ตอนที่ 498 เหล่าขุนเขาและท้องทะเลล้วนหวนคืน!
ซีหวังหมู่และจิ่วอิงโพล่งพูดขึ้นอย่าง ‘ใจตรงกัน’ พวกมันตอกบรรพบุรุษหงเหมิงจนเขาโกรธหน้าดำหน้าแดง
ทว่านี่คือความจริง…
“สามีของข้าถือได้ว่าเป็นพ่อของพวกเจ้าจริงๆ” เยี่ยนอวี๋ที่จับข้อมือของต้าซือมิ่งไว้ หลังจากที่นางอธิบายอย่างเยือกเย็นเสร็จ น้ำเสียงก็แปรเปลี่ยน หันไปมองชายข้างกายและเอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “สามี ข้าเอง”
“เป่าช่วย!” เยี่ยนเสี่ยวเป่ารีบเสนอตัวและยังพยายามดึงมือน้อยๆ ของตนจากมือของท่านพ่อ
ทว่าเยี่ยนอวี๋ส่ายศีรษะ นางลูบเด็กน้อยพลางมองเหล่าทวยเทพและเซียน พูดเสียงเบาว่า “แม่จัดการเอง แม่จะทำให้พวกเขาคุกเข่าร้องขอชีวิต”
“หึ!” ซีเหอเหน็บ “หยวนชู อย่าหาว่าข้าพูดจาให้ร้ายเจ้านะ! เจ้ามอบพลังยิ่งใหญ่เช่นนี้ให้จักรพรรดิอสูรแห่งเผ่ามารเพื่อให้ตนเองกลับไปอยู่บนจุดสูงสุดและควบคุมสวรรค์เก้าชั้นฟ้า! ทำให้เขาควบคุมได้แม้แต่กรมชะตาสวรรค์! เจ้าจะทำลายเผ่าเทพหรืออย่างไร!”
“ปฐมราชินี…” บรรพบุรุษหงเหมิงผิดหวังมาก
ทงเทียนเจี้ยวจู่เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา “วิญญาณแห่งโชคชะตาเป็นเพียงส่วนหนึ่งของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ แม้จะถูกทำลายก็ไม่ถึงแก่ชีวิต! สหายเต๋าทุกท่าน กำจัดมารกับข้า! มีคำกล่าวว่าข้าไม่ลงนรก ใครเล่าจะลง! พิสูจน์ความจริงเพื่อเหล่าเทพรุ่นข้า แม้ตายก็ตายอย่างมีเกียรติ!”
“พิสูจน์ความจริงเพื่อเทพรุ่นข้า แม้ตายก็ตายอย่างมีเกียรติ!” กองทัพนับพันของลัทธิเต๋าโห่ร้องเสียงดัง พวกเขาเตรียมพร้อมโจมตีอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าไม่เกรงกลัวว่าจะถูกควบคุมวิญญาณแห่งโชคชะตาไว้ พวกเขาเตรียมใจตายไว้แล้ว
นี่คือการเตรียมตัวตายอย่างแท้จริง ไม่ใช่การพูดเล่น เพราะสำหรับพวกเขาแล้ว พวกเขากำลังพิสูจน์ความจริงที่จริงแท้ หากวันนี้ทำให้พวกเขาชนะหรือทำให้พวกเขาตาย เยี่ยนอวี๋…สิ่งที่นางทำจะถูกตราหน้าว่าสมคบกับเผ่ามาร เทพผู้สร้างที่เคยร่วงหล่นกลับมอบพลังศักดิ์สิทธิ์อันไร้ขีดจำกัดให้เผ่ามารและทรยศต่อสวรรค์เก้าชั้นฟ้า
เยี่ยนอวี๋เดากลอุบายของพวกเขาออกตั้งแต่แรก หรือพูดได้ว่านางรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับกลอุบายของผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องน่าขบขันนี้ ดังนั้น…
“หยวน”
เยี่ยนอวี๋ที่เอ่ยคำขึ้นเบาๆ สิ่งที่นางเอ่ยไม่ใช่เพียงคำๆ หนึ่งเท่านั้น แต่คือพลังศักดิ์สิทธิ์ที่แฝงอยู่ในคำๆ นี้ พลังศักดิ์สิทธิ์หยวนชูทั่วทั้งจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ดังนั้นเมื่อคำๆ นี้ถูกเปล่งออกมา บรรพบุรุษหงเหมิงที่จับบางสิ่งได้สีหน้าพลันแปรเปลี่ยน “รีบขวางนางไว้!”
