่หนึ่งหลังจากได้ยินคำขอของเดมาเซีย มันเอ่ยถามอีกครั้ง
“ความปรารถนาของท่านคือเรื่องนี้งั้นเหรอ?”
เดมาเซียใจเต้นรัวเมื่อได้ยินดังว่า
โคตรเด็ด!
ถ้าบทสนทนามันไหล ๆ มางี้ แปลว่าเราเลือกทางที่เหมาะจริง ๆ!
ความตื่นเต้นของเดมาเซียเพิ่มพูนขึ้นอย่างรวดเร็ว
สมาชิกทีมทั้งสามต่างก็รู้สึกไปในแนวทางเดียวกัน พวกเขาสบตากันและพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง
“ใช่ครับ! โปรดเล่าเรื่องราวของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ให้พวกเราฟังเถิด!”
ทันทีที่ได้ยินการตอบกลับของเหล่าผู้เล่น ยักษ์ไม้ค่อย ๆ ยื่นแขนของมันมาทางเดมาเซีย เขาชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะหยิบคริสตัลก้อนนั้นวางลงบนมือขนาดใหญ่ของเบอร์เซิร์กเกอร์
โอ๊คการ์ดรับผลึกคริสตัลกลับมา มือหนาของมันวาดสัญลักษณ์ต้นไม้ในระดับอกอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความกระตือรือร้น
“สิ่งนี้คือหยาดคริสตัลพระโลหิตของพระมารดา เป็นสิ่งที่หลงเหลือมาจากมหาสงครามเมื่อพันปีที่แล้ว และมันจะช่วยให้พระมารดาฟื้นพลังได้รวดเร็วยิ่งขึ้น”
ไอเท็มชิ้นนี้มีไว้ฟื้นฟูพลังของเทพธิดาจริงดิ?
เหล่าผู้เล่นตกอยู่ในความตะลึง พวกเขาตระหนักขึ้นมาทันทีว่าเนื้อเรื่องหลักของเกม The Kingdom of Elves คือการช่วยเหลือเทพธิดาแห่งธรรมชาติ อีฟ อึกก์ดราซิลล์ และชนเผ่าเอลฟ์ในการหวนคืนสู่อำนาจ!
หรือว่าพวกเราจะวิ่งชนเควสหลักเข้าเต็ม ๆ! นี่มันไม่ใช่แค่เควสลับทั่วไปแล้ว!
ชายหนุ่มทั้งสี่ล้วนตื่นเต้นเป็นอย่างมาก หัวใจของพวกเขาเต้นรัวด้วยความคาดหวังบางอย่าง
เบอร์เซิร์กเกอร์ชำเลืองมองเอลฟ์ทั้งสี่หลังจากที่เล่าความเป็นมาของคริสตัลก้อนนั้น แววตาของมันแฝงไปด้วยความขอบคุณ
“ท่านผู้ถูกเลือก ข้าขอขอบคุณในความช่วยเหลือของพวกท่าน ความกล้าหาญของพวกท่านเป็นสิ่งที่น่านับถือ ข้ากำลังจะกลับไปสู่วิหารแห่งธรรมชาติเพื่อนำสิ่งศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ไปคืนแด่พระมารดาพร้อมกับเล่าถึงความช่วยเหลือจากพวกท่าน … สนใจจะมากับข้าไหม?”
สิ้นเสียงโอ๊คการ์ด พลันปรากฏหน้าต่างระบบขึ้นในระยะมองเห็นของทุกคนพร้อม ๆ กับเสียงแจ้งเตือนสุดน่ารัก
[ปุ่กิ๊ง–! ค่าความประทับใจของเบอร์เซิร์กเกอร์เพิ่มขึ้น 20 หน่วย ระดับความสนิทได้พัฒนาสู่ขั้น เป็นมิตร ]
[เบอร์เซิกเกอร์ชวนท่านเข้าร่วมปาร์ตี้ ต้องการเข้าร่วมหรือไม่?]
เข้าตี้?
ตาทั้งสี่คู่เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นอย่างรวดเร็ว
ระบบปาร์ตี้ในเกม The Kingdom of Elves จะแชร์ค่าประสบการณ์ให้กับสมาชิกทุกคนอย่างเท่าเทียม นอกจากนี้ยังอนุญาตให้สมาชิกปาร์นี้แชร์มินิแมพของตนได้
ตั้งแต่เกมเปิดให้บริการมา ระบบนี้เคยถูกใช้เพื่อการรวมทีมระหว่างผู้เล่นเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่มีการเชิญชวนเข้าปาร์ตี้โดย NPC!
