ตอนที่ 474 ยอดปฐมราชินีหวนคืน!
เยี่ยนอวี๋หลับตาลง นางรู้สึกได้ว่า… ข้างใต้ของแดนมืดนิรันดร์เหมือนกับว่าจะมี ‘ส่วนหนึ่ง’ ของนางในนั้น และส่วนหนึ่งที่ว่านี้… กำลังไหลเข้าไปในฝ่ามือของเยี่ยนอวี๋อย่างต่อเนื่องและไหลเข้าสู่ร่างกายอันศักดิ์สิทธิ์ของนาง การไหลมารวมกันเช่นนี้เพียงพอที่จะทำให้การสั่นสะเทือนดำเนินอย่างต่อเนื่อง จักรวาลสั่นไหวไม่หยุด
“ปฐมราชินี! ปฐมราชินีจริงๆ!” มหาเทพเบิกสวรรค์ตื่นเต้นมาก รู้สึกว่าคิดถูกแล้วที่มาทะเลสาบสือซ่าไห่! เขาสัมผัสถึงอย่างชัดเจนว่า ผู้ที่เขาเคารพบูชา ปฐมราชินีหยวนชูอยู่ใกล้ๆ!
มหาเทพองค์อื่นๆ ที่ตามมหาเทพเบิกฟ้ามาย่อมรู้สึกได้เช่นกัน พวกเขารู้สึกได้แม้ระทั่งเลือดในร่างกายของพวกเขากำลังสั่นไหวตามการสั่นสะเทือนของจักรวาล
ปฏิกิริยาสะท้อนเช่นนี้…
“เป็นของขวัญจากปฐมราชินี!” เทพเบิกฟ้าดวงตาลุกเป็นไฟ เขานั่งขัดสมาธิกลางอากาศในทันที เริ่มปล่อยและกระตุ้นให้เลือดในร่างกายสะท้อนปฏิกิริยาร่วม
มหาเทพหลันเย่ว์ประหลาดใจ กลับรู้ว่ามหาเทพเบิกฟ้าพูดไม่ผิด! เกรงว่านี่จะเป็นของขวัญจากปฐมราชินีจริงๆ เหตุผลที่พวกเขาได้รับของขวัญก็มิได้เข้าใจยาก
ทั้งหมดนี้คงเป็นเพราะพวกเขาศรัทธาในปฐมราชินีอย่างแน่วแน่มาโดยตลอด แม้นางจะเคยตายไปแล้ว ก็ไม่มีผลกระทบต่อความศรัทธาของพวกเขา พวกเขาเชื่อเสมอว่าแม้ปฐมราชินีตายจากไปแล้ว ก็ยังอยู่ในทุกๆ ที่
มหาเทพเช่นพวกเขามีปฐมราชินีเป็นที่ยึดมั่นศรัทธา ดังนั้นเมื่อเยี่ยนอวี๋รวบรวมพลังของตนเองกลับมา เหล่ามหาเทพที่ ‘อยู่ใกล้’ นาง ‘สักการะ’ นาง จึงได้รับพลังไปด้วยอย่างไม่รู้ตัว
“ปฐมราชินีกลับมาแล้วจริงๆ!”
ในยามนี้ เหล่ามหาเทพที่สัมผัสถึงปฏิกิริยาสะท้อนอย่างชัดเจนล้วนมั่นใจว่าปฐมราชินีหยวนชูกลับมาแล้วจริงๆ คำสั่งหมายจับสวรรค์เก้าชั้นฟ้านั่นช่างน่าขันจริงๆ!
สวรรค์เก้าชั้นฟ้าออกคำสั่งหมายจับเช่นนี้กับมารดาผู้สร้างพวกมัน นี่คือการทรยศ! ต้องถูกเทพสวรรค์ลงโทษ
ปัง!
การลงโทษที่มาถึงตามที่คาดไว้ก็ระเบิดหน้าที่ทำการสวรรค์ทุกแห่งที่มีประกาศคำสั่งหมายจับในยามนี้! คำสั่งหมายจับเหล่านั้นระเบิดไม่เหลือแม้แต่เศษซากในทันที
ตู้ม!
