ตอนที่ 397 จักรพรรดิจอมหักหน้า! ปฐมราชินีจดบัญชีสามี!
“พ่อ!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าร้องเรียกอย่างประหลาดใจปนดีใจ!
เขาที่อยู่ใกล้ต้าซือมิ่งมากที่สุดย่อมรับรู้ได้ดีกว่าผู้ใดว่านี่คือพ่อของเขา! พ่อของเขากลับมาแล้ว! พ่อรูปงาม! พ่อแสนดี! พ่อที่ทำอาหารเป็น! เย้ๆ…
ความจริงก็เป็นเช่นนั้นเพราะว่าต้าซือมิ่งที่ลุกขึ้นก็เก็บกลุ่มอักษรศักดิ์สิทธิ์ที่ล้อมรอบตัวเขากลับเข้ามาในร่างแล้ว
“อ้ะเนะ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่ารีบซบเข้าไปในอ้อมอกของท่านพ่อและกอดเขาแน่นทันทีราวกับว่ากลัวว่าพ่อคนนี้จะหายไปและกลายเป็นพ่อดุร้ายคนนั้นอีก
เดิมทีต้าซือมิ่งที่กอดเด็กน้อยไว้ไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอะไร เพราะกระแสน้ำแห่งมรณะที่คลุ้มคลั่งของมหาอสูรเทพซิมบากัดกร่อนลูกไก่สีเหลืองและตี้อั้นแล้ว
หากไม่ใช่เพราะมีของเหลวโกลาหลของลูกไก่สีเหลืองฝืนต้านไว้ ตี้อั้นคงกลายเป็นส่วนหนึ่งของขุมนรกแห่งความมืดไปแล้ว ถือได้ว่ากลับไปยังที่ของตนเอง… ทำเอาตี้อั้นขวัญเสียจนร้องไห้ “ช่วยด้วยยย” อสูรชั้นต่ำผู้น่าสงสาร ประสบเรื่องราวใหญ่โตที่อสูรชั้นต่ำอย่างมันไม่ควรประสบเลยจริงๆ
แต่โชคดีที่…
“เนะ!”
ต้าซือมิ่งที่ก้าวเท้าออกมาได้ทันท่วงทีก็ระเบิดกระแสน้ำไหลเชี่ยวอันเหี้ยมโหดยิ่งกว่ากระแสน้ำสีเลือดที่คลุ้มคลั่ง มันขับไล่พลังกัดกร่อนของมหาอสูรเทพซิมบาในทันที
ตี้อั้นกลับคิดว่ามันกำลังถูกจู่โจมทั้งสองทางจนร้องไห้หาแม่แล้ว “ท่านแม่…” ลูกจะไปหาท่านเดี๋ยวนี้แล้ว ฮือ…
ที่น่าเสียดายคือ การถูกทำลายตามที่ตี้อั้นคาดคิดไว้ยังคงไม่เกิดขึ้น เมื่อมันลืมตาขึ้น ทุกอย่างก็ ‘เงียบสงบประหนึ่งทะเลไร้คลื่น’ แล้ว ทำเอามันไม่รู้ว่าตนเองยังมีชีวิตอยู่หรือไม่
มหาอสูรเทพซิมบาที่ถูก ‘กระแสน้ำแห่งมรณะ’ โจมตีจนล่าถอยก็สร้างดวงตาสีเลือดขนาดยักษ์ขึ้นมาใหม่ มันจ้องมองชายที่ตื่นขึ้นมา เอ่ยชัดถ้อยชัดคำว่า “เจ้าไม่ใช่เขา!”
เท่าที่มหาอสูรเทพซิมบาดูแล้ว แม้ชายตรงหน้าคนนี้ใช้พลังทำลายล้างอันโหดเหี้ยมได้เช่นกัน แต่กลับต่างจากจักรพรรดิอสูรที่เคยบดขยี้มันจนหายใจไม่ออกอย่างสิ้นเชิง! ไม่ใช่คนเดียวกันเลย!
