ตอนที่ 470 แค้นนี้อยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกันไม่ได้!
แม้ต้าซือมิ่งจะไม่ใช่พ่อไก่จริงๆ แต่เขาก็สัมผัสถึงกลิ่นอายของลูกไก่สีเหลืองได้ เขาจึงมองไปทางเมืองเซวียนหยวนในทันทีแล้ว “กลิ่นอายของลูกไก่”
“ลูกไก่หรือ” เยี่ยนอวี๋กำลังจะพูดว่าเช่นนั้นไปรับมันก่อน
แต่นางยังไม่ทันได้พูดก็มองไปทางเมืองต้าจ้างฟูอย่างหวาดหวั่นขึ้นมา! ซีหวังหมู่กล่าวน้ำเสียงโหดเหี้ยมว่า “เทพอัสนีตายแล้ว!?”
จิ่วอิงได้ยินดังนั้นก็ร้อนรนทันที “แล้วไม่รีบลงไปอีก! ทางลูกไก่นั่นมีเม่ยเอ๋อร์อยู่ ไม่เป็นอะไรหรอก!”
เดิมทีก็ควรจะเป็นเช่นนั้นหากเม่ยเอ๋อร์อยู่กับพวกลูกไก่จริงๆ ทว่าเม่ยเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ด้วย ก่อนหน้านี้นางไปช่วยเยี่ยนอวี๋ พลัดหลงกับพวกอินหลิวเฟิงไปแล้ว แต่เยี่ยนอวี๋ไม่รู้ มิหนำซ้ำกลิ่นอายของเทพอัสนีสิ้นสลายไป ‘ต่อหน้าต่อตา’ นาง นางไม่มีเวลาให้คิดแล้วและไม่จำเป็นต้องคิดมากอีก ถึงอย่างไรต้าซือมิ่งก็ ‘ละทิ้ง’ ลูกไก่อย่างไร้ความปรานี เขาพาภรรยามาถึงราชสำนักของเมืองต้าจ้างฟูแล้ว
เจ้าเมืองเมืองต้าจ้างฟูในบัดนี้กำลังจัดงานศพให้บุตรชายคนโตของเขา ยังคงร้องห่มร้องไห้ตะโกนว่า “ลูกวางใจเถอะ พ่อจะแก้แค้นให้เจ้าเอง! จับคนเลวเหล่านั้น! ทำให้พวกเขาทรมานเหมือนตายทั้งเป็น!”
เมื่อสิ้นเสียงพูดของเขา…
ตู้ม!
กลุ่มคนต้าซือมิ่งก็เหยียบทะลุหลังคาราชสำนัก ลงมายืนข้างล่างแล้ว
หลังจากที่เกิดความวุ่นวายชั่วขณะหนึ่ง… ก็ยิ่งวุ่นวายกว่าเดิม!
“เจ้าโจรร้าย! ผู้ต้องหาที่อยู่ในหมายจับสวรรค์เก้าชั้นฟ้า!”
“บ้าเอ๊ย! จอมโจรที่สังหารองค์ชายใหญ่และเทพอัคคี!?”
“ป้องกัน! ป้องกันเร็วเข้า!…”
อู๋เฮ่าเทียนองค์ชายเมืองต้าจ้างฟูแม้แต่ตายก็ตายอย่างไม่สงบ งานศพของเขายังนำเยี่ยนอวี๋ศัตรูของเขามา แต่เขาก็ทำตัวเองทั้งนั้น!