ตำหนักซือมิ่งสวรรค์ทั้งในและนอกสั่นสะเทือน สายฟ้าหลากสีฟาดลงมาไม่หยุด! เหล่าทวยเทพในตำหนักซือมิ่งสวรรค์ถูกถล่มจนพังราบเป็นหน้ากลอง เกือบจะสิ้นชีวิตในทันที
ความเคลื่อนไหวเช่นนี้ย่อมถูกรายงานไปยังตำหนักเทียนโฮ่วอย่างรวดเร็ว ซีเหอได้ยินดังนั้นสีหน้าก็เคร่งขรึม “มหาเทพอัสนีอยู่ที่ใด เขาไม่รู้จักขัดขวางไว้หรือ!”
“มหาเทพอัสนีพยายามขัดขวางอย่างเต็มที่แล้ว แต่สายฟ้าหลากสี…” นางฟ้ากำลังจะรายงานละเอียด
เปรี้ยง!
จู่ๆ สายฟ้าหลากสีที่เจิดจรัสยิ่งกว่าฟาดลงที่ตำหนักเทียนโฮ่ว! เพียงเพราะว่าเทียนโฮ่วคือผู้ออกคำสั่งหมายจับสวรรค์เก้าชั้นฟ้า สายฟ้าหลากสีนี้ถล่มตำหนักเทียนโฮ่วทันที
เหล่าผู้น้อยใหญ่ตำหนักเทียนโฮ่วที่ไม่ทันตั้งตัวส่งเสียงกรีดร้องแทบจะในเวลาเดียวกัน ไม่มีผู้ใดเหลือรอด ส่วนเทียนโฮ่ว… นางที่รีบหลบเข้าไปในห้องลับใจเต้นระรัว ในฐานะที่นางเกือบจะถูกสายฟ้าหลากสีผ่ากลางศีรษะย่อมสัมผัสถึงวิกฤตร้ายแรงถึงแก่ชีวิต ถึงอย่างไรการลงโทษของเทพก็หมายจะเอาชีวิตนาง!
“…บัดซบ!” ซีเหอทั้งโกรธและกลัว มือสั่นระริก ความบ้าคลั่งฉายแววในดวงตา “บัดซบ! แม้ว่าหยวนชูเจ้าจะกลับมาแล้ว แล้วคิดจะทำอย่างไรก็ได้หรือ ข้าไม่เชื่อ! ไม่เชื่อ! ไม่เชื่อ!…”
ซีเหอที่พูดคำว่า ‘ไม่เชื่อ’ สองคำนี้ซ้ำถึงสามคราก็จับมือตนเองไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆ สงบอารมณ์ลง ตำหนักเทียนโฮ่วในยามนี้กลับวุ่นวายไปหมด
“เหนียงเหนียงล่ะ!”
“เหนียงเหนียงคงไม่ใช่ว่าถูกถล่มจนกลายเป็นเถ้าสลายหายไปแล้วหรอกนะ!”
“ไม่ใช่หรอก! เหนียงเหนียงทำอะไรถึงต้องโดนลงโทษเล่า”
…
เหล่านางฟ้าตำหนักเทียนโฮ่วที่หวาดกลัวแทบจะเชื่อหมดใจว่าเทียนโฮ่วของพวกนางเสียชีวิตท่ามกลางการลงโทษของเทพแล้ว
แม้แต่หลิงเย่ว์นางฟ้าอาวุโสที่ย้ำครั้งแล้วครั้งเล่าว่าห้ามแพร่ข่าวลือก็ไม่สามารถหยุดยั้งการคาดเดาเหล่านี้ได้ เพราะว่าสายฟ้าหลากสีที่ผ่าลงมากระทันหันนั้น นอกจากจะรุนแรงและสว่างไสวแล้ว ยังผ่าลงมากลางตำหนักเทียนโฮ่วด้วย
ดังนั้นไม่ว่าหลิงเย่ว์จะพูดปากเปื่อยอย่างไร เหล่านางฟ้าก็อดคิดไม่ได้ว่าเทียนโฮ่วของพวกนางอาจจะถูกลงโทษด้วยฟ้าผ่าจนสิ้นชีพไปแล้ว ทว่า…
“เทียนโฮ่วอยู่ที่นั่น!” นางฟ้าที่มีสายตาเฉียบคมนางหนึ่งตะลึงเมื่อพบว่าเทียนโฮ่วเหนียงเหนียงของพวกนางนอกจากไม่ได้ถูกฟ้าผ่าไม่เหลือซากแล้ว ยังราวกับว่า… เลื่อนขั้นแล้ว!?