น่าเสียดาย… ไม่มีใครขัดขวางได้
“ชู”
เยี่ยนอวี๋ที่เอ่ยอีกคำหนึ่งออกมาอย่างแน่วแน่ นางก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยืนอยู่เหนือเหล่าทวยเทพ
เหล่าทวยเทพและเซียนรวมถึงบรรพบุรุษหงเหมิงรู้สึกได้ถึงพลังศักดิ์สิทธิ์อันสูงส่งทันที มันกดทับลงไปที่พวกเขา
นี่คือแรงกดดันที่มาจากสายเลือด มาจากต้นกำเนิดและมาจากจุดเริ่มต้น มิอาจต่อต้าน ไม่สามารถต้านทาน มากไปกว่านั้นคือไม่อาจทนได้
เยี่ยนอวี๋…นางกำลังสอนความจริงให้แก่เทพและเซียนทั้งหลาย นั่นก็คือมารดาก็ยังเป็นมารดาของเจ้าอยู่วันยันค่ำ
“พวกเจ้าคงจะลืมไปแล้วว่าเหตุใดข้าจึงชื่อหยวนชู พวกเจ้าคิดว่านี่เป็นเพียงอักษรเชิงสัญลักษณ์สองตัวหรือ” เยี่ยนอวี๋หลุบมองเหล่าทวยเทพประหนึ่งมองมดแมลง
เยี่ยนอวี๋ที่เป็นเช่นนี้เพียงพอที่จะทำให้ซีเหอที่แต่เดิมอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงสั่นสะท้านหวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้ง “ดังนั้นหยวนชู เจ้าคิดจะฆ่าพวกข้าทั้งหมดหรือ”
“คุกเข่า” เยี่ยนอวี๋ปราดตามอง ซีเหอล้มลงกับพื้นจนเข่าในแตกทันที เจ็บปวดจนนางร้องอย่างอเนจอนาถ แต่นางก็ล้มลงไปไม่ได้ ต้องคุกเข่าตั้งตัวตรง เพราะนี่คือบัญชาของปฐมราชินี ดังนั้นแม้หัวเข่าของซีเหอจะเลือดไหล นางก็ทำได้เพียงคุกเข่าปล่อยให้เลือดไหลต่อไป
“ปฐมราชินี ท่านจะชำระล้างสวรรค์เก้าชั้นฟ้าด้วยเลือดจริงๆ หรือ” บรรพบุรุษหงเหมิงดิ้นรน รอบกายเขาปรากฏแสงสีม่วงเข้มที่มิอาจคาดเดาได้ เทพที่ถูกแสงสีม่วงปกคลุมไว้ล้วนรู้สึกว่าพลังกดทับอันไร้เหตุผลนั่นบรรเทาลงไปไม่น้อย ทว่า…
“ขุนเขา”
เยี่ยนอวี๋หรี่ตาลงเอ่ยขึ้นเบาๆ ข้างหลังนางพลันมีภูเขาผุดขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ฉากเช่นนี้…เพียงพอที่จะทำให้ซีเหอกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง “นางจะเรียกภาพม้วนขุนเขาและท้องทะเลออกมา! ห้ามนางไว้! นางจะใช้ภาพม้วนโบราณขุนเขาและท้องทะเลกดทับพวกเรา! รีบห้ามนางไว้”
น่าเสียดาย แม้จะรู้ทุกอย่าง แต่ใครก็ไม่อาจห้ามได้!
“ท้องทะเล”
ข้างหลังของเยี่ยนอวี๋ปรากฏผืนทะเลโบราณที่ตกอยู่ในความโกลาหลภายใต้การอัญเชิญของนาง จากนั้น…สิ่งที่เยี่ยนอวี๋เอ่ยกลับมิใช่ ‘ภาพม้วน’ แต่คือ ‘เหล่าสมุน’
หลังจากที่อัญเชิญขุนเขาและท้องทะเลโบราณออกมาแล้ว เยี่ยนอวี๋ไม่ได้ใช้พวกมันกดทับเหล่าทวยเทพ เพราะว่านางยังไม่เสร็จสิ้นการอัญเชิญ สิ่งที่นางอัญเชิญแท้จริงแล้วคือ…
“เหล่าขุนเขาและท้องทะเล”
“เหล่าขุนเขาและท้องทะเล!!”
“คือเหล่าขุนเขาและท้องทะเลรึ!!!”
รูม่านตาบรรพบุรุษหงเหมิงหดเล็กลงอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ทว่าด้านหลังของเยี่ยนอวี๋ ขุนเขาและท้องทะเลเหล่านั้นเริ่มมีชีวิตขึ้นมาแล้ว ไม่ใช่ต้นไม้ใบหญ้าหรือขุนเขาและท้องทะเล แต่คือสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่
…
“ซีซี กลับไป” เยี่ยนอวี๋พูดขึ้น
ซีหวังหมู่ตะลึงงัน “มาแล้ว! มาแล้ว! ซีซีมาแล้ว!”
“เสี่ยวเหลย กลับไป” เยี่ยนอวี๋พูดขึ้นอีก
เทพอัสนีพุ่งทะยานออกมา “ขอรับ! นายท่าน!”
วี้ด!
มารดรแห่งโทษทัณฑ์! บรรพบุรุษซีหวังหมู่ มารดาแห่งโรคภัยและภัยพิบัติหลอมรวมเข้าไปในขุนเขาและท้องทะเลโบราณด้านหลังเยี่ยนอวี๋
กรร!
บรรพบุรุษแห่งสายฟ้า เทพอัสนีผู้เป็นเจ้าแห่งการลงโทษด้วยสายฟ้าของสามโลกก็หลอมรวมเข้าไปในขุนเขาและท้องทะเลโบราณที่อยู่ด้านหลังเยี่ยนอวี๋
และนี่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น…
“เฮ่าเฮ่าน้อย!”
ไป๋ตี้เซ่าเฮ่า เกิดขึ้นในขุนเขาและท้องทะเล แม้ก่อนหน้านี้เขาจะถูกขังอยู่ในแดนมืดนิรันดร์เหมือนกับเทพอัสนีก่อนหน้านี้แต่เมื่อเยี่ยนอวี๋อัญเชิญด้วยพลังจิต เขาก็มาในทันที เขาทะลวงพันธนาการออกมาและปรากฏกายขึ้นบนท้องฟ้า เผยให้เห็นถึงความศักดิ์สิทธิ์และน่าเกรงขามของไป๋ตี้เซ่าเฮ่าอีกครั้ง
เหล่าเทพและเซียนนับไม่ถ้วนที่มีสายเลือดของไป๋ตี้ทยอยกันหมอบคารวะบรรพบุรุษ
ในขณะเดียวกัน…
“เฟิ่งเฟิ่ง!”
จิ่วเฟิ่ง ผู้เป็นตัวแทนของการผสานรวมพลังอันศักดิ์สิทธิ์และภูมิปัญญาของเผ่าพันธุ์มนุษย์และตระกูลเฟิ่งถือกำเนิดขึ้นในขุนเขาและท้องทะเล มนุษย์ฝึกฌานเลื่อนขั้นเป็นเทพหรือผู้มีสายเลือดตระกูลเฟิ่งในเหตุการณ์ล้วนหมอบกราบลงด้วยสัญชาติญาณ จากนั้น…
“เสี่ยวเฉิง!”
ม้าเฉิงหวง ผู้เป็นตัวแทนของอายุที่ยืนยาว แพร่เผ่าพันธุ์อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถือกำเนิดขึ้นในขุนเขาและท้องทะเล
“ฮวนฮวน!”
