ตอนที่ 412 ชายของปฐมราชินี! สังหารถึงบนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า!
เนื่องจากต้าซือมิ่งพูดเสียงค่อนข้างดัง ประมุขหอในสำนักและผู้อาวุโส รวมถึงกู้หยวนหมิงที่เร่งเดินทางมาสำนักชางอู๋เพราะท่านพ่อของเขาจึงงถูกความเคลื่อนไหวของที่นี่ดึงดูดมาแล้ว ดังนั้นกู้หยวนหมิงจึงได้ยินสิ่งที่ ‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ พูดทั้งหมด เขาจำต้องเอ่ยขึ้นว่า “เกรงว่าสิ่งที่เขาพูดจะเป็นความจริง”
แม้กู้หยวนหมิงไม่อยากให้เยี่ยนอวี๋รู้ว่าอันที่จริงเขามีความทรงจำของชาติที่แล้ว แต่เขาในบัดนี้จำเป็นต้องพูดความจริงแล้ว เพราะว่าเขารู้ดีที่สุดว่าคุณหนูใหญ่เยี่ยนในชาติที่แล้วถูกผนึกพรสวรรค์ไว้จริงๆ มิหนำซ้ำยังถูกขโมยพลังความสามารถส่วนใหญ่ไปด้วย แม้แต่เหตุการณ์ท้องก่อนแต่งนั่นก็เป็นแผนการชั่วร้ายที่ถูกจัดฉากขึ้นมา! คุณหนูใหญ่เยี่ยนไม่ได้ตั้งครรภ์ตั้งแต่แรก แต่น้องชาย พี่ใหญ่และน้องสะใภ้รวมหัวกันหลอกลวงนาง ทำให้คุณหนูใหญ่เยี่ยนแสนดีต้องตกระกำลำบากจนจบชีวิตตนเองลงอย่างสิ้นหวัง!
ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องราวเหล่านี้ กู้หยวนหมิงจะนอนไม่หลับตลอดคืน แต่ก่อนเขาหลอกตนเองได้ เพราะตนไม่ได้รับผลกระทบอะไร แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถทำเช่นนี้ต่อไปได้อีกแล้ว
“จื่ออวี๋ เจ้า…” กู้หยวนหมิงเว้นจังหวะไปเล็กน้อย เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้เยี่ยนอวี๋และต้าซือมิ่งก็สะบัดแขนเสื้อกางม่านกั้นเสียง ก่อนจะพูดด้วยความรู้สึกผิดว่า “ข้าเดาว่าเจ้าคงจำเรื่องที่เกิดขึ้นในชาติก่อนได้ ข้าเองก็จำขึ้นได้โดยบังเอิญเช่นกัน”
เยี่ยนอวี๋ตกตะลึงเล็กน้อย “เจ้ากลับมาเกิดใหม่หรือ”
“เปล่า” กู้หยวนหมิงคิดว่าเขาไม่เหมือนกับเยี่ยนซูซู แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องเหล่านี้ เขาควรจะเตือนนางไว้ก่อน “เจ้าอาจจะคิดว่าชาติที่แล้วเจ้าเคยตั้งครรภ์ กระทั่งแท้งลูก แต่เจ้าไม่เคย สิ่งที่เจ้าแท้งในครานั้นเกรงว่าจะเป็นพรสวรรค์ของเจ้า รายละเอียดเป็นอย่างไรข้าไม่แน่ใจ แต่ในชาตินั้นข้าบังเอิญได้ยินพี่ใหญ่กล่าวถึงเจ้าว่าเจ้า… โง่เขลา ขนาดไม่ได้ตั้งครรภ์ยังไม่รู้ แต่กลับมีพรสวรรค์แข็งแกร่งเช่นนั้น สวรรค์ไม่ยุติธรรม และยังบอกว่าทุกสิ่งของ… ของเจ้าควรจะเป็นของนาง”
เรื่องถึงบัดนี้กู้หยวนหมิงก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังหรือไม่พูดอีกแล้ว ครอบครัวของเขาทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ได้ลง แม้การปริปากจะยากเย็นอย่างไรก็ควรต้องพูดออกมาแล้ว โดยเฉพาะในเวลานี้! เขากลัวว่าทารกน้อยเสี่ยวเป่าผู้น่ารักน่าชังคนนี้จะมีปัญหาจริงๆ และพลาดโอกาสที่ดีที่สุดในการรักษาเพียงเพราะการนิ่งเฉยของเขา
“สิ่งที่เขาพูดจึงอาจจะเป็นความจริง ถึงแม้ตอนนี้เสี่ยวเป่าจะดูเหมือนไม่เป็นอะไรเลยก็ตาม” กู้หยวนหมิงไม่อยากให้โศกนาฏกรรมเกิดขึ้นกับสตรีตรงหน้านี้อีก
นางไม่สมควรแบกรับความทุกข์ทรมานเหล่านั้นอีก ชาติที่แล้วนางแบกรับมากเกินไปแล้ว เขาไม่อยากได้ยินเสียงกรีดร้องอันสิ้นหวังของนางและแก้แค้นตนเองที่มิอาจทำอะไรได้โดยการเผาตนเองทั้งเป็น!
