จากฟากฟ้า! จากเมฆหมอก…
แสงหลากสีที่ปรากฏขึ้นจางๆ บ่งบอกว่าเยี่ยนอวี๋ ‘มาแล้ว’
ความเป็นจริง การเคลื่อนไหวในขณะนี้ สวรรค์ได้ ‘ส่งมอบ’ ให้กับเยี่ยนอวี๋จริงๆ ทำให้เยี่ยนอวี๋ที่อุ้มลูกน้อยอยู่นั้นต้องลุกขึ้น
วิ้ง!
ดวงตาคู่ยักษ์ที่เรียบเฉยงามดุจภาพวาด แต่กลับดูลึกลับคู่หนึ่ง ในขณะนี้ มันซ่อนอยู่ในหมู่เมฆเหนือท้องฟ้า และมองทั้งผืนดินใหญ่โยวตูอยู่
ดวงตาเทพเช่นนี้…
ทำเอาดวงตาของนักกระบี่อาวุโสที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาเขตโยวตูต้องสั่นคลอน คิดว่าเป็นภาพลวงตา แต่เมื่อเขา ‘มองดีๆ’ อีกครั้ง ถึงได้พบว่าดวงตาเทพคู่นี้มีอยู่จริง! มันเปรียบเสมือนพระเนตรกำลังมองดูผืนดินใหญ่ปานนั้น
“เทพธิดา!”
นักกระบี่อาวุโสตัวสั่นเทาและก้มกราบลงไป เพราะเขาสัมผัสได้ถึงพลังอันศักดิ์สิทธิ์ของทวยเทพจากดวงตาคู่ยักษ์นั้นได้ พลังอันศักด์สิทธิ์ของทวยเทพจริงๆ
เพียงแต่ เยี่ยนอวี๋ในขณะนี้ยังไม่ ‘เห็น’ เขา ตามการมองเห็นของนางในตอนนี้นั้นเพียงแค่นักกระบี่อาวุโสไม่สามารถดึงความสนใจนางได้ ที่นางสนใจคือตัวสัตว์ประหลาดนั่นต่างหาก
“แม้นแดนมืดวิญญาณอสูรจะถูกปิดผนึกอย่างไรก็ตาม แต่สัตว์ประหลาดนี้ก็ยังคงถูกปลุกขึ้นได้” เยี่ยนอวี๋เดาได้แล้วว่านี่เป็นตัวอะไร พอดีกับ…
เยี่ยนอวี๋ที่เก็บดวงตาสวรรค์กลับ แล้วมองไปที่อิงหลงอาวุโสที่กำลังเปล่งประกายด้วยแสงอยู่ “เสี่ยวอิง ไม่จำเป็นต้องกดพลังศักดิ์สิทธิ์ไว้ ให้มันแผ่ไปยังโลกมนุษย์”
อิงหลงอาวุโสที่ได้ยินดังนั้น ไม่ได้ตอบกลับอะไร เพราะมัน ‘ยุ่ง’ มาก มันที่เพิ่งจะหลอมรวมพลังวิญญาณเข้าให้ร่างอย่างสมบูรณ์นั้น เพราะรู้สึก ‘แปลกหน้า’ มาก จึงไม่อาจควบคุมพลังวิเศษที่เพิ่งหวนกลับมาได้เท่าไรนัก
เดิมทีเพื่อไม่ให้เกิดการเคลื่อนไหวแล้วทำลายกฏของโลกมนุษย์แล้วนั้น อิงหลงอาวุโสยังเตรียมพร้อมที่จะกดมันไว้ ตอนนี้…เขาไม่ต้องกดมันไว้แล้ว
โครมมม!
อิงหลงอาวุโสที่กระพือปีก ส่งเสียงคำรามของมังกรออกมา
ปังงง…
เกล็ดและขนจำนวนนับไม่ถ้วนสะบัดไปมา ปล่อยคลื่นน้ำบริสุทธิ์มหาศาลออกไปทั่วทุกทิศ! กลายเป็นระลอกคลื่นอันกว้างใหญ่ ไม่เพียงไหลสู่แดนมืดวิญญาณอสูรเท่านั้น แต่ยังไหลสู่โลกมนุษย์อีกด้วย
การสั่นสะท้านจากการได้พลังกลับมาของบรรพบุรุษอิงหลง…วิญญาณอสูรโบราณแห่งตำหนักไท่ชาง! ไม่ใช่แค่การสั่นสะท้านธรรมดาๆ เท่านั้น ยังมีกฎแห่งสวรรค์ เป็นการสั่นสะท้านของจักรวาล
นี่เป็นการสั่นสะท้านอันแข็งแกร่ง! ดังนั้น…
ปัง!