ม้าฮวนซู ผู้เป็นตัวแทนของความปราดเปรียวถือกำเนิดขึ้นในขุนเขาและท้องทะเล
…
เพียงแค่ฉากเหล่านี้ก็ทำให้เหล่าทวยเทพและบรรพบุรุษหงเหมิงสีหน้าเปลี่ยนแล้ว
ถึงอย่างไรทวยเทพและเทพอสูรโบราณหลากหลายทั้งหกร้อยตนในขุนเขาและท้องทะเลโบราณนี้ก็ล้วนเป็นต้นกำเนิดของสรรพชีวิต คือบรรพบุรุษของจักวาล คือบิดาของพวกเขา บรรพบุรุษของพวกเขา เช่นนั้นจะให้พวกเขาสู้อย่างไร
“…นางกำลังทำอะไรน่ะ”
ซีเหอที่ลืมเรื่องเจ็บหัวเข่าไปแล้วในบัดนี้ นางต้องการรู้เพียงว่าเยี่ยนอวี๋กำลังทำอะไร กำลังทำอะไรอยู่กันแน่ เหตุใดนางจึงรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัว คิดอะไรไม่ออกเลยสักนิด
“นางกำลังอัญเชิญและกำลังฟื้นคืนชีพเหล่าขุนเขาและท้องทะเล!” บรรพบุรุษหงเหมิงที่ยังครองสติได้เป็นอย่างดีพูดเน้นย้ำทีละคำ มืออันเหี่ยวย่นของเขากำลังสั่นระริก
“เกรงว่าตอนที่นางร่วงหล่นได้บรรลุพลังศักดิ์สิทธิ์ที่มิอาจคาดเดาและเหลือเชื่อยิ่งกว่าเดิม นางกำลังฟื้นคืนชีพพวกมัน!”
“ไม่ ปฐมราชินีเพียงแค่เรียกระดมสมุนเก่ามิใช่หรือ” ทงเทียนเจี้ยวจู่เอ่ยขึ้น “สมุนที่นางอัญเชิญมาล้วนคือสมุนเก่าที่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งเก้าสิบแปดตนเหล่านั้น ไม่มี…”
เขายังไม่ทันพูดจบ ทงเทียนเจี้ยวจู่ก็พูดต่อไปไม่ได้แล้ว เพราะว่า…
“หลงหลง”
เทพมนุษย์มังกร เทพมนุษย์มังกรที่ร่วงหล่นไปในมหาสงครามเทพและมารถือกำเนิดขึ้นในขุนเขาและท้องทะเลที่อยู่ด้านหลังเยี่ยนอวี๋แล้ว แม้มันจะตายไปหลายหมื่นปีแต่มันก็กลับมาแล้ว มันฟื้นคืนชีพในขุนเขาและท้องทะเลโบราณแล้ว จากนั้น…
เทพวิหคมังกร เทพสุกรเก้าขาหางงู เทพมนุษย์ม้า…ล้วนทยอยกันถือกำเนิดขึ้นในขุนเขาและท้องทะเล
ขุนเขาและท้องทะเลที่เกิดขึ้นด้านหลังเยี่ยนอวี๋ เปี่ยมด้วยพลังชีวิตพลุ่งพล่าน เห็นได้ชัดว่าคือขุนเขาและท้องทะเลโบราณที่ยังไม่แตกสลายไปในครานั้น ต้นกำเนิดดั้งเดิมของจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้า
“บัดซบ! ภรรยาเจ้าฟื้นคืนชีพเหล่าขุนเขาและท้องทะเลกลับมาหรือ!” จิ่วอิงตะลึง มันรับรู้ได้ว่าอสูรเทพที่ถือกำเนิดในแผ่นดินขุนเขาและท้องทะเลโบราณภายใต้การอัญเชิญด้วยพลังจิตของเยี่ยนอวี๋นั้นล้วนมีชีวิตขึ้นมาจริง
“ว้าววว” เยี่ยนเสี่ยวเป่าเองก็ตะลึง เขาร้อง ว้าว จนน้ำลายไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวแล้ว
ความเป็นจริงคือ จิ่วอิงพูดถูก
ผ่านไปเพียงครู่หนึ่ง เยี่ยนอวี๋ก็ทำให้สิบสองอสูรเทพแห่งขุนเขาและท้องทะเลฟื้นคืนขึ้นในแผ่นดินขุนเขาและท้องทะเลของนางแล้ว
ไม่เพียงเท่านี้…
“ข้าหยวนชู คือจุดกำเนิด เมื่อปรารถนาให้กำเนิด สรรพชีวิตย่อมกำเนิด ขุนเขาและท้องทะเลของข้า กลับมาแล้ว!” ดวงตาของเยี่ยนอวี๋สาดประกายแสงสีม่วงหม่นโบราณออกมาอนุมานจุดกำเนิดจักรวาล จากนั้น…ปาฏิหาริย์ที่แท้จริงพลันบังเกิดขึ้น ขณะนั้นเอง…
เหล่าทวยเทพมองเห็นขุนเขาและท้องทะเลโบราณที่ปกคลุมท้องฟ้าทั้งผืนของสวรรค์ชั้นหนึ่งไว้มีเริ่มชีวิตชีวาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เหล่าขุนเขาและท้องทะเลจำนวนหกร้อย
นอกจากเทียนตี้และวิหคทมิฬ พวกมันแทบทั้งหมดล้วนปรากฏตัวขึ้นแล้ว ไม่ว่าก่อนหน้านี้พวกมันจะยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว ไม่ว่าจะถูกกักขังไว้ในแดนมืดนิรันดร์หรือตกอยู่ในหลุมพราง บัดนี้…พวกมันทั้งหมดออกมาแล้ว บัดนี้…
ตุบ!
