ตอนที่ 328 ฉีกหน้าสารเลว! สะใจจริงๆ!
“นี่มัน…”
อีอิ่นที่งุนงงก็ตะลึงงัน! สวรรค์เป็นพยาน ในฐานะที่เป็นจี้จิ่วแห่งสำนักศึกษาผู้อัญเชิญศักดิ์สิทธิ์ ในต้าซย่าแห่งนี้ไม่มีผู้ใดรู้จักนักอัญเชิญศักดิ์สิทธิ์ได้ดีไปกว่าเขาแล้ว
เสียดายที่ตัวของเยี่ยนอวี๋คือกฎเกณฑ์และจุดเริ่มต้นของสรรพสิ่ง นางย่อมไม่เหมือนผู้อื่น
ในสายตาของผู้ชม นางในบัดนี้กำลังก้มตัวลงลูบซีหวังหมู่ที่กำลังก้มศีรษะหมอบกราบอย่างรักใคร่และเอ็นดู
วี้ด! ซีหวังหมู่บรรพกาลที่ดุร้ายยังส่งเสียงอ่อนโยนออกมา ทำให้ผู้คนในเหตุการณ์ถึงกับต้องตามหาลูกตาที่หลุดจากเบ้ากันแล้ว!
“อ้ะเนะ!” เจ้าตัวน้อยก็ตื่นเต้นดีใจอยากลองไปจับตัวงามๆ นั่น เขาจึงยื่นมืออวบอ้วนของตนไปทางท่านพ่อ หวังให้ท่านพ่อของเขาอุ้มเขาขึ้นไป ถึงแม้ต้าซือมิ่งจะอุ้มเด็กน้อยเข้ามาในอ้อมอกแล้ว แต่เขากลับนิ่งไม่ไหวติง ทำเอาเด็กน้อยเร่งเร้า “พ่อ! พ่อ…”
ในขณะเดียวกัน เยี่ยนอวี๋ที่นำมือสัมผัสบนเงาร่างซีหวังหมู่ นางก็สัมผัสได้ถึงความอาวรณ์อย่างยิ่งยวดของลูกน้องเก่า แต่มันเป็นเพียงร่างเงา ตามกฎสวรรค์เก้าชั้นฟ้าแล้ว พวกเขาไม่สามารถสื่อสารกับเยี่ยนอวี๋ได้ เยี่ยนอวี๋ที่เข้าใจความนึกคิดของลูกน้องเก่าดีจึงส่งกระแสจิตให้เงาร่างนี้ ‘ไปเถอะ ข้าจะกลับไปแน่ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง‘
วี้ด! เมื่อซีหวังหมู่ได้รับสารนั้นก็ค่อยๆ จางหายไปราวกับสมความปรารถนาแล้ว
แต่กู้หยวนซูไม่ยอม “เดี๋ยวสิ! ซีหวังหมู่! เจ้าเป็นวิญญาณอสูรของข้า เจ้าเป็นอะไรกันแน่ ข้าสั่งให้เจ้าสังหารนาง สังหารเยี่ยนจื่ออวี๋ นังคนชั่วคนนี้!”
ซีหวังหมู่ชะงักเล็กน้อยก่อนจะมองไปที่กู้หยวนซู ฝ่ายหลังพลันรู้สึกเหมือนตกนรกยักษา เหมือนกับตนเองตายไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น ไม่อาจอธิบายออกมาได้เลย!
