ตอนที่ 484 ความจริงถูกเปิดเผย!
ซีเหอหน้าถอดสี คิดว่าเยี่ยนอวี๋จะสังหารนางจากทางไกล!
แต่นางคิดผิดแล้ว…
ปัง!
เยี่ยนอวี๋เพียงแค่ทำลายพลังของอาณาจักรสุริยันจันทราที่ซีเหอปลุกเร้าขึ้นมาทั้งยังลงมืออย่างโจ่งแจ้งให้ซั่วเย่ว์รับรู้ได้ เพราะถึงอย่างไรซั่วเย่ว์ก็ย่อมสัมผัสถึงพลังวิเศษของอาณาจักรสุริยันจันทราได้ ดังนั้นเมื่อวิกฤตการณ์ร้ายแรงระเบิดหายไปในเวลาเดียวกันกับการเคลื่อนไหวของเยี่ยนอวี๋ เขาจะยังไม่เข้าใจอะไรอีก
ถึงแม้ซีเหอจะไม่ได้ปลุกเร้าพลังสายเลือดของอาณาจักรสุริยันจันทรา ทว่าเพื่อปกป้องเผ่าสุริยันจันทราและเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในภายหลัง ซั่วเย่ว์เองก็คิดจะระเบิดตนเองอยู่แล้ว! แต่เขายังไม่ทันกระตุ้นการระเบิดตนเองด้วยซ้ำก็ถูกพลังจิตของเยี่ยนอวี๋จู่โจมอย่างรวดเร็ว
ทว่า…การที่ซั่วเย่ว์คิดจะระเบิดตนเองกับการที่ซีเหอคิดจะลงมือกับท่านพี่แท้ๆ เช่นเขาคือสองเรื่องที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง หากเขาคิดไม่ผิด น้องสาวคนนี้ของเขาลงมือเร็วกว่าเขาที่คิดจะระเบิดตนเองเสียอีก เห็นได้ชัดว่านางไม่ลังเลเลยสักนิด
น้องสาว…ซั่วเย่ว์มองซีเหอผ่านการสะท้อนของกระจกที่อยู่บนท้องฟ้า ไม่ถือว่าผิดหวัง เพียงแค่รู้สึกหดหู่ เขารู้มาโดยตลอดว่าเพื่ออำนาจและตำแหน่งแล้ว น้องสาวคนนี้ของเขาสามารถทำได้ทุกวิถีทางเพื่อกำจัดผู้เห็นต่าง
เพียงแค่เขาคิดไม่ถึงว่าเมื่อพี่ชายแท้ๆ คนนี้ไร้ประโยชน์กระทั่งกลายเป็นภาระของนาง นางจะสามารถทอดทิ้งเขาได้อย่างเด็ดขาดเช่นนี้ ดูเหมือนว่าแม้แต่ตระกูลสุริยันจันทราทั้งตระกูลนางเองก็คงจะละทิ้งได้อย่างไม่ไยดีเช่นกัน
สายตาเช่นนี้ของซั่วเย่ว์เพียงพอที่จะทำให้ซีเหอหน้าเปลี่ยนไป “ท่านพี่!” นางยังคงหวังว่าท่านพี่คนนี้จะไม่พูดทุกอย่างออกมา ถึงแม้นางจะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้เพราะไม่มีเทพองค์ใดสามารถต่อต้านวิชา ‘จิตวิญญาณแท้จริง’ ของปฐมราชินีหยวนชูได้ก็ตาม
ซั่วเย่ว์เองก็ไม่สามารถต่อต้านพลังนั้นได้จริงๆ เขาค่อยๆ เอ่ยขึ้นว่า “เมื่อสามหมื่นปีก่อน หลังจากที่ท่านร่วงหล่นไปวันที่สิบ เผ่าข้านำทัพท่านเทพหนึ่งพันองค์ มหาเทพสิบท่าน เข้าไปในทะเลสาบสือซ่าไห่ด้วยบัญชาตำหนักสวรรค์ที่เทียนโฮ่วมอบให้ เริ่มดักซุ่มโจมตีซีหวังหมู่ หลังจากนั้นสามวัน ซีหวังหมู่มาถึงตามคาด ท่านเทพหนึ่งพันองค์และมหาเทพสิบท่านระเบิดตนเอง วิธีระเบิดสุริยะเทพนี้ทำให้เกิดกระแสน้ำสือซ่า ซีหวังหมู่ถูกซัดม้วนเข้าไปในศูนย์กลางของทะเลสาบสือซ่าไห่ จากนั้นท่านพ่อของข้าก็นำผู้อาวุโสระดับองค์ปฐมจักรพรรดิเข้าไปในทะเลสาบเพื่อกำจัดซีหวังหมู่ ทว่าทะเลสาบสือซ่าไห่เกิดการเปลี่ยนแปลง เหมือนกับปรากฏเหวลึกแห่งคำสาป ท่านพ่อของข้าและผู้อาวุโสระดับองค์ปฐมจักรพรรดิสองท่านจึงตรึงซีหวังหมู่ที่หมดสติไว้ในเหวลึกแห่งคำสาปจนเมื่อชีวิตสิ้นสลายจึงออกมา”
ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ถือว่าทำให้เยี่ยนอวี๋สิ้นสงสัยแล้ว ซึ่งก็สอดคล้องกับที่นางคาดเดาไว้ ทว่ากลับสร้างความโกลาหลขึ้นในตระกูลสุริยันจันทราที่ได้ยิน!