บนท้องฟ้าเหนือเมืองโยวตู ก็คือต้าซย่าทั้งผืน ทั้งโลกมนุษย์ เงาของบรรพบุรุษอิงหลิงอาวุโสได้ปรากฏขึ้น ทำให้ฝนตกหนักในโลกมนุษย์และแม่น้ำเคลื่อนไหว
พลังน้ำทั้งหมดต่างรวมตัวเข้าด้วยกัน!
ผู้ฝึกฌานด้านน้ำต่างได้รับผลกระทบ!
วิญญาณอสูรที่เกี่ยวกับน้ำต่างก็เพิ่มพูนพลังวิญญาณ!
…
โครม…
เสียงคำรามการกลับมาของบรรพบุรุษอิงหลง! สะท้านไปทั่งจักรวาล
อย่าว่าแต่อาณาเขตโยวตูเล็กๆ นี้เลย…
เสียงคำรามของอิงหลงได้สะกดสิ่งชั่วร้ายใต้พื้นดินไปแล้ว!
นี่ยังไม่นับ…
อิงหลงอาวุโสที่แผ่ซ่านพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมา สัมผัสได้ถึงทุกอย่างที่อยู่นอกผนึกได้ในขณะนี้ ดังนั้นมันจึงสัมผัสได้ถึงสิ่งชั่วร้ายที่อยู่ในเขตโยวตูได้อย่างชัดเจน
“…”
บรรพบุรุษอิงหลงที่ลมหายใจหดเล็กลงเล็กน้อย ‘สายตา’ ของมันรีบเพ่งไปทางเขตโยวตู เพราะมันพบว่าอีกฝ่ายมีกลิ่นอายที่คล้ายกับเขาอยู่เล็กน้อย?
ความคล้ายเช่นนี้ ทำให้บรรพบุรุษอิงหลงนึกถึงคนชั่วที่หลอกใช้เขาคนนั้นทันที!
“มาได้ทันเวลาพอดี!”
มีแค้นก็ต้องชำระ ดวงตาของมัน ‘เขียว’ แล้ว จากนั้นก็ใช้พลังวิเศษที่เพิ่งกลับมา จุดชนวนคำสั่งของสวรรค์และคำรามไปยังเขตโยวตู
โครมมม!
โครม…
อิงหลงขนาดยักษ์คำราม กลายเป็นเงาสีขาวจางๆ ของอิงหลง เข้าสู่พื้นที่โยวตู ทำเอาผู้คนที่เห็นฉากนี้ต้องตกใจ
“ให้ตายเถอะ!”
เมื่อรู้สึกถึงพลังอันศักดิ์สิทธิ์ที่ลงมากจากฟากฟ้าการต่อสู้ทั้งสองฝ่ายในแม่น้ำเย่ว์หมิงก็ได้หยุดลงทันที รวมถึงเถาวัลย์ลักษณะคล้ายหนวดพวกนั้นก็กลับเข้าสู่พื้นดินไปด้วย
ทันใดนั้นเอง…
โครมมม!
เงาสีขาวจางๆ ของอิงหลง เหมือนกับอากาศที่ผ่านผู้คนบนพื้นดินและพื้นที่ต่างๆ ไปแล้วโจมตีไปยังสัตว์ประหลาดที่อยู่ใต้พื้นดินโยวตูโดยตรง
และสิ่งๆ นั้น…
เยี่ยนอวี๋เดาว่ามันน่าจะเป็นไข่ยักษ์ประหลาดที่รวมตัวจากการดูดวิญญาณของอิงหลงนั่นแน่นอน
ถึงแม้อิงหลงอาวุโสจะไม่รู้รายละเอียดในเรื่องนี้เท่าไรนัก แต่มันรู้ว่าตัวตรงหน้านี้! แม้นจะไม่ใช่คนชั่วที่หลอกใช้มันก็ต้องเป็นพวกเดียวกันกับคนชั่วนั่นแน่นอน
ดังนั้น…
โครม!
ลงมือก็จบเรื่อง!
