พลังค่ายกลนับไม่ถ้วนกระจุกตัวเข้าไปในศูนย์กลางของตาค่ายกล มันพุ่งเข้าใส่ ‘ดาวสีดำ’ ดวงนั้น ทำเอากู้หยวนซูสะดุ้งโหยง “ท่านปราชญ์! ระวัง!”
“ฮึ!” ปีศาจระกาเก้าเศียรที่มีลูกแก้วชั่วร้ายอยู่ข้างกายพ่นลมหายใจออกมาอย่างไม่เกรงกลัว “ผีมือต่ำต้อยนัก ข้าบุกรุกเข้ามาในตาค่ายกลได้ในครานั้นก็มิเกรงกลัวภาพขุนเขาและท้องทะเลในครานี้หรอก”
กู้หยวนซูโล่งใจ นางเหินขึ้นไปคว้า ‘ดาวสีดำ’ ดวงนั้นไว้อย่างไม่เกรงกลัวกลิ่นอายอันทรงพลังของขุนเขาและท้องทะเลที่รวมตัวกันจากทั่วสารทิศ
“ให้ตายเถอะ!” อินหลิวเฟิงร้อนรน
ทว่าในขณะที่กู้หยวนซูจับ ‘ดาวสีดำ’ ดวงนั้นได้ รังสีอันน่าสะพรึงก็ปะทุออกมาจากตัวนาง กะต๊าก! ปีศาจระกาเก้าเศียรที่ก่อตัวขึ้นจากหมอกมืดมิดก็ปรากฏข้างหลังนางอย่างรวดเร็ว
ไม่เพียงเท่านี้…
“มา!”
กู้หยวนซูที่ถูกปีศาจระกาควบคุมไว้แล้ว ดวงตาดุร้ายของนางเบิกโพลง ปีศาจระกาเก้าเศียรที่อยู่ข้างหลังก็กลายเป็นงูฉางเสอเก้าตัว มันพุ่งไปกลืนกินดวงจันทร์และดาวเคราะห์ห้าดวงที่อยู่รอบตัว ส่วนสามตัวที่เหลือก็จู่โจมเยี่ยนอวี๋อย่างโหดเหี้ยม
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่มีเวลาให้ผู้ใดตั้งตัวได้ แม้แต่จวินอั้นหยวนผู้แข็งแกร่ง เขาเองก็ถูก ‘โจมตี’ จนทำอะไรไม่ถูก
แต่แล้ว
ตูม!
ขณะที่ปีศาจระกาอาละวาด ยันต์ปราบมารของทุกคนก็แตกกระจายออกเอง มันระเบิดพลังปราบมารอันน่ากลัวออกมา
“ฝีมือต่ำต้อย!” ปีศาจระกาเก้าเศียรไม่เห็นพลังเหล่านี้ในสายตา จากนั้นรอบตัวมันก็ปลดปล่อยพลังที่ชั่วร้ายกว่าเดิมออกมา มันยังคงดูดกลืนต่อไปอย่างไม่ลดละความเร็ว
น่าเสียดาย…
ต๊าก!
ต๊ากกก…
เมื่อสิ้นเสียงพูดของปีศาจระกาเก้าเศียร หมอกสีดำที่กลายเป็นงูและถาโถมออกมาก็กรีดร้องอย่างทุกข์ทรมานก่อนจะสลายหายไป
“!” ปีศาจระกาเก้าเศียรตะลึง กู้หยวนซูตะลึงยิ่งกว่า “ท่านปราชญ์ เกิดอะไรขึ้นรึ”
ทว่าปีศาจระกาไม่ทันหาสาเหตุได้ จวินอั้นหยวนก็จู่โจมแล้ว “อัญเชิญ!”
จวินอั้นหยวนใช้ยันต์ที่เยี่ยนอวี๋ให้มาทำพิธีอัญเชิญ รอบกายเขาเปล่งแสงสีขาววาวโรจน์ ดวงจันทร์ที่อยู่เหนือเขาก็ระเบิดแสงอันบริสุทธิ์สว่างเจิดจ้าทันที
“ฝันไปเถอะ!” ปีศาจระกาเก้าเศียรสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย เขาซัดฝ่ามือใส่จวินอั้นหยวนเพื่อไม่ให้เขาอัญเชิญวิญญาณอสูรในตำนานหรือมังกรขาวออกมาสำเร็จ จะมีแต่สร้างความยุ่งยากขึ้นไปอีก
ทว่าน่าเสียดาย…
ตูม!
