ตอนที่ 262 ความแตกต่างระหว่างเมฆกับโคลน!
วิ้งงง!
ในหุบเขาทางตอนใต้ของเมืองโยวตู
สัญลักษณ์ตำหนักเซียนที่ถูกซัดไปเมื่อนานมาแล้ว บัดนี้กำลังฟื้นฟูอยู่ ทำให้เซี่ยเย่าและศิษย์สำนักเหยาไถเซียนโล่งใจไปเฮือกใหญ่ “โชคดีที่ศิษย์พี่หญิงไม่ได้รับผลกระทบ!”
ส่วนกู้หยวนซูที่สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงภายนอกได้เล็กน้อย นางจึงได้ใช้คำสั่งจากสวรรค์ที่สั่นสะท้านขึ้นกะทันหันนี้ติดต่อซีหวังหมู่…วิญญาณอสูรในตำนานต่อไป
นางสัมผัสได้ว่าครั้งนี้จะต้องสำเร็จแน่นอน!
ความจริงแล้ว…
วี๊ดดด!
มาจากเสียงคำรามของซีหวังหมู่จากที่บริเวณไกลออกไป ในขณะนี้เอง! ได้เข้าสู่อนุสติของกู้หยวนซู ทำให้จิตใจของนางสั่นคลอน กลิ่นอายรอบตัวแข็งแกร่งขึ้น
กู้หยวนซูรู้ดี เพียงแค่นางสามารถติดต่อกับซีหวังหมู่ได้ เช่นนั้นนางก็จะเป็นผู้อัญเชิญวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ในตำนานที่อายุน้อยที่สุดในต้าซย่า!
นั่นเป็นระดับที่หยางเซ่าเหิงแห่งสำนักคุนอู๋ก็ยังไปไม่ถึง! เขาเพียงแค่สัมผัสได้ถึงซีหวังหมู่เล็กน้อยเท่านั้น มิอาจเทียบกับนางได้เลย! ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงคนชั่วบางคนเลย!
แต่ทว่า…
วี๊ดดด!
เสียงของซีหวังหมู่ที่คำราวออกมาอย่างต่อเนื่อง กลับทำให้จิตใจของกู้หยวนซูสั่นคลอน! นางสัมผัสได้อย่างแปลกประหลาด ราวกับมีกลิ่นอายสังหารที่รุนแรงมากกำลังพุ่งเข้ามาหานาง
ซึ่งต่างจากกลิ่นอายของซีหวังหมู่ที่กู้หยวนซูทราบมาก่อนหน้านั้น ตามที่นางทราบมา ซีหวังหมู่วิญญาณอสูรในตำนานนี้ครอบครองยาอมตะอยู่ รอบๆ เต็มไปด้วยลมหายใจแห่งความเป็นอมตะ ไม่เพียงแต่เก่งด้านการต่อสู้เท่านั้น! แต่ยังสามารถปกป้องผู้อัญเชิญมันได้
สามารถพูดได้ว่า เพียงแค่อัญเชิญซีหวังหมู่ได้ก็เท่ากับมีร่างกายอมตะ! มันเป็นวิญญาณอสูรในตำนานเพียงตัวเดียวที่ไม่ทำร้ายผู้อัญเชิญ ดังนั้นจึงเป็นที่ต้องการแพร่หลายในกลุ่มผู้อัญเชิญวิญญาณอสูร
ทันใดนั้นเอง…
วี๊ดดด!
เสียงคำรามที่คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง กลับทำให้กู้หยวนซูคิดอย่างใจสั่น หรือว่านางสัมผัสผิดไป ที่นางอัญเชิญมาอาจจะไม่ใช่ซีหวังหมู่ก็เป็นได้
และในความเป็นจริง…
วี๊ดดด!
ยามที่เสียงคำรามนั้นทะลุท้องฟ้าไป! ผ่านระยะทางอันใกล้โพ้นมาหยุดอยู่ตรงหน้ากู้หยวนซูนั้น ทั้งเมืองโยวตูก็ได้เกิดเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวออกมาด้วย
วี๊ด…
เสียงคำรามอันบ้าคลั่งราวกับดังออกจากที่กู้หยวนซู แต่ก็เหมือนดังมาจากท้องฟ้า! ทำเอาผู้คนทั้งในและนอกเมืองโยวตูที่เพิ่งสงบสติอารมณ์ได้ต้องตกใจอีกครั้ง
และในเวลานี้! ในตอนนี้เอง
ชิ้งงง!
