ตอนที่ 332 กลายเป็นหงส์ฟ้า! การแก้แค้นอันสง่างามและสาสมใจ!
“สุนัขบ้าชัดๆ” เยี่ยนจื่อเยี่ยกวาดตามองหยางเซ่าเหิงอย่างหัวเสีย หากไม่ใช่เพราะน้องสาว เขาคงซัดสุนัขบ้าตัวนี้ให้ร่วงสักหมื่นครั้ง
เยี่ยนอวี๋จูบเด็กน้อยเบาๆ “เสี่ยวเป่า แม่ฝากท่านตาหน่อยนะ แม่ต้องไปจัดการสุนัขบ้าแล้ว”
“ได้” เยี่ยนเสี่ยวเป่าพยักหน้าอย่างว่านอนสอนง่าย เขายังโบกมือให้ราวกับกำลังบอกว่า ‘ฝากท่านตาไว้ที่ข้าเถอะ ท่านแม่วางใจได้’ ทำเอาเยี่ยนอวี๋อดจูบเขาไม่ได้อีกครั้ง
หลังจากที่ภรรยาจูบเด็กน้อยเสร็จแล้ว ต้าซือมิ่งก็โอบไหล่นางเข้ามาในอ้อมแขนไว้แน่น กระซิบว่า “ไปเถอะ อยากทำอะไรก็ทำเลย”
เยี่ยนอวี๋ชะงักเล็กน้อย นางมองดวงตาสีม่วงจรัสคู่นั้นของบุรุษตรงหน้า นางเห็นแสงระยิบระยับในดวงตาเขา รู้ว่าเขาพอจะรู้ ‘อดีตที่นางเผชิญ’ บ้างแล้ว
แม้ว่านางจะพูดเพียงไม่กี่ประโยค เขาก็สามารถรับรู้เรื่องราวมากมายจากคำพูดเหล่านี้ กระทั่งเดาได้ว่านางอยากทำอะไร เขารู้จักและเข้าใจนางดี
ชั่วขณะนั้นเอง… เยี่ยนอวี๋เขย่งเท้าขึ้นจรดริมฝีปากลงไปที่ปากของเขาก่อนจะเดินจากไป นางขึ้นไปบนเวทีอีกครั้งและเผชิญหน้ากับหยางเซ่าเหิง
ต้าซือมิ่ง “…”
เขาเม้มปากเล็กน้อย มองไปบนเวที มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ความอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้า ทำให้ชือปี้เหลียนที่คอยมองเขารู้สึกอกจะแตก!
ในขณะที่ชือปี้เหลียนกำลังคิดเช่นนี้ก็ถูกสายตาเยือกเย็นของเม่ยเอ๋อร์จ้องเขม็งจนชือปี้เหลียนผงะเล็กน้อย
เม่ยเอ๋อร์พาดดาบเล่มใหญ่บนบ่าพลางพ่นหายใจออกมา เห็นได้ชัดว่ากำลังเตือนชือปี้เหลียนว่าอย่ามองผู้ชายของคุณหนูใหญ่ มิเช่นนั้นอย่าหาว่านางไม่เกรงใจ!
ถึงแม้เม่ยเอ๋อร์ยังคงรู้สึกว่าต้าซือมิ่งคนนี้เจ้าเล่ห์มาก เพราะเขาชอบยั่วยวนคุณหนูใหญ่ แต่ในเมื่อคุณหนูใหญ่ยอมรับเขาแล้ว ชายคนนี้ก็ต้องเป็นของคุณหนูใหญ่! นังร่านลัทธิเซิ่งเหลียนคนนี้จะมองอะไรนักหนา!? น่าขยะแขยงจริงๆ
…
“เชิญ” เสียงอันโอหังของหยางเซ่าเหิงดังขึ้นต่อหน้าเยี่ยนอวี๋และทุกคน ท่าทีผยองราวกับต้องการให้ทุกคนได้เห็นเขาจัดการเยี่ยนอวี๋
“หลิงหยางจวิน!”
“หลิงหยางจวิน!”
“กรี๊ด!”
เหล่าผู้คลั่งไคล้หลิงหยางเซ่าเหิงร้องกรี๊ดปลาบปลื้ม เหมือนว่าพวกนางจะชอบชายหยิ่งยโสเช่นนี้ ต่างคิดว่าบุรุษเช่นนี้มีเสน่ห์ น่าหลงใหล!