ฝ่ามือของปีศาจระกาเก้าเศียรถูกแสงสีขาวรอบกายจวินอั้นหยวนสะท้อนกลับในทันที จากนั้นเสียงคำรามอันน่าเกรงขามของมังกรก็ดังขึ้นรอบตัวจวินอั้นหยวน
“เป็นไปได้อย่างไร” กู้หยวนซูที่ซ่อนตัวในอนุสติของตนเองตะลึงงัน “จวินอั้นหยวนเป็นเพียงนักอัญเชิญในตำนานระดับกลางเท่านั้น เขาสามารถอัญเชิญมังกรขาวในตำนานออกมาได้เร็วเช่นนี้ได้อย่างไร ในระหว่างที่อัญเชิญยังป้องกันการโจมตีจากภายนอกได้ นี่… นี่มันมีเพียงนักอัญเชิญศักดิ์สิทธิ์ในตำนานโดยสมบูรณ์จึงทำได้ถึงระดับนี้”
“เพราะยันต์นั่น!” ปีศาจระกาเก้าเศียรหาต้นเหตุเจอแล้ว แต่น่าเสียดายที่มันมิอาจขัดขวางจวินอั้นหยวนไว้ได้แล้ว มันรู้เรื่องนี้ดี มันจึงเปลี่ยนเป้าหมายจู่โจมไปที่อินหลิวเฟิงและคนอื่นๆ
ฟ่อ! ‘ปีศาจงู’ ที่ส่งกลิ่นเหม็นคาวกลืนกินกลุ่มดาวเคราะห์ทั้งห้าและเยี่ยนอวี๋จากข้างหลังกู้หยวนซูอีกครั้งด้วยความเร็วที่เร็วยิ่งกว่าเดิม เห็นได้ชัดว่ามันต้องการกำจัดเยี่ยนอวี๋และคนอื่นทิ้งเสียก่อนที่จวินอั้นหยวนจะอัญเชิญมังกรขาวออกมา
น่าเสียดาย…
“ไสหัวไป!”
เม่ยเอ๋อร์แปลงกายเข้าไปในดาวพุธเสมือนอสูรร้าย มันจู่โจมเข้าไปที่ ‘ศีรษะ’ หนึ่งของปีศาจระกา เห็นได้ชัดว่าเพียงแค่ประจันหน้าครั้งเดียวก็บดขยี้ศีรษะปีศาจระกาจนเละแล้ว
เคร้ง!
ในขณะนั้นเอง ดาบเล่มใหญ่ของจวินฮวนก็ระเบิดความฮึกเหิมอันทรงพลัง มันพุ่งแทงไปที่ ‘ศีรษะ’ ของปีศาจระกาเก้าเศียรและแสดงฝีไม้ลายมือฟาดฟันกับมันอย่างไม่ย่อท้อ
หวีด!
อินหลิวเฟิงเรียกวิหคทมิฬสีแดงออกมา ก่อนจะประจันหน้ากับมันและใช้กลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์อันบริสุทธิ์กดขี่พลังชั่วร้ายของปีศาจระกาไว้ จากนั้นจึงปะทะกับมันได้
“ให้ตายเถอะ!” ปีศาจระกาเก้าเศียรเพิ่งค้นพบว่า คนที่เยี่ยนอวี๋เลือกมาเหล่านี้สามารถได้รับความคุ้มกันของดาวเคราะห์ทั้งห้าได้ในระดับหนึ่ง เมื่อมันพลาดโอกาสอันดีครั้งแรกไปแล้วก็มิสามารถกลืนกินคนเหล่านี้ได้ภายในเวลาอันรวดเร็วแล้ว
ไม่เพียงเท่านี้… แม้แต่เยี่ยนอวี๋เอง มันก็ทำอะไรนางมิได้ เพราะว่าในขณะที่ศีรษะทั้งสามของปีศาจระกาจู่โจมเยี่ยนอวี๋ นางก็หายตัวไปแล้ว! มิหนำซ้ำไม่ว่าปีศาจระกาเก้าเศียรจะส่งจิตสัมผัสไปอย่างไร มันก็มิอาจหานางเจอ “ให้ตายเถอะ! เกิดอะไรขึ้น หายไปไหนแล้วล่ะ!”
“ท่านปราชญ์ เกรงว่าจะแย่แล้ว” กู้หยวนซูหนังตากระตุกไม่หยุด นางรู้สึกว่าภารกิจครั้งนี้อาจจะไม่ได้ราบรื่นดังที่นางคิด เกรงว่าจะเป็นกับดัก?