ในเวลานี้ ชายหนุ่มทั้งสี่มั่นใจว่าพวกตนได้พบกับเงื่อนไขการเกิดเนื้อเรื่องลับอย่างแน่นอน!
เดมาเซียและผองเพื่อนที่ทั้งหัวใจกำลังเปี่ยมไปด้วยความปีติ พร้อมใจกันพยักหน้ารับอย่างเอาเป็นเอาตายราว
“ไปครับ! พวกเราไปครับ!”
“เยี่ยม!”
โอ๊คการ์ดพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ
มันค้อมร่างมหึมาลง พลางทำท่าเป็นแนวเชิญชวน
“เชิญขึ้นมา … หนทางกลับมันอีกยาวไกล ข้าจะพาพวกท่านกลับไป”
เอาจริงเด้!
เหล่าผู้เล่นหันมองกันและกันด้วยความตื่นเต้น เพราะโอกาสที่จะได้เดินทางไปบนไหล่ของโอ๊คการ์ดคงไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย ๆ!
นี่เป็นเควสลับแน่ ๆ! พวกเราจะได้ลองขี่หลังลุงบีระดับเงินตั้งแต่ก่อนจะเปิดระบบนี้!
พวกเขาแทบจะหัวเราะออกมาเมื่อคิดภาพความแตกตื่นของผู้เล่นอื่น ที่จะได้เห็นพวกตนกลับค่ายด้วยการโดยสารไปบนไหล่ของโอ๊คการ์ด
“มาเร็วพวก! ขึ้นรถเร็ว!”
เอลฟ์ทั้งสี่หัวเราะอย่างสนุกสนานพลางปีนป่ายขึ้นไปบนไหล่ของยักษ์ไม้ราวกับลิง พวกเขานั่งลงบนไหล่ด้วยความตื่นเต้น
“ตรงนี้อย่างสูงอ่ะ!”
“ลุงบีสูงจริง ๆ!”
“ขยับหน่อยดิ ตูจะนั่งชมวิวข้าง ๆ!”
ความตื่นเต้นของเหล่าผู้เล่นดูจะไม่จบลงง่าย ๆ
“จับให้มั่นล่ะ ข้าออกเดินทางล่ะนะ”
เบอร์เซิร์กเกอร์ขยับร่างสูงใหญ่ขึ้นอย่างเชื่องช้า และเริ่มออกเดินไปสู่มหาพฤกษาทันทีที่เห็นทุกคนนั่งลงเรียบร้อย …
…
สภาพโดยรอบ ณ บริเวณโคนต้นไม้โลกในปัจจุบัน ดูแตกต่างจากไม่กี่วันก่อนโดยสิ้นเชิง
การร่วมมือร่วมใจของผู้เล่นจำนวนสามร้อยชีวิต ที่มาพร้อมเวทมนตร์และทักษะดาบ ได้ก่อให้เกิดสิ่งสถาปัตยกรรมสไตล์จีนที่น่าทึ่งจนยากจะหาสิ่งใดมาเปรียบ …
เมืองแห่งนี้ถูกพัฒนาในระดับที่ตื่นตะลึงจากฝีมือการออกแบบของผู้เล่นสายก่อสร้างอย่าง นกกาเหว่า โดยสิ่งอาคารทั้งหมดถูกก่อสร้างขึ้นมาด้วยระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน
ณ ใจกลางเมือง ปรากฏวิหารขนาดเล็กที่ได้รับการตกแต่งอย่างวิจิตร สิ่งปลูกสร้างหลังนี้เป็นที่ตั้งของรูปสักการะแห่งเทพโบราณ อีฟ อึกก์ดราซิลล์ และยังเป็นที่พักของนักบวชแห่งธรรมชาติ อลิซ
บริเวณลานหน้าวิหารนี้เป็นจัตุรัสที่สามารถจุได้กว่าพันชีวิต นอกจากนี้อลิซยังสร้างวงเวทเคลื่อนย้ายให้เหล่าผู้เล่นใช้เดินทางระหว่างจุดเกิดใหม่บนมหาพฤกษา เพื่อมาสู่ลานกว้างได้โดยตรง
ณ ใจกลางจัตุรัสได้ถูกออกแบบให้เป็นเส้นทางสัญจรสี่สายแยกไปทั้งสี่ทิศ ในทุก ๆ เส้นทางจะรายล้อมไปด้วยบ้านของผู้เล่นที่สร้างจากไม้ พวกมันมีหน้าตาแตกต่างกันไป บางบ้านก็มีบริเวณสวนเป็นของตน
ด้วยเหตุนี้ หมู่บ้านสำหรับมือใหม่จึงค่อย ๆ เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา …
ขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงวัน
ผู้เล่นจำนวนมากเดินกันขวักไขว่ในบริเวณเมือง พวกเขากำลังทำภารกิจที่เกี่ยวข้องกับสิ่งปลูกสร้างเพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์ของตน
ตึง …
ตึง …
เสียงของบางสิ่งบางอย่างที่มีขนาดใหญ่ กำลังเดินเข้ามาใกล้อย่างช้า ๆ
“เสียงอะไรน่ะ?”
