ตอนที่ 522 ภรรยาทำอย่างนั้นอย่างนี้กับข้า
ครานั้นเอง ดวงตาทั้งสองคู่ประสานกัน
ดวงตาของต้าซือมิ่งเยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาของเยี่ยนอวี๋มืดมนลงเช่นกัน
เยี่ยนเสี่ยวเป่ามองท่านพ่อสีทองทีหนึ่งจากนั้นก็มองท่านแม่รูปงามตาปริบๆ ก่อนจะปีนไปบนศีรษะของท่านพ่ออย่างมีความสุข และ ‘จุ๊บ’ ลงไปทันที
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองนัยน์ตาเคร่งขรึม เยี่ยนอวี๋ช้อนเด็กน้อยไปฝั่งหนึ่ง ขณะเดียวกันก็ใช้พลังจิตทั้งหมดกดทับสามีที่ผิดปกติไปคนนี้
“อ้ะเนะ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ถูกช้อนออกไปงงงัน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้ตัวว่าพ่อสีทองอร่ามคนนี้มีปัญหา ถึงอย่างไรเพราะกลิ่นอายของท่านพ่อก็ยังเหมือนเดิม อีกทั้งเขาเพิ่งจะตื่น เยี่ยนอวี๋ไม่ได้บอกเด็กน้อยว่าพ่อคนนี้แปลกไป กลัวเด็กน้อยร้องไห้ นางเพียงปลอบเสียงอ่อนโยนว่า “เสี่ยวเป่า เจ้าไปหาท่านปู่จิ่วของเจ้า ขอเชือกเส้นหนึ่งมา แม่ต้องใช้ ได้หรือไม่”
“เนะ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่ากะพริบตาปริบอย่างงุนงง “ใช้?”
เยี่ยนอวี๋รู้ว่าจะหลอกล่อเด็กน้อยง่ายๆ ไม่ได้ จึงพูดว่า “ใช่แล้ว พ่อเจ้าไม่เชื่อฟัง ไม่ยอมรักษาตัวดีๆ ต้องมัดไว้”
“มัด พ่อ?” เห็นได้ชัดว่าเยี่ยนเสี่ยวเป่ารู้สึกสับสน
ทว่า ‘ต้าซือมิ่ง’ ในครานี้ แสงสีทองหลั่งไหลออกมาจากรอบกายของเขา เห็นได้ชัดว่ากำลังทำลายแรงกดทับศักดิ์สิทธิ์ของเยี่ยนอวี๋แล้ว
เยี่ยนอวี๋ปล่อยพลังกดทับรุนแรงยิ่งกว่าเดิมออกมา ในขณะเดียวกันก็เร่งเร้า “เสี่ยวเป่าเร็วเข้า แม่จะกดพ่อเจ้าไว้ไม่ไหวแล้ว ช่วยแม่หน่อย ได้หรือไม่”
แม้เยี่ยนเสี่ยวเป่าจะทำใจให้พ่อถูกมัดไม่ได้ แต่ท่านแม่บอกแล้วว่าต้องการให้เขาช่วยเหลือ เช่นนั้นเสี่ยวเป่าต้องช่วยแน่นอน พ่อบอกแล้วว่าต้องช่วยแม่ ต้องทำดีกับแม่…
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เยี่ยนเสี่ยวเป่าก็ตอบอย่างว่านอนสอนง่าย “ขอรับ…”
“เด็กดี” เยี่ยนอวี๋ลอบถอนหายใจ นางกลัวว่าเด็กน้อยอยู่ที่นี่แล้วจะถูกสามี ‘บ้าคลั่ง’ คนนี้ทำร้าย หรือไม่ก็ตกใจจนร้องไห้
เยี่ยนเสี่ยวเป่าปีนลงจากเตียงด้วยตนเอง อีกทั้งยังล้มลงไปข้างล่างเพราะตัวเล็กเกินไป ทำให้ขาแตะไม่ถึงพื้น โชคดีที่เขาหนังหนา แม้จะตกลงไปก็ไม่เป็นไร เขาเดินเตาะแตะทำท่าจะวิ่งไปแล้ว ทว่าเพิ่งจะเดินไปได้เพียงสองก้าวก็นึกขึ้นได้ว่าต้องสวมรองเท้าจึงหันกลับมาพยายามใส่รองเท้า เยี่ยนอวี๋เห็นดังนั้นก็ร้อนรน เกือบจะไปช่วยเขาแล้ว แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อนางปล่อยมือไม่ได้
โชคดีที่แม้เด็กน้อยจะใส่รองเท้าได้ไม่เร็วนัก แต่อย่างน้อยก็สวมเข้าไปแล้ว เขากำลังพูดขึ้นว่า “เป่าไปแล้วนะ แม่รอ เป่า…”
“ไปเถอะ” เยี่ยนอวี๋ร้อนใจจะตายแล้ว
เยี่ยนเสี่ยวเป่าจึงวิ่งเตาะแตะออกไป เขาไม่บินแล้ว
เยี่ยนอวี๋ “…”
ขอแค่เด็กน้อยออกจากกระโจมไปก็พอ นางจะได้ปิดกั้นพื้นที่ไว้ จากนั้นจะได้ทำอะไรได้สะดวก ข้างนอกก็จะไม่ได้ยินอะไรแล้ว
