“แม่เจ้าโว้ย! เวิลด์บอส!”
“เดมาเซียดวงดีเว่อร์! ปกติเอ็งอย่างเกลือเลยไม่ใช่เรอะ?”
“รางวัลอย่างเยอะ ฉายาพิเศษ ก็อบลินสเลเยอร์! คืนชีพสมบูรณ์อีกตั้งสามที ไหนจะค่าประสบการณ์กับแต้มผลงานอีกเพียบ!”
“เราขาดเปอร์อีกไม่กี่ร้อยก็จะอัพเวล 11 แล้วอ่ะ”
“เราด้วย! เราด้วย!”
แววตาของเหล่าผู้เล่นล้วนลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
ในเกมทั่ว ๆ ไป ภารกิจล่ามอนสเตอร์ระดับสูงเช่นเวิลด์บอสมักจะต้องใช้ความร่วมแรงร่วมใจจากผู้เล่นทั้งเกม และมักจะให้ผลตอบแทนคุ้มค่าเป็นอย่างยิ่ง
“หือ? เดมาเซียมันลากบอสไปไหนของมันหว่า …”
บางคนเริ่มสังเกตจุดแดงบนมินิแมพซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางอื่น
“บ้าจริง มัวแต่กลัวจนกลับบ้านไม่ถูกเลยเรอะ?”
“เค้าอาจจะอยากป้องกันวงเวทเคลื่อนย้ายน่ะ …”
สีหน้าของผู้เล่นบางคนหมองหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด
“แต่เดี๋ยวก่อน … จะปล่อยเดมาเซียตายคนเดียวไม่ได้ ลองคิดว่าถ้าจู่ ๆ คนที่ลากอยู่พลาดตายขึ้นมา แล้วถ้าบอสมันหายไปจากเกมอ่ะ? เควสของพวกเราก็จะล้มเหลว!”
“เออ เป็นไปได้ว่ะ!”
“จริง! รีบไปกันเถอะงั้น!”
“ลุยลุย! ไปล่าบอสกัน!”
เหล่าผู้เล่นวิเคราะห์สถานการณ์อย่างรวดเร็วก่อนจะตัดสินใจมุ่งหน้าไปปราบบอสทันที เนื่องจากพวกตนกลัวว่าจะคลาดกับเป้าหมายของภารกิจไป
“ลุยลุยลุย! ไปยำบอสกัน!”
“อย่าลืมอาวุธเริ่มต้น! คำแนะนำบอกว่ามันมีผลพิเศษเพิ่มแดเมจ!”
“แปป! รีบบอกพวกในค่ายให้รับเควสเร็ว เวียนกันมาสะกิดบอสซักทีก็คงได้เปอร์! โอกาสตีเวิลด์บอสครั้งแรกเลยนะ! ”
ภายในช่วงเวลาสั้น ๆ เหล่าผู้เล่นล้วนแห่กันไปทางจุดแดงบนมินิแมพ พวกเขาสะพายดาบโค้งและธนูที่ได้จากพวกก็อบลินไว้ และเลือกใช้อาวุธไม้ที่ได้รับตั้งแต่ตอนสร้างตัวละคร
ผู้เล่นต่างคุ้นชินกับการต่อสู้หลังจากที่ได้ปะทะกับเหล่าก็อบลินนับครั้งไม่ถ้วน ภาพของผู้เล่นนับร้อยมุ่งหน้าไปหาเวิลด์บอสจึงดูคุกคามเป็นอย่างยิ่ง
ในเวลาเดียวกัน เหล่าผู้เล่นที่ค่ายต่างได้รับข่าว พวกเขาเคลื่อนย้ายมาด้วยวงเวทพร้อมกับอาวุธครบมือ ในเวลานี้ทุกคนได้รับภารกิจและหวังเป็นอย่างยิ่งที่จะมีส่วนร่วมในการสังหารเวิลด์บอส ใบหน้าของพวกเขาเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น
เหล่าผู้ถูกเลือกทั้งหมด พร้อมใจกันเคลื่อนพลไปอย่างพร้อมเพรียง!
เบอร์เซิร์กเกอร์ผู้คอยสอดส่องเหล่าผู้เล่นรู้สึกทึ่งกับภาพตรงหน้า
“องค์พระมารดา! เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?”
“เราบอกพวกเขาว่า ณ ที่แห่งนั้นมีนักบวชก็อบลินตนหนึ่งผู้ครอบครองพลังมหาศาล มันปลุกโหงพรายขึ้นมาจำนวนมากด้วยวิญญาณของเหล่าเอลฟ์”
นักบวชก็อบลินที่ใช้วิญญาณเอลฟ์มาเป็นเครื่องมือ?