และในครานี้ เหนือตำหนักเทียนโฮ่วก็มีดนตรีสวรรค์ดังขึ้นเบาๆ และสายลมอันศักดิ์สิทธิ์ล้อมรอบกายซีเหอ เป่าพัดจนเสื้อผ้านางปลิวไสว รอบกายยังมีลำแสงแผ่ออกมาไม่หยุด
นี่มัน…
หลิงเย่ว์คุกเข่าโขกศีรษะลงพื้นพูดทันทีว่า “ยินดีกับเหนียงเหนียงที่ฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จและได้เลื่อนขั้น!”
“…ยินดีกับเหนียงเหนียงเพคะ!”
“ยินดีกับเหนียงเหนียงเพคะ!”
นางฟ้าที่ชะงักงันไปครู่หนึ่งพากันก้มกราบแสดงความยินดี
จำเป็นต้องบอกว่าความสามารถในการรับมือกับวิกฤตครั้งนี้ของซีเหอไม่ธรรมดาจริงๆ เพียงแค่เสี้ยววินาทีก็สยบ ‘ข่าวลือ’ ในตำหนักเทียนโฮ่วจนหมดสิ้นได้
แม้แต่เทพที่มาจากทั่วสารทิศก็เชื่อว่าสายฟ้าเมื่อครู่นี้ไม่ใช่การลงโทษอะไร แต่เป็นชำระล้างด้วยสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดขึ้นจากการเลื่อนขั้นของเทียนโฮ่ว
เรื่องนี้ก็มีบันทึกในตำราโบราณ อีกทั้งมหาเทพที่สามารถนำพามาซึ่งการชำระล้างด้วยสายฟ้าหลากสีก็ไม่มีองค์ใดที่ไม่โดดเด่น อย่างเช่นจวนซวีต้าตี้ หวงตี้ และเหยียนตี้ในครานั้น!
“ที่แท้เทียนโฮ่วเลื่อนขั้นแล้ว” สวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่ถูกถล่มจนสั่นคลอนไม่หยุด ค่อยๆ ถูก ‘ข่าวลือ’ นี้สยบลง
ถึงอย่างไรบัดนี้เทพเช่นมหาเทพเบิกฟ้าที่ยึดมั่นในปฐมราชินีก็ไปยังทะเลสาบสือซ่าไห่แล้ว เหล่ามหาเทพและเทียนอ๋องที่ยังอยู่ในสวรรค์ชั้นเก้าแทบทั้งหมดจึงเหลือเพียงเทพที่ฝักใฝ่ฝ่ายเทียนโฮ่ว
ทุกอย่างกำลังจะกลับไปเป็นปกติดังที่ซีเหอต้องการเห็นแล้ว สถานะและความสามารถของนางก็จะได้เลื่อนสูงขึ้นเป็นประวัติการณ์ น่าเสียดาย…
ณ เมืองต้าจ้างฟู ในดินแดนมืดนิรันดร์ เยี่ยนอวี๋ที่ถูกล้อมรอบด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์สีม่วงกำลังถูกปกคลุมด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์หลากสีเข้มขึ้นเรื่อยๆ
แดนมืดนิรันดร์สว่างถึงขีดสุด!
ในครานี้… เยี่ยนอวี๋ที่ยังคงทาบฝ่ามือบนพื้นดิน นางเห็นภาพที่ตนเองเคย ‘เลี้ยงดู’ เหล่าทวยเทพรุ่นแรกฉากแล้วฉากเล่า เห็นว่านางมีอิทธิพลต่อเหล่าเทพรุ่นแรกค่อยๆ สร้างสิ่งมีชีวิตหลากหลายในจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้า เห็นว่านางสังหารมารอย่างไร…
ทั้งชีวิต เยี่ยนอวี๋เห็นทั้งชีวิตในฐานะที่เป็นปฐมราชินี
ทั้งชีวิตตั้งแต่สร้างระบบจักรวาล จนถึงการกำเนิดสิ่งมีชีวิตที่สวยงาม ไปจนถึงการขจัดความชั่วร้าย กำหนดรากฐานสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ดังนั้นเยี่ยนอวี๋ในครานี้แทบจะกลับไปสู่เมื่อครั้นตบะอยู่ในจุดสูงสุดแล้ว!
ปัง!
สายฟ้าหลากสีระเบิดในส่วนลึกของจักรวาล เกิดการสั่นสะเทือนรอบใหม่ในจักรวาล
ซีเหอที่ลอยอยู่เหนือตำหนักเทียนโฮ่วรู้สึกถึงความผิดปกติ ครั้นนางกำลังจะลดระดับลงเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ
ทว่า…
ตู้ม!
สายฟ้าหลากสีผ่าลงมาอีกครั้ง!
เปรี้ยง!
เทียนโฮ่วถูกฟ้าผ่าทันที!
เหล่าทวยเทพที่เห็นส่งเสียงดังเซ็งแซ่ คิดว่าเทียนโฮ่วอาจจะเลื่อนขั้นขึ้นอีก!
หน้าผากของหลิงเย่ว์กลับมีเหงื่อเม็ดใหญ่ไหลลงมา มีเพียงนางที่รู้สึกว่าเทียนโฮ่วเหนียงเหนียงไม่ได้เลื่อนขั้น
ซีเหอที่ไม่ได้เลื่อนขั้นจริงๆ นั้น นางก็ถูกสายฟ้าครั้งนี้ฟาดใส่จนอาเจียนเป็นเลือด
เหล่าทวยเทพส่งเสียงดังอื้ออึงอีกครั้ง…
ในขณะเดียวกัน! เยี่ยนอวี๋ที่อยู่ในเมืองต้าจ้างฟู นางก็เห็นตนเองร่วงหล่นจากจุดสูงสุดของจักรวาลดั้งเดิม ในครานั้นนางได้ยินเสียง ‘เรียก’ จากที่ใดที่หนึ่ง
เสียงเรียกเช่นนี้… นางเคยคิดว่าเป็นเสียงเรียกของวัฏจักรแห่งผลกรรม โลกมีการเวียนว่ายตายเกิด ทุกอย่างถูกจักรวาลกำหนดไว้แล้ว ถึงเวลาที่นางต้องกลับสู่จักรวาล
นี่คือสิ่งที่เยี่ยนอวี๋คิดก่อนจะร่วงหล่น ดังนั้นนางจึงเคยพูดกับอิงหลงโบราณว่า การตายของนางไม่เกี่ยวข้องกับผู้ใด เป็นผลกรรมอย่างหนึ่ง เป็นการเวียนว่ายตายเกิดอย่างหนึ่ง
ทว่าบัดนี้… ใน ‘เสียงเรียก’ นี้ นางจับความผิดปกติบางอย่างได้
ในขณะเดียวกัน…
ปัง!
ภาพแตกสลาย นางตายไปแล้ว แต่แทบจะในเวลานี้เดียวกันนั้น…
ซู่!
มีภาพปรากฏขึ้นอีกครั้ง! ภาพที่ปรากฏกลับไม่ใช่ตัวนางเอง แต่คือเสียงของเยี่ยนจื่ออวี๋นังหนูน้อยคนนั้นที่มีชีวิตอาภัพ
นี่มัน…
จู่ๆ เยี่ยนอวี๋ก็รู้สึกว่าบางทีแม่นางน้อยคนนี้ใช่ว่าจะไม่มีความเกี่ยวข้องกับนาง ที่นางเกิดใหม่ในร่างของแม่นางคนนี้อาจจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ในขณะเดียวกัน…
“!”
การรวบรวมพลังสิ้นสุดลงกะทันหัน
ข้างใต้แดนมืดนิรันดร์ไม่มีพลังรวมเข้าสู่ฝ่ามือของเยี่ยนอวี๋อีก แสงศักดิ์สิทธิ์หลากสีที่ล้อมรอบนางกลับไม่ได้จางหายไป แต่แสงสีม่วงเข้มที่เกาะอยู่บนผิวหนังขาวเนียนเย็นยะเยือกค่อยๆ จางหายไปแล้ว
ซีหวังหมู่สัมผัสได้ชัดเจนว่า พลังของใต้เท้าพวกมันลดลงมาจากครั้นสมัยรุ่งเรืองอีกครา?!
นี่มัน…
“นายท่าน?” ซีหวังหมู่เรียกอย่างเป็นกังวล
เทพอัสนีก็ร้อนรนจนเหงื่อซึมหน้าผาก แม้แต่ต้าซือมิ่งก็ร้อนรน เขาจับข้อมือของภรรยาไว้โดยไม่สนใจแสงศักดิ์สิทธิ์หลากสีรอบตัวนาง และเมื่อมือของเขาเพียงสัมผัสโดนตัวนาง…
ปัง!
แสงศักดิ์สิทธิ์หลากสีระเบิด! จากนั้น…