โชคดีที่แม้เยี่ยนเสี่ยวเป่าจะขาสั้น แต่ก็วิ่งได้เร็วและมั่นคง เพียงไม่นานก็ออกจากกระโจมไป และยังตะโกนเรียกเสียงเล็กเสียงน้อย “อิงอิง อิงอิง…”
เยี่ยนอวี๋ปิดกั้นความเคลื่อนไหวภายในกระโจมไว้ในทันที ทว่าก็ยังคอยสังเกตเด็กน้อย แม้ที่นี่คือจักรวาลดั้งเดิม ตามหลักแล้วไม่มีอันตรายใดๆ แต่ทุกสิ่งไม่แน่นอน อย่างเช่น… นางคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วสามีจะเปลี่ยนไปทันทีเช่นนี้
บัดนี้พวกเขาประสานสายตากันอีกครั้ง เยี่ยนอวี๋ก็พบว่า ‘สามี’ หัวทองตาทองคนนี้กำลังมองนาง แต่นี่ก็ไม่ได้ขัดขวางการทำลายพลังกดทับศักดิ์สิทธิ์บนตัวเขา หากเป็นเช่นนี้ต่อไป นางอาจจะขังเขาไว้ไม่อยู่ ดังนั้น…
เยี่ยนอวี๋ที่หยิบเข็มเล่มใหญ่ออกมา นางกำลังจะลงมือทำบางอย่าง แต่ ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองที่ไหวตัวทันก็ไม่น้อยหน้าเช่นกัน เขาปล่อยพละกำลังสะเทือนพลังหน่วงเหนี่ยวทั้งหมดของเยี่ยนอวี๋จนสลาย กำลังจะควบคุมสตรีผู้ที่กดเขาไว้ใต้ร่างกลับคืน ทว่าน่าเสียดาย… เยี่ยนอวี๋รู้จักเขาดีเกินไป ขณะที่เขากำลังจะจู่โจมกลับ นางก็ดูดคอของเขาอีกครั้งหนึ่ง และยังกัดไปคำหนึ่งด้วย
“…”
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองที่ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัวชะงักไปครู่หนึ่ง และครั้งนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เยี่ยนอวี๋ลงมือแล้ว
นางทิ่มเข็มขนาดใหญ่และหนา (ท่อสีเงิน) ลงไปที่ท้องส่วนล่างของ ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทอง เยี่ยนอวี๋ปิดผนึกต้นกำเนิดพลังศักดิ์สิทธิ์ของร่างกายเขาด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ
“อึก”
‘ต้าซือมิ่ง’ ถูกทิ่มจนส่งเสียงร้องอู้อี้ นัยน์ตาเยือกเย็นกว่าเดิมราวกับอำพันเยือกเย็น มิหนำซ้ำยังมีพลังจิตที่มิอาจคาดเดาได้ที่ทั้งยิ่งใหญ่ เยือกเย็นและแปลกประหลาดยิ่งกว่าเดิมระเบิดออกมา เห็นได้ชัดว่าหมายจะอยู่เหนือสตรีที่ทับอยู่บนตัวเขาไว้
“อยู่นิ่งๆ”
พลังจิตของเยี่ยนอวี๋ก็แข็งแกร่งเช่นกัน เทียบกับร่างกายที่ยังไม่ฟื้นตัวถึงขั้นสูงสุด พลังจิตของเยี่ยนอวี๋ได้รับการฟื้นฟูแล้ว การสั่งสมตลอดเก้าสิบล้านปีเปรียบเสมือนจักรวาลอันกว้างใหญ่ที่ไร้ขอบเขตและไม่รู้จักหมดสิ้น
แต่สิ่งที่ทำให้เยี่ยนอวี๋ตะลึงคือ พลังจิตของสามีคนนี้ของนางก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน แทบจะสูสีกับนางแล้ว แต่ยังอ่อนประสบการณ์เกินไป ฉะนั้น…
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองที่พลังจิตไม่สามารถกดทับเยี่ยนอวี๋กลับคืนไปได้ เขาก็เปล่งเสียงขึ้นว่า “สตรี ลงมา”
“ไม่” เยี่ยนอวี๋ย่อมไม่ยอม นางยังล้วงเข้าไปในเสื้อชั้นในของเขา ลงมือด้วยเข็มเงินที่อยู่ในมือของนางอีกครั้ง นางต้องปิดผนึกเส้นชีพรหัวใจและเส้นชีพจรวิญญาณของเขาไว้ เพื่อไม่ให้เขาหนีไปได้
“เจ้า…” ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองนัยน์ตาเคร่งขรึม “ไร้ยางอาย!”
