บทที่ 180 สกัด
มองออกได้ว่าโม่หลินก็เป็นครั้งแรกที่ออกจากวังเช่นกัน มู่เทียนซิงยิ้มแล้วยิ้มอีก “พวกเราพาโม่หลินไปซื้อเสื้อผ้าเถอะ!”
ในกระเป๋าเดินทางของโม่หลินที่ใส่มา ล้วนเป็นเครื่องแบบของนางสนมสถานะต่ำสุดในพระราชวัง ไม่มีชุดส่วนตัว
และอยู่ในพระราชวัง คนที่สามารถสวมใส่ชุดส่วนตัว มีเพียงแค่เจ้านาย
ได้ยินคำพูดของมู่เทียนซิง โม่หลินปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ “คุณหนูมู่ พวกเราติดตามท่านออกมา อย่างแรกต้องใช้ความคิดของท่านเป็นหลัก ให้ท่านตามฉันไม่ได้”
นี่นะเป็นพระมเหสีของฮ่องเต้ในอนาคต โม่หลินเติบโตอยู่ในพระราชวังตั้งแต่เด็ก ความกล้าหาญใหญ่ขนาดไหน ก็ไม่กล้าละเมิดกฎเช่นกัน
“ไฮ่ว ผู้หญิงล้วนชอบเดินช้อปปิ้ง ไปเถอะ ซื้อชุดเสร็จแล้วไปทำผมให้คุณ เห็นลักษณะที่ตามกฎตามระเบียบนี้ของคุณ อย่างนี้จะมีแฟนคบด้วยได้ยังไงล่ะ?”
มู่เทียนซิงดึงมือของโม่หลินก็ไปเลย!
จั๋วซีที่อยู่ข้างหลัง ก็พูดอย่างยิ้มเบิกบานว่า “ยังต้องซื้อกระเป๋ารองเท้ากับเครื่องประดับ เป็นผู้หญิงก็ต้องตบแต่งให้สวยๆงามๆ น้องสาวของผมยิ่งต้องสวมใส่ให้สวยๆงามๆ!”
มู่เทียนซิงดัดผมหยิกคลื่นใหญ่ เธอชอบสีดำบริสุทธิ์ คราวนี้ทำให้เธอรู้สึกใกล้เคียงกับคุณลุงหลายส่วน ดังนั้นตัดใจไม่ลงที่จะย้อม
หน้ากระจก เธอส่องผมไปมาทำการเทียบกับตนเองเมื่อก่อน พบเห็นตนเองเมื่อก่อนไม่ว่าดูยังไงล้วนรู้สึกมีความขวยเขินของสาวน้อยหลายส่วน ยังมีลักษณะท่าทางกะเปิ๊บกะป๊าบที่ปล่อยวางไม่ได้หลายส่วน แต่ว่าตอนนี้ดัดขนาดนี้ ล้วนบุคลิกดีขึ้นมาแล้วทั้งตัว บุคลิกดีที่โรแมนติกอ่อนโยนล้วนซ่อนเร้นอยู่ในผมหยิก สวยหยาดเยิ้มสง่างาม
ส่วนโม่หลินอยู่ภายใต้ข้อเสนอของมู่เทียนซิงดัดทรงผมดอกไม้ลูกแพร์ ย้อมเป็นสีน้ำตาลแดง
และเปลี่ยนเสื้อผ้ารองเท้าที่มู่เทียนซิงช่วยเธอเลือกไว้อีก เธอยืนอยู่ข้างหน้ากระจกมองแล้วมองอีก ล้วนมีความไม่กล้าเชื่อเล็กน้อยว่านั่นก็คือตนเอง!
“โม่โม่ คุณสวยเหลือเกิน!” มู่เทียนซิงอดไม่ได้ชมเชย “ผู้หญิงยังต้องตบแต่งเหมือนอย่างที่คิด แต่ก่อนคุณอึมครึม ตามกฎตามระเบียบ ตอนนี้ดูแล้วมีชีวิตชีวาเยอะเลย ดูเหมือนดั่งแอ่งน้ำนิ่งล้วนกลายเป็นมีชีวิตแล้ว”
“คุณหนูมู่…….” โม่หลินรู้สึกเขินก้มหัวลง
มีการชื่นชมคนถึงขนาดนี้เลยหรือ?
ตกลงว่าจะยกย่องหรือจะตำหนิล่ะ?