ทว่านางรักลูกของนางมากเช่นนี้ หากเสี่ยวเป่าเป็นอะไรไป… กู้หยวนหมิงไม่กล้าคิดต่อไป เขาจึงจำเป็นต้องพูดว่า “พี่ใหญ่ข้าทำเรื่องเลวร้ายต่อเจ้ามามาก พวกเขาวางแผนมานานหลายปี ข้า… ขอโทษจริงๆ ข้าขอโทษ”
แม้การขอโทษจะจืดชืด แต่กู้หยวนหมิงก็ทำได้เพียงกล่าวขอโทษ เขาไม่สามารถชดเชยใดๆ ได้ โดยเฉพาะเมื่อรู้ถึงสิ่งที่พี่ใหญ่ได้ทำลงไป เขายิ่งรู้สึกละอายใจที่พี่ใหญ่ยังวางยาเสี่ยวเป่าด้วย!
“ไม่เกี่ยวกับเจ้า” เยี่ยนอวี๋รู้จักแยกแยะได้ดี ในเมื่อนางมั่นใจตั้งแต่แรกว่ากู้หยวนหมิงไม่ได้สมรู้ร่วมคิดด้วยแล้ว นางก็จะไม่พาลถึงเขา ทว่าข้อมูลที่กู้หยวนหมิงให้มาก็ทำให้นางตะลึงไม่น้อย! มิหนำซ้ำพ่อของเด็กก็เคยพูดไว้ตั้งแต่แรกว่าร่างกายของลูกพวกเขามีปัญหา ดังนั้น ‘ปัญหายิบย่อย’ ต่างๆ ของเด็กน้อยไม่เกี่ยวอะไรกับการที่พ่อเด็กไม่ได้อยู่ข้างกายนางตอนนางตั้งครรภ์และคลอดลูก แต่กลับเกี่ยวกับคาถาผนึกที่ยุ่งเหยิงเหล่านั้น!?
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เยี่ยนอวี๋เริ่มลูบตัวเด็กน้อยอีกครั้ง และยังลูบคลำจนเยี่ยนเสี่ยวเป่ารู้สึกจักจี้ หัวเราะคิกคัก “แม่! แม่ ไม่ จับ”
“เสี่ยวเป่าเด็กดี ให้แม่จับอีกหน่อยนะ” แม้เยี่ยนอวี๋รู้ว่าเด็กน้อยจะไม่เป็นอะไรมาก แต่ในฐานะที่เป็นแม่คน นางก็เหมือนกับแม่ทั่วไปที่กลัวจะเกิดเรื่องไม่คาดคิด!
