ตอนที่ 348 อย่าพูดถึงไพ่ตายกับปฐมราชินีเยี่ยน! นางมีทุกอย่าง!
หลังจากนั้น…ก็ไม่มีหลังจากนั้นแล้ว
เพราะจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางที่ปรากฏร่างตามเสียงนั้นได้ฉีกทึ้งโครงกระดูกทั้งสนามในพริบตา
ฉัวะ!
แครก!
โครงกระดูกแต่ละร่างที่มีพลังใกล้ขั้นวิญญาณปฐมภูมิเมื่อมาอยู่ตรงหน้าของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางที่เยี่ยนจื่อเสาเรียกมานั้นล้วนกลายเป็นสวะ เพียงไม่นานก็ถูกฉีกทึ้งทั้งหมด!
ชือปี้เหลียนไม่ทันได้กะพริบตาด้วยซ้ำ ทัพใหญ่โครงกระดูกที่นางเรียกมาก็ล้วนตายกันหมด ทั้งหมดกลายเป็น ‘ขี้เถ้า’ และตัวนางเองก็ถูกจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางจ้องเขม็ง “ตายเสียเถอะ!”
จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางตวัดกรงเล็บฉีกห้วงอากาศจนปริแตกกำลังจะใช้พลังแห่งความว่างเปล่าเข้าบดขยี้ชือปี้เหลียนจนแหลกสลาย เม่ยเอ๋อร์มองดูจนร้อนใจไปหมด!
พูดไปแล้วเหมือนช้า แต่เวลานั้นกลับรวดเร็วอย่างยิ่ง…
“แตกตัว!”
ชือปี้เหลียนที่เผชิญหน้ากับความพรั่นพรึงของความตายนั้น ท่ามกลางสายตาจับจ้องมากมายก็พลันแปรเปลี่ยนรูปร่างไป!
หลายคนเห็นชัดว่าก่อนที่ชือปี้เหลียนจะแหลกสลายไปนั้นทั้งร่างพลันปรากฏหนวดประหลาดสีดำเส้นแล้วเส้นเล่าเหมือนปลาหมึกออกมา กระทั่งใบหน้าที่นับว่าหยาดเยิ้มนั้นยังกลายเป็นหัวปลาหมึกไปในพริบตา?!
นี่มัน…
“บ้าแล้ว!”
คนไม่น้อยมองด้วยความสยดสยองจนต้องร้องออกมา
เยี่ยนอวี๋เหลือบมองหนึ่งเด็กหนึ่งผู้ใหญ่ข้างกายที่ต้องมาเห็นสิ่งทำร้ายสายตาเช่นนี้ นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเหตุใดจิตวิญญาณสมัยนี้ถึงยิ่งมายิ่งน่าเกลียด รูปร่างมนุษย์ไม่ดีหรือไรจึงอยากกลายเป็นสิ่งอัปลักษณ์เช่นนี้ ช่างไร้ศักดิ์ศรีเสียจริง
แต่ว่าเยี่ยนอวี๋ก็ยังเป็นห่วงพี่รองของนางมากอยู่ดีจึงจำต้องใช้จิตวิญญาณปกคลุมทั้งสนามเอาไว้เพราะกลัวว่าพี่รองของนางจะโดนลอบทำร้าย เพราะอย่างไรชือปี้เหลียนที่แตกร่างใหม่นั้นตบะก็กำลังเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ
ทุกคนล้วนรู้ดีว่าน้ำสีดำเหม็นคาวที่พ่นออกมาจากร่างแตกใหม่ของชือปี้เหลียนนั้นทำให้ห้วงอากาศปริแยกติดแน่นเข้าด้วยกัน
นี่ยังไม่นับ!
ปัง! โครม…
กลิ่นอายชั่วร้ายพรั่งพรูออกมาจากร่างของชือปี้เหลียนไม่ขาดสาย ยิ่งกว่านั้นพลังตบะของนางก็พุ่งทะยานขึ้นจนถึงขั้นถอดจิตและยังคงพุ่งสูงอย่างต่อเนื่อง!
เยี่ยนจื่อเยี่ยร้องออกมาด้วยความตกตะลึง “น้องรอง! รีบสังหารนางเร็วเข้า ไม่อาจให้พลังนางพุ่งสูงไปกว่านี้!”
