“ฮ่าฮ่า ได้เล่นรอบโคลสเบต้าแล้วโว้ย!”
“ฟู่ว– อากาศดีมากเลย ป่าสวยเหลือเชื่อเลยอ่ะ!”
“ความเรียลของเกมนี้… มันจะสุดยอดเกินไปแล้ว…”
“นี่มันต่างโลก พวกเราโดนส่งมาต่างโลก! มันต้องเป็นเกมที่สร้างโดยตัวตนนอกจักรวาลของเราแน่!”
“เมืองนี้สร้างโดยผู้ทดสอบรอบแรกจริงดิ? สวยเวอร์…”
ในบริเวณจัตุรัส บรรดาผู้ทดสอบรอบที่ 2 ต่างกวาดสายตามองโลกใบใหม่ สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความอยากรู้อยากเห็น
พวกเขาได้รับการต้อนรับโดยทัศนียภาพที่สวยงามของป่า อากาศอันบริสุทธิ์ เมืองเอลฟ์ที่มีเอกลักษณ์ไม่ซ้ำใคร …และสายตา 300 คู่ที่ดูกระตือรือร้นเป็นอย่างยิ่ง
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ยินดียินดี! ขอต้อนรับน้องใหม่ทั้งหลายสู่ The Kingdom of Elves!”
เดมาเซียหัวเราะลั่นพลางแทรกตัวเข้าไปในฝูงชนด้วยความชำนาญ สองมือของเขาโอบลงบนไหล่ของผู้เล่นสาวหน้าใหม่ที่ดูขี้อายสองคน
“ตื่นเต้นกันมั้ย? น่าหนุกใช่ป่าว? อยากรู้มั้ยว่าต้องทำไง ถึงจะชินกับเกมนี้แบบด๊วนด่วน?”
เดมาเซียชูดาบโค้งกรอบม่วงในระดับเหล็กขั้นต้นด้วยความภาคภูมิใจ
“ฮี่ฮี่ฮี่ มามะ มากับพี่! เดอะเบสแท็งเกอร์ของเซิฟเวอร์นี้จะสอนหนูเล่นเกมเอง!”
ป้าบ!
ใครบางคนเตะก้นเดมาเซียอย่างแรงจนเอลฟ์หนุ่มหน้าคะมำลงกับพื้น
“ไป๊! สองคนนี้คือเพื่อนนอกเกมของชั้น เธออย่ามาแตะ!”
นกกาเหว่าเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าเย็นเยียบ
เดมาเซียดันร่างขึ้นจากพื้น ก่อนจะเผยยิ้มแห้งด้วยท่าทีหวาดกลัวเมื่อได้เห็นใบหน้าของผู้มาเยือน
“อะแฮ่ม …ที่แท้แม่สาวน้อยก็เป็นเพื่อนของตั่วเจ้กาเหว่า …ซอรี่ ซอรี่! อั้วะขอตัวไปหาผู้เล่นใหม่ที่สนใจอาชีพนักรบก่อนน่อ …แหะแหะ บาย–!”
สิ้นประโยคดังกล่าว เดมาเซียก็เผ่นหนีไปอย่างรวดเร็ว
“แค่ก! ฮ่าฮ่าฮ่า—!”
ลูกเมี้ยวเค็มมองแผ่นหลังของเดมาเซียพลางระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
อีตาคนนี้ ชอบทำตัวประหลาดไม่เหมือนใครเขา
จิตใจก็ดูไม่ได้แย่อ่ะไร แต่ทำไมอีคิวถึงต่ำเตี้ยติดดินขนาดนี้เนี่ย
ลูกเมี้ยวเค็มส่ายศีรษะเบา ๆ
เธอมองนกกาเหว่าสนทนากับเพื่อนใหม่ เอลฟ์สาวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจไม่เข้าไปขัดบทสนทนา
ในเวลานี้ เหล่าผู้เล่นในรอบทดสอบที่ 1 ต่างรับภารกิจชี้นำผู้เล่นใหม่ และได้เริ่มหาผู้เล่นในรอบที่ 2 มาทำภารกิจร่วมกับตัวเอง