ทำเอาอินหลิวเฟิงไม่พอใจ “ไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดคนหน้าตาขี้เหร่อย่างหยางเซ่าเหิงจึงมีสตรีมากมายชอบเขา หากจะชอบชุนซิ่นจวินก็ว่าไปอย่าง หน้าตาดีขนาดนี้! แต่หยางเซ่าเหิงน่ะ…”
“สู้นายน้อยไม่ได้ไม่แต่น้อย!” ครั้งนี้เอ้อร์เหมาช่วยนายท่านของตนเต็มที่ เขาเชิดหน้ามองหยางเซ่าเหิงที่อยู่บนเวทีแล้ว “ทำไมเขาไม่พาลูกน้องของเขามาด้วยแล้วล่ะ”
“อวดดีไง” อินหลิวเฟิงยิ้มเย็นชา “รอกูไหน่ไนจัดการเถอะ”
“ไม่สิ ข้าว่าด้วยความหน้าไม่อายของสำนักคุนอู๋ พวกเขาจะต้องไม่ส่งคนเพียงคนเดียวขึ้นไปแน่” เยี่ยนจื่อเสาแสดงสีหน้าเคร่งขรึม “พี่ใหญ่ ท่านมองอะไรออกหรือไม่”
เยี่ยนจื่อเยี่ยส่ายศีรษะ เขาเพ่งสมาธิไปบนเวทีและผู้คนในสำนักคุนอู๋ เขาคิดเหมือนน้องรอง สำนักคุนอู๋ไม่มีทางสัตย์ซื่อเช่นนี้ นอกจากว่า…
เยี่ยนจื่อเยี่ยไม่ทันได้ครุ่นคิด หยางเซ่าเหิงก็ปล่อยลำแสงสีดำทะมึนไปทางเยี่ยนอวี๋ “ตายซะ!”
ฟิ้ว!
เหล่าผู้แข็งแกร่งสายตาแหลมคมต่างเห็นว่าในแสงสีดำนั้นมีอาวุธลับซ่อนอยู่ มันพุ่งเข้าใส่เยี่ยนอวี๋ราวกับอุกกาบาตหมายเอาชีวิตและจู่โจมตำแหน่งสำคัญบนร่างกายของนาง
“ชั่วร้ายนัก!” ตี๋อูหวนอุทาน “ขึ้นมาก็ใช้อาวุธลับเลย”
ทว่าเยี่ยนอวี๋ก็จู่โจมกลับได้อย่างสวยงาม นางเพียงสะบัดแขนเสื้อ แสงสีรุ้งพาดผ่าน มันตรึงอาวุธที่หยางเซ่าเหิงซ่อนไว้กลางอากาศในทันที
“พลังจิตใจแข็งแกร่งจริงๆ!” จวินอั้นเทียนแววตาเป็นประกาย เขาเห็นได้ว่าเยี่ยนอวี๋ใช้พลังจิตใจสะกดอาวุธลับของหยางเซ่าเหิงที่เป็นเข็มสีดำ ส่วนอาวุธลับที่หยางเซ่าเหิงปล่อยออกมาอย่างน้อยก็มีหลายร้อยเล่ม แต่เยี่ยนอวี๋กลับกันไว้ได้ทุกเล่มและยังทำลายอาวุธลับเหล่านั้นพร้อมกัน
ไม่เพียงเท่านี้!
ตู้ม!
ตู้ม! ตู้ม!…
เสียงระเบิดที่จู่ๆ ดังขึ้นจากข้างหน้า เยี่ยนอวี๋พุ่งไปทางหยางเซ่าเหิง หยางถิงซานตกใจร้องอุทาน “เหิงเอ๋อร์รีบคุ้มกัน! คนชั่วนั่นกำลังใช้ร่องรอยการโจมตีของเจ้าโจมตีกลับ!”
“บ้าเอ๊ย!”
ทุกคนเพิ่งเข้าใจ
ตู้ม!