“ฮ่าๆๆ!” ชือปี้เหลียนกรีดเสียงหัวเราะแหลม แต่กลับใช้ร่าง ‘หมึกยักษ์’ เปล่งเสียงชั่วร้ายออกมา “ถึงขั้นนี้แล้วยังคิดอยากสังหารข้างั้นรึ? ช่างโง่เขลาเสียจริง!”
สิ่งที่ตามมาพร้อมเสียงโอหังนี้ก็คือชือปี้เหลียนแตกร่างออกมาอีกครั้ง ภาพหนวดปลาหมึกยักษ์นับไม่ถ้วนเพิ่มพูนขึ้นครอบคุลมทั่วทั้งสนามประลอง แต่ยังไม่จบเพียงเท่านี้!
หนวดปลาหมึกบางส่วนยังผุดออกมาจากที่นั่งของผู้ชมทำให้คนจำนวนไม่น้อยตกใจจนกรีดร้องออกมา หากไม่ใช่เพราะแต่ะละคนมีการเตรียมตัวเอาไว้แล้วเกรงว่าคงถูกกลืนกินไปแล้ว
“ราชองครักษ์! เตรียมพร้อม!” ติ้งซีอ๋องตะโกนเสียงดัง “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ชือ! นี่เจ้าคิดจะกบฏรึ!”
“ฮ่าๆๆ! ติ้งซีอ๋องล้อเล่นแล้ว ข้าธิดาศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ยังห่างไกลจากปราชญ์มหาสำนักเยี่ยนมากนัก” ชือปี้เหลียนที่เอ่ยเสียงประหลาดออกมาได้ปิดล้อมเยี่ยนจื่อเสาและจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางเอาไว้แล้วเรียบร้อย
หนวดพิษสีดำเหม็นคาวนับไม่ถ้วนกลืนกินรัศมีวิญญาณที่จิ้งจอกสวรรค์แผ่ออกมาไม่หยุด แต่เยี่ยนจื่อเสาที่ถูกจิ้งจอกสวรรค์ปกป้องไว้ตรงกลางไม่โดนดูดกลืนพลังเลยแม้แต่นิด
“จิ้งจอกสวรรค์ เป็นอย่างไรบ้าง” เยี่ยนจื่อเสาเอ่ยถาม พอจะมองออกว่าหลังจากชือปี้เหลียนแตกร่างออกมานั้นพลังที่ระเบิดออกมาเพียงพอที่จะกดพลังของจิ้งจอกสวรรค์เอาไว้ได้
“ไม่ต้องร้อนใจ นายท่านเตรียมตัวให้พร้อม ข้าจะเริ่มโจมตีกลับ” จิ้งจอกสวรรค์เอ่ยรับเสียงเรียบ ดวงตาจิ้งจอกงดงามไหววูบไปด้วยแสงเทพ
เยี่ยนจื่อเสาพยักหน้า “ได้”
พร้อมกันนั้น…
โฮก!
เสียงคำรามที่จิ้งจอกสวรรค์ระเบิดออกมาอีกครั้งได้กรีดเข้าไปที่อากาศ!
“ใช้จิ้งจอกสวรรค์ของข้า!”
“อัญเชิญจิตทั้งเก้าของข้า!”
“เปิดแดนเทพ!”
“สังหารมารขจัดปีศาจ!”
เสียงของจิ้งจอกสวรรค์ที่ใช้สังเวยดังขึ้นเรื่อยๆ พริบตาที่จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางใช้พลังเทพก็ทำให้ท้องฟ้าถูกกรีดจนขาดออก ขาดออกจริงๆ ยิ่งกว่านั้นพลังเทพบริสุทธิ์ของสวรรค์ยังหลั่งไหลออกมาสู่โลกด้วยเหตุนี้
ภาพเช่นนี้…ทั้งสนามมองจนตาค้างอีกครั้ง! รวมทั้งปลาหมึกยักษ์ชือปี้เหลียนด้วย
“ฆ่า!”
“ฆ่า…”
เสียงจิ้งจอกเพราะพริ้งดังก้องไปมาเหนือท้องฟ้าเมืองหลวงขณะเดียวกันก็ระเบิดพลังสังหารเทพออกมาโจมตีไปที่ชือปี้เหลียนทำให้หนวดปลาหมึกของนางถูกทำลาย
“ไม่!” ชือปี้เหลียนกรีดร้องเสียงแหลม “ฝันไปเถอะ! จิ่วหลีช่วยข้าด้วย!”
ฟิ้ว!
โฮก!