ตุบ!
ตั้งแต่เทพชั้นต่ำสุดไปจนถึงทงเทียนเจี้ยวจู่ กระทั่งเจ้าเมืองแห่งเมืองสุขาวดีจนถึงบรรพบุรุษหงเหมิงล้วนคุกเข่าลงเพราะว่าสิ่งที่เยี่ยนอวี๋สร้างไม่ใช่เพียงเหล่าขุนเขาและท้องทะเลที่ฟื้นคืนชีพ แต่ยังคือต้นกำเนิดของจักรวาล บรรพบุรุษหงเหมิงก็แค่ส่วนหนึ่งของต้นกำเนิดเท่านั้น ดังนั้น…
ตุบ!
แม้บรรพบุรุษหงเหมิงจะไม่ยินยอมแต่เขาก็จำใจต้องยอม และยังต้องคุกเข่าข้างสุดท้ายของเขา หมอบกราบลงไปอย่างพ่ายแพ้หมดรูป
เหล่าขุนเขาและท้องทะเลส่งเสียงคำรามไม่หยุด ความรุ่งโรจน์และแข็งแกร่งในอดีตฉายขึ้นอีกครา
ทั่วทั้งสวรรค์ชั้นเก้า รวมทั้งสวรรค์ชั้นหนึ่งถึงสวรรค์ชั้นแปดล้วนหวาดหวั่นกับเสียงของขุนเขาและท้องทะเล เหล่าทวยเทพ เซียนและเทพสามัญล้วนหมอบกราบลงบนพื้นแล้ว
ปฐมราชินีหวนคืน ขุนเขาและท้องทะเลกำเนิดอีกครา
…
“นายท่าน!”
ซีหวังหมู่น้ำตาไหลพราก มันมองสหายเก่าที่คุ้นเคย มีทั้งตัวที่จากไปหลายหมื่นปีและตัวที่จากไปสามหมื่นปี บัดนี้ล้วนมารวมตัวอยู่ที่นี่แล้ว
นี่มันน่าเหลือเชื่อเพียงใด ไม่อยากจะเชื่อเพียงใด น่าสะเทือนใจเพียงใด
…
“นายท่าน!”
เหล่าขุนเขาและท้องทะเลหกร้อยตนขานเรียกอย่างพร้อมเพรียง
เสียงนั้นดังสนั่นทะลุแดนเทพ สะเทือนไปทั้งสามโลก แม้แต่สวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่ถูกมหาเทพตกสวรรค์ผนึกไว้ก็ไม่สามารถผนึกเสียงเรียกทะลวงอวกาศนี้ได้
เหล่าขุนเขาและท้องทะเลปรากฏตัวขึ้นอย่างเอิกเกริกด้านหลังเยี่ยนอวี๋
กองทัพเซียนหลายแสนนายอะไรนั่นล้วนคุกเข่าลงเบื้องหน้าเยี่ยนอวี๋ ไม่มีใครกล้าลุกขึ้น ไม่มีใครกล้าขยับตัวและไม่มีใครกล้าหายใจ