เหล่าเทพสุริยันจันทรามากมายย่อมไม่รู้เบื้องหลังเหล่านี้ แต่ถึงแม้พวกเขารู้ในบัดนี้ก็เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้มีความรู้สึกผิดมากเท่าไรนัก เพียงแค่รู้สึกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อเท่านั้น!
เยี่ยนอวี๋เองก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า…เผ่าสุริยันจันทราไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย ไม่มีเลย…
แม้แต่เทพสามัญเผ่าสุริยันจันทราเอง หลังจากที่ได้ยินเรื่องราวที่หัวหน้าเผ่าของพวกเขาเปิดเผยออกมา นอกจากรู้สึกตะลึง ไม่อยากจะเชื่อและหวาดกลัวแล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกผิดเลย!
ไม่มีเลย
นี่เป็นเพราะเหตุใดกัน
เยี่ยนอวี๋ย่อมรู้ดี เพราะว่าสำหรับเผ่าสุริยันจันทราแล้ว ซีซีของนางสมควรตายในครานั้น!
ส่วนเหตุใดทุกคนจึงมีความคิดเช่นนี้ก็ย่อมเป็นเพราะผู้นำเผ่าสุริยันจันทราชี้นำไปเช่นนั้น และย่อมเกี่ยวข้องกับการล้างสมองของซีเหอแน่นอน ทว่าทั้งหมดนี้ก็เกี่ยวข้องกับจิตตานุภาพของเผ่าสุริยันจันทราเองด้วย
เยี่ยนอวี๋ไม่เชื่อว่าเหล่าทวยเทพและเทพเผ่าสุริยันจันทราที่เห็นคุณงามความดีของซีซีตายไปหมดแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่รู้สึกผิดเลย รวมถึงซั่วเย่ว์ที่ถูกบีบคั้นให้พูดความจริงออกมาก็ไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย
“หึ”
เยี่ยนอวี๋ยิ้มจางๆ อย่างประชดประชัน นางยังคงสงบนิ่ง “เทพอัสนีล่ะ”
“…” ซั่วเย่ว์ที่เงียบไปครู่หนึ่งย่อมเล่าความจริงที่เทพอัสนีตกที่นั่งลำบากอย่างไรออกมาอย่างตรงไปตรงมา เรื่องราวไม่ต่างจากซีหวังหมู่เท่าไรนัก ส่วนที่ต่างกันคือ…ท่านเทพและมหาเทพที่ซุ่มโจมตีเทพอัสนีเป็นคนของเมืองต้าจ้างฟู ส่วนท่านพ่อของซั่วเย่ว์ หัวหน้าเผ่าของตระกูลเทพสุริยันจันทราและผู้อาวุโสระดับองค์ปฐมจักรพรรดิสองท่านนั้นคอยช่วยเหลือต้าจ้างฟูใน ‘ขั้นตอน’ สุดท้าย ซึ่งก็คือการดูดพลังอันศักดิ์สิทธิ์ของเทพอัสนี
ทุกๆ ประโยค คือความผิดมหันต์
“…”
เหล่าเทพสุริยันจันทราเงียบงัน พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง เทพสามัญมากมายตัวสั่นระริก
“ยังมีอีกนี่” เยี่ยนอวี๋ถาม เหล่าขุนเขาและท้องทะเลของนางมีทั้งสิ้นเก้าสิบแปดตน บัดนี้ออกมาเพียงสาม ยังมีอีกเก้าสิบห้า! เกรงว่าคงพบจุดจบไม่ดีเช่นกัน
“ยัง…” ซั่วเย่ว์พยายามต่อต้านไม่อยากจะพูดต่อ! เขาพยายามต่อต้านแรงกดดันจากพลังจิตของเยี่ยนอวี๋ แต่ก็ต้านไม่ไหว สัญชาติญาณของเขาบอกให้เขาพูดความจริงออกมา เขาจำเป็นต้องพูดต่อไป
ซีเหอกลับตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด “หยวนชู! เจ้ามีอะไรก็มาหาข้า มาตำหนักสวรรค์สิ! อย่าทำให้ท่านพี่ของข้าต้องลำบากไปด้วย อย่าไปลงที่ตระกูลมารดาของข้า!”