พลังบรรพบุรุษแห่งอิงหลงอาวุโสที่กดไว้ได้หลั่งไหลเข้าสู่ใต้พื้นดินอย่างทรงพลังและไม่มีที่สิ้นสุด โจมตีสัตว์ประหลาดนั่นทุกกระบวนท่าโดยไม่กระทบต่อโลกภายนอกเลย
โฮก…
สัตว์ประหลาดส่งเสียงกรีดร้องออกมา ในการดวลครั้งนี้รอยแตกกระจายไปทั่ว น้ำในแม่น้ำเย่ว์หมิงก็กบลายเป็นสีเขียว
“ดูเร็ว!” ซานเหมาที่ตาเฉียบสังเกตเห็น แม่น้ำเย่ว์หมิงมีปลามากนัก หลายตัวหงายพุงกระโดดขึ้นมาแล้ว
“เยี่ยม!” ทหารโยวตูต่างพากันมอง รู้สึกว่าของดีทั้งแม่น้ำนี้จะถูกกำจัดแล้ว
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเจ็บปวดใจกับสิ่งของในแม่น้ำเย่ว์หมิง ทุกคนจึงหันกลับไปสนใจบนท้องฟ้า กลับพบว่าอิงหลงขนาดยักษ์ไร้เทียมทานได้หายตัวไปแล้ว?
โครม…
เหลือเพียงเสียงคำรามที่ดังออกมากจากใต้พื้นดินเท่านั้น แสดงว่ามันยังอยู่
โฮก! โฮก…
เสียงคร่ำครวญที่ดังออกมาอย่างต่อเนื่อง บ่งบอกว่าอิงหลงไร้เทียมทานนี้กำลังจะชนะ
ไม่นาน…
พื้นดินที่แตกร้าวในเขตโยวตูค่อยๆ เชื่อมเข้าด้วยกัน
ดินแดนโยวตูที่ยกขึ้นสูงก็จมกลับไปเช่นกัน
ทำเอากองกำลังด้านนอกแต่ละผ่านที่กำลัง ‘ชมดู’ อยู่นั้นต้องตะลึง
“ดินแดนโยวตู นี่ก่อเรื่องใหญ่เข้าแล้วหรือ” เยี่ยนชิงที่คอยสังเกตการณ์เขตโยวตูอยู่เช่นกัน เขากำลังคิดถึงสถานการณ์ต่อๆ กันเมื่อครู่ เกรงว่าจะเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าโยวตูในตอนนี้ไม่ค่อยดีแล้ว
ดังนั้นผู้เป็นพ่อจึงได้กังวลใจ “ไม่รู้ว่าเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์จะเป็นอย่างไรบ้างแล้ว”
“หรือว่าเจ้าจะไปเมืองหลวงก่อน” เยี่ยนหงชวนเสนอ
“ได้!” เมื่อคิดว่าลูกสาวคนโปรดต้องพบเจอกับอันตราย เยี่ยนชิงก็ต้องไม่อยู่นิ่งแน่ นี่ไม่เหมือนกับแสงหลากสีที่เขาเห็นก่อนหน้านั้น นี่มันก่อเรื่องใหญ่เข้าแล้ว!
เพียงแต่เยี่ยนหงชวนที่ชอบเสนอแนะเป็นชีวิตจิตใจสำลัก “เกรงว่าเจ้าคงจะไปไม่ได้ สถานที่ตรงนั้นไม่สงบ”
“ไม่สน!” เยี่ยนชิงเตรียมตัวไปเก็บสัมภาระแล้ว แต่เขาเพิ่งคิดได้ว่าจะเก็บสัมภาระอะไรอีก! ต้องรีบออกเดินทางสิ ดังนั้นเขาจึงออกเดินทางเลยทันที
“เจ้ารอก่อน!” เยี่ยนหงชวนจำต้องขู่ด้วยบรรพบุรุษ “หากเจ้าไป ก็จะเป็นการรบกวนเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์มากกว่า เจ้ารอก่อน…แล้วพาคนไปด้วย”
“แต่ว่า…”
“ไม่มีแต่!” เยี่ยนหงชวนตบโต๊ะ
เยี่ยนชิงเบิกตากว้าง ท่าทางน่าสงสารมาก “เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ของข้า…”
“เจ้าอย่าทำตัวบ่อน้ำตาตื้นแถวนี้! นางยังอยู่ดีอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีตระกูลอินทั้งตระกูล เห็นได้ชัดว่านายน้อยอินนั้นชื่นชอบเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ ต้องดูแลนางเป็นอย่างดีแน่”
ถึงแม้เยี่ยนชิงจะไม่พอใจ ทั้งยังไม่พอใจกับนายน้อยอินอะไรนั่นด้วย! แต่เขาที่ค่อยๆ ใจเย็นลงแล้วรู้ว่าสิ่งที่ท่านปู่พูดนั่นถูก ดังนั้นเขาจึงต้องทน
เขาทนได้ แต่ลิ่นจ่างเอินในตำหนักซือมิ่งทนไม่ได้
“ให้ตายเถอะ!”
