ตอนที่ 447 การตายของเทพตกสวรรค์! ต้าซือมิ่งสายมืดสุดโหดเหี้ยม!
ในความทรงจำของเทพตกสวรรค์ปรากฏภาพอันเลือนราง! และฉากสุดท้ายของความทรงจำนี้ไม่สามารถเชื่อมกับฉากที่เขาประชุมยามเช้าในตำหนักสวรรค์ได้
เยี่ยนอวี๋นิ่งขรึม พลังจิตอันยิ่งใหญ่ถูกจัดเรียงเข้าไปในความทรงจำฉากนั้น แต่เทพตกสวรรค์เริ่มปลุกเร้าพลังเหนือธรรมชาติตกสวรรค์ นั่นก็คือพลังหมู่ดาวระส่ำระส่าย
วิ้ง!
เทพตกสวรรค์ที่ใช้พลังจิตเปลี่ยนแปลงการโคจรของดวงดาว เขาสามารถบิดเบือนเส้นทางโคจรของดวงดาวได้ในระดับหนึ่ง ทำให้หมู่ดาวในสวรรค์เก้าชั้นฟ้าสั่นสะเทือนอีกครั้ง
และการสั่นไหวครั้งนี้ส่งผลต่อการอนุมานของเยี่ยนอวี๋อย่างเห็นได้ชัด ถึงอย่างไรการใช้พลังวิเศษของเทพตกสวรรค์ก็มีอิทธิพลต่อการอนุมานอันละเอียดของเยี่ยนอวี๋ในระดับหนึ่ง มิหนำซ้ำเทพตกสวรรค์กำลังจะทำลายพลังจิตใจของตนเองด้วย…
“บ้าเอ๊ย!”
อินหลิวเฟิงได้แต่อุทาน ‘บ้าเอ๊ย’ แล้ว! เขารู้สึกได้ว่าเทพตกสวรรค์องค์นี้เอาจริงแล้ว!
“นายท่านน้อยปากเสียจริงขอรับ…” เอ้อร์เหมาไม่รู้จะพูดอย่างไรดีแล้ว
แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง…
“ตาย”
แสงวาบผ่านดวงตาต้าซือมิ่งพร้อมเสียงอันสง่าของเขาดังขึ้น จากนั้นเทพตกสวรรค์ที่ทำลายพลังจิตใจของตนก็พบว่าแม้เขาจะบิดเบือนการโคจรของหมู่ดาว แต่พลังทำลายล้างที่เกิดจากความโกลาหลนี้ก็ถูกลำแสงพลังงานขั้นสูงสุดทำลายทันที
นี่มัน…
เทพตกสวรรค์มองไปที่ต้าซือมิ่งทันที นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ถึงแม้เขาจะลบความจำเกี่ยวกับ ‘ต้าซือมิ่งผมสีฟ้า’ ออกไปแล้วก็ตาม
แต่ความทรงจำเกี่ยวกับฮ่องเต้หยวนคังและ ‘ต้าซือมิ่งผมสีแดง’ เขายังจำได้ ดังนั้นเขารู้ว่าหนุ่มชุดดำผมสีหมึกคนนี้ไม่ธรรมดา เขาถึงกับสงสัยว่าคนๆ นี้กลืนกิน ‘ต้าซือมิ่งหัวแดง’ ไปแล้ว มิเช่นนั้นคงไม่แข็งแกร่งเช่นนี้! เพียงแต่เมื่อเขาคิดถึงตรงนี้ ศีรษะของเขาก็เจ็บเหมือนถูกเสียดแทงขึ้นมา เจ็บจนเขาร้อง โอ๊ย เพราะว่าเยี่ยนอวี๋กำลังสอบกลับความจำที่ ‘หายไป’ ของเขาแล้ว
“ให้ตายเถอะ!” เทพตกสวรรค์ที่เจ็บจนเหงื่อนซึมหน้าผาก ใบหน้าของเขาซีดเผือด ยังคำรามข่มขู่ว่า “หยุดเดี๋ยวนี้! มิเช่นนั้นข้าไม่เกรงใจจริงๆ แล้วนะ!”
ซู่!