เยี่ยนอวี๋เหลือบมองซีเหออย่างสงบนิ่ง พูดว่า “ใจเย็น ข้าไปแน่”
“เก่งจริงก็มาตอนนี้สิ!” ซีเหอรีบพูดต่อ
แต่เยี่ยนอวี๋ไม่สนใจซีเหออีก นางมองกลับไปที่ซั่วเย่ว์ “พูดมา”
ซั่วเย่ว์ที่เหงื่อตกไม่หยุด สุดท้ายก็ต้านไม่ไหว เขาโขกศีรษะลงพื้นดัง ตุบ “ยังมีบรรพบุรุษวิหคทมิฬ มันถูก ถูกตระกูลข้าหลอมละลายแล้ว”
เยี่ยนอวี๋ใจกระตุก!
“เจ้าว่าไงนะ!” ซีหวังหมู่โพล่งออกมา มันกระโจนไปตรงหน้าซั่วเย่ว์และคาบเขาขึ้นมาทันที “เจ้าว่าไงนะ! พวกเจ้าหลอมละลายวิหคทมิฬไปแล้วรึ!”
“…” ซั่วเย่ว์ไม่อยากยอมรับและไม่อยากพูดด้วยแต่ก็จำเป็นต้องพูดออกมาว่า “ใช่…”
“หุบปาก!” ซีเหอโมโหฟึดฟัด แต่นางรู้ดีว่าตนไม่สามารถห้ามพี่ชายคนนี้ไว้ได้แล้วจึงคิดจะถอนตัวออกจากกระจกวิเศษเฮ่าเทียน เพื่อไปขอร้องให้หยวนสื่อเทียนจุนช่วยเหลือ
ทว่าน่าเสียดายที่นางออกจากกระจกวิเศษเฮ่าเทียนไม่ได้…
ส่วนซั่วเย่ว์ ถึงแม้เขาจะถูกซีหวังหมู่คาบขึ้นมาและรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่งแต่ก็ยังคงพูดต่อไปว่า “ตระกูลของข้าใช้ค่ายกลหลอมมารที่ได้ปรับแต่งให้ดีขึ้น ‘จับ’ บรรพบุรุษวิหคทมิฬที่ตกหลุมพรางที่ตระกูลข้าวางไว้ ตระกูลข้าสูญเสียเทพสามัญไปกว่าแสนนายเพื่อหลอมมันจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักร ฉะนั้นอาณาจักรสุริยันจันทราของข้านอกจากจะสามารถฟื้นฟูจนกลับไปเป็นดังเดิมได้แล้ว ยังเจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้นภายในระยะเวลาสามหมื่นปีอันสั้นนี้อีกด้วย รากฐานสามารถฟื้นฟูจนกลับไปอยู่ในสภาพก่อนที่จะดักโจมตีเหล่าขุนเขาและท้องทะเล พรสวรรค์ของเทพรุ่นหลังก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ด้วย เพราะถึงอย่างไรแก่นแท้ของอาณาจักรสุริยันจันทราของข้าก็คือหัวใจของบรรพบุรุษวิหคทมิฬ! คือเลือดเนื้อของพี่น้องตระกูลข้ากว่าแสนนาย มันจะปกป้องและทำให้ตระกูลข้ารุ่งเรืองต่อไปและตลอดไป! หากไม่ใช่เพราะท่านกลับมา อีกแสนปีให้หลัง ตระกูลสุริยันจันทราของข้าก็จะกลายเป็นเผ่าเทพที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล กระทั่งอาจจะเอาชนะเผ่าสวรรค์ได้ การจะมาแทนที่พวกเขาใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้”
นี่คือความในใจของซั่วเย่ว์ คือความทะเยอทะยานของเขา ความทะเยอทะยานของเหล่าเทพสุริยันจันทราชั้นสูง! เป็นความทะเยอทะยานที่ซีเหออาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำ
บัดนี้ ภายใต้พลัง ‘จิตวิญญาณแท้จริง’ ของเยี่ยนอวี๋ ซั่วเย่ว์ก็พูดออกมาจนหมดเปลือก นอกจากจะทำให้เทพสามัญเผ่าสุริยันจันทราตะลึงงันแล้วก็ทำให้เจ้าเมืองต้าจ้างฟูและเมืองใต้การปกครองต่างๆ ตะลึงไปเช่นกัน
ใครจะไปคิดว่า…เผ่าสุริยันจันทรามีความทะเยอทะยานสูงถึงเพียงนี้!
