เยี่ยนอวี๋ในบัดนี้ไม่คิดว่าแม้ชายคนนี้จะถูกนางผนึกไว้แล้วยังหนีไปได้ อีกทั้งยังเร็วอีกด้วย เพียงพริบตาเดียวก็ไม่เห็นเงาแล้ว แต่เยี่ยนอวี๋รู้ว่าเขาน่าจะไปทางไหน นางจึงหายตัวไปทางภูเขาปู้โจวซานแล้ว เมื่อนางปรากฏตัวอีกครั้งก็เห็น ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองยืนอยู่ข้างหน้าภูเขาปู้โจวซาน ข้างล่างรอยแตกแยก
เด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมอกของเยี่ยนอวี๋ตะโกนเรียกทันที “พ่อ”
‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองหันกลับไปมองภรรยาและเด็กน้อย เขาไม่ได้ขยับ แต่เยี่ยนอวี๋รับรู้ได้ว่าเขาสามารถใช้พลังเวทย์ได้แล้ว ดังนั้นสามวันที่ผ่านมานี้ เขาไม่ได้รอนางปลดผนึกให้อยู่เฉยๆ เขาค่อยๆ ทำลายผนึกด้วยตนเองมาโดยตลอด อีกทั้งยังทำลายอย่างเงียบๆ หากไม่ใช่เพราะเกิดเหตุการณ์ขึ้น เขาคงจะปลดผนึกได้ในอีกไม่กี่วัน ส่วนนางยังถูกปิดหูปิดตาต่อไป
“มีความสามารถดีนี่” เยี่ยนอวี๋ประเมินอย่างเย็นชา
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองเม้มปากเล็กน้อย แววตามิอาจคาดเดาได้ “เจ้าไม่ได้ตั้งใจจะปลดผนึกให้ข้าตั้งแต่แรก”
“ผิดแล้ว” เยี่ยนอวี๋ปฏิเสธ
คนหัวทองกลับจับผิดอย่างเฉียบแหลมว่า “เจ้าต้องการให้ ‘ข้า’ คนเดิมหลอมรวมข้าเข้าไป”
“อ้ะ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าเริ่มสับสน
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองจ้องเยี่ยนอวี๋เขม็ง ดวงตาสีทองอนุมานความมืดมนไร้ที่สิ้นสุด รอบกายแผ่ซ่านกลิ่นอายเยือกเย็นผิดปกติ
เยี่ยนอวี๋นวดระหว่างคิ้วเบาๆ จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเจ้าหัวทองนี่เหมือนกับสามีคนเดิม กำลังสู้กับตนเอง ทั้งๆ ที่ก็คือตัวเขาเอง ยังแบ่งแยกเป็นศัตรูกันอีก ยิ่งไปกว่านั้น… ยังหึงกันเองอีกด้วย เยี่ยนอวี๋ยอมแล้ว ตอนนี้นางหวังเพียงสามีทั้งสองคนนี้จะหลอมผสานโดยเร็ว มิเช่นนั้นนางเองก็คงต้องแยกร่างแล้ว
“พูด” ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองกลับไม่พอใจกับการเงียบของเยี่ยนอวี๋
เยี่ยนเสี่ยวเป่าจึงรู้สึกว่าพ่อคนนี้แปลกไป เขากอดท่านแม่ของเขาไว้แน่น
“เจ้าทำเสี่ยวเป่าตกใจ” เยี่ยนอวี๋ที่ลูบหลังของเด็กน้อยจำเป็นต้องพูดขึ้นว่า “หากเจ้าไม่พอใจ เจ้าก็เอาชนะอีกคนหนึ่งให้ได้ตอนที่หลอมรวมกันสิ”