ปีศาจระกาเก้าเศียรเองก็คิดถึงความเป็นไปได้เช่นนี้เช่นกัน มันจึงคิดจะเก็บลูกแก้วชั่วร้ายและถอยหนีไป! แต่แล้วครั้นมือของมันเพิ่งยื่นออกไปก็ถูกขัดขวางไว้เสียก่อน
เยี่ยนอวี๋ที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าปีศาจระกาเก้าเศียร (กู้หยวนซู) นางสับมือลงไปที่ข้อมือของกู้หยวนซูราวกับเหล็กกล้าที่แข็งแกร่ง ทำให้มือของนางหักในทันที ส่วนมืออีกข้างของเยี่ยนอวี๋ก็ยื่นไปคว้าลูกแก้วชั่วร้ายไว้
“นังคนชั่ว! ฝันไปเถอะ!” กู้หยวนซูกรีดร้อง ปีศาจระกากลายร่างเป็นหมอกสีดำก่อนจะจู่โจมใส่มือของเยี่ยนอวี๋อย่างรวดเร็ว “นังหนูตัวดี บังอาจนัก!”
เยี่ยนอวี๋ไม่เกรงกลัวหมอกดำ นางเพียงแค่รู้สึกรังเกียจหมอกดำที่ปล่อยกลิ่นเหม็นคาวคละคลุ้งเหล่านี้ ครานี้เอง แสงสีรุ้งอันศักดิ์สิทธิ์ที่พร้อมจะบดขยี้ก็แผ่ออกมาจากรอบตัวนาง
หมอกดำที่ถูกบดขยี้จนเกิดเสียง แซ่ดๆ ก็มิสามารถเข้าใกล้เยี่ยนอวี๋ได้เลย มันย่อมไม่สามารถขัดขวางการลงมือของนางได้ นางจึงคว้าดาวสีดำที่อยู่ด้านบนอาคารมาไว้ในมือได้สำเร็จ
“อยากตายรึไง!” ปีศาจระกาเก้าเศียรดวงตาแดงฉาน พลังชั่วร้ายนับไม่ถ้วนไหลทะลักออกมาจากร่างกู้หยวนซูไม่ขาดสาย ปีศาจลักษณะคล้ายไก่ตัวเมีย แต่กลับมีเก้าศีรษะปรากฏขึ้นในทันที
เห็นได้ชัดว่าการกระทำของเยี่ยนอวี๋บีบคั้นปีศาจระกาเก้าเศียรที่อยู่ในอนุสติของกู้หยวนซูออกมาได้แล้ว ทันทีที่มันออกมาก็แสดงท่าไม้ตายทันที “กระแสร้าย!”
กระแสน้ำมืดมนที่ก่อตัวขึ้นท่ามกลางความว่างเปล่าอีกเพียงนิดเดียวก็จะซัดเยี่ยนอวี๋หายไปแล้ว ทว่ากระแสน้ำเพิ่งก่อตัวขึ้น มังกรขาวในตำนานก็ปรากฏตัว
กรรร…
วิญญาณอสูรมังกรขาวในตำนานคำรามออกมาจากความว่างเปล่า ลักษณะของมันเหมือนกับแส้สีเงิน ขณะที่มันปรากฏตัวขึ้นก็สะบัดแส้ลงไปที่กระแสน้ำมืดมน เฆี่ยนตีจนปีศาจระกาเก้าเศียรร้องโอดครวญไม่หยุด
ในขณะเดียวกัน เยี่ยนอวี๋เริ่มใช้พลังจิตใจกำราบ ‘ดาวสีดำ’ ดวงนั้นอย่างมีสมาธิ ถึงแม้ฝ่ายหลังเหมือนจะมีพลังดึงดูดแปลกประหลาดกำลังดูดกลืนพลังจิตใจที่แผ่ซ่านออกมาไม่หยุดก็ตาม แต่มันก็ถูกเยี่ยนอวี๋ดึงออกมาจากโดมแล้ว
เยี่ยนอวี๋มั่นใจว่าเป็นเพราะลูกแก้วสีดำเม็ดนี้ทำลายผนึกของนางและยังทำให้เสี่ยวอิงลูกน้องเก่าของนางกลายเป็นสิ่งชั่วร้าย เพราะว่านางสัมผัสถึงเสียงรบกวนพิลึกในลูกแก้วเม็ดนี้ได้ พวกมันพยายามบุกเข้าไปในอนุสติของนางเพื่อแทรกแซงนาง
หากไม่ใช่เพราะพลังจิตใจของนางฟื้นตัวได้ส่วนหนึ่งจนถึงทุกวันนี้ และยังมีร่างที่ถูกคุ้มกันด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์หยวนชู เสียงรบกวนเหล่านี้คงบุกเข้าไปในอนุสติของนางได้และทำให้นางหวาดกลัวได้
ทว่า… ขณะที่เยี่ยนอวี๋ดึงลูกแก้วสีดำออกมา!