เยี่ยนอวี๋กระพริบตา คลำต่อไป “อายอะไรหรือ”
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทอง “…”
ขณะที่เขาพูดไม่ออกนั่นเอง เขาก็ถูกเข็มทิ่มลงไปอีกครั้ง เส้นชีพจรหัวใจถูกปิดผนึกทันที…
ดีมาก ใช้กลยุทธ์สาวงามกับเขาหรือ ฮึ
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองเงียบงัน เม้มปากแน่น มองสตรีตรงหน้าอย่างเยือกเย็นราวกับยอมแพ้ไปแล้ว ปล่อยให้นางทำตามอำเภอใจ แต่เยี่ยนอวี๋รู้ว่าไม่ใช่เช่นนั้นแน่นอน ท่าทีของชายคนนี้บอกว่าเขากำลังจะแสดงท่าไม้ตายแล้ว
ทว่า… เยี่ยนอวี๋ก็ไม่กังวลอะไร นางยังคงคลำต่อไป นางคลำเจอกระดูกสันหลังของ ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทอง บริเวณนี้มีเส้นเลือดมากมาย ครานี้เอง…
“หยุด”
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองที่ต้านทานไม่ไหวแทบอยากจะบีบสตรีคนนี้ไว้ใต้ร่าง แต่เยี่ยนอวี๋ไม่ยอมหยุด นางยังคลำต่อไป
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองตัวแข็งทื่ออีกครั้ง อีกทั้งครั้งนี้ตัวเกร็งยิ่งกว่าเดิม กระทั่งใบหน้าสง่ากลายเป็นสีชมพู ทำเอาเยี่ยนอวี๋มองตาปริบๆ นางยังไม่เคยเห็นสามีเป็นเช่นนี้เลย
ทว่านี่ย่อมไม่อาจขัดขวางเยี่ยนอวี๋ที่ทำสองอย่างในคราวเดียว นางลงมืออีกครั้ง
แต่แล้วครั้งนี้ ‘ต้าซือมิ่ง’ ที่ทำสองอย่างในคราวเดียวเช่นกัน ทั่วทั้งร่างของเขาแผ่ซ่านรัศมีสีทองรุนแรงออกมา แทบจะในเวลาเดียวกันก็ทำลายท่อสีเงินและเข็มสีเงินที่ปิดผนึกตันเถียนและเส้นชีพจรหัวใจของเขาไว้จนแตกสลาย เขากำลังจะหลุดพ้นแล้ว
น่าเสียดาย… เยี่ยนอวี๋เปลื้องผ้าเขาออกหมดแล้ว ชั่วขณะที่เขากำลังจะหลุดพ้นจากพันธนาการทั้งหลาย นางก็ปิดผนึกเส้นชีพจรวิญญาณของเขาไว้ พลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดถูก ‘บดขยี้’ กลับไปในร่างกายของต้าซือมิ่ง แต่แสงสีทองที่เขาระเบิดออกมายังคงทำลายผนึกที่เยี่ยนอวี๋ปิดไว้ กระโจมชั่วคราวทั้งหลังก็ถูกทำลายเช่นกัน
ในครานี้เอง… เด็กน้อยที่เพิ่งหาจิ่วอิงเจอก็กำลังกอดหางของมันพลางพูดว่า “อิงอิง ขอเชือก ช่วยแม่ มัดพ่อ”
เดิมทีจิ่วอิงงงงัน ทว่าเด็กน้อยน่ารักเกินไป เขาวิ่งเตาะแตะมากอดหางของมันไว้เช่นนี้ ทำเอามันใจละลายไปหมดแล้ว ทำให้มันตอบด้วยสัญชาติญาณทันทีว่า “ให้ ให้ เสี่ยวเป่าขออะไร ปู่จิ่วให้หมดเลย โอ๊ย เจ้าเด็กดี น่ารักเช่นนี้ได้อย่างไร”
ขณะที่พูด จิ่วอิงก็ม้วนตัวเด็กน้อยเข้ามาแล้ว ดวงตาทั้งสิบแปดดวงแสดงความหลงใหล ไม่รู้ตัวเลยว่าทางฝั่งเยี่ยนอวี๋อลหม่านไปหมดแล้ว มันตกหลุมรักเข้าเต็มเปา แต่ว่าเยี่ยนเสี่ยวเป่ารับรู้แล้ว เขาจึงสะดุ้งตกใจ “พ่อ แม่?”
ในขณะเดียวกัน… เซ่าเฮ่าและคนอื่นๆ ที่กลับจักรวาลดั้งเดิมตั้งแต่แรกแล้วต่างตื่นตระหนกจนออกมาแล้ว ทุกคนที่พำนักในค่ายกระโจมชั่วคราวเพราะตำหนักไท่ชางยังรกร้างมากนั้นอยู่ไม่ไกลกันมาก ดังนั้นเมื่อความเคลื่อนไหวดังระเบิดออกมา ทุกคนก็เห็นภาพที่ ‘ยากจะอธิบายด้วยคำพูด’ แม้แต่จิ่วอิงที่ความรู้สึกเชื่องช้าไปเล็กน้อยเพิ่งจะพาเด็กน้อยมา มันก็เห็นภาพ ‘ที่ไม่เหมาะสม’ จนตะลึงงัน จากนั้น…
“อุ๊ย”
ซีหวังหมู่อุทานเป็นคนแรก มันใช้อุ้งมือของมันปิดหน้าไว้แล้ว มันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่านายท่านและจวินโฮ่วจะมีความสุขเช่นนี้ สมแล้วที่เป็นนายท่านของพวกเขา จวินโฮ่วไม่เชื่อฟัง นายท่านก็ต้องใช้ไม้แข็ง เปลื้องผ้าจวินโฮ่วให้หมด และยังจับ… ของจวินโฮ่ว
“อุ๊บ”
เทพอัสนีและอิงหลงก็ตกใจอุทานขึ้น
เซ่าเฮ่าเองก็ไอกระแอมขึ้นทีหนึ่ง
จิ่วอิงทนดูไม่ไหว จากนั้นมันก็รีบปิดตาของเด็กน้อยไว้ “ท่านพ่อและท่านแม่เจ้าสู้กัน เสี่ยวเป่าเป็นเด็กดี ไม่ดูนะ”
“ช่วย ช่วย” เยี่ยนเสี่ยวเป่านอกจากจะดูแล้วยังจะเข้าไปช่วยด้วย “ช่วยแม่ มัดพ่อ”
“ไม่ต้องๆ ท่านแม่เจ้าแข็งแกร่งจะตาย จัดการท่านพ่อเจ้าได้อยู่แล้ว” จิ่วอิงรู้สึกว่าลูกสะใภ้ตระกูลหรงดุร้ายขึ้นทุกรุ่นจริงๆ
ส่วนเยี่ยนอวี๋ นางที่ลุกขึ้นก็พูดว่า “เซ่าเฮ่า ไปเอาเสื้อของผ้าเจ้ามา” เสื้อผ้าของชายคนนี้ถูกเขาระเบิดจนขาดวิ่นไปหมดแล้ว ทำได้เพียงใส่ของเซ่าเฮ่าไปก่อนเพราะรูปร่างของทั้งสองไม่ต่างกันมากนัก
ทว่า…
“ไม่ใส่” ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองปฏิเสธ
เยี่ยนอวี๋เลิกคิ้ว “แล้วเจ้าจะเปลือยกายเช่นนี้หรือ”
‘ต้าซือมิ่ง’ ที่หรี่ตาลงเล็กน้อยจู่ๆ ก็ลุกขึ้น จากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าที่มาจากไหนไม่รู้ยื่นให้เยี่ยนอวี๋ “เจ้าช่วยใส่ให้ข้าที”
เยี่ยนอวี๋ “…”
จู่ๆ นางก็สงสัยขึ้นมาว่าสามีคนเดิมกลับมาแล้ว ทว่านางเพิ่งจะคิดเช่นนี้ เอวของนางก็ถูกรัดเข้าไป ทั้งร่างของนางถูกกอดรัดไว้แล้ว
ครานี้เอง…