ทว่าเยี่ยนอวี๋ก็พูดขึ้นว่า “ไปเถอะ” นางไม่ยอมให้กู้หยวนซูตายไปง่ายๆ เช่นนี้หรอก หากตายไปเช่นนี้จะผิดต่อแม่นางน้อยชาติที่แล้วคนนั้นและพี่ชายทั้งสองของนาง
วี้ด! ซีหวังหมู่ที่จากไปด้วยความดุร้ายสลายหายไปทันที
เหตุการณ์เช่นนี้… ราวกับว่าเยี่ยนอวี๋เป็นผู้อัญเชิญซีหวังหมู่ หาใช่กู้หยวนซู
ถึงแม้ความเป็นจริงจะทำให้กู้หยวนซูรู้สึกอับอายมากกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะว่าซีหวังหมู่บรรพกาลเป็นอสูรที่นางอัญเชิญมาเองจริงๆ น่าเสียดายที่นางไม่สามารถควบคุมมันได้เลย ไม่เพียงเท่านี้ ที่สำคัญคือซีหวังหมู่บรรพกาลยังหมอบกราบเยี่ยนอวี๋ต่อหน้าผู้ชม! ยังมีอะไรน่าขายหน้าได้มากกว่านี้อีกหรือ คงไม่มีแล้วล่ะ
“หากข้าเป็นกู้เหนียงเหนียง ข้าคงฆ่าตัวตายไปแล้ว”
“วิญญาณอสูรในตำนานที่ตนเองอัญเชิญมายอมจำนนต่อศัตรู อีกทั้งยังไม่ฟังคำสั่งของตนเองเลย บทจะไปก็ไป ไม่รู้ว่าอัญเชิญมาเพื่ออะไร”
“อยากได้หน้าไง!…”
กลุ่มคนวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างดุเดือดอีกครั้ง ถึงแม้กู้หยวนซูเป็นคนของราชสำนัก โดยทั่วไปแล้ว ทุกคนไม่กล้าวิจารณ์กันอย่างโจ่งแจ้ง แต่จะทำอย่างไรได้เล่า มันอดไม่ได้นี่!
แม้แต่กู้ปิ่งคุนยังเอ่ยขึ้นว่า “ศึกนี้…” เขาอยากจะบอกว่าสำนักเหยาไถเซียนพ่ายแพ้แล้ว เพราะเรื่องมันก็ชัดเจนอยู่ทนโท่ แต่แล้วกู้หยวนซูไม่ยอมปล่อยให้เขาพูด นางตวาดขึ้นว่า “เยี่ยนจื่ออวี๋! เจ้าเสกคาถาชั่วร้ายอะไรใส่วิญญาณอสูรของข้าไปกันแน่”
“คงเป็นเพราะยอมแพ้ต่อความงามของข้าน่ะ” เยี่ยนอวี๋ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับเป็นไปตามความจริง
กู้หยวนซู “…”
ดวงตาของนางค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง รอบกายแผ่ซ่านกลิ่นอายอำมหิต
เยี่ยนอวี๋รู้ว่าพลังที่ ‘แท้จริง’ ของกู้หยวนซูกำลังจะระเบิดแล้ว
“วอนตาย!”
ในขณะที่พูด กู้หยวนซูก็ขยับตัวโถมเข้าใส่หมายจะเอาชีวิตเยี่ยนอวี๋
หลายๆ คนคิดว่าแม้แต่วิญญาณอสูรที่กู้หยวนซูอัญเชิญมานางยังคุมไม่อยู่ วรยุทธ์ของนางยิ่งไม่ต้องพูดถึง นี่เป็นความเข้าใจพื้นฐานของผู้คนเกี่ยวกับนักอัญเชิญศักดิ์สิทธิ์ ทว่ากู้หยวนซูเป็น ‘ข้อยกเว้น’
เปรี๊ยะ!
กู้หยวนซูที่แหวกอากาศออกเป็นแสงสายฟ้าเผยให้เห็นถึงความสามารถในการโจมตีด้วยกรงเล็บอันน่าสะพรึง นางมุ่งไปที่ใบหน้าของเยี่ยนอวี๋ เห็นได้ชัดว่าต้องการทำลายใบหน้าของนาง
“อ้ะ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าโมโห เขาเร่งเร้าให้ท่านพ่อของเขาอุ้มขึ้นไปอีกครั้ง เขาอยากจะเหยียบเจ้าคนอัปลักษณ์ที่จู่โจมท่านแม่ของเขาให้จมดินจริงๆ
ทว่าต้าซือมิ่งเพียงแค่ลูบขนอ่อนบนศีรษะของเขาเบาๆ ปลอบประโลมเจ้าตัวน้อย “เด็กดี”
ในขณะเดียวกัน…
ฟิ้ว!
เยี่ยนอวี๋หลบกรงเล็บกู้หยวนซูที่พุ่งเข้าใส่ได้ทันท่วงที
กู้หยวนซูสีหน้านิ่งขรึมก่อนจะสลับมือพุ่งโจมตีกลับไปอีกครั้ง “อย่าคิดหนี!”