เยี่ยนอวี๋ลงมืออย่างคล่องแคล่ว นาง ‘ปะติดปะต่อ’ ฉากเหล่านั้นได้แล้ว
วิ้ง!
อนุสติของเทพตกสวรรค์สะเทือนกลิ่นอายโบราณออกมา ทำเอาทุกคนรู้สึกสั่นสะท้าน! เพราะว่ากลิ่นอายนี้ทั้งชั่วร้ายและคลุมเครือมาก มันทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวและสั่นสะท้านอย่างมิอาจอธิบายได้
และกลิ่นอายนี้…
“ทะเลสาบสือซ่าไห่!”
เยี่ยนอวี๋ลืมตาทันที นางมั่นใจว่าความทรงจำช่วงที่ ‘หายไป’ นี้เกี่ยวข้องกับเขตต้องห้ามแห่งหนึ่งในจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้า แต่นางยังไม่แน่ใจว่าเกี่ยวข้องกับเสี่ยวเป่าของนางหรือไม่ เพราะว่าระหว่างที่สืบกลับ ไม่มีกลิ่นอายที่เกี่ยวข้องกับเยี่ยนจื่ออวี๋เลย ดังนั้นหลังจากที่นางลืมตาขึ้นแล้วก็หลับตาต่ออย่างรวดเร็ว เพื่อค้นความทรงจำของเทพตกสวรรค์อีกครั้ง
“ให้ตายเถอะ! ให้ตายเถอะ…”
เทพตกสวรรค์ที่เจ็บปวดรวดร้าวแต่กลับต้องตั้งสติให้ได้ เขารู้ดีว่าการรับรู้ของเยี่ยนอวี๋ถูกต้องแล้ว! อีกทั้งหากปล่อยให้นางค้นต่อไป ความลับทุกอย่างของเขาอาจจะถูกสืบค้นออกมาหมด
นังสารเลวนี่น่ากลัวเกินไปแล้ว!
นางคงไม่ได้เพียงแค่สืบทอดมรดกของปฐมราชินีหยวนชูง่ายดายเช่นนั้น เป็นไปได้มากว่านาง…
“หรือว่าเจ้าคือหยวนชูที่แท้จริง!” เทพตกสวรรค์ ‘เปิดโปง’ ความจริงออกมาขณะที่ตนยังรู้สึกเจ็บปวดและหวาดกลัว
ซี๊ด!
เทพทุกองค์ในเหตุการณ์ตะลึงอย่างพร้อมเพรียง รวมถึงอินหลิวเฟิงพวกเขาก็หยุดหายใจ ต่างมองเทพตกสวรรค์อย่างไม่อยากจะเชื่อ
หงส์เทพทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวกับปฐมราชินีหยวนชู รวมถึงบันทึกเกี่ยวกับปฐมราชินีหยวนชูที่นางเคยเห็น! แต่ว่าครั้งนี้ไม่รู้เพราะเหตุใด นางรู้สึกว่าความจำของตนเองถูกรบกวน จู่ๆ ก็คิดอะไรไม่ออกเลย!?
“เป็นไปไม่ได้!” ตี้เซินโพล่งพูด “เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้! เสด็จพ่อใช้ความอุตสาหะมากเพียงใดเพื่อตามหานาง หากนางยังอยู่ เสด็จพ่อต้องหาเจอแน่นอน!”
“ใช่แล้ว…” ผูเอ้อตัวก็คิดว่ามีเหตุผล
หงส์เทพก็คิดเช่นนั้น
แม้แต่เทพตกสวรรค์ก็คิดเช่นนั้นเช่นกัน การคาดเดาของตนเองที่โพล่งพูดออกมาเช่นนี้เหมือนจะเกินเลยไปมาก ถึงอย่างไรหากปฐมราชินีหยวนชูยังไม่ตายจริงๆ หลายปีที่ผ่านมานี้เขาคงไม่ราบรื่นเช่นนี้!