โทสะของโอ๊คการ์ดพลันปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรงเมื่อได้ยินประโยคดังว่า
ไอ้พวกก็อบลินชั่วร้ายเลวทราม! บังอาจลบหลู่ดูหมิ่นพระมารดา!
เบอร์เซิร์กเกอร์อยากจะรีบปรี่เข้าไปสังหารก็อบลินตนนั้นด้วยตัวเอง แต่มันจำเป็นต้องระงับความรู้สึกนี้ไว้เมื่อนึกถึงตัวตนที่อยู่เบื้องหลังเหล่าก็อบลิน
ไม่ … ข้าจะทำให้แผนของพระมารดาพังลงแบบนั้นไม่ได้ …
หือ … ข้าว่าเรื่องนี้มันบางสิ่งแปลกไป …
เดี๋ยว …
ในพริบตานั้น มันพลันตะหนักบางสิ่ง เบอร์เซิร์กเกอร์ก้าวลุกขึ้นจากแมกไม้ มันกล่าวด้วยความตะลึงเมื่อมองเหล่าผู้เล่นจำนวนมากที่กำลังยกทัพกันอย่างบ้าคลั่ง
“พระมารดา … ท่าน … ท่านหมายความว่าผู้ถูกเลือกกลุ่มนี้กำลังมุ่งหน้าไปสังหารนักบวชก็อบลิน?”
แม้โอ๊คการ์ดจะไม่เคยเห็นก็อบลินตนนั้น ทว่ามันมั่นใจว่านักบวชก็อบลินย่อมไม่อ่อนแอ พิจารณาจากความสามารถในการควบคุมวิญญาณเอลฟ์
ศึกครั้งนี้ย่อมเป็นความท้าทายที่ใหญ่หลวงสำหรับผู้ถูกเลือก
พวกเขาไม่ใช่สาวกของพระมารดา แต่ในเวลาที่เกียรติยศของเทพธิดาถูกดูหมิ่น พวกเขากลับเริ่มศึกโดยปราศจากความลังเล!
เบอร์เซิร์กเกอร์ได้ยินเสียงของเหล่าผู้เล่นตะโกน ‘บุก!’ ‘เพื่อปวงเอลฟ์! เพื่อเทพธิดา!’ …. มันรู้สึกประทับใจเป็นอย่างยิ่ง
พระมารดา ท่านช่างมองการณ์ไกลยิ่งนัก
เมื่อนึกถึงความรู้สึกไม่ดีที่มันมีต่อเหล่าผู้ถูกเลือกในช่วงก่อนหน้านี้ เบอร์เซิร์กเกอร์ยิ่งรู้สึกว่าตนควรจะทำความรู้จักกับพวกเขามากขึ้น
และเมื่อเบอร์เซิร์กเกอร์เห็นแววตาอันบ้าคลั่งและสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นของเหล่าผู้เล่น ความรู้สึกของมันพลันเปลี่ยนไปอีกครั้ง
ราวกับพวกเขาไม่ได้กำลังจะออกศึก แต่กำลังจะไปร่วมงานฉลอง!
เบอร์เซิร์กเกอร์พลันนึกถึงการต่อสู้ครั้งก่อน ๆ ของพวกเขา มันทำได้เพียงลอบอุทาน
“องค์พระมารดา … ปัญญาและวิสัยทัศน์ของท่านทำให้ข้าละอายเหลือเกิน”
“เหล่าผู้ถูกเลือกต่างกระตือรือร้นในการต่อสู้เป็นอย่างยิ่ง มากยิ่งกว่าเอลฟ์ทั่วไป … สิ่งนี้คือคุณสมบัติที่เหล่าเอลฟ์ล้วนต้องการ เพื่อที่จะก้าวไปสู่จุดสูงสุด”
“พระมารดา ข้าเชื่อว่าสักวันหนึ่ง พวกเขาจะพาเอลฟ์ไปสู่จุดที่เหนือผู้ใดในทวีปซากัสอีกครั้ง!”
…
ภายในป่าทึบ
เดมาเซียตื่นตะลึงกับหน้าต่างแจ้งเตือนจากระบบที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า
“เวิลด์ … เวิลด์บอส …”
หน้าของเขาบิดเบี้ยวในขณะที่กำลังพึมพำ
“นี่ตูดวงดีหรือดวงซวยเนี่ย?”
