ตอนที่ 411 สังหารเทพเหมือนสังหารสุนัข! ร่างแยกเข้าสิง!
สิ่งที่ปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงเทพเสียงนี้คือแสงเงาพร่าเลือนเสมือนภาพมายา ทําให้ผู้คนไม่สามารถเห็นหน้าตา แต่ก็รู้ได้ว่าฝ่ายตรงข้ามคือท่านเทพมือถือผงพุทธคุณองค์หนึ่ง รอบกายแผ่ซ่านรัศมีจิตวิญ
ของผู้มาเยือนได้ชัดเจน ญาณอันศักดิ์สิทธิ์
“สหายน้อย ข้าได้รับบัญชาจากเทียนมาจับกุมฮ่องเต้แดนมนุษย์ที่แตะต้องพลังขุนเขาและท้องทะเลโดยพลการ สหายน้อยโปรดส่งคนมาให้ข้า เพื่อให้ข้านําตัวขึ้นสวรรค์” เทพผู้เฒ่ากล่าวด้วยน้ําเสียงอ่อนโยน ทําให้ผู้คนรู้สึกดีด้ว ยอย่างง่ายดาย อย่างน้อยสําหรับอินสวินอี้แล้ว ผู้เฒ่าองค์นี้ก็รู้จักมารยาทดีกว่าเทพน้อยสององค์นั่นมาก ทว่าจริงๆ แล้วจะเป็นอย่างไรยังพูดได้ยาก เพราะเรื่องบังเอิญเกินไปแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่เคยปรากฏตัว แต่ดันมาปรากฏตัว ตอนที่ต้าซือมิ่งจัดการฮ่องเต้ชั่วคนนี้ได้ หากบอกว่าเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ อินสวิน ไม่เชี้อแน่นอน
เยี่ยนอวี้ย่อมยิ่งไม่เชื่อ อีกทั้งนางยังมั่นใจว่าเขาไม่ใช่ทูตสวรรค์ที่เทียนที่ส่งมา เพราะว่าบนตัวของเขาเต็มไปด้วย กลิ่นอายของเทพเสื่อมทรามองค์นั้น
หลังจากที่ภาพม้วนขุนเขาและ
รูปลักษณ์ท่านเทพเช่นนี้ก็เป็นเพียงภาพลวงตาที่มาจากเสียงเบื้องหลังนั้น ท้องทะเลถูกและต้อง เขาก็คิดวิธีนี้ขึ้นได้อย่างชาญฉลาด อีกทั้งเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นเช่นก่อนหน้านี้ เขา
ก็กล่าวอย่างถ่อมตนว่า หากสหายน้อยไม่คัดค้าน ป้าขอน่าตัวเขาไป”
“ข้าคัดค้าน” เยี่ยนอวี้ไม่มีทางปล่อยให้เขานําตัวฮ่องเต้หยวนคั่งไปแน่นอน อีกทั้งนางยังไม่คิดจะปล่อยร่างเทพ ของเสียงๆ นี้ไปด้วย นางจึงแอบสื่อสารกับอิงหลงโบราณอย่างลับๆ และผนึกสวรรค์และพื้นดินบริเวณนี้ไว้แล้ว
ต้าซือมิ่งย่อมฟังภรรยา เขายังคงถูกตัวฮ่องเต้หยวนทั้งที่อยู่บนพื้นไว้แน่น และฮ่องเต้หยวนคงที่ในบัดนี้ไร้ซึ่ง
ฌานตบะก็ไม่สามารถขยับตัวได้แล้ว
ทว่าแม้จะเป็นเช่นนี้ ฮ่องเต้หยวนดังยังคงตวาดว่า “ทรงอี้! เจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่ท่านเทพพูดหรือไง เทียนตี้ต้องการ เจอเรา เจ้ายังไม่ปล่อยอีก! เจ้าจะทรยศแม้แต่เทียน รี?!”
“ฮ่องเต้โลกมนุษย์ผู้นี้ถึงจะพูดจาหยาบคาย แต่ก็มีเหตุผล ไม่ว่าอย่างไร เทียนรับรู้เรื่องของคนๆ นี้แล้ว จะ ลงโทษอย่างไรย่อมขึ้นอยู่กับเทียนตี้เป็นผู้ตัดสิน หวังว่าสหายน้อยและ…สาวน้อยท่านนี้อย่าได้ยุ่งเกี่ยว ข้าเองก็
เห็นแก่พวกเจ้า
།
“ได้ยินหรือไม่! ยังไม่รีบปล่อยเราอีก!” ฮ่องเต้หยวนทั้งที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ่งฮึกเหิมตวาดเสียงใส่ไม่หยุด ลําบากเขา ผู้ไม่มีพลังแล้วยังตะคอกเสียงดังเช่นนี้ได้ ทําเอาเจ้าตัวน้อยรําคาญจนขมวดคิ้วน้อยๆ ของตน “น่ารําคาญ!”