แต่พลังของเยี่ยนอวี๋แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! เทพตกสวรรค์รู้สึกว่าตนเองจะต้านทานไม่ไหวแล้ว หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ความลับของเขาต้องถูกเปิดเผยแน่ เช่นนั้นก็คงไม่ใช่แค่เรื่องคำสาปต้อมห้ามแล้ว
“ให้ตายเถอะ!” เทพตกสวรรค์ที่ดิ้นรนอย่างเห็นได้ชัดใช่ว่าไม่เคยลองต่อต้านพลังกดดันของต้าซือมิ่ง แต่ฝ่ายหลังดูเหมือนอุ้มลูกอย่างสงบ และยังมีเวลาป้อนข้าวเด็กน้อย แต่พลังที่ปลดปล่อยออกมาจากเขาหนักแน่นยิ่งกว่าภูเขา ไม่สามารถขยับตัวได้เลย
เยี่ยนอวี๋จึงค้นหาอีกหนึ่งความทรงจำของเทพตกสวรรค์ได้อย่างรวดเร็วภายใต้การพิทักษ์ของต้าซือมิ่ง และทำการสืบกลับอีกครั้ง ในครั้งนี้…
“เอ๋?” เจ้าตัวน้อยมองท่านแม่ของเขาอย่างรู้สึกบางอย่างได้
ในขณะเดียวกัน เยี่ยนอวี๋ก็ ‘ปลดผนึก’ อีกหนึ่งความจำได้ นางเห็นชัดเจนว่าฮ่องเต้หยวนคังส่งต่อรอยฝ่ามือต้องห้ามแก่กู้หยวนซู
และรอยฝ่ามือนี้…
“พลังสังหารโกลาหล”
เยี่ยนอวี๋เอ่ยทีละคำออกมา ดวงตาทั้งคู่ลืมขึ้นอีกครั้ง เหงื่อซึมหน้าผาก เห็นได้ว่าการสืบกลับครั้งใหญ่นี้ นางสูญเสียพลังงานไปไม่น้อย
ในขณะเดียวกัน…
“แค่ก”
เทพตกสวรรค์ที่กระอักเลือดออกมา สภาพของเขาแย่กว่าเยี่ยนอวี๋มากนัก และในฐานะที่เป็นมหาเทพ! ยังเป็นถึงมหาเทพแข็งแกร่งที่ติดอันดับต้นๆ ของสรวงสวรรค์ ถูกผู้อื่นกดทับไว้กับพื้นและยังถูกค้นวิญญาณครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นนี้ ไม่ใช่สิ่งที่สมควรเลยจริงๆ
มิหนำซ้ำ…
“!”
เยี่ยนอวี๋ที่หลับตาลงอีกครั้ง นางยังจะทำต่อไป!
“นังสารเลว! พอได้แล้ว!” เทพตกสวรรค์ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาพ่นคำด่าออกไปแล้ว “สิ่งที่เจ้าอยากรู้ก็รู้หมดแล้ว เจ้ายังอยากทำอะไรอีก”
เยี่ยนอวี๋ไม่ได้สนใจเขา นางรู้สึกว่าในอนุสติของเทพตกสวรรค์องค์นี้ยังมีความลับอีกมากมาย! นางพบว่าอย่างน้อยยังมีความทรงจำอีกสองเรื่อง ความทรงจำสองเรื่องนี้ย่อมเป็นความลับที่ปิดบังไว้ มิเช่นนั้นเหตุใดเขาจึงต้อง ‘ลบ’ ความทรงจำของตน
ทว่าครั้งนี้เทพตกสวรรค์ถึงขีดจำกัดแล้วจริงๆ “หากเจ้าล่วงเกินข้าอีกล่ะก็ ข้าจะถ่ายโอนการทำลายที่เจ้าทำไว้กับข้าผ่านคำสาปไปยังลูกของเจ้า!”
เยี่ยนอวี๋ชะงักทันที! เพราะว่านางรู้ดีว่า คำสาปสังหารโกลาหลนี้แก้ยากมาก นางยังไม่แน่ใจว่าในตัวของเด็กน้อยมีพลังคำสาปหลงเหลืออยู่หรือไม่ ครั้นเทพตกสวรรค์เปิดใช้งานโอนย้ายคำสาป เช่นนั้นเด็กน้อย…
เทพตกสวรรค์ที่รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเยี่ยนอวี๋กำลังลังเล เขาก็คำรามทันที “พลังสังหาร!”
พลังมืดมนที่คาดเดาไม่ได้สั่นไหวออกมาจากข้างในร่างกายและส่วนลึกของสายเลือดของเจ้าตัวน้อยอย่างแผ่วเบา!
