“น้องจื่ออวี๋ นี่คือยาซวงซิว[1] ที่ข้าแอบขโมยมาจากหอโอสถ เจ้าและกู้จ่างสื่อ…”
เยี่ยนจื่ออวี๋เข้าใจคำพูดที่เหลือของลูกพี่ลูกน้องของตนดี และนางก็รู้จุดประสงค์ของคำพูดนั้น ที่หมายต้องการให้นางขึ้นเตียงพี่หยวนเหิง
หลายปีมานี้ นางวิ่งตามพี่หยวนเหิงมาตลอด เพียงเพราะว่านางชอบเขา! เพราะว่าเขาไม่เหมือนกับผู้อื่นที่มองนางด้วยสายตาแปลกแยกเพราะนางไร้ซึ่งพลังแต่กำเนิด
แต่พี่หยวนเหิงไม่ยอมมาสู่ขอเสียที อีกทั้งเขายังประจำการอยู่ในเมืองหลวง ในเมื่อบัดนี้เขามาเมืองชางอู๋แล้ว โอกาสหายากเช่นนี้ ทุกอย่างย่อมเป็นเรื่องง่ายสำหรับนาง
เมื่อคิดถึงตรงนี้…
อึก
เยี่ยนจื่ออวี๋กลืนยาซวงซิวที่อยู่ในมือนางตั้งแต่แรกลงไปอย่างไม่ลังเลทันที
ทว่าสิ่งที่นางไม่รู้คือ เยี่ยนชิงถังลูกพี่ลูกน้องของนางผู้ซึ่งเสนอแผนการ กลับไม่ได้นำตัวพี่หยวนเหิงเข้ามาในห้องนอนที่นางอยู่ และไม่ได้พานางไปยังห้องพี่หยวนเหิงด้วย
นางรู้เพียงว่า นางรู้สึกเวียนศีรษะ…
“ยาซวงซิวมิใช่หรือ เหตุใดถึงเวียนศีรษะได้เล่า” ในขณะที่เยี่ยนจื่ออวี๋บ่นพึมพำด้วยความฉงนกับตนเองอยู่นั้น ร่างของนางก็ทนรับความวิงเวียนไม่ไหวจนล้มลงข้างเตียง จากนั้นฝันร้ายก็เริ่มต้นขึ้น
ในความฝัน นางพบว่าหลังจากตนขึ้นเตียงสำเร็จและได้แต่งงานกับกู้หยวนเหิงตามปรารถนาแล้ว แต่นางกลับไม่ได้รับความรักจากเขา มิหนำซ้ำ เขายังเอาแต่พูดว่าลูกที่อยู่ในท้องนางเป็นสัตว์นรกชั่วร้าย! และบอกให้นางทำแท้งเสีย
หลังจากนั้น นางเห็นเลือดไหลอาบเต็มศีรษะบิดา นางเห็นพี่ชายทั้งสองท่านถูกแขวนบนประตูเมือง ทั้งๆ ที่พวกเขาตายไปแล้ว แต่กลับถูกแขวนตากแดดตากลมและถูกผู้คนด่าประจานอยู่เช่นนั้น…
และหลังจากนั้น นางถูกลูกพี่ลูกน้องวางยาแท้งลูก!
ในความฝัน เลือดแดงสดนองไปทั่ว!
เลือดของบิดา!
เลือดของพี่ๆ!
เลือดของเด็กในท้องนาง!
มีแต่เลือด เลือด เลือด…
“ไม่!”
เยี่ยนจื่ออวี๋สะดุ้งตื่นจากฝันร้าย! เมื่อลืมตา ก็พบว่าตนไม่ได้อยู่ในเรือนตระกูลกู้เฉกเช่นในความฝัน นางยังคงอยู่ในเรือนจ่างสื่อของเมืองชางอู๋
เยี่ยนจื่ออวี๋เหงื่อไหลท่วมตัว นางรู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรง ตัวร้อนจนแทบจะมิสามารถขยับเขยื้อนตัวได้ แต่นางอยากหนีไป นางไม่อยากแต่งงานกับกู้หยวนเหิงแล้ว!
แต่แล้ว…
ตึง!
ตึงตึง!
…
เสียงฝีเท้าที่กำลังเคลื่อนไหว กลับค่อยๆ ดังขึ้น
เยี่ยนจื่ออวี๋ได้ยินเสียงนั้นชัดเจนดี เกรงว่ากู้หยวนเหิงคงถึงหน้าประตูแล้ว! เมื่อเขาเข้ามา เมื่อข้าวสารหุงเป็นข้าวสุก ชีวิตของนางคงไม่ต่างจากฝันร้าย
“ไม่นะ ไม่!”
เยี่ยนจื่ออวี๋ตะเกียกตะกายจะลุกขึ้นยืน!