ผู้คนพากันหยุดมือพลางหันไปทางต้นกำเนิดเสียง บริเวณชายป่าทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองมีการสั่นไหวเกิดขึ้น พร้อมกับฝูงนกที่บินขึ้นด้วยความตื่นตระหนก
ร่างสูงใหญ่ของยักษ์ไม้ที่มีขนาดกว่า 30 เมตรค่อย ๆ ฝ่าป่าทึบออกมา มันกลายเป็นเป้าสายตาของผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนในทันที
“โฮ่ย! นั่นมันอะไรอ่ะ? มนุษย์ต้นไม้?”
“ไม่! นั่นคือโอ๊คการ์ด! เราเคยเห็นเค้าที่ขอบโซนปลอดภัย! เค้าแข็งแกร่งมาก!”
“ทำไมเขามาที่แคมป์เราอ่ะ?”
เกิดความโกลาหลเล็ก ๆ ขึ้นในกลุ่มผู้เล่นพร้อม ๆ กับความสงสัยใคร่รู้ของทุกคน
“เดี๋ยว … ไม่ใช่ว่าพวกที่นั่งอยู่บนไหล่นั่นคือเดมาเซียกับคนอื่น ๆ เรอะ?”
ในวินาทีนั้น มีผู้เล่นตาไวบางคนสังเกตเห็นเอลฟ์บนไหล่ของโอ๊คการ์ดและกล่าวออกมาด้วยความตกใจ
ผู้เล่นทุกคนพากันตะลึงงันจากข้อมูลที่ได้รับ
โอ๊คการ์ดค่อย ๆ เดินเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ทุกคนสามารถมองเห็นใบหน้าอันมีความสุขระคนขี้เล่นของเดมาเซียอย่างชัดเจน ความแตกตื่นกระจายไปในกลุ่มผู้เล่นอย่างรวดเร็ว
“แม่เจ้าโว้ย! ไอ้บ้าเดมาเซียจริงด้วย!”
“พวกนั้นจริงด้วย! พวกเค้าไปนั่งบนไหล่โอ๊คการ์ดได้ไงอ่ะ?”
“โคตรเด็ด! อิจฉาว้อย!”
“เดมาเซีย! เดมาเซีย! ทำได้ไงอ่ะ?”
ผู้เล่นทุกคนหยุดภารกิจของตนและวิ่งกรูกันเข้าไปล้อมวงด้วยความฉงนปนตื่นเต้น
เดมาเซียจับคว้ากิ่งบริเวณศีรษะของเบอร์เซิร์กเกอร์เพื่อยืนขึ้นบนไหล่ เท้าแขนข้างหนึ่งไว้บนเอว เงยหน้าขึ้นพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงอันดังก้อง
“ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเราได้ปลดเนื้อเรื่องลับ!”
เนื้อเรื่องลับ?
ในวินาทีนั้นกลุ่มผู้เล่นทั้งหมดพลันส่งเสียงอื้ออึงด้วยความตื่นเต้น
…
…
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _
T/N: วันนี้ตื่นเช้าเหมือนวันทำงานเลยค่ะ คิดว่าหลังจากนี้น่าจะมีกิจกรรมทำไปตลอดจนกว่าจะจบโปรเจ็คแปล จะพยายามไม่อู้นะคะ ทำงานก็สนุกนะ แต่การแปลก็สนุกไปอีกแบบ ทั้งสองอย่างนี้เป็นสิ่งที่ทำแล้วจะไม่ง่วงไม่หลับค่ะ
การที่ไม่ง่วง ถั่วคิดว่ามาจากความตื่นตัว มีการคิดตลอดเวลา
ไม่ใช่เพราะว่าเพราะกินเยอะหรอกค่ะ
… จริง ๆ นะ
…
ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ
Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _
