ตอนที่ 457 ต้าซือมิ่งล้มเหลวไม่เป็นท่า? ไท่ซ่างเหล่าจวินมาเยือน!
เห็นได้ชัดว่าเยี่ยนเสี่ยวเป่าที่มีสายเลือดหนึ่งเดียวกับต้าซือมิ่งรู้สึกถึงบางอย่างได้ ทว่าแม้เขาจะส่งเสียงร้องออกมาทันเวลา แต่น่าเสียดาย… ชั่วขณะที่กระแสน้ำสีฟ้าไหล ต้าซือมิ่งก็หายสาบสูญไปแล้ว เขาหายไปต่อหน้าต่อตาทั้งสองแม่ลูก
“พ่อ!”
“พ่อ!…”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าร้องสั่นไม่หยุด! เยี่ยนอวี๋เองก็ใจหาย ทำท่าจะหายตัวเข้าไปในทะเลสาบสือซ่าไห่ในทันที แต่แล้ว…
ตู้ม!
ครืน…
เนื่องจากกระแสน้ำสีฟ้าจู่โจมใส่ผนึกของหยวนสื่อเทียนจุน พลังทำลายล้างระดับเทพอันน่าสะพรึงของมันบิดเบือนมิติ ทั่วทั้งทะเลสาบสือซ่าไห่เกิดเสียงลมหวีดหวิวชวนผวาเพราะการปะทะของพลังระดับสร้างโลกจากทั้งสองแหล่ง
ครานี้เอง…
“อุแว้!”
จิ่วอิงระเบิดพลังป้องกันสองแม่ลูกไว้ในทันใด มันรู้สึกได้ว่ากระแสลมและน้ำที่ชั่วร้ายนี้น่ากลัวมาก
วิ้ง!
เม่ยเอ๋อร์เองก็ชูดาบเล่มใหญ่ มันขยายใหญ่ขึ้นปกป้องอินหลิวเฟิงและคนอื่นๆ ไว้
คนมากมายที่ไม่ทันหลบหลีก รวมถึงเทพผู้น้อยที่ไม่มีความสามารถพอถูกทำลายและตายคาที่ แม้แต่ร้องตกใจก็ยังไม่ทันได้ร้องออกมา
ในขณะเดียวกัน…
“ถอย!”
“ถอยเร็วเข้า!”
เหล่าเซียนและเทพบางส่วนที่ถูกพลังป้องกันของมหาเทพคุ้มกันไว้ก็รีบถอนตัวออกไปทันอย่างโชคดี ทั้งนี้เพราะพวกเขาไม่ได้อยู่ใกล้ทะเลสาบสือซ่าไห่มากด้วย
ทว่าแม้จะเป็นเช่นนี้ พลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงที่ทะลักออกมาไม่หยุดยังคงกัดกร่อนและทำลายเกราะป้องกันของทุกฝ่ายอย่างบ้าคลั่งและรวดเร็ว แม้แต่เม่ยเอ๋อร์เองก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว “คุณหนูใหญ่!”
“พวกเจ้ารีบถอยไปซะ!” เยี่ยนอวี๋กล่าวอย่างสงบ แต่เดิมนางคิดจะทิ้งเด็กน้อยไว้กับจิ่วอิง ส่วนตนเองจะเข้าไปหาต้าซือมิ่งในทะเลสาบสือซ่าไห่ แต่เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยรู้สึกได้ เขาจึงกอดท่านแม่ของเขาไว้แน่นกว่าเดิม!
เยี่ยนอวี๋รู้สึกได้ว่าหากนางทิ้งเด็กน้อยไว้ เด็กน้อยคงร้องไห้ตรอมใจตาย นางจึงตัดสินใจไม่ ‘ดิ้นรน’ อีก นางอุ้มเด็กน้อยพุ่งทวนกระแสน้ำเข้าไปในทะเลสาบสือซ่าไห่ทันที
“เฮ้!” จิ่วอิงรีบตามเข้าไป!