รอบกายหยางเซ่าเหิงเต็มไปด้วยคลื่นระเบิดราวคลื่นทะเล ศึกยังไม่จบเพียงเท่านี้…
“หงส์ฟ้า”
เยี่ยนอวี๋ที่ผันตัวจากฝ่ายรับเป็นฝ่ายรุก ขณะที่นางสะบัดมือออกไป ยันต์ม้วนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นก่อนจะกลายเป็นหงส์ฟ้าตัวน้อย พวกมันพุ่งเข้าใส่หัวใจของหยางเซ่าเหิงอย่างมีเป้าหมาย
เยี่ยนอวี๋เคลื่อนไหวร่างกายราวกับสายน้ำไหล ดูเหมือนไม่เร็วนัก แต่ความเป็นจริงแล้วหยางเซ่าเหิงเพิ่งจะสร้างค่ายกลคุ้มกันในคราแรก หงส์ฟ้าตัวน้อยนั่นก็อยู่ต่อหน้าเขาแล้ว รวดเร็วนัก
ครานี้เอง…
ตู้ม!
หงส์ฟ้าน้อยโถมตัวไปที่หัวใจของหยางเซ่าเหิงอย่างไม่ต้องสงสัย
“บ้าเอ๊ย!”
ผู้คนไม่น้อยในเหตุการณ์ตะลึงงัน!
วิ้ง!
ในขณะเดียวกันพลังผนึกอันน่าสะพรึงก็กวาดล้างหงส์ฟ้าน้อยอย่างโหดเหี้ยม จากนั้นก็กลายเป็นวงแหวนสีดำทองครอบไปทางเยี่ยนอวี๋
“ออกไปซะ!” เยี่ยนอวี๋ปัดแขน วงแหวนถูกสะบัดออกไปทันที ลำแสงสีดำทองกลับพวยพุ่งไปทั่วท้องฟ้า กระทั่งมีภูเขาปรากฏเป็นลูกๆ หล่นทับลงไปที่นาง
ภาพตรงหน้าเช่นนี้… ทำเอาเยี่ยนชิงตกใจจนลุกยืนขึ้น เขายังบีบเสี่ยวเป่าแน่นจนเด็กน้อยร้อง ‘อ้ะ’ ออกมา ทว่าเสียงของเยี่ยนชิงดังยิ่งกว่า “บ่วงเทพสำนักคุนอู๋! สมบัติชั้นยอดของสำนักคุนอู๋!”
เสียงดังอื้ออึงขึ้นในลานสนามทันที! เพราะว่าทุกคนในเหตุการณ์รู้จักชื่อเสียงบ่วงเทพของสำนักคุนอู๋ดี โดยเฉพาะคนลัทธิเซิ่งเหลียน พวกเขารู้ดีที่สุด เพราะว่าหัวหน้าเผ่าจิ่วหลีของพวกเขาถูกจับด้วยบ่วงนี้
“พลังการต่อสู้ของชือโหยวเผ่าจิ่วหลีถูกพลังบ่วงเทพนี้กำราบ ท้ายที่สุดก็ถูกจับเป็นเชลยศึก และลงเอยด้วยการถูกประหารชีวิต” เยี่ยนจื่อเยี่ยหน้าดำหน้าแดง!
“หน้าไม่อาย!” เยี่ยนจื่อเสาตวาดอย่างโมโห “อาวุธวิเศษในตำนานดีๆ ถูกใช้กลายเป็นอาวุธลับ! น้องสาวจะทำอย่างไร? พวกเขาคิดจะใช้บ่วงเทพสยบเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์!”
เยี่ยนจื่อเยี่ยย่อมรู้ดี อีกทั้งเขายังมองออกว่าพลังของน้องสาวกำลังถูกบ่วงเทพควบคุม! เขาโมโหกระฟัดกระเฟียด ทำท่าจะขึ้นไป แต่แล้ว…
วี้ด!
วิหคเพลิงหลากสีตนหนึ่งพลันปรากฏกายขึ้นจากร่างของเยี่ยนอวี๋ มันบินทะยานออกไป ทั่วท้องฟ้าเกิดแสงสีแดงเจิดจ้า
“หงส์ฟ้า!”
ผู้ชมถึงกับอุทาน! เพราะหงส์ฟ้านี้เสหมือนจริงมาก!
ไม่ ไม่สิ…
“นางกลายเป็นหงส์ฟ้าไปแล้ว!”
เยี่ยนอวี๋กลายร่างเป็นหงส์ฟ้าบรรพกาล ราชาแห่งวิหค สยายปีกโบยบิน
นี่มัน…
“เมิ่งเอ๋อร์!”