ซีเหอชะงักไปครู่หนึ่ง แต่นางคงจะคาดเดาได้นานแล้ว ทั้งยังยอมรับอย่างเงียบๆ
แต่ตี้เซินกลับคาดไม่ถึง! ยิ่งไม่อาจคาดเดา “ท่านลุง…”
แต่เรื่องที่พวกเขาให้ความสนใจเหล่านี้สำหรับเยี่ยนอวี่แล้วไม่ใช่เรื่องสำคัญแต่อย่างใด นางสนใจเพียงแค่เรื่องเดียว “พวกเจ้ากำจัดกลิ่นอายวิหคทมิฬของข้าได้อย่างไร”
คำถามนี้ทำให้ซีหวังหมู่ที่เกือบจะกัดซั่วเย่ว์ตายอย่างควบคุมตนเองไม่ได้หยุดชะงักลง มันเองก็อยากรู้ เพราะว่ามันไม่ได้กลิ่นอายของวิหคทมิฬในอาณาจักรสุริยันจันทราเลย!
ทว่า…
“ข้าน้อยมิทราบ” ซั่วเย่ว์เองก็ไม่รู้ “อาจจะเป็นเพราะเผ่าข้าหลอมละลายมันไปจนสิ้น กลิ่นอายบรรพบุรุษวิหคทมิฬจึงสลายหายไปด้วย ถึงอย่างไรตระกูลข้าก็กลัวว่าเทียนตี้จะรับรู้ ย่อมไม่กล้าปล่อยให้เล็ดลอดออกไป”
“เหลวไหล!” ซีหวังหมู่แย้ง “แม้พวกข้าจะไม่ได้กลิ่นอายของพี่น้องตนเองแต่นายท่านก็ต้องสัมผัสได้ ถึงแม้พวกเจ้าจะหลอมละลายวิหคทมิฬไปจนสิ้นแล้ว แต่ตราบใดที่เป็นพลังของมัน ไม่ว่าจะถูกหลอมอย่างไร นายท่านก็ต้องรู้!”
นี่คือความจริง…ไม่ใช่ว่าซีหวังหมู่ปักใจเชื่อในตัวนายท่านของพวกมันจึงคิดเช่นนี้แต่เพราะเยี่ยนอวี๋สามารถทำเช่นนั้นได้จริงๆ เพราะว่านางเป็นผู้เลี้ยงดูลูกน้องเก่าจนเติบใหญ่ด้วยตัวของนางเอง แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ยังไม่สามารถจับกลิ่นอายลูกน้องเก่าจากอาณาจักรสุริยันจันทราได้เลยแม้แต่น้อย ไม่มีเลยจริงๆ
ดังนั้น…
วิหคทมิฬของนางเล่า?
วิหคทมิฬของนางเล่า!
เยี่ยนอวี๋น้ำตาคลอ นางใช้มือล้วงเข้าไปในแก่นแท้ของอาณาจักรสุริยันจันทรา! นางต้องรู้ให้ได้ว่าวิหคทมิฬของนางหายไปไหน
และการล้วงที่เหล่าเทพไม่ทันตั้งตัวนี้ทำให้นางควักแก่นดวงตะวันขนาดใหญ่ของอาณาจักรสุริยันจันทราออกมาได้ในทันที มันคือหัวใจที่เต้นได้!
หัวใจของบรรพบุรุษวิหคทมิฬ สว่างสุกใส เปลวเพลิงลุกโชน
