ตอนที่ 459 ความจริงถูกเปิดเผย!
เยี่ยนอวี๋มองไปทางทะเลสาบสือซ่าไห่ นางมั่นใจมากว่าตนเองได้ยินไม่ผิด! ทั้งยังมั่นใจว่าพลังที่ผลักนางออกไปเมื่อครู่นี้คงไม่ใช่พ่อของเด็ก แต่คือซีซี!
เพราะว่านางได้ยินคำเตือนจากเสียงคำรามโหดเหี้ยม! ซีหวังหมู่ลูกน้องเก่าของนางไม่อยากให้นางเข้าไปในทะเลสาบ เพราะในนั้นมีภัยอันตรายร้ายแรง
วี้ดดด…
ซีหวังหมู่ที่สัมผัสการมาถึงของปฐมราชินีของพวกนางได้ มันก็หวีดร้องอีกครั้ง ในนั้นเต็มไปด้วยคำเตือนและ ‘ขับไล่’ อย่างดื้อรั้น
ทะเลสาบสือซ่าไห่สีฟ้าครามทั้งผืนถูกย้อมด้วยพลังอำมหิตสีแดงเลือดเพราะเจตนาแฝงในเสียงหวีดร้องที่ดุร้ายนี้ ซึ่งเป็นตัวแทนของพลังซีหวังหมู่
เยี่ยนอวี๋เพิ่งรู้ว่าเหตุใด ‘ซีซี’ ที่ปรากฏขึ้นก่อนหน้านี้ทั้งสองคราจึงเป็นภาพเลือนรางเช่นนั้น ไม่ใช่เพราะว่ามันอยู่ไกล แต่เป็นเพราะมันถูกขังไว้! มันถูกขังไว้ในทะเลสาบสือซ่าไห่
เยี่ยนอวี๋ที่ผุดคิดถึงมังกรโบราณอิงหลงที่ประสบภัยเช่นกัน สีหน้านางก็ซีดเล็กน้อย ร่างของนางเลือนหายเข้าไปในทะเลสาบสือซ่าไห่เพื่อทำลาย ‘การขับไล่’ ของซีหวังหมู่
ทว่าจู้หรงที่ดิ่งลงมาอย่างรวดเร็ว เขาก็ซัดฝ่ามือลงมา เพลิงโทสะระเบิดอากาศตรงหน้าสองแม่ลูกเยี่ยนอวี๋ “เจ้าโจรจะหนีไปไหน!”
วี้ดดด…
‘การขับไล่’ ที่ไหลทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่งจากทะเลสาบสือซ่าไห่อีกครั้ง ทำให้เยี่ยนอวี๋ถูกขวางไว้อีกครา แต่ในดวงตาของนางรวบรวมแสงสีม่วงเข้มไว้แล้ว
“ไสหัวไปซะ!” เยี่ยนอวี๋ที่ตวาดเสียงอันสง่าออกมา รอบกายแผ่ซ่านแสงหลากสีศักดิ์สิทธิ์เข้มกว่าเดิม พลังเทพอัคนีอันแข็งแกร่งของจู้หรงดับหายในทันที
ทว่าพลังเทพอัคนีเพิ่งดับไปก็มีเสียงบางอย่างแหวกทะลุอากาศพุ่งเข้าใส่ศีรษะด้านหลังของเยี่ยนอวี๋
“ศรเทพสุริยัน!” ตี้เซินจำลูกศรนี้ได้ นางหันไปมองด้านหลังอย่างดีใจ
และบริเวณที่ตี้เซินมองไปนั้นมีเทวรถของสุริยะเทพทะยานมาทางนี้อย่างรวดเร็วและยิ่งใหญ่ ทั้งยังมีศรเทพสุริยันนับไม่ถ้วนพุ่งทะลุอากาศมาก่อร่างเป็นตาข่ายอัคนี ปกคลุมสองแม่ลูกเยี่ยนอวี๋ไว้
ภาพเช่นนี้… ทำเอาเม่ยเอ๋อร์ที่คอยเฝ้าอินหลิวเฟิงและคนอื่นๆ อยู่ที่เดิมร้อนรน “ข้าจะไปช่วยคุณหนูใหญ่ พวกเจ้าซ่อนตัวให้ดี!”