ทันใดนั้น เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่รู้สึกเจ็บก็จับมือตนเองไว้แน่น แต่เขาไม่ได้ร้องออกมา และก็ไม่ได้พูดอะไร คิดว่าหากทำเช่นนี้จะไม่ทำให้ท่านแม่ของเขาเสียสมาธิ
แต่แม่ลูกใจเชื่อมถึงกัน เยี่ยนอวี๋จะรู้สึกไม่ได้ได้อย่างไร นางย่อมรู้สึกได้ว่าในร่างกายของเด็กน้อยยังหลงเหลือพลังคำสาป อีกทั้งพลังนี้กำลังถูกปลุกตื่นอย่างรวดเร็ว!
“ในเมื่อพวกเจ้าบีบข้าถึงเพียงนี้ เช่นนั้นก็อย่าได้ตายดีสักคน!” เทพตกสวรรค์ที่พบว่าพลังคำสาปยังเชื่อถือได้ เขาก็ตะโกนออกมาอย่างดุเดือดว่า “มาเลย! พรสวรรค์ถ่ายโอน!”
“บัดซบ!” เยี่ยนอวี๋แววตาเคร่งขรึม แสงสีม่วงหม่นไหลออกมาจากดวงตานางทันที ฝ่ามือนางรวบรวมพลังไท่ชูอีกครั้ง!
เทพตกสวรรค์หน้าซีดเผือด “เจ้าคือหยวนชูจริงๆ รึ!”
“ตาย!” เยี่ยนอวี๋ปริปากเยือกเย็น ฝ่ามือซัดลงบนกะโหลกของเทพตกสวรรค์ ไม่ปล่อยให้ฝ่ายหลังมีโอกาสพูดหรือดิ้นรนเลยแม้แต่น้อย
ถึงอย่างไรเทพตกสวรรค์กำลังจะกลืนกินพรสวรรค์ของเด็กน้อย เยี่ยนอวี๋จะปล่อยให้เขาทำสำเร็จได้อย่างไร! นางกำจัดเขาด้วยความเร็วยิ่งกว่าซื่อฝานเทียนอ๋องทันที
เพียงแต่ขณะที่นางอัญเชิญพลังไท่ชูออกมา ดวงตาสีหมึกของต้าซือมิ่งก็กลายเป็นสีแดงเลือด! พลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงก็ไหลออกมาจากดวงตาของเขา
ในขณะเดียวกัน…
ตู้ม!
เทพตกสวรรค์ถูกฝ่ามือของเยี่ยนอวี๋ซัดจนสูญสิ้น
ทว่า เด็กน้อยปล่อยเสียงร้องโฮออกมาแล้ว! เพราะว่าเขารู้สึกเจ็บมาก! อีกทั้งเขาเห็นว่าท่านแม่กำจัดคนเลวไปแล้วจึงคิดว่าควรร้องไห้ได้แล้ว
“แง๊…”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าร้องไห้อย่างเจ็บปวด! แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง!
“ฮ่าๆๆๆ…”
เสียงของเทพตกสวรรค์ระเบิดดังออกมาจากความว่างเปล่า…
“นังสารเลว! เจ้าคิดว่าใช้พลังไท่ชูแล้วจะทำลายข้าอย่างสิ้นเชิงได้รึ น่าขันนัก ข้ามีชื่อว่าตกสวรรค์ พลังจิตอาศัยอยู่ในทุกชั้นสวรรค์ของสวรรค์เก้าชั้นฟ้า เจ้าไม่มีทางทำลายหมดสิ้นได้ แต่ลูกของเจ้าน่ะ พรสวรรค์ไม่เลว! มาเถอะ! กลับมาหาข้าเถอะ!”
ในขณะนี้เอง เทพตกสวรรค์ที่เริ่มแผลงวิชาถ่ายโอนพรสวรรค์ เห็นได้ชัดว่าเขาอยากจะถือโอกาสกลืนกินพรสวรรค์ของเด็กน้อยไปด้วย ถึงอย่างไรก็ถูกเปิดโปงไปหมดแล้ว
น่าเสียดาย…
“กลืน”
