เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน – ตอนที่ 386 ผู้ชายของข้า ห้ามแตะต้องหญิงอื่น!

ตอนที่ 386 ผู้ชายของข้า ห้ามแตะต้องหญิงอื่น!

เยี่ยนอวี๋หรี่ตาลงเล็กน้อย เด็กน้อยเองก็ส่งเสียงร้อง ‘อ้ะ’ ขึ้นมา

“บ้าเอ๊ย!”

ตี้อั้นเบิกตาสีแดงโต รู้สึกได้ว่าแรงอาฆาตพวยพุ่งออกมาจากเทพธิดาที่อยู่บนหลังเขา มันก็อยากจะพูดโน้มน้าวว่า อย่าบุ่มบ่าม ชายที่มีความสามารถน่ะ มีภรรยาสามสี่คนเป็นธรรมดา อย่าใจแคบเลย มีแต่จะทำให้เรื่องราวใหญ่โต

จากนั้นตี้อั้นยังไม่ทันได้พูด ปฐมราชินีเยี่ยนก็เปิดศึกแล้ว! แสงสีรุ้งสายหนึ่งตัดผ่านข้างหน้ามือที่ยื่นออกไปของต้าซือมิ่ง ขัดขวางเขาไม่ให้ประคองนางขึ้นมา

ปีศาจแฝงฝันแย้มยิ้มสวยหยาดเยิ้ม เสน่ห์แพรวพราย ทำเอาตี้อั้นหวั่นไหว…

ลูกไก่สีเหลืองนิ่งงัน! แต่ดวงตาสว่างใสของเด็กน้อยเต็มไปด้วยความโมโห “เลว!”

ส่วนเยี่ยนอวี๋ นางก็สลายแสงสีสดใสงดงามรอบทิศ ทำลาย ‘มนต์สวาท’ ของปีศาจแฝงฝัน ร่างของต้าซือมิ่งก็สลายหายไปเช่นกัน

“เฮ้ย!” ตี้อั้นอุทานอย่างเหลือเชื่อ “คงไม่ใช่หรอกนะ ฆ่าสามีตนเองรึ”

ลูกไก่สีเหลืองก็งงงัน แต่มันก็รีบหันกลับไปมองอย่างรับรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ มันพบว่านายท่านยังคงนั่งอยู่ที่เดิม แต่นายท่านน้อยอยู่ในอ้อมอกของเจ้านายจริงๆ นะ?

ดังนั้น ลูกไก่สีเหลืองจึงสรุปได้ว่า “สิ่งที่ข้าเห็นเมื่อครู่นี้เป็นของปลอมทั้งนั้น!”

“หา?” ตี้อั้นยังไม่ทันตั้งสติได้ เพราะทั้งในตาและในใจของมันมีเพียงปีศาจแฝงฝันพราวเสน่ห์ที่อยู่ตรงหน้าท่านนั้น รู้สึกหัวใจดวงน้อยๆ ยังคงเต้นระรัว มิอาจสงบอารมณ์ลงได้เลย

นี่ก็คือปีศาจแฝงฝันชั้นยอด! ถึงแม้นางจะดูเหมือนมิได้ร่ายมนต์ เพียงแค่แสดงสีหน้าเย้ายวน ก็เพียงพอที่จะทำให้สิ่งมีชีวิตเพศผู้ที่เห็นนางต่างเคลิบเคลิ้มในมนต์สวาทของนาง แม้แต่เพศเมียเองก็ยังหลงเสน่ห์ของนาง เมือนเยี่ยนอวี๋เมื่อครู่นี้ นางเห็นภาพลวงตาชั่วขณะ แน่นอนว่าก็เป็นเพราะในใจนางมีต้าซือมิ่งอยู่ มิเช่นนั้นด้วยนิสัยของนาง นางคงไม่เห็นภาพเช่นนี้ ยิ่งเมื่อต้าซือมิ่งยัดลูกให้นางพอดี ปีศาจแฝงฝันจึงใช้ประโยชน์จากจังหวะนี้! เห็นได้ชัดว่าปีศาจแฝงฝันตนนี้เก่งกาจมากจริงๆ รู้จักร่ายมนต์อย่างถูกที่ถูกเวลา