แม้อันที่จริงจะไม่มีใครแพ้หรือใครชนะ แต่เยี่ยนอวี๋รู้ว่าตอนนี้คงต้องใช้เพียงวิธีนี้จึงจะกระตุ้นให้ ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองเดินตามแผนที่นางวางไว้ได้
“วิธีการยั่วยุ” ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองอ่านแผนการของเยี่ยนอวี๋ออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
เยี่ยนอวี๋เองก็ยอมรับว่า “ใช่แล้ว แต่ใช้ได้กับเจ้า”
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองเม้มปากอีกครั้ง ครานี้เขาไม่มองเยี่ยนอวี๋และไม่ตอบนางแล้ว แต่เยี่ยนอวี๋รู้ว่า เขาถูกยั่วยุเข้าแล้ว นางจึงไม่รีบร้อน นั่งขัดสมาธิลงและลูบเด็กน้อย “เสี่ยวเป่าอย่าซน แม่จะปล่อยหลงหลงพวกเขาออกมา ให้พวกมันพาเจ้าไปเล่น ดีหรือไม่”
“พ่อ…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าชี้ไปที่พ่อของเขา ดวงตากลมโตของเขาเต็มไปด้วยความสับสนและกังวล
เยี่ยนอวี๋จูบเด็กน้อยปลอบโยนว่า “ท่านพ่อเจ้ายังไม่หายดี บางครั้งสติก็ไม่ดี ไม่ต้องเป็นห่วง แม่จะรักษาพ่อเจ้าให้หายไวๆ”
“สตรี พูดดีๆ” ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองประท้วง
เยี่ยนอวี๋ไม่สนใจเขา ทำให้เด็กน้อยตกใจแล้วยังคิดจะทำอะไรอีก กลับไปจะจัดการเขา
เมื่อเยี่ยนอวี๋จัดแจงเยี่ยนเสี่ยวเป่าเสร็จแล้ว ซีหวังหมู่ จิ่วอิง เทพอัสนี อิงหลงและเซ่าเฮ่าจึงทยอยกันมาถึงด้วยสีหน้าหวาดวิตก แต่เนื่องจากเยี่ยนอวี๋กำลังหลับตาอัญเชิญขุนเขาและท้องทะเลโบราณ ทุกคนจึงมิได้พูดอะไร เพียงแค่มองทั้งสามคนที่ดูแปลกพิลึก
จิ่วอิงยังไปคลอเคลียข้างกาย ‘ต้าซือมิ่ง’หัวทอง “อี้เอ๋อร์ เจ้าคงไม่ได้เสียสติไปเพราะถูกฟ้าผ่าหรอกนะ ดูแปลกพิลึกไปจริงๆ”
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองเหลือบมองจิ่วอิง ไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาเยือกเย็นนั่น และเสียงพ่นหายใจเบาๆ ที่ดังขึ้นกลับทำให้จิ่วอิงเข้าใจทันทีว่าเจ้าหมอนี่กำลังงอน
ได้ ทะเลาะกับสะใภ้แน่ๆ ไม่รู้ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือว่า… อี้เอ๋อร์ไม่พอใจที่ถูกจู่โจมอย่างเผด็จการนะ จิ่วอิงครุ่นคิด รู้สึกว่าเป็นไปได้จึงรีบเกลี้ยกล่อมว่า “อย่าหาว่าปู่จิ่วเจ้าพูดมากเลย ภรรยาเจ้าอยากจะทำอะไร เจ้าก็ปล่อยให้นางทำก็พอแล้ว ภรรยางดงามเช่นนี้ นางจะนอนกับเจ้า เจ้าต่างหากที่ได้เปรียบ จะเอะอะโวยวายอะไรเล่า”
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทอง “…”
