ตอนที่ 449 สมควรตายหนึ่งหมื่นครั้ง! ซีเหอเสด็จมา
เยี่ยนอวี๋เดือดพล่าน!
วิ้ง!
ทั่วทั้งสวรรค์ชั้นเก้าสะเทือน!
“อ้ะเนะ!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่ารีบป้องศีรษะของตนไว้ทันที เขาหลับตาปี๋ ราวกับพยายามปกป้องตนเอง เพราะนอกจากนี้ เขาตัวน้อยๆ ก็ไม่รู้ว่ายังมีวิธีอื่นใดอีก
ทว่า…
ไม่ว่าจะเป็นเยี่ยนอวี๋ที่ระเบิดอารมณ์หรือว่าเยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ตกใจ พวกเขาก็พบในทันทีว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อ้ะเนะ?”
เด็กน้อยที่ลืมตาข้างหนึ่งขึ้น ลูกตาของเขากลอกไปรอบๆ ดวงตาอีกข้างค่อยๆ ลืมขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
ส่วนเยี่ยนอวี๋ นางที่พบว่าตนเองไม่สามารถห้ามทุกอย่างได้ทันก็ระเบิดพลังรุนแรงที่สุดออกมา จักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้าสะเทือนไหวเพราะการระเบิดของนาง แต่การระเบิดของปฐมราชินีที่แทบก่อการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของจักรวาลกลับถูกมือข้างหนึ่งลูบให้หยุดลงในขณะนี้ “เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ ไม่ต้องกลัว ใจเย็น ไม่เป็นอะไรแล้ว”
ต้าซือมิ่งที่โอบภรรยาเข้ามาปลอบในอ้อมอก เขากำลังลูบหลังที่แข็งทื่อของภรรยาเบาๆ และกำลังปลอบพลังที่นางกำลังจะ ‘ระเบิด’ ออกมา “ไม่เป็นอะไรแล้ว”
เยี่ยนอวี๋ “…”
นางสงบสติอารมณ์ลงครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะกะพริบตาพลางยกมือขึ้นลูบศีรษะโล้นของเด็กน้อยที่ถือว่าอยู่ในอ้อมอกของนางเช่นกัน ลูบจนฝ่ายหลังงุนงงส่งเสียง ‘อ้ะเนะ’ นางตัวแข็งทื่ออีกครั้ง
“ไม่เป็นอะไรแล้ว” หรงอี้ที่รู้ว่าภรรยากำลังตรวจดูว่าเด็กน้อยเป็นอะไรหรือไม่ เขาก็พูดปลอบประโลมข้างหูภรรยาเบาๆ “ไม่เป็นอะไรแล้ว เสี่ยวเป่าไม่เป็นไร”
เยี่ยนอวี๋ผละตัวออกจากอ้อมกอดของต้าซือมิ่ง มองเด็กน้อยที่ถูกนางลูบตาไม่กะพริบ
เด็กน้อยก็มองท่านแม่ของนาง ดวงตากลมโตคู่นั้นเต็มไปด้วยความสับสน “แม่?”
“เสี่ยวเป่า!” ราวกับเยี่ยนอวี๋เพิ่งจะวางใจได้ นางจูบศีรษะโล้นๆ ของเด็กน้อยและกอดเขาไว้แน่น “เสี่ยวเป่า…” นางตกใจจริงๆ!
จังหวะเมื่อครู่นี้นั้น นางคิดว่าพลังของนางจะเกิดกับลูกของนาง ทำลายเด็กน้อยน่ารักน่าชังจนไม่เหลืออะไรแล้ว นางรู้จักพลังของตนเองดีว่าแข็งแกร่งเพียงใด หากลูกถูกทำลายไปจริงๆ เช่นนั้นแม้นางจะฟื้นตัวกลับไปสู่ช่วงที่รุ่งเรือง นางก็ไม่สามารถหาเด็กน้อยกลับมาได้
“เสี่ยวเป่า…” เยี่ยนอวี๋น้ำตาไหล
ต้าซือมิ่งที่โอบสองแม่ลูกไว้เจ็บปวดใจนัก เขาลูบหลังของภรรยาไม่หยุด เสียงปลอบประโลมเจือสงสารดังไม่หยุด “ไม่เป็นอะไรแล้ว เสี่ยวเป่าดีมาก ไม่ต้องกลัว”
เยี่ยนอวี๋กอดชายที่กำลังปลอบนางไว้แน่น “สามี…”
“อืม” หรงอี้กอดสองแม่ลูกอย่างสงสารจับใจไว้แน่น เขาไม่เคยเห็นด้านที่อ่อนแอเช่นนี้ของภรรยามาก่อน เห็นได้ว่าเมื่อครู่นี้ทำให้ภรรยาเสียขวัญไม่เบา
ไม่แปลก ในเมื่อนางชอบเด็กน้อยของพวกเขาเช่นนี้ หากเด็กน้อยตายเพราะพลังของนาง นางอาจจะทำลายทั้งจักรวาลทันทีก็เป็นได้ เพราะว่านางควบคุมตัวเองไม่อยู่
“แงงงง…”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่แต่เดิมยังงุนงงอยู่นั้น เขาก็อดร้องไห้ออกมาไม่ได้
“เสี่ยวเป่า”
เยี่ยนอวี๋จูบเด็กน้อยอย่างเวทนา คิดว่าเด็กน้อยรู้สึกไม่สบายตรงไหน