เม่ยเอ๋อร์อยากจะตามไปด้วย แต่นางได้รับภารกิจมาจึงได้แต่คำรามม้วนทุ่งอสุรีพาอินหลิวเฟิงและคนที่เหลือหายตัวไป
แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง กระแสน้ำสีฟ้าที่พวยพุ่งออกมาจากทะเลสาบสือซ่าไห่ก็ทำลายค่ายกลที่หยวนสื่อเทียนจุนสร้างขึ้นจนหมดสิ้น
แกรก เสียงค่ายกลแตกหักและเสียงร้องให้ถอนกำลังของทุกฝ่ายดังลั่นไม่หยุด มันกลายเป็นเสียงหลักที่ดังขึ้น ทว่า… ตี้เซินที่ถูกปกป้องอย่างรวดเร็วและถอยกลับนั้นก็เห็นด้วยสายตาอันเฉียบแหลมกว่าผู้ใดว่า “นังโจรนั่นเข้าไปแล้ว!”
“ไม่มีเวลาแล้ว!” ตี้ฉางอานตกตะลึงกับคลื่นสีฟ้าตรงหน้าที่ราวกับเป็นภาพลวงตา ที่ที่มันซัดผ่านกลับกลืนกินเทพทุกองค์ เขาเห็นเต็มตาว่ามีเทพระดับท่านเทพท่านหนึ่งหลังจากที่ถูกกระแสน้ำสีฟ้าปกคลุมช่วงขา ร่างกายท่อนล่างของเขาก็หายไปทันที จากนั้นกระแสน้ำสีฟ้าก็กลืนท่านเทพองค์นั้นลงไป…
นี่มันไม่ใช่ทะเลสาบสือซ่าไห่แล้ว นี่มันปีศาจชัดๆ! บัดนี้ตี้ฉางอานอยากจะหนีไปจากที่นี่เท่านั้น! แต่ตี้เซินไม่ยอมแพ้ง่ายๆ อีกทั้งนางยังหยิบลูกกลมหลากสีขนาดเท่ากำปั้นออกมา และกรีดปลายนิ้วเพื่อหยดเลือดหนึ่งหยดเข้าไปก่อนจะโยนมันออกไป
ปัง!
ลูกกลมหลากสีระเบิดแสงสีรุ้งเจิดจ้าในทะเลสาบสือซ่าไห่อันมืดมิด มันยังแผ่รัศมีไปทุกทิศทาง เพียงพอที่จะทำให้เมืองต่างๆ ที่อยู่บริเวณทะเลสาบสือซ่าไห่เห็น และแสงหลากสีนี้… ตี้ฉางอานจำได้!
“โอสถจักรพรรดิ!”
ตี้ฉางอานไม่คิดเลยว่าน้องเจ็ดจะมีโอสถจักรพรรดิอันเป็นตัวแทนของบัญชาเทียนตี้ในมือ โอสถจักรพรรดินี้ไม่ใช่ยาช่วยชีวิตหรือป้องกันอะไร แต่มีไว้สำหรับเรียกรวมตัวเหล่าเทพที่เห็นโอสถจักรพรรดิระเบิด รวมถึงเทพรุ่นแรกด้วย
ดังนั้นเมื่อยาชนิดนี้ระเบิด กลุ่มเทพสวรรค์และกองทัพอันดับหนึ่งแห่งสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่อยู่รอบนอกสุดของทะเลสาบสือซ่าไห่ก็เคลื่อนไหว พวกเขารีบเร่งเดินทางไปยังทะเลสาบสือซ่าไห่แล้ว
นอกจากนี้ ประมุขแห่งเมืองต้าจ้างฟู เมืองที่อยู่ใกล้กับทะเลสาบสือซ่าไห่ที่สุด เขาก็รวบรวมพลังสงครามแข็งแกร่งที่สุดในเมืองมายังทะเลสาบสือซ่าไห่ ไม่เพียงเท่านี้… เหล่ากองทัพสวรรค์ที่แอบเฝ้าอยู่รอบนอกของทะเลสาบสือซ่าไห่ตั้งแต่ครึ่งวันก่อน บัดนี้ก็เคลื่อนไหวแล้ว พวกเขาสวมชุดเกราะสีทองแดง แสงแดดสาดกระทบขณะออกรบ และนี่ก็คือทหารใต้บังคับบัญชาของเทียนโฮ่วซีเหอ หรือที่เรียกว่ากองทัพสุริยเทพ
นอกจากนี้ เมืองน้อยใหญ่ที่เห็น ‘บัญชาเทียนตี้’ ก็พากันรวบรวมทหารมุ่งหน้ามายังทะเลสาบสือซ่าไห่แล้ว
ในขณะเดียวกัน หงส์เทพที่ยังอยู่ในตำหนักซือมิ่งก็ส่งคำสั่งหมายจับเยี่ยนอวี๋ หรงอี้ เยี่ยนเสี่ยวเป่า จิ่วอิงและเม่ยเอ๋อร์ให้กับเหล่ามหาเทพ รวมถึงเทพรุ่นแรก
ในครานี้ คำสั่งหมายจับทุกใบก็เพิ่มตัวอักษรหลากสี ‘บัญชาเทียนตี้’ ซึ่งเป็นสีที่เป็นตัวแทนของคำสั่งเทียนตี้ ทำให้เหล่ามหาเทพแสนเย่อหยิ่งทั้งหลายที่แต่เดิมไม่ใส่ใจกับหมายจับนี้จำเป็นต้องให้ความสนใจ
ทันใดนั้น…
“…”
พลังแข็งแกร่งที่สุดก็กำลังรวมตัวไปยังทะเลสาบสือซ่าไห่อย่างไร้สุ้มเสียง!