แสงสีขาวที่พุ่งมาจากราชสำนัก ได้พุ่งลงสู่ด้านในเมืองโยวตูแล้ว
ปัง!
แสงสีขาววาววับที่ระเบิดและกระจัดกระจายเปลี่ยนไปอย่างไม่น่าเชื่อหลังจากตกลงสู่ดินแดนโยวตู พวกมันกลายเป็นตุ่มหนองในช่วงที่ตกลงสู่พื้นทันที
ใช่แล้ว
ตุ่มหนองนั่นเอง!
แทบจะเหมือนกับตุ่มหนองที่เยี่ยนอวี๋เจอก่อนหน้านั้นเลย แต่ที่ต่างกันคือ ตุ่มหนองที่ตกลงไปดัง ‘ปัง’ นั้นยังไม่ไหลเป็นน้ำหนอง แต่กำลังปล่อยหมอกดำแล้ว
หลังจากที่หมอกดำพวกนี้กำลังแพร่กระจายอยู่นั้น พวกมันก็ค่อยๆ ก่อตัวเป็นร่างวิญญาณผี และดูดสิ่งมีชีวิตรอบๆ ให้กลายเป็นเงาสีดาอันใหม่ทั้งหมด
ไม่ว่าจะเป็นคนหรือดอกไม้ต้นไม้ก็ไม่เว้น!
อึกๆ…
แม่น้ำเย่ว์หมิงที่เดิมมีซากปลา กุ้งและปูออกมาโดยตลอด ก็เกิดฟองอากาศเหนียวหนืดขึ้นในตอนนี้เช่นกัน ทำให้ทั้งแม่น้ำเย่ว์หมิงดูเหมือนเป็นบ่อน้ำเน่าที่มีน้ำมูกอยู่เต็มไปหมด
ฉากนี้…
เพราะเห็น ‘พลังที่ลดถอยไปแล้ว’ ของอิงหลงอาวุโส ทำให้มันกระพือปีกอย่างรู้ตัว ทั้งยังส่งเสียง ‘โฮก’ อยากจะสู้ออกมาอีกครั้ง
หลังจากนั้น แสงสีขาวที่มาตามตุ่มหนองพวกนี้ กลับกระจายแสงสีขาววาววับยิ่งกว่าออกมาในขณะนี้! ครอบคลุมไปทั้งดินแดนโยวตู และปกป้องสัตว์ประหลาดที่ค่อยๆ ก่อตัวนั่นไว้
ที่น่ากลัวคือ การปกป้องของมันประสบความสำเร็จมาก กระทั่งแม้แต่ทหารโยวตูและศิษย์สำนักจวินจื่อที่คุ้มครองภาพม้วนอยู่ หลังจากที่ถูกกระโจมแปลกประหลาดนี้ครอบคลุมแล้วก็เกิดอาหารเย็นวูบในใจทันที!
“ระวัง!” จวินอั้นเทียนเอ่ยเตือน!
แต่เขาเพิ่งจะกล่าวจบ รอบๆ พื้นที่ค่ายก็มีเงาสีดำปรากฏขึ้นนับไม่ถ้วน พุ่งเข้าไปทางกองทัพทั้งหมด
แคร่ก…
ลมหายใจของภูเขาและท้องทะเลที่ห่อหุ้มกองทัพทั้งหมดแต่เดิมถูกกัดกร่อนด้วยเงาสีดำเหล่านี้ และดูเหมือนว่าในไม่ช้าพวกมันจะสามารถบุกเข้าไปในค่ายกลได้
แม้แต่ภาพม้วนบนท้องฟ้าก็กำลังถูกกัดกร่อนเช่นเดียวกัน! เงาสีดำแต่ละเงาได้รวมตัวกันอยู่รอบๆ ภาพม้วน และเริ่มแทะกินมัน
ฉากนี้ ทำเอาอิงหลงอาวุโสต้องเครียด! มันอยากจะออกแรง แต่เพราะการสั่นสะท้านโลกมนุษย์จากการกลับมาของมันได้ค่อยๆ ลดลง
และร่างของมันยังคงถูกผนึกไว้ในแดนผนึก ไม่สามารถออกมาได้จึงได้เสียเปรียบอยู่บ้าง! แต่ทว่า…
วี๊ด!
วี๊ด…
เสียงคำรามแหลมสูงคำรามอย่างต่อเนื่อง! ได้กำเนิดขึ้นมาพร้อมกับเสียงคำรามอันสูงแหลมนี้ ดึงดูดความสนใจจากอิงหลงอาวุโสนี้ ทำให้มันสามารถมองเห็นได้อย่างรวดเร็ว…
หญิงสาวผมพริ้วไหว แต่มีหางเสื้อและเขี้ยวเสืออันคุ้นเคยนี้
“นั่น…”
อิงหลงอาวุโสที่พูดติดอ่างแล้วตะลึงงัน “ซีหวังหมู่!”
วี๊ดดด!
บรรพบุรุษซีหวังหมู่…ที่ถูกอิงหลงอาวุโสนึกออก ตอนนี้มันได้ถูกฝังอยู่บนท้องฟ้าเหนือถ้ำของกู้หยวนซู แต่ก็ถูกกู้หยวนซู ‘อัญเชิญ’ มาจนได้
แต่การมาของมัน กลับไม่ใช่เพราะกู้หยวนซู แต่เป็นเพราะผืนดินนี้ได้เกิดการสะท้านของคำสั่งจากสวรรค์
ดังนั้นหลังจากที่มันมาถึงก็ไม่ได้มองกู้หยวนซูเลยสักนิด แต่กลับไปขึ้นไปยังท้องฟ้า! แม้นว่ามันจะเป็นเพียงเงาที่ดูอ่อนแอกว่า แต่สายตาที่มันมองไปยังท้องฟ้านั้น เห็นได้ชัดว่าเฉียบคมมาก
และในขณะนั้นเอง…
“ซีหวังหมู่”
เยี่ยนอวี๋ที่เปิดเนตร นางเองก็เห็นซีหวังหมู่เช่นกัน ผู้ใต้บังคับบัญชาของนางอีกตนหนึ่ง ทำให้นางตกใจเล็กน้อย จนไม่ทันได้ไปตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของโยวตูในทันที
แต่เนตรของเยี่ยนอวี๋ เห็นได้ชัดว่าถูกซีหวังหมู่ที่ยืมจากกู้หยวนซูให้ความสนใจเข้าแล้ว
วี๊ดดด…
เสียงคำรามสูงแหลมถึงขีดสุดของซีหวังหมู่ได้ระเบิดออกสู่โลกภายนอก กลิ่นอายสังหารไม่รู้จบ พลังแห่งความหายนะอันน่าสะพรึงกลัวกระจายไปทั่วทั้งเมืองโยวตู
ปัง!
ปัง! ปัง!…
เงาดำชั่วร้ายแตกเป็นเสี่ยงๆ
บริเวณขุนเขาและท้องทะเลแห่งตำหนักไท่ชาง ปฐมราชินีนั่งลงบนหนึ่งในแปดซีหวังหมู่ รับผิดชอบอำนาจในการลงโทษและการสังหารที่ดั้งเดิมที่สุด และควบคุมพลังโรคภัยไข้เจ็บที่ดั้งเดิมที่สุด
แม้ว่ามันจะมาด้วยเงาร่างก็ตาม เพียงแค่เสียงคำราม! ก็สามารถกำจัดอสูรร้ายได้ทั้งหมด เพราะมันโหดร้ายยิ่งกว่าอิงหลงอาวุโสมากนัก เป็นเทพอำมหิตที่สุดในขุนเขาและท้องทะเล!
แต่เงาร่างตรงหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าใช้พลังได้อย่างจำกัด อีกอย่างหลังจากที่มันคำรามเสียงแหลมสูงนี้ไปแล้วก็จะหายตัวไปแล้ว มันไม่พอใจจริงๆ วี๊ดดด…
วี๊ดดด… เงาร่างของซีหวังหมู่ส่งเสียงหวีดหวิวในอากาศ ทำให้เยี่ยนอวี๋เงียบขรึมลง และปล่อยแสงหลากสีไปทางลูกน้องเพื่อปลอบมัน
เงาร่างของซีหวังหมู่ถึงได้จากไปอย่างสบายใจ!