ทว่าต้าซือมิ่งที่ถูกตัดสินเช่นนั้นก็ไม่ได้ตอบ เขาจับเด็กน้อยในอ้อมอก เพราะว่าเขารู้สึกได้ว่าเด็กน้อยตัวเล็กลงแล้วและยังเล็กลงไปค่อนข้างมากทีเดียว ทำให้ต้าซือมิ่งต้องอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาและเขาก็พบว่าลูกอวบอ้วนคนเดิมกลับไปเป็นเด็กตัวน้อยเมื่อครั้งก่อนที่ต้าซือมิ่งจะเจอเขาตามคาด
“พ่อ! พ่อ!” เด็กน้อยยังยื่นมือนุ่มนิ่มออกไปอยากจะจับหน้าท่านพ่อ
ทว่ามหาอสูรเทพซิมบาเดือดดาล “บัดซบ!”
ครืน…
เสียงขุมนรกสั่นไหวดังขึ้นในทันที! ทันใดนั้นซิมบาก็ปรากฏกายขึ้นด้านหลังต้าซือมิ่ง กรงเล็บแหลมคมนับไม่ถ้วนยังยื่นออกมาจากม่านตาสีเลือดคู่นั้น มันพุ่งไปหวังกระชากท้ายทอยของต้าซือมิ่ง
“อ้ะเนะ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าตกใจ!
ต้าซือมิ่งหันไปซัดฝ่ามือใส่ทันที คลื่นแสงสีเลือดพุ่งเข้าใส่และฉีกทึ้งกรงเล็บแหลมคมนับไม่ถ้วนของซิมบาจนแหลกเป็นเศษซาก!
“ตาวิเศษกลืนนภา!” ซิมบาใช้ท่าไม้ตายในตอนสุดท้าย มันกลายร่างจากดวงตาเป็นเลือด โถมใส่คลื่นแสงสีเลือดของต้าซือมิ่ง เสียงดัง แซ่ดๆ กัดกร่อนจนเกิดควันโขมงไปทั่ว
“เจ้าไม่ใช่เขาจริงๆ ด้วย! อ่อนแอไปมาก!” ซิมบาได้ใจใหญ่ มันคิดว่าได้โอกาสแล้ว! เลือดของมันลอดเข้าไปในรูขนาดเล็กที่เน่าเปื่อยกลายเป็นมือนับไม่ถ้วนฉุดกระชากไปทางต้าซือมิ่งและมันก็จับต้าซือมิ่งได้จริงๆ
เพียงแต่ว่า…
“แย่แล้ว!”
มหาอสูรเทพซิมบาที่จู่ๆ รู้สึกเสียวสันหลังวาบก็ส่งจิตสัมผัสไปยังด้านหลัง
ในขณะเดียวกัน…
“แตก”
ต้าซือมิ่งปรากฏตัวข้างหลังซิมบา เขาซัดหมัดที่รวบรวมพลังไว้แต่แรก หมัดที่ทรงพลังกว่าเดิมซัดใส่เลือดเหนียวหนืดนั้น
เพียะ!
ปัง!
หยดเลือดข้นหนืดนับไม่ถ้วนกระเด็นกลายเป็นสายฝนสีเลือดกระจายตัวออกไป
“วอนหาเรื่องตาย!”
หยดเลือดกลายเป็นซิมบานับไม่ถ้วน พวกมันล้อมต้าซือมิ่งไว้ทันที
เยี่ยนเสี่ยวเป่ากอดท่านพ่อของเขาไว้แน่น รู้สึกตื่นเต้นเป็นบ้า “ลุย!”
ซู่!