ด้วยการกระตุ้นของชือปี้เหลียนปราณแค้นแต่ละสายระเบิดออกมาจากหนวดปลาหมึกของนางไม่หยุดพุ่งเข้าต่อต้านอานุภาพของท่าสังหารเทพที่จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางใช้ออกมาสุดชีวิต
“ไม่มีประโยชน์หรอก ตาย! ตาย! ตาย!” จิ้งจอกสวรรค์บัญชาการรัศมีเทพสูงนับหมื่นจั้งทำลายหนวดปลาหมึกที่อยู่บนเวทีประลองทีละเส้น เผด็จการถึงขีดสุด
“ไม่!” ชือปี้เหลียนกรีดร้องอย่างน่าอนาถพยายามสุดชีวิตที่จะแตกหนวดออกมาให้มากกว่าเดิมแต่น่าเสียดายที่ความเร็วในการแตกใหม่ของนางไม่อาจสู้ความเร็วที่โดนทำลายได้ เห็นเพียง ‘หัวปลาหมึก‘ นั้นของนางกำลังทุกข์ทรมาน
“เขมือบเข้าไปเดี๋ยวนี้!” ชือปี้เหลียนกรีดร้อง หนวดปลาหมึกนับไม่ถ้วนนอกสนามประลองติดหนึบเข้ากับพื้นดินในทันทีพลางดูดกลืนพลังชีวิตของผืนดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว
เพียงไม่นานผู้แข็งแกร่งทุกสำนักล้วนเห็นชัดว่าพื้นดินเริ่มปริแยก พลังวิญญาณรอบๆ เริ่มลดน้อยลงไปทุกที รอบด้านพลันมีเสียงภูตผีโหยไห้ดังขึ้น
“นี่ นี่มัน…”
ผู้แข็งแกร่งแต่ละคนล้วนตาค้างไปหมดแล้ว ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงผู้อื่น
ติ้งซีอ๋องรีบสั่งรวมกลุ่มทหารเร็วขึ้นกว่าเดิมและได้สั่งให้คนเร่งไปทำลายหนวดเหล่านั้นแล้ว
จากนั้น…
ปัง!
พรืด พรืด!
การโจมตีทั้งหมดนั้นหากไม่โดนสวนกลับก็โดนกลืนกินพลังโจมตีเข้าไป
ในระหว่างนี้พลังของชือปี้เหลียนเองก็เริ่มพุ่งขึ้นสูงจนน่าตกใจและยังฟื้นฟูหนวดเหล่านั้นจนกลับมาเต็มแน่นทั่วสนามประลองอีกครั้ง
“ฮ่าๆๆ! อยากให้ข้าตายรึ ฝันหวานเสียจริง พวกเจ้านั่นแหละที่จะต้องตาย!” ชือปี้เหลียนที่เอ่ยเสียงโอหังถึงตรงนี้พลันทะยานขึ้นไปทางจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางบนท้องฟ้า
“เพ้อเจ้อ!” จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางเหลือบมองแค่นเสียงออกมาคำหนึ่ง หางทั้งเก้าพลันปรากฏแสงทำลายล้างประหลาด สะบัดไปทางชือปี้เหลียนที่กำลังพุ่งตรงมาและกำลังจะโดนชือปี้เหลียนแล้ว
แต่สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็คือ…
ฟิ้ว!
ชือปี้เหลียนที่กำลังบินพุ่งอยู่กลางอากาศพลันหดเล็กลงและในขณะนั้นก็หลบพ้นรัศมีกวาดล้างของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางไปได้ พุ่งไปทางด้านหลังของมันและจับตัวเยี่ยนจื่อเสาเอาไว้!
ภาพที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ทำให้เยี่ยนจื่อเยี่ยตกใจมาก “ไม่ได้การ!”
“สมควรตาย!” เยี่ยนชิงเองก็ยืนขึ้นมาแล้ว
และในขณะเดียวกันนั้นเอง!