“อยู่ข้างล่าง!” ซีหวังหมู่โบราณมั่นใจแล้วว่าเทพอัสนีอยู่ที่ชั้นใต้ดิน
เยี่ยนอวี๋กำลังจะลงมือ แต่วงคลื่นสีฟ้าครามที่แผ่ออกมาจากข้างใต้เท้าต้าซือมิ่งก็ทำลายพื้นดินบริเวณนั้นจนไม่เหลือแม้แต่ซากแล้ว…
เพียงชั่วครู่เท่านั้น พื้นดินราชวังที่ปูด้วยหินสีทองอร่ามของเมืองต้าจ้างฟูก็กลายเป็นหลุมลึกขนาดมโหฬารไร้ที่เปรียบและยังขยายตัวอย่างต่อเนื่อง
บัดนี้ผู้กระทำหายตัวไปแล้ว
“นี่มัน…”
เหล่าขุนนางเมืองต้าจ้างฟู ญาติเจ้าเมือง รวมถึงเจ้าเมืองต้าจ้างฟูที่ถูกกวาดต้อนออกมาก็ตะลึงงัน! พวกเข้าไม่ทันตั้งสติได้ด้วยซ้ำ เพราะว่าต้าซือมิ่งไม่ปล่อยให้พวกเขาตั้งตัวเลย
ผ่านไปครู่หนึ่ง…
“บัดซบ!”
เจ้าเมืองต้าจ้างฟูที่ตั้งสติได้ก่อนผู้ใดตวาดด้วยความโมโห “ทหาร! รีบไปส่งสารให้เทียนโฮ่ว เทพที่เหลือและกองทัพที่รวบรวมก่อนหน้ารีบมารวมตัว ตามข้าไปจัดการคนเลวเหล่านี้! บัดซบเกินไปแล้ว! บัดซบ! บัดซบ!”
เจ้าเมืองต้าจ้างฟูที่สบถคำว่า ‘บัดซบ’ ติดต่อกันสามครั้งเดือดดาลจนคลั่งไปแล้ว เขานำท่านเทพกลุ่มหนึ่งลงไปในหลุมนั้นทันที
เจ้าเมืองเมืองต้าจ้างฟูมีไหวพริบดีไม่เบา เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่าผู้มาเยือนมาเพื่อสิ่งใด เขาจึงหายตัวเข้าไปพลางคำรามสุดเสียง “เปิดใช้งานค่ายกลเทพอัสนี!” ในเมื่อพุ่งเป้าไปที่เทพอัสนี เช่นนั้นให้พวกเขาสัมผัสอิทธิฤทธิ์ของเทพอัสนีเสียหน่อย!
แทบจะในจังหวะเดียวกันนั้นในหลุมลึก! ในดินแดนแห่งความมืดนิรันดร์ก็ปรากฏแสงสายฟ้าสว่างวาบ เห็นได้ชัดว่ามีคนเปิดใช้ค่ายกลเทพอัสนีแล้ว
แต่แล้ว…
วี้ด!
ซีหวังหมู่ที่แผลงฤทธิ์เป็นตัวแรกก็คำรามเสียงแหลมคมเพียงพอที่จะทะลวงทองทำลายหินได้ ทำเอาสรรพสิ่งที่สัมผัสถึงมันตายหมด! จิ่วอิงที่คาบมันมาด้วยถึงกับเหลือบมอง
ส่วนเยี่ยนอวี๋ นางโอบเอวต้าซือมิ่งพาสองพ่อลูกไปปรากฏตัวในส่วนที่ลึกที่สุดของแดนมืดแห่งนี้แล้ว! พวกเขาปรากฏตัวอยู่ข้างหน้าเทพอัสนี
ซู่!
แสงสีฟ้าที่สาดประกายออกมาจากตัวต้าซือมิ่งก็ทำลายคำสาป ค่ายกลและอาคมบริเวณรอบๆ จนกลายเป็นฝุ่นผง
“อ้ะเนะ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่มีสายตาเฉียบแหลมก็เห็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ถูกหมุดตะปูตรึงไว้อยู่ตรงหน้า!
เยี่ยนเสี่ยวเป่าอ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยื่นนิ้วชี้ออกไปชี้สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ตรงหน้า ยังทำท่าจะร้องไห้
เพราะว่าเทพอัสนี สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ในบัดนี้อาการสาหัสมาก! ลำตัวมังกรขนาดใหญ่ของมันถูกหมุดตะปูตรึงไว้ ใบหน้าที่แต่เดิมสง่าของมันอยู่ในสภาพซูบผอมจนดูไม่ได้แล้ว!