จั๋วซีถือมือถือไว้อย่างดีใจถูกใจสุดชีวิต ถ่ายรูปให้กับน้องสาวบ้านตนเองมากมาย เห็นลักษณะที่เหมือนดอกไม้ดั่งหยก ในใจเขามากน้อยล้วนจะมีความหยิ่งผยองเล็กน้อยหลายส่วน
ตอนที่ใกล้จะพลบค่ำ จั๋วซีขับรถพาพวกเธอกลับไปที่คฤหาสน์จื่อเวย
โทรศัพท์ของซือซ่าวล้วนโทรมาแล้ว ถ้าไม่กลับไปอีก กลัวว่าซือซ่าวจะรอจนร้อนใจแล้ว
แต่ อยู่ตอนที่รถของพวกเขาหลังจากเข้าไปในเขตชุมชนไม่นาน มาเซราติสีขาวคันหนึ่งค่อยๆตามพวกเขาเข้าไป
จั๋วซีเป็นพ่อบ้านส่วนตัวที่ถูกฝึกฝนมาโดยเฉพาะ สิบแปดวรยุทธเชี่ยวชาญไปหมด เพียงแค่เหลือบตามองหนึ่งทีอย่างสบาย ทันทีนั้นก็โทรหาจั๋วหรันเลย
ฝั่งโน้นเพิ่งรับสาย จั๋วซีก็พูดว่า “มีหนู เขตชุมชนปากทางที่สาม มารับมือสักหน่อย!”
ตามรหัสลับระหว่างพี่น้อง จั๋วหรันเข้าใจในทันที “หนูใหญ่ขนาดไหนหรือ?”
“วัดด้วยสายตามีสองคน”
“เดี๋ยวก็ถึง!”
พี่น้องพึ่งคุยสายจบ จั๋วซีก็เหยียบคันเร่งลง วิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ล้วนขับถึงสถานที่นี้แล้ว ข้างหน้ามีเพียงแค่ถนนที่ไปยังคฤหาสน์จื่อเวย ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว รถสีขาวคันนั้นถ้าติดตามมาล่ะก็ ความประสงค์ก็ชัดเจนเกินไปแล้ว!
แต่ ก็อยู่ในระหว่างที่จั๋วซีเพิ่มความเร็ว รถที่อยู่ข้างหลังก็เพิ่มความเร็วตามมาด้วยเช่นกัน อีกทั้งใช้ท่าทีที่เร็วรุนแรงขับผ่าน บินมาอย่างอันตรายเหลือเกิน รถสีขาวทั้งคันล้วนขวางอยู่หน้ารถของจั๋วซีพวกเขา!
จั๋วซีคว้าปืนออกมาในทันที “โม่โม่ เฝ้าคุณหนูมู่ไว้นั่งอยู่ในรถ อย่าลงไป!”
ในฉากนี้ กลับเหมือนภาพที่หนีหย่าจูนถูกลอบฆ่าอยู่บนทางด่วนในคืนนั้นอย่างมาก
มีประสบการณ์ในหลายวันก่อนเป็นกระจกเงาแล้ว จั๋วซีไม่อาจจะไม่ระวังไม่ได้
โชคดีว่า จุดยืนของพวกเขาในเวลานี้ เป็นหน้าประตูของลานคฤหาสน์จื่อเวยแล้ว ต้นไมร์เทิลเครปที่สูงใหญ่ห่างกับพวกเขาก็ห่างไกลแค่หนึ่งเมตร ผ่านกระจกรถ จั๋วซีถึงขนาดมองเห็นจั๋วหรันพาคนพุ่งออกมาจากคฤหาสน์แล้ว ใช้ท่าทีที่รวดเร็วรุนแรงล้อมรอบพุ่งเข้ามายังพวกเขา ล้อมรอบรถคันสีขาวนี้พร้อมกัน!
จั๋วหรันเข้ามา เหลือบตามองคนขับรถที่อยู่ในรถสีขาวหนึ่งที เดินผ่านไปอย่างเย็นชา
เขามาถึงข้างรถของน้องชาย เคาะกระจกรถหนึ่งที “คุณหนูมู่เป็นอะไรไหม?”
“ไม่เป็นไร ผมขับรถไปยังหน้าคฤหาสน์ ให้โม่โม่กับคุณหนูมู่เข้าบ้านก่อน”
“ได้!”
พี่น้องเพิ่งปรึกษาหารือเสร็จ กระจกรถข้างหน้าของรถสีขาวก็ค่อยๆเลื่อนลงมาอย่างนี้
ลูกน้องของจั๋วหรันต่างคนต่างถือกระบองไฟฟ้า สีหน้ามีความโหดร้ายเล็กน้อยจ้องมองคนที่อยู่ในรถ เพียงเห็นคนขับรถคนนั้นเอ่ยปากแล้ว “คุณชายบ้านผมมีธุระ อยากจะเจอคุณชายหนีด้วยตนเอง ยังหวังว่าจะผ่อนผันให้!”
ตาจั๋วหรันยี๋ทันทีพูดว่า “คุณชายหนีบาดเจ็บอยู่ ไม่พบแขก! คฤหาสน์จื่อเวยไม่ใช่คนอะไรอยากจะบุกรุกล้วนได้ล่ะ ท่านไม่ได้รับเรียนเชิญก็มาเอง ดีที่สุดออกไปในตอนนี้ มิฉะนั้น ผลลัพธ์รับผิดชอบเอง!”