เยี่ยนเสี่ยวเป่ากอดคอท่านแม่ของเขาไว้แน่น น้ำตาเม็ดใหญ่ร่วงลงมาไม่หยุด “แม่ไม่ ไม่ร้อง เป่า ปวดใจ”
เยี่ยนอวี๋ “…”
นางกอดเด็กน้อยในซอกคอไว้ ทันใดนั้นก็รู้สึกทั้งอยากร้องไห้และอบอุ่นใจ
ต้าซือมิ่งปลอบสองแม่ลูก “ทั้งสองไม่ต้องร้องแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้ว”
“แงงงง…”
เยี่ยนเสี่ยวเป่ากลั้นไม่อยู่ “เป่ากลัวกลัว”
“พ่ออยู่ เจ้ากลัวอะไร” ต้าซือมิ่งถามกลับ
เยี่ยนเสี่ยวเป่าครุ่นคิดครู่หนึ่งก็ไม่รู้สึกกลัวแล้ว เขายื่นมือออกไปอีกครั้ง ทำท่าจะกอดท่านพ่อเขาเข้ามาด้วยกัน ตัวเล็กแต่ใจยังใหญ่…
แต่ไม่ว่าเยี่ยนอวี๋หรือต้าซือมิ่ง พวกเขาก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ทั้งสองถูกเด็กน้อยกอดไว้ด้วยกัน และยังกอดคอของกันและกันไว้…
“…” อินหลิวเฟิงที่เห็นถึงตรงนี้ เขาก็ลูบหน้าอกตนเอง รู้สึกชีวิตช่างพลิกผันแปรปรวน เพียงเมื่อครู่นี้นั้น เขาคิดว่าตนเองต้องตายแล้ว เพราะว่าสัญญาพิเศษที่ทำไว้ อินหลิวเฟิงเป็นผู้ที่รับรู้ได้ดีที่สุดว่าเมื่อครู่นี้เด็กน้อยอยู่ใกล้ความตายเพียงใด! สัญชาติญาณบอกเขาว่าเขาต้องตายแน่นอน
ความรู้สึกที่ถูกความตายหมายหัวไว้ บัดนี้อินหลิวเฟิงคิดย้อนไปแล้วก็รู้สึกขนหัวลุก น่ากลัวเกินไปแล้ว… ที่สำคัญคือตกอยู่ในสภาพที่ไม่มีทางแปรเปลี่ยนเหตุการณ์ที่ต้องตายแน่ๆ
“คุณชายน้อย…” เม่ยเอ๋อร์ที่ตกใจเช่นกัน นางบีบมือตนไว้แน่นจนเลือดออก “คุณหนูใหญ่…” นางรู้สึกได้ว่าเมื่อครู่นี้คุณหนูใหญ่เกือบจะ…
เป็นครั้งแรกที่เม่ยเอ๋อร์ไม่กล้าคิดต่อไป นางมองไปที่ต้าซือมิ่งด้วยสัญชาติญาณ รู้ดีว่าหากเมื่อครู่นี้ไม่มีต้าซือมิ่งจอมวางแผนคนนี้ คุณหนูใหญ่ของนางคง ‘ระเบิด’ แล้ว! ไม่มีใครห้ามได้ มิหนำซ้ำ… เม่ยเอ๋อร์เชื่อว่าที่คุณชายน้อยไม่เป็นอะไร ก็เป็นเพราะต้าซือมิ่งจอมวางแผนคนนี้
ด้วยเหตุนี้ เม่ยเอ๋อร์กำจัดอคติในใจจนหมดสิ้น นางยอมรับต้าซือมิ่งจอมวางแผนคนนี้เป็นครั้งแรก เพราะว่าเขาปกป้องคุณหนูใหญ่และคุณชายน้อยไว้ในช่วงเวลาวิกฤต
ผู้ชายเช่นนี้มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่และยืนเคียงข้างนาง อยู่กับนาง
เพียงแต่ว่า…
เยี่ยนอวี๋ที่ตั้งสติได้ นางก็สั่นสะท้านอีกครั้ง น้ำเสียงก็เร่งรีบขึ้นมา “สามี พลังเมื่อครู่นี้ พลังของข้าถูกถ่ายโอนไปที่ร่างกายของเจ้าหรือ”
คำถามนี้ทำให้เม่ยเอ๋อร์และอินหลิวเฟิงรวมถึงเอ้อร์เหมาและลูกไก่ที่เพิ่งตั้งสติร้อนรน “คงไม่ใช่หรอกนะ! ไม่ใช่…”
แม้แต่จิ่วอิง มันก็ทะยานตัวลงมาข้างกายของต้าซือมิ่ง มันรู้ดีที่สุดว่าไม่ต้องถามก็รู้ว่าใช่แน่ๆ อยู่แล้ว!
“พ่อ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ฟังรู้เรื่อง เขาก็ตระหนกและยังลูบแผ่นอกของท่านพ่อ อยากจะตรวจดูว่าท่านพ่อปกติดีหรือไม่
ส่วนเยี่ยนอวี๋ขณะที่นางถามก็รีบตรวจชีพจรให้ต้าซือมิ่งทันที ไม่ยอมให้เขาพูดอะไรด้วย เพื่อให้ตัวเองวางใจ จากนั้นนางก็พบว่าเขาไม่เป็นอะไรเลย
“สามี?” เยี่ยนอวี๋ไม่ค่อยมั่นใจ เพราะว่านางรู้จักพลังของตนเองดี เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สร้างความเสียหายอะไรเลย
ส่วนหรงอี้ที่ถูกภรรยามองด้วยความเป็นห่วง เขากำลังจะตอบ ค่ายกลย้ายมิติก็สั่นไหวแล้ว พลังศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่ไหลออกมาพร้อมกัน…