น่าเสียดาย… เยี่ยนอวี๋ยังคงมองออกได้ก่อนอยู่ดี

ทว่าต้าซือมิ่งกลับรู้สึกเป็นห่วง “เห็นอะไรหรือ” ต้าซือมิ่งสังเกตเห็นว่าคนข้างกายต้องมนต์สวาทเข้าตั้งแต่แรก เขาจึงรีบยัดเด็กน้อยให้ภรรยาทันทีเพื่อเรียกคืนสติของภรรยา ใครจะไปคิดว่ากลับถูกปีศาจแฝงฝัน ‘เล่นงาน’ แทน

แต่ว่า… เยี่ยนอวี๋เลิกคิ้วกล่าวว่า “เห็นหัวใจของข้า”

“หืม?” หรงอี้หรี่ตาลงเล็กน้อย

เด็กน้อยชี้ไปที่ปีศาจแฝงฝันบนท้องฟ้า พูดว่า “เห็นพ่อ พ่อจะกอด กอดตัวนั้น!”

“งั้นหรือ” จู่ๆ หรงอี้ก็รู้สึกสนใจขึ้นมา

ปีศาจแฝงฝันบินลงมาบนพื้นดิน มันเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบแห้งว่า “ภาพที่ข้าเสกออกมาเป็นไปตามความกลัวในใจของผู้ที่ถูกร่ายมนต์ ดังนั้น… ไม่ทราบว่าข้าเผยช่องโหว่ตรงไหนหรือ”

ปีศาจแฝงฝันที่คิดว่ามนต์สวาทของตนไม่ธรรมดาก็รู้สึกประหลาดใจมาก

น่าเสียดาย…

“แม้แต่ลูกของข้าเจ้ายังหลอกไม่ได้เลย ยังคิดจะหลอกผู้ชายของข้ารึ” คำพูดของเยี่ยนอวี๋แทงใจดำปีศาจแฝงฝันอย่างจังและก็ทำให้นางพยายามแก้ตัวว่า “ข้ามิได้เจาะจงเสกมนต์ไปที่เด็กน้อยเสียหน่อย”

“เขาอ่อนแอกว่าพ่อของเขามากนัก”

“ใช่​! เป่า เล็ก” เยี่ยนเสี่ยวเป่ายอมรับอย่างไม่ต้องสงสัย

ปีศาจแฝงฝันหมดคำพูด แต่มนต์สวาทของนาง แม้จะทำให้ลูกไก่สีเหลืองหลงกลได้ แต่กลับไม่มีผลกับเด็กน้อยเลย ฝ่ายหลังไม่คิดว่านางสวยแม้แต่น้อย แต่รู้สึกว่านางชั่วร้าย อันที่จริงมนต์สวาทของยอดเยี่ยมนัก ปีศาจแฝงฝันมีผลกับทั้งบุรุษและสตรีรวมถึงเด็กเล็ก ภายใต้มนต์สวาทของนางจะทำให้ก่อเกิดความรู้สึกดีในสตรีและเด็กเล็ก ทว่าเห็นได้ชัดว่าสำหรับเยี่ยนอวี๋และเด็กน้อยแล้วนางทำไม่สำเร็จ

ทว่า…

“เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์หึงข้าหรือ” เสียงเสนาะหูดั่งพิณของต้าซือมิ่งดังขึ้น มุมปากของเขาเองก็ยกขึ้น “ข้าเดาว่า ‘ข้า’ ต้องไม่ทันได้กอด ภรรยาต้องไม่ยอมแน่นอน”

เยี่ยนอวี๋ “…”

นางไม่ยอมจริงๆ ชั่วขณะเมื่อครู่นี้ นางมั่นใจมากว่านางไม่ยอมให้เขาทำเช่นนั้น ดังนั้น…

หลังจากเยี่ยนอวี๋มองต้าซือมิ่งที่ได้ใจแล้ว นางก็พูดขึ้นว่า “ใช่ ข้าไม่ยอมและเจ้าก็ไม่มีทางหนีแล้ว” ความหมายโดยนัยก็คือ ข้าก็เป็นคนเช่นนี้แหละ อีกทั้งข้าชอบพอเจ้า เจ้าเสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว

“ฮึ” หรงอี้ที่เข้าใจความหมายของนางดีก็ยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะจูบดวงตาที่ ‘โอหัง’ ของคนตรงหน้าอย่างไม่สนใจคนรอบกาย “โชคดีเหลือเกิน”

ปีศาจแฝงฝัน “…”

นี่เป็นครั้งแรกที่นางร่ายมนต์สวาทใส่คู่รักแล้วทำให้ทั้งสองรักกันมากขึ้นกว่าเดิม ทำไมรู้สึกประหลาดอย่างไรไม่รู้ ปีศาจแฝงฝันรู้สึกอับอายจริงๆ

แต่ความจริงก็เป็นเช่นนั้น นางได้แต่ยอมรับอย่างไม่มีทางเลือก “ฝ่าบาท ดังนั้นท่านนี้ก็คือจักรพรรดินี ภรรยาของท่านและจักรพรรดิอสูรน้อย องค์ชายน่ารักท่านนี้ที่ต้านทานมนต์สวาทของข้าน้อยได้”

ปีศาจแฝงฝันกล่าวด้วยน้ำเสียงบอกเล่า เห็นได้ชัดว่านางได้ประจักษ์ความจริงอยู่แล้ว สิ่งที่ ‘ถาม’ ตอนนี้ เพียงแค่ต้องการให้ต้าซือมิ่งพูดออกมาเองเท่านั้น แต่ว่า…

“ไม่! จักรพรรดิอสูรน้อยคือข้า!” ลูกไก่สีเหลืองแย้งด้วยความไม่พอใจ “ข้า! จักรพรรดิอสูรคือพ่อของข้า แต่นายท่านบอกว่าเขาไม่ใช่พ่อของข้า เจ้าอย่าพูดซี้ซั้ว!”

ปีศาจแฝงฝัน “…”

นางเงียบงัน ทว่าต้าซือมิ่งก็พูดขึ้นว่า “ใช่แล้ว จักรพรรดิอสูรน้อยคือมัน”

ในดวงตามากเสน่ห์ของปีศาจแฝงฝันปรากฏความงงงวย แต่ต้าซือมิ่งก็ไม่ได้คิดจะอธิบาย “ออกไป”

ปีศาจแฝงฝันทำท่าจะพูดแต่ก็เงียบไป สุดท้ายก็กล่าวขอโทษ “เมื่อครู่นี้ข้าน้อยล่วงเกิน แต่ข้าน้อยจำเป็นต้องตรวจสอบว่าท่านเป็นตัวจริง นี่เป็นคำสั่งของท่าน”

แต่แล้ว…

“เมื่อเจ้าตรวจสอบแล้ว เจ้ายังคงไม่หยุดมือ” หรงอี้พูดแทงใจอย่างเย็นชา

ตุบ!

ปีศาจแฝงฝันคุกเข่าทันที “ข้าน้อยผิดไปแล้ว ท่านโปรดลงโทษ”

นางมีจุดประสงค์อื่นแฝงอยู่จริงๆ นางอยากรู้ว่าจักรพรรดินีท่านนี้เหมาะสมกับฝ่าบาทหรือไม่ แต่นางก็รู้ว่านางผิดตั้งแต่ที่มีความคิดเช่นนี้แล้ว!

“ถอยไปอยู่ด่านสอง ให้คิเมียราและพิกซีมาแทน” เมื่อพูดเสร็จ หรงอี้ก็ไม่พูดอะไรอีก แต่ตี้อั้นก็เริ่มคลานต่อไปด้วยสัญชาติญาณแล้ว มันเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่มันก็คลานไปแล้ว

“เพคะ” ปีศาจแฝงฝันยอมรับโทษ นางออกจากด่านสุดท้ายของขุมนรกมืดมิด เตรียมจะไปเปลี่ยนตัวกับคิเมียราและพิกซี ไม่กล้าแสดงความไม่พอใจหรือไม่ยินยอมเลย เพียงแต่ว่า…

ปีศาจแฝงฝันเพิ่งจะออกไป! แสงสีม่วงทองเลือนรางก็รัดขาของนางจากข้างใต้เท้า!?

จากนั้น…

“สังหาร”