“สารเลว!”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
ลิ่นจ่างเอินที่ผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่ากำลังจะระเบิด
แต่ภายใต้แท่นสังเกตการณ์ ดินแดนโยวตูที่กำลังฟื้นฟูเป็นปกติ แสดงออกให้เห็นถึงการล้มเหลวของเขาแล้ว ทำให้เขากังวลใจ
ขณะเดียวกัน เหอซงที่มาจากราชสำนัก ได้นำคำสั่งจากหยวนคังฮ่องเต้มา “เซ่าซือลิ่น ฝ่ามีมีพระบัญชาให้ท่านกำจัดโยวตูให้สิ้นซากไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม!”
“…ขอรับ!” ลิ่นจ่างเอินที่จำต้องรับบัญชา สีหน้าแย่ลง เพราะเขารู้ดีว่ายากนักที่จะทำภารกิจนี้สำเร็จ
แต่ทว่าเหอซงก็ได้กล่าวแนะนำ “สามารถใช้พลังทั้งหมดในยามจำเป็นได้!”
ลิ่นจ่างเอินใจเต้น “ข้าน้อย…เข้าใจแล้ว!”
“ข้าขอตัวก่อน” ถึงแม้เหอซงจะไม่เข้าใจใน ‘พลังทั้งหมด’ ที่ว่า พลังที่ว่านี้คือพลังอะไร แต่เขาไม่ต้องคิดก็รู้ได้ว่าต้องเป็นพลังที่น่าหวาดกลัวมากแน่นอน
ส่วนลิ่นจ่างเอินเขากลับเข้าใจเป็นอย่างดีว่า ‘พลังทั้งหมด’ ที่ว่านั้นคือพลังอะไร ดังนั้นเขาจึงเดินลงจากแท่นสังเกตการณ์ไป
เมื่อเขากลับมา ในมือของเขาก็มีติ่งเนื้อสีดำก้อนหนึ่งที่มีกลิ่นชั่วร้ายลอยนวลอยู่! ขณะที่ฝ่ายหลังกำลังกลืนกินอยู่นั้นก็ได้ปล่อยแสงสีขาวลึกลับออกมาด้วย
“…”
แสงสีม่วงเป็นชั้นๆ ประกายอยู่บนติ่งเนื้อนี้ หนึ่งในนั้นราวกับประกายด้วยเงาแสงผนึก ทำให้ผนึกแสงสีขาวที่เปล่งประกายออกจากติ่งเนื้อนั้นเอาไว้
และเจ้าก้อนนี้…
ตุบตับ!
ตุบตับ!…
หลังจากที่มันเจอแสง เห็นได้ชัดว่ามันมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที! ทั้งยังค่อยๆ ส่งเสียงคล้ายเสียงเต้นของหัวใจออกมา ทำให้ลิ่นจ่างเอินและคนอื่นที่เฝ้าอยู่บนแท่นสังเกตการณ์สีหน้าเปลี่ยนไป
แต่ลิ่นจ่างเอินไม่ลังเลเลยที่จะนำติ่งเนื้อไปวางไว้บนแท่นสังเกตการณ์! พร้อมทั้งกล่าว “จุดชนวนพลังวิเศษแห่งกลุ่มดาว กระตุ้นแทนสังเกตการณ์ ช่วยเหลือโยวตู”
“…”
ลูกศิษย์ของลิ่นจ่างเอินลังเลไปครู่หนึ่ง แต่ในที่สุดก็ทำได้เพียงสุดความสามารถ
ตามมาด้วย…
วิ้ง!
เหล่าผู้ฝึกฌานในเมืองหลวงแห่งจักรพรรดิตี้ชิว ต่างก็สามารถเห็นกลุ่มดาวสว่างไสวอยู่บนท้องฟ้า?
แต่นี่มันตอนกลางวันนะ…
“เกิดอะไรขึ้น”
เหล่าฝู้ฝึกฌานในเมืองหลวงต่างหารือกัน
ชิ้งงง!
ลำแสงสีขาวลำหนึ่งพุ่งออกจากตำหนักซือมิ่งไปยังโยวตู
ขณะเดียวกัน…