เดมาเซียพลันรู้สึกใจแป้วเมื่อเหลียวหลังไปเห็นกลุ่มโครงกระดูกที่ไล่ตามมาอย่างกระชั้นชิด
“บ้าจริง ไล่กวดไม่หยุดเลยโว้ย …”
เขาหายใจเข้าเฮือกหนึ่งก่อนจะออกวิ่งเต็มกำลังอีกครั้ง
“ถ้านี่เป็นเวิลด์บอส คงต้องวิ่งล่อมันเป็นวงกลม เดี๋ยวพี่มู่กับคนอื่นคงจะมาเพราะได้รับแจ้งเตือน งี้ตูห้ามตายไม่งั้นเดี๋ยวบอสจะหายไป แล้วเราจะเฟลกันเป็นหมู่”
เดมาเซียละทิ้งความคิดที่จะพลีชีพหลังจากที่ตนล่อมอนสเตอร์ไปที่ไหนสักแห่ง เขาเริ่มเปลี่ยนทิศทางการวิ่งเป็นวงกลมขนาดใหญ่เพื่อล่อนักบวชก็อบลินไว้กับที่
ท่ามกลางกองทัพอันเดด กูลูผู้ซึ่งนั่งบนไหล่ของโครงกระดูกร่างสูงมาตลอดทาง มองเดมาเซียที่วิ่งจนเหงื่อท่วมตัวด้วยความเย้ยยัน
“หืม … เอ็งพยายามจะซื้อเวลา?”
“หรือเจ้ากำลังรอพวกพ้องอยู่กันแน่?”
ในเวลานี้ กูลูมั่นใจว่าเบื้องหลังเอลฟ์ตรงหน้า ย่อมมีขุมพลังบางอย่างคอยหนุนหลังมันอยู่
และด้วยไสยเวทแห่งความตาย มันไม่เกรงกลัวที่จะปะทะกับศัตรูจำนวนมากด้วยตัวมันเอง แม้เหล่าโหงพรายจะไม่ได้มีสติปัญญา ทว่าพวกมันเป็นอาวุธสงครามที่กล้าเผชิญหน้าทุกสิ่งโดยไร้ความหวาดกลัว!
นอกจากนี้ กูลูไม่คิดว่าสิ่งที่หนุนหลังเอลฟ์ตนนี้อยู่จะมีพลังกล้าแกร่ง ไม่เช่นนั้นตนคงถูกบุกโจมตีไปนานแล้ว
“เป็นโอกาสอันดีที่ข้าจะได้เจอต้นตอของความปั่นป่วนพวกนี้ … หึหึ ถ้ามันมีเอลฟ์มาเอี่ยว เชื่อได้ว่างานนี้ข้าจะได้เหยื่อตัวเป้ง ๆ”
มันตั้งใจว่าจะใช้โอกาสนี้ในการเรียกศัตรูของตนออกมา …
พละกำลังของเดมาเซียถดถอยลงอย่างรวดเร็วเมื่อตนได้ออกวิ่งมาอย่างต่อเนื่อง แม้ตนจะปิดระบบความเหนื่อยล้าไว้ ทว่าดีบัฟจากการใช้พลังกายจนหมดทำให้ร่างกายของเขาช้าลงเรื่อย ๆ … ในที่สุด เดมาเซียก็หยุดลง
“เอ็งวิ่งไม่ไหวแล้วรึ?”
กูลูกระโดดลงมาจากบ่าของโครงกระดูก มันจ้องมองเดมาเซียด้วยความเยาะเย้ย
นักบวชก็อบลินโบกมือครั้งหนึ่ง พลันปรากฏฝูงก็อบลินเลเวล 10 จำนวนเป็นโหลคืบคลานเข้ามาห้อมล้อมเดมาเซีย
เดมาเซียหันมองพร้อมหอบหายใจพลางเช็ดเหงื่อ ทว่าสีหน้าของเขากลับไม่มีความตึงเครียดหรือสิ้นหวังเจืออยู่แม้แต่น้อย
เมื่อกูลูเห็นสีหน้าท่าทางดังกล่าว แววตาของมันเผยความแปลกใจออกมา
“เอ็งไม่กลัว?”
เดมาเซียยิ้มโชว์ฟันขาวเมื่อตนมองก็อบลินร่างเล็กในชุดคลุมนักเวท
“กลัวไรเพ่?”
เขาโห่พร้อมถ่มน้ำลายไปทางก็อบลินชรา
“พวกตูมาแล้วโว้ย!”
ในวินาทีนั้น เสียงโห่ร้องอันกึกก้องดังขึ้นรอบบริเวณ
“เวิลด์บอส! เวิลด์บอส!”
“ฆ่ามัน! อย่าให้มันหนีไป!”
“เพื่อเหล่าเอลฟ์! เพื่อองค์เทพธิดาอีฟ!”
“เชือดไอ้ก็อบลิน!”
“อัดมันให้ยับ!”
…
…
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _
T/N: สีหน้าคนบางคนที่พยายามปิดต้นตอของเอลฟ์ แล้วเจอผู้เล่นตะโกนชื่อตัวเองหน้าตาเฉย
…
ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ
Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _
