ตอนที่ 480 ชำระล้างสวรรค์เก้าชั้นฟ้า!
เยี่ยนอวี๋ไม่แยแส นางรวบรวมพลังไท่ชูไว้เหนือฝ่ามือแล้ว นางเคยพูดไว้ว่าหากสวรรค์เก้าชั้นฟ้าขัดขวางนางช่วยเด็กน้อย นางก็จะไม่สนใจหากจะต้องทำลายทิ้ง
บัดนี้ แม้ปัญหาของเด็กน้อยจะถูก ‘แก้ไขอย่างง่ายดาย’ อย่างกะทันหันเพราะท่านพ่อของเด็กน้อย แต่สวรรค์เก้าชั้นฟ้าแห่งนี้ นางก็ไม่เสียดายที่จะทำลายมัน! เริ่มจากบุตรสาวของเทียนตี้ บุตรสาวของซีเหอตรงหน้านี้ก่อนแล้วกัน
พวกเขาเหยียบย่ำลูกน้องเก่าของนางก็สมควรต้องแบกรับการโดนเหยียบย่ำเช่นเดียวกัน ทว่า…
“ข้า…”
ตี้เซินที่พยายามใช้ลำตัวเคลื่อนไหว นางกำลังร่างตัวหนังสือ
คำแรกคือ ‘ข้า’
เยี่ยนอวี๋ชะงัก
จากนั้นคำที่สองคือคำว่า ‘ขอ’
สุดท้ายคือ ‘โทษ’
ตี้เซินที่ไร้ซึ่งตบะวิชาและกระดูกแม้แต่ชิ้นเดียว นางทั้งพูดไม่ได้และส่งกระแสจิตไม่ได้ ทว่าในจังหวะนี้นางคิดว่านางต้องกล่าวขอโทษที่นางพูดว่า ‘สัตว์เดรัจฉาน’ และ ‘โจรร้าย’
ถึงแม้ใช่ว่านางจะไม่เคยลังเล แต่ตี้เซินคิดว่าเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ปฐมราชินีไม่จำเป็นต้องโกหก และไม่ต้องโกหก เพียงแต่ว่า… ไม่เคยมีใครเคยบอกนางว่าเหล่าขุนเขาและท้องทะเลของปฐมราชินีหยวนชูนอกจากจะบีบคั้นเสด็จพ่อของนางทุกทาง อาศัยความชอบกระทำตามอำเภอใจตนเองแล้ว ยังเคยเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงเพื่อแลกกับสันติของสวรรค์เก้าชั้นฟ้า
บางทีอาจจะมี แต่นางเลือกที่จะเมินเฉย สิ่งที่นางจำได้มีเพียงสิ่งที่เสด็จแม่ของนางจำได้ ถึงแม้นางจะรู้ว่าเสด็จแม่เสแสร้งเก่ง ไม่อยู่กับความเป็นจริง นางยังคงเชื่อ เชื่อไปเช่นนั้น เพราะนั่นคือเสด็จแม่ของนาง เชื่อแล้วจะทำไม แม้จะผิด เช่นนั้นก็…
ปัง!
ตี้เซินที่เคลื่อนไหวลำตัวถึงขีดอักษรตัวสุดท้ายเสร็จ นางก็ตัดสินใจฆ่าตัวตายด้วยพลังไท่สื่อที่หลงเหลือสุดท้ายอันน้อยนิดในร่างกาย! นี่คือสิ่งที่นางเคยพูดว่า คนเดียวก่อเรื่องคนเดียวรับ
แต่เดิมนางอยากให้เทพธิดาหยวนชูคนนี้สังหารนาง ทำให้เสด็จพ่อรังเกียจปฐมราชินีคนนี้ เช่นนั้นเสด็จแม่ของนางก็ถือว่าตายตาหลับแล้ว แต่ตอนนี้… ฆ่าตัวตายเถอะ!
“เซินเซิน!”
ฉางซีที่พบว่าจู่ๆ ตี้เซินฆ่าตัวตายก็ร้องลั่น นางอยากจะกระโจนเข้าไปห้าม น่าเสียกายที่แม้มือของซีหวังหมู่กำลังเช็ดน้ำตาไม่ได้จับนางไว้ แต่ก็ไม่มีทางปล่อยนางหนีไปแน่นอน มันใช้ผมเส้นยาวของมันมัดฉางซีไว้แล้ว
ส่วนตี้เซิน นางกลับฆ่าตัวตายไม่สำเร็จ
“ข้าบอกให้เจ้าตายแล้วหรือ” เยี่ยนอวี่ถามอย่างเย็นชา
ตี้เซินกระอักเลือด! นี่คือความเมตตาก่อนตาย แต่นางกลับไม่รับไว้
เยี่ยนอวี๋ที่ไม่รับไว้จริงๆ นางย่อตัวลงมาหิ้วขาข้างหนึ่งของตี้เซินขึ้นมาจนเกิดเสียงดัง กร๊อบแกร๊บ ทำเอากระดูกที่แตกอยู่แล้วแตกละเอียดยิ่งกว่าเดิม
ตี้เซินเจ็บจนยอมตายดีกว่า แต่นางก็รู้ได้ในทันทีว่าฝ่ายตรงข้ามกำลังช่วยนาง!?
ความจริงเยี่ยนอวี๋กำลังช่วยตี้เซินอยู่จริงๆ แม้จะช่วยอย่างหยาบคายมาก แต่ก็กำลังช่วยจริงๆ ทำเอาตี้เซินเจ็บจนอยากจะร้องขอความตาย! ถึงอย่างไรระดับความเจ็บปวดเช่นนี้ก็ต่างจากความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียร่างกายเมื่อครู่นี้จริงๆ…
เฮือก!
เฮือก!…
ตี้เซินที่หอบหายใจไม่หยุด เป็นเพราะกระดูกกรามของนางยังไม่ได้รับการรักษา แม้แต่เสียงกรีดร้องทุกข์ทรมานก็ร้องไม่ออก มิเช่นนั้นนางคงกรีดร้องต่อไปแล้ว
…เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่เห็นถึงตรงนี้ก็จับศีรษะน้อยๆ ของตน เขาอิงอกของท่านพ่ออย่างเชื่อฟังเป็นที่สุด น้ำตาก็ไม่กล้าไหลออกมาแล้ว หดหายกลับไปแล้ว น่าอัศจรรย์จริงๆ
เมื่อกระดูกกรามของตี้เซินฟื้นฟูแล้ว คำแรกที่นางร้องคือ “ช่วยข้าทำไม!”
“ให้เจ้าดูว่าข้ากวาดล้างเผ่าเทพสุริยันจันทราและซีเหอเสด็จแม่ของเจ้าอย่างไร” เยี่ยนอวี๋ตอบคำถามของนาง ในขณะเดียวกันก็บีบกระดูกกรามของตี้เซินแตกอีกครั้ง “ต่อผิด เอาใหม่”
ตี้เซินที่ไม่ทันตั้งตัวร้องโหยหวน น้ำตาร่วงอีกครั้ง นางมั่นใจว่าสตรีนางนี้จงใจ แต่นางก็ทำอะไรไม่ได้
ทว่าตี้เซินที่ถูกช่วยชีวิตไว้จำเป็นต้องยอมจำนนจากใจจริง เพราะว่านางพบว่าแก่นเทพของนางถูกเชื่อมกลับไปแล้ว ร่างอันศักดิ์สิทธิ์ของนางยังเหมือนเดิม! สตรีคนนี้ทำได้อย่างไรกัน!
อ้อ คงจะเป็นวิชาที่ฝึกฝนมาจากลูกน้องเก่าที่แข็งแกร่งเหล่านั้น มิน่าจึงมือหนักเช่นนี้ ช่วยจนรู้สึกอยากตาย!
ตี้เซินที่กำลังเหน็บแนมในใจจู่ๆ ก็ถูกคว้าข้อมือไว้ นางทำท่าจะชักมือออกทันที น่าเสียดายเยี่ยนอวี๋พบบางอย่างผิดปกติแล้ว “หืม? องค์หญิง!?”
เยี่ยนอวี๋ที่รู้สึกถึงความผิดปกติก็ยกมือขึ้นแตะหน้าอกของตี้เซิน นางสัมผัสได้เพียงที่ราบ จากนั้น…
ต้าซือมิ่งก็ดึงภรรยาไปข้างหลังและยังยัดเด็กน้อยให้ภรรยา “ข้าเอง” เมื่อพูดจบ เขาก็ตรวจชีพจรให้ตี้เซินแล้ว
ส่วนตี้เซิน นางอึ้งงัน!
ไม่สิ…
ที่ถูกต้องคือ เขาต่างหาก
“อืม ผู้ชาย” ต้าซือมิ่งที่ตรวจสอบมั่นใจแล้วว่าชีพจรถูกต้องและยังใช้พลังจิตสัมผัสใต้หว่างขาของตี้เซินแล้ว เขาก็ลูบหน้าอกของตี้เซิน! อืม… ไม่สิ ที่ถูกต้องคือตบมากกว่า!
เอื้อก!
ตี้เซินที่ถูกตบจนกระอักเลือดออกมา เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาแตกสลายแล้ว!
ต้าซือมิ่งกลับพูดว่า “เลือดคั่ง”
ตี้เซินอยากจะก่นด่า เลือดคั่งบ้านเจ้าเป็นสีแดงสดรึ!?
แต่เขาด่าไม่ออก เพราะเขากำลังไอ แค่กๆ ไม่หยุด ลมหายใจอ่อนแรงลงมาก
ฉางซี “…!!!”
เหล่าเทพผู้พิทักษ์ “…???”
เผ่าเทพสุริยันจันทรา “???!”
นี่มันวันมายาของพวกเขาแน่ๆ สิ่งที่ประสบและเห็นทั้งหมดทั้งปวงนี้ต้องเป็นเรื่องปลอม พวกเขาตกอยู่ในโลกมายาแน่ๆ
องค์หญิงเจ็ดเป็นผู้ชาย!? คิดจะลวงใครกัน!? หลอกใครกัน?! เป็นไปได้อย่างไร!?
เรื่องนี้ไม่น่าเชื่อถือยิ่งกว่าเรื่องปฐมราชินีหยวนชูกลับมาอีก
“ไม่ใช่หรอกนะ!”
“เอางี้เลยหรือ!?”
ซีหวังหมู่และเทพอัสนีก็รู้สึกประหลาด และมองตี้เซินด้วยสายตาที่ต่างไปจากเดิม ราวกับกำลังมองโรคจิตคนหนึ่ง คิดๆ ไปแล้วก็โรคจิตจริงๆ เป็นชายทั้งแท่งแท้ๆ… กลับใส่กระโปรงแต่งหน้าแต่งตาจนเป็นเช่นนี้ มารดามันเถอะ
“ซีหวังหมู่ เจ้าน่ะปกติดีแล้ว” เทพอัสนีรู้สึกว่าธิดาเจ็ดของเทียนตี้ ไม่สิ โอรสเจ็ดของเทียนตี้เป๋ไปแล้ว สู้ซีหวังหมู่ที่หน้าตาดุร้าย แต่อย่างน้อยบุคลิกก็เป็นปกติไม่ได้
จะว่าไปแล้วก็ไม่ถูก บางทีตอนนี้อาจจะนิยมเช่นนี้ ถึงอย่างไรมันก็ถูกขังมาสามหมื่นปีแล้ว ตามกระแสไม่ทันแล้ว ดูสิ ช่วงนี้อสูรดุร้ายนิยมผูกเชลยไว้กับหาง มันไม่สามารถเข้าใจได้เลยจริงๆ
เฮ้อ…
จักรวาลเปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป ถูกขังไปสามหมื่นปีออกมาก็เชยไปแล้ว
ทว่าผ่านไปครู่หนึ่ง ตี้เซินที่ถูกเหน็บแนมก็พูดกับซีหวังหมู่และเทพอัสนีว่า “หากไม่ใช่เพราะบรรพชนทั้งสองท่านและพี่น้องของพวกเจ้าบอกว่าจะเอาชีวิตข้า แม่นมของข้าคงไม่บอกเสด็จแม่ในทันทีว่าข้าเป็นสตรี นางคิดว่าหากเป็นเช่นนี้ข้าก็จะไม่ถูกนำไปสังเวย เมื่อข้ารู้ตัวว่าเป็นผู้ชายก็ผ่านไปหลายร้อยปี แม่นมชราก็ตายจากไปนานแล้ว อาจจะเป็นเพราะกลัวตาย หึ…”
“…” ซีหวังหมู่และเทพอัสนีสองคู่หูที่พูดไม่ออก พวกมันเริ่มมองฟ้าและแกล้งทำเป็นตาย แกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น อันที่จริงนี่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกมันเสียหน่อย!
เยี่ยนอวี๋ “…”
นางยอมแล้วจริงๆ จึงถามว่า “ตี้จวินและซีเหอไม่รู้เลยหรือ”
“หลังจากปฐมราชินีเกิดเรื่อง เสด็จพ่อของนางก็วุ่นกับการตามหาท่าน หลังจากตรวจสอบมั่นใจแล้วว่าท่านตายจากไป เขาก็ไม่เคยออกมาจากจักรวาลดั้งเดิมอีกเลย อ้อ ก่อนหน้านี้ออกมาประชุมแต่ก็กลับไปแล้ว มิเช่นนั้นเขาคงมาหาท่านที่นี่แล้ว ไม่ถึงมือ…” ตี้เซินไม่ได้พูดคำพูดหลังจากนั้น แต่เขารู้ว่า เสด็จแม่ของเขาครานี้เล่นใหญ่เกินไปแล้ว อาจจะเล่นใหญ่กว่าเขามาก โดยเฉพาะเมื่อตี้เซินคิดถึงคำพูดเมื่อครู่นี้ของเยี่ยนอวี๋ เขาก็อยากจะถามว่าเสด็จแม่ของนางทำอะไรเหล่าขุนเขาและท้องทะเลไป แต่เขายังไม่ทันได้ถาม เยี่ยนอวี๋ก็เอ่ยขึ้นว่า “ไม่มาก็ดี ข้าเองก็ไม่อยากเจอเขา เขาจะมาร้องขอชีวิตให้ภรรยาเขาอีก ซีซี เสี่ยวเหลย เปลี่ยนไปเผ่าเทพสุริยันจันทรา”
“เจ้าค่ะ ใต้เท้า!” ซีหวังหมู่สะบัดหางทีหนึ่งก่อนจะจากไป เทพอัสนียังไม่ลืมตะโกนเรียกจิ่วอิงที่ยังอยู่เมืองต้าจ้างฟู “ปู่จิ่ว! ไปกันได้แล้ว!”
“อุแว้!” จิ่วอิงที่ส่งเสียงประหลาดหายตัวมา มันเหวี่ยงหางที่เต็มไปด้วยทหาร ขุนนาง และเหล่าบรรดาศักดิ์ชั้นสูงเมืองต้าจ้างฟูอย่างสง่างาม “มาแล้วจ้า!”
“อิงอิง นี่ ยังมี! มัด!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าชี้ไปที่ตี้เซินและพรรคพวกของนาง ก่อนจะตบมือน้อยๆ ของตน
เยี่ยนอวี๋ก็ไม่ได้ห้าม ตี้เซินถึงกับไม่ทันคัดค้าน เขาก็ถูกต้าซือมิ่งเตะส่งให้จิ่วอิง ฝ่ายหลังรับไว้อย่างคล่องแคล่ว “ได้ๆๆ! ปู่จิ่วจัดการเอง!”
“ฮ่า…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าดีใจ
ฉางซีกลับร้องไห้อย่างขมขื่น “ปฐมราชินี! ท่านโปรดอภัย เผ่าข้า…”
ฟิ้ว เยี่ยนอวี๋กวาดแสงศักดิ์สิทธิ์สีรุ้งออกไปหยุดเสียงของฉางซีในทันที นางไม่ได้ฟังคำร้องขอชีวิตของทุกคน ตี้เซินควรจะรู้สึกขอบคุณที่เสด็จพ่อของตนยังถือว่า ‘มีหน้ามีตา’ ในสายตาของปฐมราชินี เขาควรขอบคุณแต่กลับไม่รู้เรื่องรู้ราว
ส่วนเผ่าเทพสุริยันจันทราและซีเหอ ฮึ…
กลุ่มขบวนเยี่ยนอวี๋ที่หายตัวไปทางเผ่าเทพสุริยันจันทราก็เดินทางไปพร้อมดอกไม้ไฟเต็มท้องฟ้าและพลุไฟดังสนั่นตลอดทาง
นี่คือความเคลื่อนไหวที่เยี่ยนอวี๋ปล่อยให้ซีหวังหมู่และเทพอัสนีสร้างขึ้น
นางมาแล้ว! หยวนชูมาชำระบัญชีแล้ว คนบาปไม่ควรตายอย่างสงบ สมควรตายในความหวาดกลัว และรู้สึกหมดหนทางเจียนคลั่ง!
ฮึ เผ่าเทพสุริยันจันทรา
ตู้ม!