ต๊ากกก!
จู่ๆ ปีศาจระกาเก้าเศียรก็กรีดร้องเสียงแหลมแสบแก้วหู พลังชั่วร้ายอันน่าสะพรึงไหลทะลักออกมาจากตำแหน่งลูกแก้วสีดำที่เยี่ยนอวี๋ดึงออกมา มันพุ่งเข้าไปดูดกลืนดวงจันทร์และดาวเคราะห์ทั้งห้า จากนั้นก็กระจายออกสู่ภายนอกค่ายกล จู่โจมไปที่ฐานค่ายกลที่อยู่ข้างนอก
นายหญิง!
อิงหลงโบราณหัวใจกระตุก สัมผัสถึงอันตราย ทว่ากระแสสีดำที่ทะลักออกมาจากรอยแตกร้าวนั่นกลับโถมเข้าใส่มัน ทันใดนั้น…
“ฆ่ามัน!”
“แก้แค้นแทนนายหญิง!”
อนุสติของอิงหลงโบราณถูกอาคมคลุ้มคลั่งสะกดไว้ ทำให้มันเห็น ‘ฉากจริง’ ที่เยี่ยนอวี๋ถูกล้อมสังหาร
กรรร…
อิงหลงโบราณระเบิดเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราด!
อั่ก!
อั่ก!…
กองกำลังชั้นยอดสำนักจวินจื่อที่เฝ้าฐานค่ายกลต่างถูกเสียงคำรามของอิงหลงสะเทือนจนบาดเจ็บทั้งร่างกายและจิตใจ หากไม่ใช่เพราะยันต์ปราบมารบนตัวสว่างขึ้นมาเอง เกรงว่าพวกเขาคงตายพร้อมกันหมดแล้ว
สิ่งที่น่ากลัวคือ… เสียงคำรามของอิงหลงโบราณนี้ยังทำให้เกิดพลังเหนือธรรมชาติ
ช่า!
ช่าๆ!
น้ำในแม่น้ำเย่ว์หมิง ‘มีชีวิต‘ ขึ้นอีกครั้งราวกับถูกปลุกให้ตื่น คลื่นน้ำซัดปั่นป่วนอย่างเกรี้ยวกราด ขุนเขาและแม่น้ำคำรามเสียงดังในทันใด
ไม่เพียงเท่านี้ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ บนพื้นดินทั้งอาณาเขตโยวตูมีเสียงเคลื่อนไหวสวบสาบ มันเป็นสัญญาณว่าปีศาจที่หลับใหลอยู่ใต้อาณาเขตโยวตูกำลังตื่นขึ้นมา
“…”
หมอกอึมครึมเล็ดลอดออกมาจากพื้นดินอาณาเขตโยวตู ทำให้ทั้งโยวตูถูกปกคลุมด้วยหมอกหนาอย่างรวดเร็ว แม้แต่เมืองหลวงตี้ชิวก็ถูกหมอกสีดำปกคลุมไว้แล้ว
“แย่แล้ว…”
อินสวินอี้ที่รู้ความในเหงื่อตก เขารู้ว่า ‘ปีศาจ’ ตัวนั้นกำลังฟื้นขึ้นแล้ว อีกทั้งเขายังสัมผัสได้ว่าพื้นดินทั้งหมดกำลังเคลื่อนไหวเพราะ ‘หนวด’ ของปีศาจตัวนั้นกำลังเลื้อยคลาน!
“อ้ะ!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าก็รู้สึกเช่น เขาชี้ไปข้างล่างอย่างประลาดใจ
ต้าซือมิ่งที่อุ้มเด็กน้อยไว้ก็ขมวดคิ้ว เพราะว่ากระแสมืดมนที่ปีศาจระกาเก้าเศียรสร้างขึ้นบัดนี้กำลังกลืนกินเยี่ยนอวี๋ ลมหายใจของฝ่ายหลังก็หายไป!?
“นังคนชั่ว ไปตายซะ!” ปีศาจระกาเก้าเศียรดูดกลืนเยี่ยนอวี๋เข้าไปในร่างวิญญาณร้าย และเรียกพลังที่เคยฝังไว้ในตัวเยี่ยนอวี๋ในครานั้นออกมา
เยี่ยนอวี๋รู้ทันที…
“เจ้านี่เอง!”