หากไม่ใช่เพราะเสียงอัญเชิญของเยี่ยนอวี๋ดังขึ้น จิ่วอิงคงแตกสลายไปแล้ว
“เหนียวเหนี่ยว ออกมา”
“หลงหลง ออกมา”
“เสอเสอ…”
ในขณะที่เรียกอย่างนุ่มนวล เยี่ยนอวี๋ผู้มีเสียงใสชัดเจนได้อัญเชิญเทพโบราณจากสิบสองแห่งที่มีพลังปกป้องมากที่สุดในบรรดาเหล่าขุนเขาและท้องทะเลออกมาทีละตน
เทพวิหคร่างมังกร อดีตเทพประธานแห่งภูเขาเชวี่ยซาน
เทพมังกรเศียรวิหค อดีตเทพภูเขาหนานชื่อเอ้อร์ซาน
เทพอสรพิษหน้าคน อดีตเทพภูเขาเป่ยชื่อเอ้อร์ซาน
…
เทพวิหคหน้าคน อดีตเทพประธานแห่งภูเขาจิงซาน
เทพแห่งขุนเขาทั้งสิบสององค์ปรากฏตัวทีละตัว เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง
เยี่ยนเสี่ยวเป่าตะลึงงัน พวกเซ่าเฮ่าก็เช่นกัน
แม้หลายวันก่อน พวกเซ่าเฮ่าจะได้เห็นอดีตสหายเก่าของพวกเขาแล้วก็ตาม แต่เมื่อสหายเหล่านี้มีชีวิตออกมาจากภาพม้วนขุนเขาและท้องทะเลมายังโลกแห่งความเป็นจริงเช่นเดียวกับพวกเขา พวกเขายังคงรู้สึกตื้นตัน กระทั่งหายใจลำบาก จริงๆ นะ พวกมันฟื้นคืนชีพแล้ว โดยเฉพาะเทพมังกรเศียรวิหค เพราะมันเป็นเทพขุนเขาโบราณที่ร่วงหล่นไปนานแล้ว มันร่วงหล่นในมหาสงครามเทพและมาร ต่างจากเทพแห่งขุนเขาอีกสิบเอ็ดองค์ มันล่วงลับไปนานแล้ว แต่มันก็กลับมาแล้ว
เรื่องนี้ทำให้พวกเซ่าเฮ่ามีเหตุผลที่จะเชื่อว่า ในอนาคตเหล่าขุนเขาและท้องทะเลทั้งหกร้อยตนจะหลุดออกจากภาพม้วนขุนเขาและท้องทะเลอย่างมีชีวิต ฟื้นคืนชีพในโลกแห่งความจริง
“นายท่าน”
เทพแห่งขุนเขาโบราณทั้งสิบสององค์ที่ตื้นตันเช่นกัน พวกเขาพากันก้มกราบเยี่ยนอวี๋ น้ำตาเอ่อล้น
“ดีจังเลย ดีจังเลย…”
ซีหวังหมู่ร้องไห้ มันใช้เสื้อผ้าของเซ่าเฮ่าเช็ดน้ำตา
จิ่วอิงทนดูไม่ได้จึงไปเล่นกับเด็กน้อย
เยี่ยนเสี่ยวเป่ากลับเหม่อมองเหล่าลูกน้องของท่านแม่ที่มีสีสันงดงามสะดุดตา ผ่านไปครู่หนึ่งก็เปล่งเสียง ว้าว ออกมา เห็นได้ชัดว่าตะลึงกับความงามที่แปลกประหลาดเหล่านี้
“ฉุดยอด…”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าอยากจะบูชาท่านแม่ของเขาในตอนนี้จริงๆ “ท่านแม่ฉุดยอด…”
เยี่ยนอวี๋อุ้มเด็กกลับมา ครั้นกำลังจะกำชับลูกน้องเก่า รอยแตกแยกดำมืดนั้นกลับพ่นกระแสน้ำสีดำน่าสะพรึงออกมา มันซัดเข้าหาพวกเขาหมายจะกลืนกิน
ไม่เพียงเท่านี้…
“ฆ่ามัน!”
“ท่านแม่ ข้าจะฆ่านังโจรที่แย่งหรงไป!”
“…”
เสียงของเอเลน่ายังดังออกมาพร้อมกับกระแสน้ำสีดำจากรอยแตกแยกฝั่งนั้น