รอบกายมันมีบางอย่างคล้ายท่อนับไม่ถ้วนอยู่รอบกาย! แม้ท่อเหล่านี้หักหมดแล้ว แต่แสงสายฟ้าอ่อนๆที่เล็ดลอดออกมาจากท่อนั้นบ่งบอกได้ว่าพวกมันถูกใช้เป็นเครื่องมือในการดูดพลังของเทพอัสนี
“เสี่ยวเหลย!” เยี่ยนอวี๋ตาแดงก่ำอีกครั้ง น้ำตาเอ่อล้นในดวงตา เทียบกับซีหวังหมู่แล้ว เทพอัสนีถูกทรมานสาหัสยิ่งกว่า มันถูกดูดพลังทั้งเป็นมาโดยตลอด! จนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต!
ใช่แล้ว เทพอัสนีไม่มีลมหายใจแล้ว มันไม่ทันได้เจอนายท่านของมันก็หมดลมหายใจแล้ว ต่างจากซีหวังหมู่ที่เพียงแค่หมดสติไป ซีหวังหมู่ในครานั้นยังมีลมหายใจ แต่เทพอัสนีไม่มี
ไม่มีแล้ว…
ตั้งแต่ที่มันสัมผัสถึงกลิ่นอายของเยี่ยนอวี๋ที่ปรากฏในเมืองต้าจ้างฟู มันก็บรรลุความปรารถนาสุดท้ายของมันแล้ว เมื่อความศรัทธาดับหาย! ชีวิตก็สูญสิ้น อีกทั้งสิ่งที่ต่างจากซีหวังหมู่อย่างสิ้นเชิงคือ ตลอดสามหมื่นปีที่ผ่านมานี้ เทพอัสนีถูกดูดพลังและทำลายจิตวิญญาณมาโดยตลอด! ดังนั้นถึงแม้มันเคยมีจิตตานุภาพอันแข็งแกร่งมิอาจทำลาย แต่บัดนี้ก็ถูกทำลายจนหมดสิ้นแล้ว
การดูดสกัดพลังตลอดสามหมื่นปี! สามหมื่นปี…
เยี่ยนอวี๋เพียงแค่คิดก็ปวดใจ “เสี่ยวเหลย! ฟื้นสิ!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่น้ำตาเอ่อล้นมานานแล้วก็เรียกตาม “เสี่ยวเหลย ฟื้น ฟื้นสิ แงงง…” เป่าเห็นแล้วเศร้าใจมากเลย
ส่วนต้าซือมิ่ง เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตาสีฟ้าครามไร้ที่สิ้นสุดนั่นอนุมานแสงลึกลับที่มิอาจคาดเดาได้ออกมาไม่หยุด
“ข้าจะสังหารพวกเขาให้สิ้น!” ดวงตาโหดเหี้ยมของซีหวังหมู่กลายเป็นสีแดงนานแล้ว ฟันแหลมคมเกิดเสียงกระทบเสียดสี กลิ่นอายอาฆาตนั้นพุ่งทะยานสู่ฟากฟ้า!
เจ้าเมืองต้าจ้างฟูในบัดนี้กลับยังกล้าพาคนบุกลงมา “เหล่าเทพอัสนีสายฟ้า! ฟาดพวกเขาให้ตาย!”
เมื่อสิ้นเสียง…
เหล่าท่านเทพเมืองต้าจ้างฟูที่ลงมาเพื่อสร้างค่ายกลต่างกระตุ้นพลังเทพอัสนีในร่างกายที่ขโมยมา เตรียมจะทำให้คนเลวเหล่านี้ได้เห็นดี! แต่แล้วพลังของพวกเขาที่เพิ่งจะถูกกระตุ้นก็ ‘หาย’ ไปแล้ว…
“นำ”
ต้าซือมิ่งเอ่ยขึ้นเบาๆ เขาสังเวยลวดลายอักษรปริศนาไร้ระเบียบจำนวนหนึ่งออกไปทางเทพอัสนีแล้ว และอักษรสีฟ้าประหลาดที่เคลื่อนไหวอย่างเป็นปริศนาเหล่านี้…