ภารกิจนี้คือภารกิจที่มอบหมายโดยเทพธิดา เหล่าผู้เล่นจะได้รับแต้มผลงานจำนวนมากเมื่อชี้นำผู้เล่นใหม่ให้ไปในทางที่เหมาะสม
เนื้อหาของภารกิจมีความเรียบง่ายเป็นอย่างมาก เพียงแค่ช่วยให้ผู้เล่นใหม่บรรลุภารกิจรายวัน ทั้งผู้สอนและศิษย์ก็จะได้รับแต้มผลงานเป็นรางวัลสมทบจำนวน 100 หน่วย
เพื่อที่จะแลกเปลี่ยนอุปกรณ์ระดับอีปิคในร้านและเรียนทักษะต่าง ๆ …บรรดาผู้เล่นใหม่จำนวน 900 คนได้กลายมาเป็นตู้กดแต้มผลงานเดินได้ในสายตาของผู้เล่นเก่า
บรรดาผู้เล่นจากรอบทดสอบที่ 1 ต่างขวนขวายหาศิษย์กันสุดกำลัง บางคนสามารถกวาดเอาผู้เล่นรอบที่ 2 มาได้ถึงสี่ห้าคนในระยะเวลาเพียงอึดใจเดียว
ผู้เล่นเหล่านี้ล้วนมีความกระตือรือร้นอย่างมาก … มากเสียจนแทบจะทำให้บรรดาผู้เล่นใหม่เกิดความรู้สึกหวาดหวั่น
ลูกเมี้ยวเค็มไม่ได้มีความคิดที่จะรับใครมาเป็นศิษย์ เธอมาเยี่ยมชมบริเวณนี้เพื่อเพลิดเพลินไปกับความตื่นตกใจของเหล่าผู้เล่นใหม่เท่านั้น
เอลฟ์สาวชื่นชอบบรรยากาศของเกม The Kingdom of Elves เป็นอย่างมาก แม้ว่าผู้เล่นมักจะทะเลาะวิวาทกันในบางครั้งจากความขัดแย้งหรือการแย่งผลประโยชน์ แต่ในเวลาปกติ พวกเขาล้วนปฏิบัติต่อกันด้วยความจริงใจและมักจะมีความรักใคร่กลมเกลียวกันเป็นอย่างดี
แม้แต้พวกผู้เล่นที่คอยประจบประแจงเธอในฐานะเศรษฐีนีประจำเกม ก็ยังเปี่ยมไปด้วยความจริงใจ ดีกว่าพวกหน้าเนื้อใจเสือที่ใส่หน้ากากเข้าหากันในชีวิตจริงเป็นอย่างมาก
แต่ถึงลูกเมี้ยวเค็มจะไม่ได้ประกาศรับศิษย์ …มันก็มีบางสิ่งที่ไม่มีใครควบคุมได้
ลูกเมี้ยวเค็มกลายเป็นจุดสนใจของบรรดาผู้เล่นชุดใหม่ทันทีที่เธอปรากฏตัวขึ้น
อาวุธที่ถูกฟื้นฟูโดยเทพธิดาล้วนมีความแข็งแกร่งอย่างมหาศาล และยังเป็นเครื่องแสดงฐานะที่โดดเด่นอย่างยิ่งยวด
ยุทโธปกรณ์กรอบทองในระดับเหล็กมีรูปลักษณ์ที่หรูหรา ความงดงามของมันทำให้แม้แต่นักบุญแห่งธรรมชาติ อลิซ ยังคิดว่าอาวุธชิ้นนี้เป็นสิ่งที่เทพธิดารังสรรค์ขึ้นมา
อุปกรณ์ระดับเลเจนด์ที่ลูกเมี้ยวเค็มสวมใส่ จึงทำให้เธอกลายเป็นพี่ใหญ่ในสายตาของเหล่าผู้เล่นโดยปราศจากข้อโต้แย้ง
แถมเธอยังเป็นผู้เล่นหญิง…
บรรดาผู้ทดสอบรอบที่ 2 ต่างถาโถมเข้ามาล้อมวงอย่างรวดเร็ว
“ลูกเมี้ยวเค็ม?! ท่านคือลูกเมี้ยวเค็มจากเว็บบอร์ดคนนั้นใช่มั้ย! มือใหม่อยู่ทางนี้ โปรดชี้นำด้วยเถิด!”
“พี่เมี้ยว! โปรดเป็นอาจารย์ให้ผมที!”
“ลูกพี่! ช่วยรับแอดเพื่อนจากมือใหม่คนนี้ด้วย–!”