ปึง!
เสียงประตูถูกเปิดออก เสียงนั้นช่างดังชัดเจนในความมืดมิด! แรงฮึดของเยี่ยนจื่ออวี๋ถูกบีบคั้นออกมาทันที นางลุกยืนได้แล้ว แต่นางกลับรู้สึกว่าตนล้มลงไปอีกแล้ว
ทว่าในความเป็นจริงแล้วนั้น…
‘นาง’ ไม่ได้สลบไป
‘นาง’ ยืนตัวตั้งตรงแล้ว!
แต่ลูกตาดำอันใสซื่อดวงนั้น กลับแปรเปลี่ยนเป็นสีม่วงอ่อน รังสีแห่งความงามสง่าแผ่ซ่านไปทั่ว!
ในขณะเดียวกัน…
ผ่าง!
บ่าวรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องนอน มองไปที่เยี่ยนจื่ออวี๋ด้วยความตะลึงและร้อนรน “เป็นท่านจริงๆ ด้วย! คุณหนูใหญ่…”
บ่าวรับใช้ของกู้หยวนเหิงไม่ทันได้พูดคำพูดที่เหลือ เพลิงแสงสีม่วงเข้มก็แผดเผาจนเขากลายเป็นผุยผง ไม่เหลือแม้แต่กระดูก
เยี่ยนจื่ออวี๋กระโดดหนีออกทางหน้าต่างทันทีหลังจากโจมตีอย่างเลือดเย็น การหนีจากไปอย่างง่ายดายเช่นนั้น ทำให้นางดูไม่เหมือนสตรีที่ไม่เคยฝึกฝนวิชาและไร้พลังแต่กำเนิดเลยสักนิด
ในความเป็นจริงแล้ว ‘เยี่ยนจื่ออวี๋’ ในตอนนี้ ไม่ใช่ผู้ไร้พลังแต่กำเนิดคนนั้นอีกแล้ว! แต่คือเทพผู้สร้างโลกจากสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ผู้มีนามว่า ‘เยี่ยนอวี๋’
แต่เยี่ยนอวี๋ที่เพิ่ง ‘เกิดใหม่’ กลับกระอักเลือดเต็มปากเสียแล้ว “ร่างนี้อ่อนแอเกินไป ข้าเพียงแค่ใช้พลังเล็กน้อยก็ทนไม่ไหวแล้ว นี่ยังไม่นับ…” ฤทธิ์ของยาพิษที่ลุกลามไปทั่วร่าง…
เมื่อเยี่ยนอวี๋นึกถึงร่างที่ถูกตนครอบครอง และเรื่องโง่เขลาที่ทำก่อนหน้านี้ นางก็รู้สึกปวดศีรษะนัก
ในขณะนั้นเอง เสียงชายหนุ่มหล่อเหลาไพเราะดุจเสียงพิณก็ดังขึ้นไม่ไกลจากนาง “แม่นาง ต้องการให้ซือมิ่ง[2]ช่วยเหลือหรือไม่”
เยี่ยนอวี๋มองไปตามเสียง ก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น เขามีดวงตาสีม่วง ล้ำลึกไร้ที่สิ้นสุด งดงามเกินคำบรรยาย…
ขนตายาวงอนหนา คิ้วโก่งยาวดั่งคันศร ใบหน้างามราวหยกมณี จมูกโด่งริมฝีปากชมพูระเรื่อ เขาดูดีกว่าชายหนุ่มที่นางสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันเสียอีก ราวกับว่าบนตัวเขาแผ่ซ่านความไร้ตัวตน เป็นอิสระจากทั้งสามโลกอย่างไรอย่างนั้น
ชายหนุ่มที่งามสง่าเช่นนี้ ทำให้เยี่ยนอวี๋ใจลอยไปวูบหนึ่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ถึงแม้นางจะใจลอย นางก็ยังคงแสดงท่าทีเย่อหยิ่งเย็นชา ปฏิเสธชายตรงหน้าราวกับอยู่ห่างกันไกลหลายพันลี้ นางตอบเพียงว่า “มิต้อง”
เมื่อพูดดังนั้น เยี่ยนอวี๋กำลังจะเอี้ยวตัวเพื่อเดินผ่านชายคนนี้ แต่ในขณะที่นางก้าวไปเพียงหนึ่งก้าว ร่างของนางก็ล้มลงบนร่างของหนุ่มรูปงามคนนั้นอย่าง ‘เชื่อฟัง’
“…”
[1] ยาซวงซิว คือยาที่ทำให้ชายหญิงบรรลุชีวิตและจิตวิญญาณเป็นหนึ่งเดียวกัน
[2] ซือมิ่งหรือเทพซือมิ่ง คือ เทพจีนที่มีหน้าที่ราชการในการจัดสรรอายุขัยของมนุษย์