เยี่ยนอวี๋ก็ไม่ได้โจมตีกลับ นางเพียงหลบหลีกการจู่โจมของกู้หยวนซูราวกับผีเสื้อที่กำลังเต้นระบำ ด้วยความรวดเร็วของนางทำให้การเคลื่อนไหวของนางกลายเป็นเส้นแสงสีรุ้ง
“ให้ตายเถอะ!” กู้หยวนซูเองก็ไม่ช้า นางที่สวมชุดวังหลวงสีแดงใช้กรงเล็บตามฉีกเยี่ยนอวี๋ไปติดๆ ทุกครั้ง แต่กลับไม่ถูกตัวนางเลย
หารู้ไม่ว่า ปฐมราชินีเยี่ยนกำลัง ‘ออมมือ’ ให้นางอยู่ แต่นางก็ยังพูดจาอวดดี “เยี่ยนจื่ออวี๋ แน่จริงก็อย่าหลบ! มาสู้กับข้าสิ”
เมื่อได้ยินดังนั้น…
“ตามที่เจ้าปรารถนา”
เยี่ยนอวี๋ก้มตัวลงก่อนจะยกมือขึ้นคว้ามือของกู้หยวนซูที่พุ่งมาตรงหน้านาง เพียงแค่นางพลิกตัวกลับก็ทำให้มือของกู้หยวนซูขย้ำใส่ใบหน้าของตัวนางเอง
การจู่โจมกลับเช่นนี้ดูเหมือนจะง่ายดาย แต่กลับแฝงไปด้วยวิถีพลิกฟ้าคว่ำดิน เยี่ยนอวี๋ไม่เพียงเปลี่ยนทิศทางการจู่โจมของกู้หยวนซู นางยังเร่งการโจมตีนี้ให้เร็วขึ้นด้วย
ครานี้เอง…
“ไม่!”
แม้กู้หยวนซูจะตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว นางหยุด ‘การโจมตีตนเอง’ นี้แล้ว เสียดายที่ตั้งแต่ที่ ‘กรงเล็บ’ ของนางถูกเยี่ยนอวี๋คว้าไว้ มันก็ไม่ใช่ของนางอีกต่อไปแล้ว
กู้หยวนซูที่ถูกหลบหลีกนับครั้งไม่ถ้วนก็ไม่คิดว่าเยี่ยนอวี๋จะจู่โจมกลับเช่นนี้ นางจึงฉีกทึ้งใบหน้าของตนเองจนเละ
เลือดสีดำสดไหลพุ่งออกมาจากใบหน้าที่ยังถือว่างดงามดั่งบุปผาดวงนั้นของกู้หยวนซู และมันยังกัดกินเนื้อหนังของตัวนางเองอย่างรวดเร็ว
“โอ้ย!” กู้หยวนซูรีบปิดหน้าไว้ พยายามหยุดยั้งการทำลายตนเองเช่นนี้ แต่เนื่องจากความปรารถนาอันแรงกล้าในการทำลายใบหน้าเยี่ยนอวี๋ของนาง ทุกๆ การเคลื่อนไหวของนางจึงแฝงไปด้วยอาคมพิษร้าย
บัดนี้ พิษร้ายกำลัง ‘กลืนกินกลับไป’ ที่ตัวนางเอง กู้หยวนซูไม่สามารถควบคุมการกัดกินเช่นนี้ได้ นางทำได้เพียงพยายามใช้พลังมารของตนขับไล่อาคมพิษร้ายที่กัดกร่อนร่างกายและใบหน้าของนางออกไป ทว่าน่าเสียดาย…
แซ่ด!
แซ่ด! แซ่ด…
ประสิทธิภาพอาคมพิษร้ายที่มาจากจิตมารระกาเก้าเศียรน่าสะพรึงมากนัก! เพียงชั่วครู่ก็กัดกลืนใบหน้าของกู้หยวนซูจนหมดสิ้น ครานี้เอง…
“บ้าเอ๊ย!”
ทุกคนในเหตุการณ์กรีดร้องอย่างสยดสยองทันที!