จั๋วซีพินิจพิเคราะห์เล็กน้อยหนึ่งที ก็รู้สึกว่าเป้าหมายของพวกเขาคือหนีหย่าจูน จากนั้นเปิดล็อกประตูรถพูดกับโม่หลินโดยตรงว่า “โม่โม่ คุณพาคุณหนูมู่ลงจากรถกลับไปคฤหาสน์ก่อน ผมช่วยพี่ชายใหญ่จัดการรถสีขาวคันนี้ก่อน”
“ได้!”
โม่หลินเปิดประตูลงไปด้วยตนเอง อ้อมไปถึงข้างประตูของมู่เทียนซิงช่วยเธอเปิดประตูรถ เชิญเธอลงจากรถ “คุณหนูมู่”
มู่เทียนซิงจำรถสีขาวคันนี้ได้อยู่ ตอนนี้เจอกันอีกครั้ง คือตั้งใจหรือว่าบังเอิญ ก็ไม่รู้แล้วล่ะ
เพิ่งเดินตามโม่หลินไปยังทิศทางของคฤหาสน์ด้วยกันสองก้าว ก็ได้ยินว่าดูเหมือนมีคนเรียกเธออยู่ “คุณหนูคนนั้น! รอสักครู่!”
เสียงดูเหมือนเคยได้ยินมาจากที่ไหน มู่เทียนซิงหันหน้าไป ก็ได้เห็นใบหน้าของปีศาจผมสีม่วงคนนั้นโผล่ออกมาจากกระจกรถแล้ว กำลังยิ้มกับเธออย่างสงบเต็มใบหน้า “คุณหนู ผมมีเรื่องอยากจะเจอคุณชายหนีจริงๆ ที่นี่ผมมีรูปถ่ายใบหนึ่ง รบกวนคุณเอาเข้าไปให้คุณชายหนีดูหน่อย เจอผมหรือไม่ รอให้เขาเห็นรูปถ่ายแล้วค่อยว่ากัน”
มู่เทียนซิงอึ้งชะงัก แม้ว่าผู้ชายที่อยู่ต่อหน้าหลินหลั่งด้วยกลิ่นอายปีศาจ แต่กลับไม่เหมือนเป็นคนที่กระทำชั่วร้ายฝ่าฝืนกฎหมาย
พูดได้อีกว่า ถ้าจะลอบฆ่าหนีหย่าจูน จำเป็นต้องขับรถหรูอย่างอวดโก้วิ่งมาหรือ?
ส่วนจั๋วหรันคือระมัดระวังหน่อยดีกว่า ยื่นมือออกไป พูดว่า “เอารูปถ่ายให้ผม ผมช่วยคุณเอาไปให้คุณชายหนี”
ตาของผู้ชาย ลอยกวาดผ่านจั๋วหรันอย่างเบาๆ แต่กลับแฝงไว้ด้วยความดุร้ายหลายส่วน
เขาไม่ได้พูด คนรับใช้ที่อยู่ข้างกายเขาเอ่ยปากพูดว่า “คุณยังไม่คู่ควรที่จะพูดกับคุณชายของบ้านผม!” จั๋วหรันขมวดคิ้ว แม้ว่าโมโห แต่กลับครุ่นคิด
ระหว่างนั้น มู่เทียนซิงเดินเข้ามาอย่างเยือกเย็นเต็มใบหน้าแล้วยื่นมือน้อยที่ขาวอ่อนนุ่มออกไป “เอารูปถ่ายให้ฉันเถอะ ฉันช่วยคุณเอาไปให้พี่หย่าจูนดู”
ผู้ชายยิ้มแล้ว หยิบรูปถ่ายใบหนึ่งวางไว้อยู่ในมือของมู่เทียนซิงจริงๆยังพูดว่า “นี่เป็นแม่กุญแจทองน้อยที่บริษัทเพชรพลอยหนีซือช่วยลูกค้าสั่งทำเป็นพิเศษในหลายปีก่อน ข้างบนมีชื่อชื่อหนึ่ง ผมเคยสืบข้อมูลของบริษัทเพชรพลอยหนีซือมาก่อน ไม่เคยสั่งทำเพชรพลอยอย่างนี้ให้เราเป็นพิเศษกับลูกค้าใดๆมาก่อน อย่างมากพวกเขาก็แค่สลักชื่อลูกค้าอยู่ข้างในแหวน ดังนั้นผมคิดว่า นี่น่าจะเป็นลูกค้าพิเศษมากคนหนึ่ง
ผมไม่มีบุญวาสนาได้พบเจอกับประธานกรรมการหนีจื่อหยาง แต่ว่าคุณชายหนีเป็นหลานแท้ๆ ยังจะเชิญคุณหนูเข้าไปช่วยอธิบายให้ผม ผมต้องการหาข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับแม่กุญแจทองน้อยนี้ ยิ่งละเอียดยิ่งดี สำหรับด้านค่าตอบแทน เท่าไหร่ก็ได้!”