ลวดลายศักดิ์สิทธิ์ในร่างของต้าซือมิ่งปะทะหยดเลือดเหล่านั้นตัวต่อตัวตามเสียงของเด็กน้อยทันที ทำเอาซิมบาตะลึงงันและกรีดร้องไม่หยุด
และในขณะนี้เอง ลูกไก่สีเหลืองและตี้อั้นก็ถอยห่างไปอยู่ข้างกายเยี่ยนอวี๋แล้ว ส่วนเยี่ยนอวี๋นั้นไม่ได้ขยับ นางกำลังมองต้าซือมิ่ง มิได้ยื่นมือเข้าช่วยเพราะนางรู้ว่าเขาทำได้เช่นที่เคยให้สัญญากับนาง เขากลับมาแล้ว เขาหลอมรวมร่างพลังของเขากลับเข้าไปในร่างกายของเขาแล้ว เขากลับมาอย่างปลอดภัย มิได้ผิดคำพูด
“สุดยอด!” ตี้อั้นมองดูต้าซือมิ่งที่อุ้มเด็กน้อยไว้แต่ยังทำให้มหาอสูรเทพซิมบาร้องไม่หยุดอดพูดไม่ได้ว่า “ข้าถึงกับสงสัย ถึงแม้ก่อนหน้านี้ท่านเทพธิดาจะไม่ได้ช่วยเหลือ ชายผู้คนนี้ก็คงเอาอยู่ เขาดูมั่นคงมากเลย”
“อืม” เยี่ยนอวี๋ก็ยืนยัน
ทว่าถึงแม้ตอนนี้จะมั่นใจเพียงใด แต่เยี่ยนอวี๋รู้ดีว่าหากให้เริ่มใหม่อีกครั้ง นางก็ยังคงลงมือเองอยู่ดี นางไม่มีทางปล่อยให้ฝูงมาร ‘กัดกิน’ เขา ถึงแม้เขาจะเตรียมการไว้แต่แรกอยู่แล้วก็ตาม ซึ่งเห็นได้จากขบวนอักษรศักดิ์สิทธิ์ที่เขาปลดปล่อยออกมาในบัดนี้ พวกมันสามารถเกิดใหม่ขึ้นด้วยตนเอง เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วและยังจู่โจมกลับภายใต้การโจมตีบางอย่างได้
“ถึงแม้กลุ่มอักษรเหล่านี้จะได้รับความเสียหายบางส่วนท่ามกลางการกัดกร่อนจากพลังงานชั่วร้ายของขุมนรกแห่งความมืดก็ตาม แต่ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อการยับยั้งของมัน เขาเตรียมการไว้อย่างรอบคอบจริงๆ” เยี่ยนอวี๋มองการสู้รบของเขาพลางวิเคราะห์
ทว่าก่อนหน้านี้ นางไม่ค่อยเข้าใจ ส่วนผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้บอกนางอย่างละเอียด “บอกแค่ว่าข้าเชื่อเจ้า ไม่มีคำอธิบายข้อเท็จจริงอื่นใด ชิ”
หากปฐมราชินีเยี่ยนรู้เรื่องนี้ คืนนี้นางคงเตรียมเปลือกทุเรียนไว้แล้ว แน่นอนว่าแม้จะไม่มีเปลือกทุเรียน นางก็จดบัญชีไว้ในใจแล้ว
ต้าซือมิ่งที่กำลังกระทืบมหาอสูรเทพซิมบาก็หันกลับไปมองภรรยาอย่างสัมผัสบางอย่างได้และเขาก็เห็นภรรยากำลังเลิกคิ้วมองเขาราวกับไม่ค่อยพอใจ
“ขุมนรกแห่งความมืดกลายร่าง!” เมื่อมหาอสูรเทพซิมบาจับได้ว่าต้าซือมิ่งวอกแวก มันก็รวบรวมพลังขุมนรกซัดใส่ต้าซือมิ่งอย่างบ้าคลั่ง โดยเฉพาะจุดอ่อนของเขา นั่นก็คือเด็กน้อยที่เขาอุ้มไว้
“อ้ะเนะ!” เด็กน้อยที่ซบหน้าเข้าไปในแผ่นอกของท่านพ่อก็เขย่งเท้าไม่หยุด เห็นได้ว่าเขาก็รู้สึกตระหนก ทว่าขาน้อยๆ ที่อยู่ไม่นิ่งของเขาก็ถูกท่านพ่อของเขาจับไว้อย่างรวดเร็ว หากยังดิ้นอีก ผ้าคาดเอวของเขาคงหลุดลุ่ยออกหมดแล้ว
ส่วนการโจมตีด้วยขุมนรกแห่งความมืดของมหาอสูรเทพซิมบาก็ย่อมไร้ผลใดๆ
เหตุการณ์เป็นเช่นนี้… ตี้อั้นและลูกไก่สีเหลือง รวมถึงเยี่ยนอวี๋ พวกเขาได้ประจักษ์ด้วยตาตนเองว่า…เมื่อคลื่นขุมนรกแห่งความมืดอันบ้าคลั่งโหมซัดดังครืนราวกับแส้น้ำเฆี่ยนไปทางต้าซือมิ่ง เขาก็ ‘กลืน’ มันลงไปทันที
ใช่แล้ว กลืนลงไป
“เอ่อ!”
ตี้อั้นตกตะลึงอ้ำอึ้ง! ลูกไก่สีเหลืองก็เบิกตาโพลง!