“เป่าดี! อย่าเชื่อคน ลวง!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าฉลาดเกินคนคนนี้กลับรู้ว่าท่านแม่ของเขาเป็นห่วงอะไร ยังรู้จักบอกแม่ว่าอย่าหลงกลคนหลอกลวง
กู้หยวนหมิงอดร้อนตัวไม่ได้ “เสี่ยวเป่า ลุงหมิงไม่ได้โกหกท่านแม่ของเจ้านะ”
ต้าซือมิ่งที่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยสิ่งใดตั้งแต่ที่กู้หยวนหมิงพูดก็ปริปากขึ้นว่า “แม้เรื่องที่เจ้าพูดจะเป็นความจริง แต่เสี่ยวเป่าไม่เป็นอะไรจริงๆ”
“เจ้ามั่นใจหรือ!?” เยี่ยนอวี๋หันไปถามต้าซือมิ่งทันที “เจ้าบอกมิใช่หรือว่าเสี่ยวเป่ามีปัญหาบางอย่างจริงๆ จะเป็นปัญหาใหญ่หรือไม่ อันที่จริง…”
“ไม่เชื่อผู้ชายของเจ้าหรือ” ต้าซือมิ่งถามกลับ
เยี่ยนอวี๋ “…”
เรื่องเชื่อไม่เชื่อนางก็ต้องเชื่ออยู่แล้ว แต่นางยังคงกังวลว่าอาจจะเกิดอะไรขึ้นอยู่ดี มิหนำซ้ำ ‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ ที่พูดเรื่องเหล่านี้ยังแสดงท่าทีมั่นอกมั่นใจเป็นอย่างมากอีกด้วย
เมื่อเห็นเยี่ยนอวี๋มองมาที่เขา เขาก็ปัดแขนเสื้อเล็กน้อยพลางถามอย่างใจเย็นว่า “เป็นอย่างไร ปรึกษากันเสร็จหรือยัง”
ท่าทีของเขาทำให้เยี่ยนอวี๋เคร่งขรึมลง กลับคืนสู่ความสงบและเยือกเย็นอีกครั้ง “เจ้าคิดว่านอกเหนือจากพวกข้าต้องตกลงตามเงื่อนไขของเจ้าแล้ว เราสองคนก็จะทำอะไรเจ้าไม่ได้แล้วหรือ”
‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ นิ่งขรึมไปเล็กน้อย เพราะว่าแรงกดดันที่เยี่ยนอวี๋แผ่ซ่านออกมาในบัดนี้ทำให้เขารู้สึกรับไม่ค่อยไหวและก็ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าการคาดเดาของเขาผิดพลาดไป
ทว่าบัดนี้เขาจะทำตัวมีพิรุธไม่ได้! และห้ามยอมแพ้เด็ดขาดจึงกล่าวว่า “แน่นอน แม้ท่านจะเป็นปฐมราชินีเยี่ยนกลับชาติมาเกิดหรือเป็นทายาทของนาง แต่ไม่รู้แน่นอนว่าในแดนสวรรค์เก้าชั้นฟ้าไม่ได้มีเพียงการดำรงอยู่ของนางที่เก่าแก่ที่สุด การดำรงอยู่ของสิ่งโบราณมากมาย พลังต้องห้ามอันลี้ลับที่พวกเขาควบคุมไว้ล้วนไม่ใช่สิ่งที่ปฐมราชินีหยวนชูจะขจัดได้! พูดตามความจริง หากไม่รีบแก้ไขปัญหาบุตรของเจ้า จะมีชีวิตอยู่ไม่ถึงสามขวบแน่นอน! ท้ายที่สุดพลังความสามารถทั้งหมดของเขาก็จะถูกทำลายทิ้ง! เจ้ายังคงไม่เชื่ออีกหรือ?”
“ไม่เชื่อ” เยี่ยนอวี๋ตอบอย่างเย็นชา หากร่างกายของเด็กน้อยมีปัญหาดังเช่นที่เขาพูดจริงๆ นางพอจะเชื่อ เพราะถึงอย่างไรตอนที่คลอดเด็กน้อยออกมา เขาก็เป็นเหมือน ‘เด็กโง่’ คนหนึ่งจริงๆ และตอนนี้ก็เหมือนกับว่าต้องคอยอาศัยท่านพ่อของเขาจึงจะเติบโตได้อย่างดี แต่หากจะบอกว่าเด็กน้อยจะถูกทำลายความสามารถ นางไม่เชื่อแน่นอน! เพราะว่าพรสวรรค์ของเด็กน้อยดีกว่าที่นางคาดคิดไว้มาก พรสวรรค์ระดับนี้ไม่มีใครสามารถทำลายได้
“ใช่ ใช่แล้ว!” เมื่อเด็กน้อยที่ถูกกล่าวหาครุ่นคิดด้วยตรรกะดีแล้วก็โต้ ‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ กลับไปอย่างเกลียดชังเช่นเดียวกับท่านแม่ของเขา “คนโกหก! ข้าเป็นเด็กที่เก่งที่สุด!”
“นั่นน่ะสิ! นายท่านน้อยเก่งที่สุด!” ลูกไก่ที่ฉลาดอยู่แล้วรู้สึกจากใจจริงๆ ว่าเจ้าคนที่พูดว่าพี่ชายของมันจะอยู่ได้ไม่เกินสามขวบเป็นคนโกหก!
“แม่! จัดการ เขา! บอกว่าเป่า ไม่เกินสามขวบ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าโมโหมาก คนนี้กำลังสาปแช่งเขา! ต้องจัดการ! เอาให้หนัก!