เด็กสาวที่ถูกห้อมล้อมเริ่มรู้สึกอึดอัด จึงได้แต่กล่าวปฏิเสธอย่างสุภาพ
“อ่า… ขออภัยค่ะ ตอนนี้ยังไม่เปิดรับศิษย์ค่ะ”
บรรดาผู้เล่นใหม่ที่ถูกปฏิเสธต่างรู้สึกผิดหวัง แต่พวกเขาได้กลายเป็นเป้าหมายของเหล่าผู้เล่นรุ่นแรกและถูกพาตัวไปอย่างรวดเร็ว…
จำนวนผู้คนที่รายล้อมลูกเมี้ยวเค็มค่อย ๆ ลดลงไป จนกลายเป็นความว่างเปล่าในที่สุด
เด็กสาวไม่สนใจแม้แต่น้อย เธอเลือกมุมหนึ่งของจตุรัสและนั่งลง พลางยิ้มให้กับพวกผู้เล่นที่แวะไปเวียนมาภายในเมือง
ผู้เล่นใหม่ที่ดูตื่นเต้น
ผู้เล่นรุ่นแรกที่กระตือรือร้นกันสุด ๆ
และนักบุญแห่งธรรมชาติ อลิซ ที่ยุ่งจนมือเป็นระวิง
รื่นเริงจังเลยน้า
ผู้คนในโลกฝั่งนี้ล้วนเต็มไปด้วยความกระฉับกระเฉงและดูเป็น มนุษย์ กว่าคนในโลกอีกฝั่ง
ลูกเมี้ยวเค็มชอบความรู้สึกนี้เป็นอย่างยิ่ง เธอกวาดตาผ่านฝูงชนด้วยความเพลิดเพลินไปกับการชมบรรยากาศรอบตัว
ทันใดนั้น สายตาของลูกเมี้ยวเค็มได้หยุดลงที่ผู้เล่นคนหนึ่ง
ผู้เล่นคนนี้เป็นหญิงสาวที่ให้ความรู้สึกแปลก แตกต่างจากคนที่กำลังตื่นเต้นโดยรอบ …เธอดูมีความสุขุมเป็นอย่างมาก
เธอไม่ได้เร่งรีบที่จะรับภารกิจ ไม่ได้พูดคุยกับผู้เล่นรุ่นแรก แต่กลับยืนอยู่เบื้องหน้าหลักศิลากลางจัตุรัสอย่างเงียบงัน
มือของหญิงสาวเอื้อมออกไปแตะหลักศิลา โดยไม่มีผู้ใดทราบถึงความคิดของเธอ
ลูกเมี้ยวเค็มจับจ้องผู้เล่นคนนั้นราวกับกำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์
ไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์ของเธองดงามโดดเด่นกว่าผู้เล่นอื่น
ในความเป็นจริง ผู้เล่นทุกคนในเกม The Kingdom of Elves ล้วนมีหน้าตาที่สวยงามเป็นอย่างมาก
และหน้าตาของผู้เล่นคนนี้ก็ดูสวยงามตามมาตรฐาน ดูธรรมดาจนเรียกได้ว่าไม่สามารถ ธรรมดา ไปได้มากกว่านี้
เรือนผมสีบลอนด์ที่พบได้บ่อยที่สุด นัยน์ตาสีมรกตที่พบได้บ่อยที่สุด แม้แต่ความยาวของเส้นผมประบ่าก็ยังเป็นสิ่งที่พบได้บ่อยที่สุด
ร่างกายขนาดมาตรฐาน ส่วนสูงปานกลาง …ทั้งหมดนี้คือการตั้งค่าพื้นฐานจากระบบ
กล่าวได้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของผู้เล่นคนนี้ ไม่ได้โดดเด่นไปกว่าผู้เล่นคนอื่นเลย
แต่บรรยากาศโดยรอบตัวเธอ กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป
สิ่งนี้คือลักษณะเฉพาะของแต่ละบุคคล
แม้ใบหน้าของทุกคนจะคล้ายคลึงกันเพียงใด แต่บรรยากาศรอบตัวของแต่ละคนล้วนแตกต่างกัน
ยกตัวอย่างเช่นเดมาเซียที่มีใบหน้าคมคาย แต่ถ้าเผยรอยยิ้มเมื่อไรก็เป็นแค่ อีตาโรคจิต คนหนึ่ง
แต่หญิงสาวคนนี้ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป
แม้จะยืนอยู่ในบริเวณจัตุรัส แต่กลับแปลกแยก เหมือนไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของความวุ่นวายโดยรอบ สร้างความรู้สึกที่ทำให้คนรอบข้างไม่กล้าเข้าหาเธอ
รูปร่างหน้าตาที่ดูธรรมดา แต่กลับมอบความรู้สึกอันสูงส่ง งดงาม ดูเป็นอิสระจากทุกสิ่ง
…ราวกับว่าจะหวนคืนสู่ภพอื่นได้ในทุกวินาที
มุมปากของเธอเผยรอยยิ้มบาง ๆ
เป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ แต่กลับแฝงไปด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย
ความพึงพอใจ… ความโหยหา…?
สองคำนี้พลันผุดขึ้นมาในความคิดของลูกเมี้ยวเค็มที่กำลังเฝ้ามองอยู่
ความสงสัยของลูกเมี้ยวเค็มทวีขึ้นในทุก ๆ ขณะ
เอลฟ์สาวตัวน้อยกวาดตามองขึ้นไปที่ชื่อผู้เล่นของอีกฝ่าย มันเป็นคำสั้น ๆ คำเดียว
“สายลม?”
เด็กสาวเลิกคิ้วด้วยความฉงน
สายลม..?
สายลมไม่มีหัว ไม่มีหาง ไม่มีรูปร่าง ไม่มีเงา
เกิดขึ้นตามใจ พัดไปตามประสงค์
ความสนใจผุดขึ้นมาในใจของลูกเมี้ยวเค็ม เธอลุกขึ้นจากพื้น ก่อนจะจัดชุดให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย และเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย…
…
…
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _
T/N: มาแล้วค่าาา ชอบพาร์ทนี้มาก อ่านติด (?) เพราะช่วงนี้เลยค่ะ O w O
…
Support the project: https://book.qidian.com/info/1016509432
_ .. _ .. _ .. _ .. _ .. _