เยี่ยนอวี๋กลับไม่รู้สึกแปลกใจ นางกลับมั่นใจได้ว่าเขาสามารถนำพลังของร่างพลังตนเองมาใช้เองได้แล้ว
ผู้ที่เพียงแค่ร่างพลังก็สามารถหลอมรวมกับขุมนรกแห่งความมืดได้ สำหรับเขาแล้วการจู่โจมใดๆ ด้วยขุมนรกแห่งความมืดย่อมไร้ผล กระทั่งพูดได้ว่าเขาคือผู้ไร้เทียมทานในขุมนรกแห่งความมืด! ดังนั้นมหาอสูรเทพซิมบาถูกลิขิตไว้แล้วว่าต้องพ่ายแพ้
ทว่าซิมบาไม่ยอมรับความจริงเรื่องนี้ “เป็นไปไม่ได้!”
เป็นไปได้อย่างไร!
“เจ้าดูดกลืนพลังขุมนรกแห่งความมืดได้อย่างไร!” ในดวงตาสีเลือดของซิมบาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยสีแดงเข้มเด่นชัดกว่าเดิม เพราะความตกตะลึงอย่างมาก
เขาที่ก่อนหน้านี้ยังตัดสินว่าต้าซือมิ่งอ่อนแอลง บัดนี้ก็ถูกคำพูดตนเองตบหน้าฉาดใหญ่ ตบจนเกิดเสียงดัง เพียะ! แต่เขาไม่ยอมจริงๆนี่! กว่าเขาจะคลานออกมาจากการซ่อนตัวได้ แต่เดิมคิดจะกำจัดจักรพรรดิอสูรผู้กดขี่เขามานับพันปีคนนี้! และถือโอกาสก้าวขึ้นเป็นเจ้าแห่งขุมนรกแห่งความมืด แต่สุดท้าย…
“มา”
ต้าซือมิ่งกางฝ่ามือออกดูดมหาอสูรเทพซิมบาด้วยฝ่ามือเดียว ดวงตาสีม่วงของเขากลายเป็นสีเลือดทันที! ในทันใดนั้น พลังดูดกลืนอันน่าสะพรึงก็ก่อตัวขึ้นบริเวณฝ่ามือของเขา
วืด!
ซิมบาถูกต้าซือมิ่งดูดเข้าไปอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองไว้ได้แม้แต่น้อย
“ไม่…”
ซิมบาที่รู้ดีว่าจุดจบที่กำลังรอคอยตนอยู่คืออะไร มันก็รีบระเบิดตัวกลายเป็นหมอกสีเลือด ถึงแม้มันจะปางตายแต่มันรู้ดีว่าหากถูกชายคนนี้ดูดกลืนไป ชีวิตมันก็จบสิ้นลงแล้ว ชายคนนี้คืออัครราชันย์แห่งมารชัดๆ!
ดังนั้น ซิมบาที่รู้ว่าตนเองจะไม่มีโอกาสแล้ว มันก็กระตุ้นการระเบิดตนเอง “ระเบิด! ระเบิด! ระเบิด!…” มันจะต้องระเบิดจนแหลกสลาย! เพราะว่าตราบใดที่มีละอองเลือดเพียงหยดเดียวเหลือรอด ซิมบาก็จะเกิดใหม่ได้และมันก็จะกลับไปเกิดในขุมนรกแห่งความมืด แทบจะสามารถหลอมผสานเข้าไปในทุกซอกทุกมุมของขุมนรกแห่งความมืด ฉะนั้นเยี่ยนอวี๋ในอดีตจึงทำอะไรมันไม่ได้
แต่แล้ว สิ่งที่แตกต่างกันมากที่สุดของต้าซือมิ่งและปฐมราชินีเยี่ยนก็คือเขาในบัดนี้… ก็คือขุมนรกแห่งความมืด! ที่สำคัญคือเขาวางแผนไว้แล้วด้วย
ฟู่!
อักษรศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ที่ปกคลุมพื้นที่ขุมนรกแห่งความมืดก็ค่อยๆ สว่างขึ้น มันกลืนกินละอองเลือดทุกอณูที่แตกกระจายจากซิมบา ทว่าเรื่องยังไม่จบเพียงเท่านี้…
“ทะลวง!”
ต้าซือมิ่งที่ตามหาละอองเลือดนับร้อยที่ซิมบาซ่อนไว้จนเจอผ่านละอองเลือดโดยรอบก็ทำลายทายาททั้งหมดของซิมบาทิ้งทันที