แน่นอนว่าเยี่ยนอวี๋ที่ไม่ได้คิดจะปล่อย ‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ ไปอยู่แล้วก็ลูบเด็กน้อยเบาๆ ปลอบประโลมว่า “เสี่ยวเป่าไม่ต้องห่วง แม่จะสั่งสอนเขาเอง รวมถึงร่างจริงของเขาด้วย”
“ฮึ” ‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ พ่นหัวเราะ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย “วาจาโอหังนัก เสียดายแม้ปฐมราชินีเยี่ยนจะอยู่ที่นี่ นางก็ทำไม่ได้!”
“เช่นนั้นก็ลองดู” เยี่ยนอวี๋กล่าวอย่างเย็นชา คลื่นพลังศักดิ์สิทธิ์สูงสุดวาบผ่านดวงตาของนาง มันเจาะทะลวงเข้าไปในอนุสติของ ‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ และในชั่วพริบตานั้นเอง…
‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ ที่ก่อนหน้านี้ยังทำท่าอวดดีก็กุมศีรษะไว้อย่างควบคุมไม่ได้ และรู้สึกได้ว่าอนุสติของเขากำลังถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ท่วมท้น!
“บัดซบ!” ‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ ที่เดือดดาลก็รีบก่อพลังโจมตีกลับ พยายามเอาชนะพลังศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังพุ่งพล่านเหล่านี้ แต่น่าเสียดายที่เขายังไม่ทันก่อพลังขึ้นได้ กลิ่นอายที่ทำให้ใจของเขาเต้นระรัวก็โถมเข้าทำลายอนุสติของเขาแล้ว
“ไท่ชาง!”
เยี่ยนอวี๋เปล่งเสียง พลังพลันกดทับอนุสติของ ‘ฮ่องเต้หยวนคัง’ ทันที ร่างกายของเขาก็เริ่มถูกตรวจสอบด้วยพลังจิตใจอันแข็งแกร่ง นางอยากจะค้นให้เจอว่าเทพองค์นี้ทำอะไรเด็กน้อยของนางลงไปกันแน่!
ในชั่วพริบตานั้น!…
“ฝันไปเถอะ!”
เมื่อเทพเสื่อมทรามบนสวรรค์เก้าชั้นฟ้ารู้จุดประสงค์ของเยี่ยนอวี๋ เขาก็ตัดความสัมพันธ์ของเขากับพลังจิตออกอย่างรวดเร็ว เสียดายที่ถึงแม้เขาจะเร็ว แต่เยี่ยนอวี๋นั้นเร็วยิ่งกว่า!
“ค้นหา!”
พลังจิตของเยี่ยนอวี๋ที่จู่โจมจากอากาศมุดเข้าไปในอนุสติของเทพเสื่อมทรามราวกับหนอนที่ชอนไชกระดูกทันที มันแทรกแซงเข้าไปในความทรงจำของเขาอย่างเผด็จการ
“ระเบิด!”
เทพเสื่อมทรามถึงกับระเบิดอนุสติของตนเองอย่างเปิดเผย เพื่อไม่ให้เยี่ยนอวี๋ค้นเจอความลับ ไม่เพียงเท่านี้…
“ฟ้าดินพลิกผัน! มา!”
เขาอยากจะฉวยโอกาสอันวุ่นวายนี้นำร่างที่แตกสลายของฮ่องเต้หยวนคังไป อีกทั้งยังใช้วิชาอภิญญาระดับเทพขณะที่อนุสติพังทลายเพื่อพาฮ่องเต้หยวนคังกลั่นหลอมไป! ช่างเด็ดขาดมากจริงๆ
น่าเสียดาย…
กรร!
อิงหลงโบราณที่รออยู่นานแล้วปรากฏขึ้นกลางอากาศ มันทำลายล้างพลังวิเศษทั้งหมดจากสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่เข้ามาแทรกแซง รวมถึงร่างกายที่ทรุดโทรมของฮ่องเต้หยวนคังด้วย
“ให้ตายเถอะ!” คิดแผนร้ายจนเจนจบ ไม่พ้นทำร้ายตนเอง! เทพเสื่อมทรามที่ทำทุกสิ่งเพื่อร่างกายร่างนี้โมโห อดสบถกลางอากาศไม่ได้ “เยี่ยนจื่ออวี๋! หรงอี้ ข้าขอสาปแช่งลูกของพวกเจ้าให้ตายก่อนอายุสามขวบ! เขาต้องคำสาปไท่อี้! แม้เจ้าจะเป็นปฐมราชินีหยวนชูก็มิอาจลบล้างได้!”
ทันทีที่เสียงนี้ดังขึ้น…
“ลงมา!”
เสียงของต้าซือมิ่งที่เปล่งออกมาจู่โจมสวรรค์เก้าชั้นฟ้าทันที!