ในตำหนังเทียนโฮ่ว ซีเหอกำลังมองไปยังที่ที่ทะเลสาบสือซ่าไห่ตั้งอยู่ ซึ่งอยู่ทางทิศเหนือของสวรรค์ชั้นเก้า ดวงตานางสว่างสุกใส ท่าทีเต็มไปด้วยความมั่นใจว่าจะชนะ
“เหนียงเหนียง ครั้งนี้จะต้องไม่พลาดแน่นอนเพคะ” หลิงเย่ว์ นางฟ้าภักดีของซีเหอรู้แผนการของเหนียงเหนียงดี นางรู้ว่าครานี้โจรที่รังแกองค์หญิงเจ็ดเหล่านั้นถึงติดปีกก็หนีไปไม่รอดแล้ว!
ซีเหอยังไม่ได้ตอบอะไร เสียงรายงานอันเร่งรีบก็ดังขึ้นจากนอกตำหนัก “เหนียงเหนียง! ไท่ซ่างเหล่าจวินมาพ่ะย่ะค่ะ!”
“รีบเชิญเข้ามา!” ซีเหอหมดห่วงอย่างสิ้นเชิงก็ครานี้ นางรู้ดีว่าหากโจรคนนั้นมีพลังไท่ชู ในสวรรค์เก้าชั้นฟ้าแห่งนี้ นอกจากหยวนสื่อเทียนจุนแล้ว ก็มีเพียงไท่ซ่างเหล่าจวินที่จับนางได้!
ทว่าไท่ซ่างเหล่าจวินมักตะลอนเตร็ดเตร่ไปทั่ว มิได้ปักหลักที่ใด แม้ซีเหออยาจะขอเข้าพบก็เจอตัวได้ยาก บัดนี้ไท่ซ่างเหล่าจวินมาหาถึงที่แล้ว ซีเหอย่อมรู้สึกวางใจ ถึงอย่างไร… เทพรุ่นแรกที่สนับสนุนนางที่สุดก็คือไท่ซ่างเหล่าจวิน!
ดังนั้นซีเหอจึงวางใจลงอย่างสมบูรณ์ ส่วนตี้เซินที่อยู่ทะเลสาบสือซ่าไห่ นางเองก็หมดความกังวลสิ้นเชิงเช่นกัน! เพราะว่านางเห็นก่วงมู่เทียนอ๋องขวางนังโจรคนนั้นได้อย่างทันท่วงทีอีกครั้ง!
ส่วนเยี่ยนอวี๋ นางถูกขวางไว้ข้างหน้าทะเลสาบสือซ่าไห่จริงๆ
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ถูกนางอุ้มก็ร้อนรน เขาส่งเสียงไล่ไม่หยุด “ออกไป! ออกไป!” อย่ามาขวางทาง ข้าและท่านแม่จะไปหาพ่อ!
ทว่าเยี่ยนอวี๋รู้ว่าเทพที่ขวางนางและลูกไม่ใช่ก่วงมู่ หากแต่คือพลังบางอย่าง