ดังนั้นเงาดำที่หายไปจึงปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“ยังดี…”
ลิ่นจ่างเอินที่อยู่ในตำหนักซือมิ่งเห็นเช่นนี้ ถึงแม้จะเห็นเงาร่างของซีหวังหมู่ไม่ชัดเจนนัก แต่ก็สามารถมองเห็นเงาสีดำที่ก่อตัวขึ้นอีกได้
ถึงแม้แท่นสังเกตการณ์จะสามารถมองเห็นได้ทั้งโยวตู แต่เป็นแค่ภาพไร้เสียง ดังนั้นลิ่นจ่างเอินจึงไม่ได้ยินเสียงหวีดหวิวที่ซีหวังหมู่เปล่งออกมา เพียงแค่เห็นเงาสีดำที่ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างเท่านั้น
แต่ตรงหน้านี้กลับมาเป็นปกติทุกอย่างแล้ว!
ดังนั้นลิ่นจ่างเอินที่สีหน้าซีดเซียวก็ได้ออกคำสั่ง “ทุ่มกำลังบุกพร้อมกัน!”
ปัง!
แสงสีขาวที่ส่องลงมาจากตำหนักซือมิ่งแห่งเมืองหลวงไปยังโยวตูนั้น หนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ! มีแม้กระทั่งสิ่งแปลก ๆ ที่ถูกส่งไปยังโยวตูในกระบวนการนี้ด้วย
แต่สิ่งแปลกๆ เหล่านี้เพิ่งจะส่งไปถึงโยวตู ยังไม่ทันได้ระเบิดออกนั้น…
“ตัดสิน”
เยี่ยนอวี๋ที่หลับตาลงออกคำสั่ง
ผ่างๆ!
สายฟ้าสีม่วงขนาดใหญ่ได้ตัดสินสิ่งแปลกๆ เหล่านี้ในนามของสวรรค์แล้ว!
ปัง!
ติ่งเนื้อทั้งก้อนถูกสายฟ้าฟาดก่อนที่พวกมันจะหลุดพ้นจากผนึกสีม่วงนี้เสียอีก!
“อะไรน่ะ!”
ลิ่นจ่างเอินที่เห็นฉากนี้น้ำตาไหลริน
ปัง!
ติ่งเนื้อก้อนนั้นก็ถูกกำจัดเป็นเสี่ยงๆ ต่อหน้าต่อหน้าเขา
ปังงง…
สายฟ้าอันแข็งแกร่ง ยังพุ่งไปยังแท่นสังเกตการณ์ตามกลิ่นอายที่เล็ดลอดมาจากตำหนักซือมิ่งในกระบวนการนี้ด้วย!
“เซ่าซือลิ่นถอยเร็ว!”
ปัง!
ตำหนักซือมิ่งเสียงดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้เหล่าผู้ฝึกฌานในเมืองหลวงเข้ามามุงดู
เอื๊อก…
ลิ่นจ่างเอินที่ถูกโจมตีจนกระอักเลือดกลับไม่เข้าใจ! เพราะเหตุใดกัน
หรือว่า…
ต้าซือมิ่งแข็งแกร่งจนถึงขั้นสามารถเรียกใช้พลังสวรรค์แล้ว!
ก่อนที่ลิ่นจ่างเอินจะสูญเสียการรับรู้ทุกอย่างนั้น เต็มไปด้วยความสยองขวัญ
แต่ในโยวตู…
การเฉลิมฉลองสายฟ้าเพิ่งจะเริ่มขึ้น
ผ่างงง!
ผ่างงง!…
ทุกที่ที่สายฟ้าฟาดลงไป เงาสีดำก็จะหายไปรวมถึงตุ่มหนองด้วย!
เพิ่งจะเริ่มสึกกร่อนก็ถูกทำลายให้เป็นสภาพเดิมแล้ว แม้แต่ตุ่มหนองในแม่น้ำเย่ว์หมิงเองก็ถูกกำจัดไปจนหมดแล้วเช่นกัน พลังแห่งสายฟ้าทะลุไปใต้แม่น้ำ ทำให้ทั้งแม่น้ำกลายเป็นทะเลแห่งสายฟ้า
สถานการณ์เช่นนี้ สะท้านไปทั่วทั้งโยวตู
แต่ทว่าภายใต้การถูกฟ้าผ่า ทุกความชั่วร้ายล้วนทุกกำจัดไปจนหมด
“เทพธิดา…”
นักกระบี่อาวุโสแห่งสำนักจวินจื่อ เขาก้มกราบลงบนพื้นพร้อมกับน้ำตานองหน้า เขาเชื่อว่าโยวตูในครั้งนี้ได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์แล้ว!
สวรรค์จริงๆ!
สวรรค์!
อยู่ในใจคนจริงๆ
จบบท <ตำนานเทพโยวตู>
เล่มที่ 4 执手繁花