“ข้ารอเจ้ามานานแล้ว” เยี่ยนจื่อเสาที่สีหน้าซีดขาวแบมือขวาออก ใจกลางฝ่ามือนั้นปรากฏดอกบัวเขียวเล็กดอกหนึ่งด้านในมีคลื่นอวกาศลึกล้ำกำลังเอ่อล้นออกมา
“ศาตราเวทอวกาศชิงเหลียน!” ทั้งสำนักชิงเหลียนรวมถึงชิงเหอเซิ่งที่ยังบาดเจ็บหนักไม่หายดีล้วนจำได้ในทันทีเพราะดอกบัวเขียวดอกน้อยที่อยู่ในมือของเยี่ยนจื่อเสานั้นเป็นของวิเศษประจำสำนักของพวกเขา เป็นของวิเศษในตำนานที่ก่อนหน้านี้ถูกหยางเทียนชื่อยืมไปแล้วไม่ยอมคืน
เพียงแต่ทั้งสำนักชิงเหลียนล้วนคาดไม่ถึงเลยว่าที่หยางเทียนชื่อพูดนั้นเป็นความจริง ศาตราเวทอวกาศชิงเหลียนโดนสำนักชางอู๋แย่งไปจริงๆ ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ยอมคืน!
บัดนี้ เยี่ยนจื่อเสาที่ใช้ศาตราเวทชิงเหลียน เขาหันดอกบัวน้อยในมือไปทางชือปี้เหลียน หลังจากนั้น…ก็ไม่มีหลังจากนั้นแล้ว
“ไม่!”
ชือปี้เหลียนที่แผดเสียงฉบับปลาหมึกน้อยออกมานั้นได้ถูกคลื่นอวกาศที่ระเบิดออกมาจากบัวน้อยกลืนกินเข้าไป นางถูกผนึกเข้าไปในดอกบัวเรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ…”
เยี่ยนชิงที่เมื่อครู่เกือบจะร้อนใจจนตายนั้นมองจนตาค้าง เขาไม่รู้เลยว่าลูกชายของเขามีสมบัติลับของสำนักชิงเหลียนได้อย่างไร แต่นั่นไม่สำคัญ ชนะก็พอแล้ว!
“พ่อจ๋าแม่จ๋า!” อินหลิวเฟิงปาดเหงื่อที่คราวนี้มีอยู่จริง ถูกทำให้ตกใจไม่น้อยเลยจริงๆ เขาพอจะมองออกว่าหลังจากที่เยี่ยนจื่อเสาอัญเชิญจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางนั้นพลังก็เริ่มแห้งเหือด ไม่มีทางรับมือการลอบโจมตีของชือปี้เหลียนได้อย่างแน่นอน
โชคดีที่แม้พี่รองเยี่ยนไม่มีพรสวรรค์ในการอัญเชิญอย่างที่สองแต่ก็ยังมีสมบัติลับอยู่ในมือ! ชือปี้เหลียนที่พาตัวเองมาติดกับนั้นก็ถือว่าโชคร้ายพอตัว
“ยินดีกับสำนักชางอู๋ด้วย” จวินอั้นเทียนอวยพรอย่างจริงใจ ทั้งสำนักจวินจื่อต่างระเบิดเสียงปรบมือและคำชื่นชมที่จริงใจออกมา สำนักอื่นก็พากันปรบมือตาม
แต่ในระหว่างเสียงปรบมือดังกึกก้อง เยี่ยนจื่อเสาที่ถือศาตราเวทชิงเหลียนอยู่นั้นพลันพ่นเลือดออกมาคำหนึ่งและศาตราเวทชิงเหลียนก็พ่นหมอกสีดำเหม็นคาวออกมา
นี่มัน…
“ไม่ดีแล้ว!” เยี่ยนจื่อเยี่ยถีบอากาศออกไปเพื่อดูอาการของน้องรอง
แต่เยี่ยนจื่อเยี่ยก็ยังคงช้าไปอยู่ดี เพราะระหว่างที่ศาตราเวทชิงเหลียนปล่อยหมอกสีเข้มออกมานั้น หนวดปลาหมึกเส้นดำหยาบก็พุ่งแทงไปทางเยี่ยนจื่อเสาที่อยู่ใกล้มันมาก หนวดนั้นแทงทะลุชีพจรหัวใจของเขาในทันที
ฉึก!
เมื่อหนวดพุ่งผ่าน เลือดสดๆ ก็สาดกระจายเต็มท้องฟ้า!
“พี่รอง!”
“น้องรอง!”
“อ้ะเนะ!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ตกใจตื่นผุดลุกขึ้นทั้งที่ยังคงงงงันอยู่ ดวงตาทั้งคู่ขุ่นมัวไม่แจ่มใส เขาไม่เข้าใจสิ่งใดทั้งนั้นแต่กลับหดร่างเล็กลงตามสัญชาตญาณ
ในเวลาเดียวกันนั้น…
“พี่รอง!”