“จิ๊บๆ!” ลูกไก่พูดเสียงเล็กเสียงน้อยว่า “วางใจเถอะ ข้าดูแลเอง”
“ดี!” เม่ยเอ๋อร์พูดเสร็จก็หายตัวไปทันที
อินหลิวเฟิงมองลูกไก่สีเหลือง ไม่ได้พูดอะไร
“เจ้าดูแคลนข้าหรือ” ลูกไก่สีเหลืองถามอย่างตรงไปตรงมา
“เปล่าๆ! ไม่กล้า!” อินหลิวเฟิงตอบตามตรง “แม้ท่านจะตัวเล็ก แต่ก็แข็งแกร่งกว่าข้า”
“แข็งแกร่งกว่ามากต่างหาก!” ลูกไก่สีเหลืองเน้นย้ำ
อินหลิวเฟิงไม่กล้าเถียง บัดนี้พวกเขาถูกเม่ยเอ๋อร์พามาที่ทุ่งอุกกาบาตแล้ว ดูจากสถานการณ์แล้วถือว่ายังปลอดภัยดี
หากไม่ใช่เช่นนี้ เม่ยเอ๋อร์คงไม่กล้าทิ้งพวกเขาไว้ที่นั่นลำพัง ทว่า… ขณะที่เม่ยเอ๋อร์หายตัวไปช่วยคุณหนูใหญ่ของนางนั้น…
“อ้ะเนะ!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าระเบิดค้อนจิ๋วของเขาออกมาแล้ว ค้อนจิ๋วอันนั้นทุบลงไปที่ศรเทพสุริยันที่พุ่งอยู่ข้างหน้าสุด
ตู้ม!
ค้อนสีดำจิ๋วทุบตีศรเทพสุริยันที่ลอบจู่โจมจนหัก ฝ่ายหลังร่วงลงข้างหลังเยี่ยนอวี๋ราวกับดาวตก
เยี่ยนอวี๋ลูบเด็กน้อยที่ปกป้องนางไว้ ในขณะเดียวกันก็กวาดแขนเสื้อไปทางข้างหลัง พลันเกิดแสงสีรุ้งทั่วทั้งท้องฟ้า ลำแสงแต่ละสายปะทะเข้ากับลูกศรพอดี
ปัง!
ลูกศรสีแดงเพลิงที่ระเบิดออกและรัศมีหลากสีที่เยี่ยนอวี๋ปล่อยออกมาทำให้ทะเลสาบสือซ่าไห่ที่มืดมิดกลายเป็นทะเลแห่งแสงงดงามตระการตา
“แข็งแกร่งจริงๆ!” เหล่ามหาเทพและท่านเซียนสูงสุดที่ก่อนหน้านี้หลบหลีกทัน บัดนี้ต่างตกใจกับการโจมตีของเยี่ยนอวี๋ พวกเขาเพิ่งตระหนักว่าผู้ที่ขโมยพลังปฐมราชินีหยวนชูคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ! ดูท่ารางวัลหนึ่งร้อยล้านเหรียญจะไม่ได้ได้มาง่ายๆ จริงๆ
ตี้เซินเองก็ตระหนักแล้วเช่นกัน สีหน้านางดูไม่ดีนัก “นังสารเลว!”
“สร้างค่ายกลเทวรถ!” แม่ทัพหมู่เทพสวรรค์รีบเปลี่ยนจากธนูเป็นรถทันที ขบวนเทวรถสุริยันเกรียงไกรเข้าใกล้แม่ลูกเยี่ยนอวี๋ราวกับดวงอาทิตย์ที่ร้อนระอุ
ส่วนหมู่เทพสวรรค์ที่นำโดยเทพอัคนีหรงจู้ก็ถือโอกาสขณะที่เยี่ยนอวี๋โจมตีหมู่เทพสวรรค์กลับรีบปิดทางข้างหน้านางไว้อย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าเขาขวางทางเข้าทะเลสาบสือซ่าไห่ไว้หมดแล้ว
ฟู่!
หมู่เทพสวรรค์หนึ่งหมื่นองค์ก่อตัวเป็นม่านไฟที่แม้แต่มหาเทพเก่งกาจก็มิอาจทะลุผ่านได้ราวกับผนึกแน่นเป็นกระจุก ไฟแผดเผาลุกโชนทุกชั้น
“อ้ะเนะ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าร้อนรนจนเหงื่อไหลท่วมศีรษะ!