“จิ๊บๆ!” ลูกไก่ที่ยืนอยู่บนไหล่ของเจ้าตัวน้อยก็บอกว่าไม่ชอบ มันเกือบจะบินลงไปอีกฮ่องเต้หยวนดังที่เสียงดัง
โวยวายแล้ว
ผู้เฒ่าองค์นั้นกลับพูดว่า “สหายน้อยฝึกวิชามารถึงขั้นนี้ ข้างกายยังมีอสูรน้อยแดนมีด ที่เทียนที่ไม่ได้ถามไถ่เรื่อง นี้ก็ถือว่าใจกว้างมากพอแล้ว สหายน้อยอย่าดึงค้นหาตามใจเลย มีแต่จะกลายเป็นความผิดพลาดใหญ่หลวง”
อินสวินอี้ที่ฟังถึงตรงนี้ก็อดพูดไม่ได้ว่า “ชิ! เทียนรู้ทุกเรื่อง เช่นนั้นเมื่อครั้งฮ่องเต้หยวนดังทําลายตาอย่า เข่นฆ่าสิ่งมีชีวิตบริสุทธิ์นับพัน ท่านอยู่แห่งหนใด ก่อนหน้านี้ท่านไม่ปรากฏตัว แต่กลับมาในเวลานี้ และยังปรากฏตัว ในยามที่กษัตริย์โหดเหี้ยมถูกจับ
ก่อปัญหากันแน่”
พวกข้าอดสงสัยไม่ได้ว่าท่านรับบัญชามาจับเขากลับไปสวรรค์หรือช่วยเหลือเขา
“บังอาจ!” ผู้เฒ่ายังไม่ทันพูดอะไร ฮ่องเต้หยวนดังก็ตวาดใส่ “อินสวินอี้! เจ้าโจรกบฏ! ข้ากลับคืนราชสํานักเมื่อไร จะแล่เนื้อเถือหนังเจ้า
“เสียดายที่เจ้าไม่มีโอกาสนั้นแล้ว” อินหลิวเฟิงตอกกลับ “วันนี้แม้เทพสวรรค์สูงส่งเพียงใดเสด็จมา ก็ไม่มีผู้ใด ช่วยเจ้าได้ มิอาจยกโทษให้ได้! ดายหมิ่นครั้งก็ไม่พอ!”
“เช่นนี้หมายความว่าสหายน้อยไม่ยินยอมส่งฮ่องเต้แดนมนุษย์ให้ข้านําตัวไปใช่หรือไม่” เสียงนั้นมิได้โมโหยังคง พูดอย่างถ่อมตน ราวกับไม่ได้คิดจะแย่งฮ่องเต้หยวนดังไปให้ได้ ทว่าไม่ว่าเขามีแผนการอะไร ต้าซือมิ่งที่ดวงตา กลับคืนเป็นสีดา กลิ่นอายรอบกายอันเหี้ยมโหดพลันกลับคืนสู่ความสงบและมั่นคงอีกครั้ง เขาปล่อยพลังใส่ฮ่องเต้ หยวนค้งทันที “ตายเสีย”
พูดได้ว่าตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ต้าซือมิ่งก็ไม่ได้สนใจท่านเทพผู้นี้เลย ท่านเทพก็รู้ตัวเช่นกัน แต่เขาก็ไม่คิดว่าถ้าซื้อ
มิ่งจะลงมือฆ่าคนตามอ้าเภอใจเช่นนี้
ครานเอง…
ท่านเทพที่ไม่ทันได้ทําอะไรก็กลายเป็นแสงมีขาวในทันใดก่อนจะหายวับเข้าไปในร่างกายของฮ่องเต้หยวนค้งและ
สลัดพลังสังหารของต่า อมิ่งออกไปในทันที
พรูด!
แต่กลิ่นอายของเขา
ทว่า ‘ฮ่องเต้หยวนคิง’ ที่ยังคงได้รับแรงโจมตีก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดมากมาย เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว จากความเผด็จการแต่เดิมกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่แผ่ซ่านกลิ่นอายที่มิอาจคาดเดาได้ ออกมา! ราวกับเพียงชั่วจังหวะเมื่อครู่นี้ ฮ่องเต้หยวนคงได้ดูดซับเลือดจากบ่อน้ําสีเลือดเข้าไปอีกแล้ว เขาฟื้นตัว จุดสูงสุด’ อีกครา กระทั่งสูงยิ่งกว่าเดิม! ทําให้อินสวินอี้ เยี่ยนชิงและคนอื่นๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์หวาดผวา!
เยี่ยนอวี้จึงเข้าใจแล้ว ที่แท้เขาคือร่างแยกของเจ้า มิน่าเล่าเจ้าถึงยืมตัวเขาทําเรื่องมากมายเช่นนี้ มีเพียงร่าง แยกเท่านั้นที่สามารถ “สิงร่าง” ได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ซึ่งก็อธิบายได้ว่าเหตุใดเทพเสื่อมทรามองค์นี้จึงบงการเรื่องราว มากมายเช่นนี้ใ ในแดนมนุษย์จากสวรรค์อย่างลับๆ ได้ เพราะว่าเขาเปลี่ยนร่างแยกของตนเองให้กลายเป็นฮ่องเต้ ราชวงศ์หนึ่งในแดนมนุษย์นั่นเอง
กษัตริย์ในแต่ละราชวงศ์มีดวงชะตาของตนเอง
หากควบคุมได้ดีย่อมสามารถท้าทุกอย่างได้ตามปรารถนาในแดน
มนุษย์ ส่วนแดนสวรรค์ปกติแล้วจะไม่แทรกแซงเรีองราวในแดนมนุษย์ นี้คือกฎ
“ใช่แล้ว!” “ฮ่องเต้หยวนคิง’ ที่ถูกเยี่ยน ทายถูกก็มิได้ปฏิเสธ เขายังมองเยี่ยนอวี่ตรงๆ และถามกลับว่า “เช่นนั้น โปรดให้ข้าถามว่าท่านคือปฐมราชินีกลับชาติมาเกิดหรือ”
ถึงแม้ตั้งแต่ที่ปรากฏตัวจนถึงตอนนี้ เขาจะไม่ได้แสดงตัวว่าคอยสังเกตเยี่ยนอวีเป็นพิเศษ แต่อันที่จริงคนที่เขา สนใจมากที่สุดคือเยี่ยนอวี่ เพราะว่าเขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า สตรีในโลกมนุษย์ท่านนี้แผ่ซ่านกลิ่นอายที่แทบจะเรียกได้ ว่าเหมือนกับปฐมราชินีออกมา!
หากไม่ใช่เพราะความสามารถน้อยกว่ามากและเหมือนกับว่าจะแต่งงานและมีบุตรแล้ว เขาคงมั่นใจว่านางคือปฐ มราชินีหยวนซูจริงๆ ทว่าเท่าที่ดูในตอนนี้ น่าจะไม่ใช่
เช่น นก็ยิ่งน่าเสียดาย!
“ฮ่องเต้หยวนคัง” ที่คิดเช่นนี้ก็ได้คําตอบจากเยี่ยนอวี้ว่า “เจ้าไม่คู่ควรที่จะรู้
“ฮ่องเต้หยวนคัง’ ที่มีคําตอบในใจอยู่แล้วก็มิได้บันดาลโทสะ เขาเพียงพูดว่า “มาทําข้อแลกเปลี่ยนกันเถอะ ในเมื่อ เจ้าสองคนมีความสามารถไม่ธรรมดา คิดว่าคงจะรับรู้ได้ตั้งแต่แรกแล้วว่าร่างกายของบุตรชายพวกเจ้ามีปัญหา”
ทันทีที่ค่ากล่าวนี้ออกมา… เยี่ยนอวีก็นัยน์ตาเคร่งขรึมทันที!
“ฮ่องเต้หยวนคั่ง” กลับพูดต่อไปว่า “ในครานั้นขาให้ปีศาจระกาเก้าเศียรวางยาสกัดพลังไว้ในตัวเจ้า แม้ท้ายที่สุด จะผนึกพรสวรรค์ของเจ้าไว้ไม่ได้ แต่ลูกชายของเจ้ากลับต้องแบกรับมันแทน เขาจะเป็นผู้รับผลกระทบจากพลัง สกัดกั้นนั่นแทนเจ้า”
ไม่จริง!”
“ไม่มีทาง!”
พ่อลูกตระกูลเยี่ยนทั้งสามแทบจะโพล่งพูดพร้อมกัน พวกเขาจ้อง ฮ่องเต้หยวนดัง” ที่ไม่ใช่ฮ่องเต้หยวนดัง
อีกต่อไปแล้วด้วยความโมโห!
แต่แล้ว…
“เกรงว่าสิ่งที่เขาพูดจะจริง”