เยี่ยนอวี๋สงบอารมณ์ลง นางลูบหลังของเด็กน้อยเบาๆ ส่งสัญญาณให้เขาใจเย็น นางกวาดตามองไปทางเทพอัคนีจู้หรง “ลูกหลานแห่งตระกูลจวนซวี เห็นแก่ท่านปู่ของเจ้าที่ตายในสนามรบ ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง หลีกไปซะ!”
เพราะว่าเยี่ยนอวี๋จำได้ว่าจู้หรงคือหลานของจวนซวี นางจึงไม่อยากลงมือหนัก ถึงอย่างไรในฐานะที่จวนซวีเป็นเทพรุ่นแรกในยุคโกลาหล เขาได้สร้างประโยชน์อย่างมิอาจลบเลือนได้เพื่อความมั่นคงของจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้าในเวลาต่อมา
คุณูปการนี้ เยี่ยนอวี๋จำได้ขึ้นใจจึงไม่อยากทำร้ายชนรุ่นหลังของจวนซวี ทว่าจู้หรงก็ไม่ยอมถอย “ไม่ว่าเจ้าคือใคร จงยอมแพ้และถูกจับซะดีๆ! ทางออกของเจ้าคือการยอมรับคำตัดสินของสวรรค์เท่านั้น!”
เยี่ยนอวี๋ไม่ทันตอบ เยี่ยนเสี่ยวเป่าก็โต้กลับทันทีว่า “ฝัน ฝันไปเถอะ!”
“แม้แต่ลูกข้ายังรู้ เจ้าจะให้ข้ากำจัดพวกเจ้าจนแหลกสลายจึงจะเข้าใจกันหรือ” เยี่ยนอวี๋ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา นางไม่ถอยแน่นอน “ในเมื่อเป็นหลานของจวนซวี เจ้าไม่รู้จักข้าหรืออย่างไร!”
แสงประกายวาบผ่านดวงตาจู้หรง เขาตวาดเสียงขรึม “บัดซบ! ชื่อนามของบรรพบุรุษข้า คนเลวที่ขโมยพลังปฐมราชินีเช่นเจ้าไม่สมควรเรียก!”
“ใช่แล้ว! อย่าคิดสามหาว เจ้าหนีไม่รอดหรอก!” ค่ายกลเทวรถสุริยันที่ขวางทางทั้งหมดของเยี่ยนอวี๋ไว้แผดเผาบริเวณทะเลสาบสือซ่าไห่จนเกิดเสียงเสียดสี แซ่ดๆ เกิดเป็นควันพวยพุ่ง
“ฮึ” เยี่ยนอวี๋ยิ้มเย็นชา “ดื้อดึงยิ่งนัก”
“เจ้าต่างหากที่ดื้อดึง!” จู้หรงตอบโต้ เขาชูค้อนเพลิงออกมา ดวงตาเต็มไปด้วยเพลิงไฟ เห็นได้ชัดว่าจะแสดงท่าไม้ตายเพื่อกำราบเยี่ยนอวี๋แล้ว!
ทว่าในขณะเดียวกัน…
“…”
ไท่ซ่างเหล่าจวินที่ปรากฏตัวขึ้นในทะเลสาบสือซ่าไห่อย่างไร้สุ้มเสียง เขาก็ยืนอยู่บริเวณที่ซีหวังหมู่ถูกขัง นั่นคือจุดศูนย์กลางของทะเลสาบ ส่วนซีหวังหมู่… ซีหวังหมู่ตัวเป็นๆ! มันถูกตรึงไว้ที่จุดศูนย์กลางของทะเลสาบสือซ่าไห่
สามหมื่นปีที่ผ่านมานี้… มันไม่เคยได้รับอิสระเลย
“ในเมื่อตายไปแล้ว เหตุใดจึงฟื้นคืนชีพอีก” ไท่ซ่างเหล่าจวินมองซีหวังหมู่อย่างเวทนา นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและเห็นใจ “เจ้าไม่ควรฟื้นคืนชีพ”
วี้ดดด
