ตอนที่ 526 ปิดสวรรค์เก้าชั้นฟ้าจัดการสองแม่ลูกสุนัข
ในขณะเดียวกัน เอเลน่าที่กำลังพูดกับมารดาของตนเอง เมื่อนางนึกถึงภาพที่เห็นก่อนจะหนีออกมาอย่างทุลักทุเล นางก็เดือดดาล
มีสิทธิ์อะไร นางคือว่าที่ภรรยาของหรงต่างหาก ทำไมสตรีที่หรงปกป้อง สตรีที่เขากอดคือปฐมราชินีตกอับคนนั้น นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
“ท่านแม่ ไม่ว่าอย่างไรข้าก็จะเหยียบตำหนักสวรรค์อะไรนั่นให้จมดิน ฆ่าปฐมราชินีอะไรนั่นเสีย ข้าจะแย่งหรงกลับมา!” เอเลน่าปรารถนาอย่างแรงกล้า
พระชายาลาซิน่ามารดาของนางคือบุตรสาวของดยุคลาซิน่า ดยุคอันดับหนึ่งแห่งแอตแลน ตระกูลลาซิน่าคือขุนนางชั้นสูงที่รุ่งโรจน์ในจักรวาลแอตแลน
เอเลน่าคือบุตรสาวหนึ่งเดียวของพระชายาลาซิน่า นอกจากนี้บิดาของเอเลน่ายังเป็นรัชทายาทหมายเลขหนึ่งที่มีอำนาจสืบทอดบัลลังก์ ด้วยฐานะและตำแหน่งเช่นนี้ ทัพทหารม้าที่เอเลน่าขอเพิ่มอีกหนึ่งหมื่นนายนั้นมีเพียงพอแน่นอน แต่พระชายาลาซิน่าปฏิเสธ “ไม่ได้ เอเลน่า อย่าเอาแต่ใจ กลับไปกับแม่”
“ไม่” เอเลน่าไม่ยอม “ท่านแม่ ข้าตามหาหรงมานานแล้ว กว่าจะเจอเขา ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องพาเขากลับไป”
“เอเลน่า…” พระชายาลาซิน่าจำเป็นต้องพูดขึ้นว่า “เจ้าก็เห็นแล้ว เขาถึงกับจะฆ่าเจ้าเพราะปฐมราชินีคนนั้น แม่จะอนุญาตให้เจ้าไปอีกไม่ได้แล้ว แต่เจ้าวางใจ พวกเขามีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานหรอก”
เมื่อคิดถึงบุตรสาวที่เกือบเสียชีวิตในจักรวาลนอกแดน… เสียงของพระชายาลาซิน่าก็เยือกเย็นลง “เอเลน่า แม่จะหาสามีที่เหมาะสมกว่านี้ให้เจ้า ชายเถื่อนไม่เชื่อฟังเช่นนั้น ทิ้งไปก็ไม่เสียดาย”
“แต่ข้าต้องการหรงเพียงผู้เดียว หากไม่ใช่หรง จะเป็นใครข้าก็ไม่เอา” เอเลน่าตอบอย่างจริงจัง “ท่านแม่ ให้โอกาสข้าอีกหนึ่งครั้งได้หรือไม่ ครั้งสุดท้ายแล้ว หากข้าล้มเหลว ข้าจะฟังท่าน กลับไปแต่งกับใครก็ได้”
ลาซิน่ามองบุตรสาวตรงหน้า นอกจากถอนหายใจแล้วก็มีแต่ถอนหายใจ “เจ้าชอบหรงคนนั้นเช่นนี้เลยหรือ แม่ยอมรับว่าเขาเป็นคนยอดเยี่ยมมาก แต่เขาทั้งคาดเดาและควบคุมยากนัก ต่อไปหากเจ้าสืบทอดตำแหน่งราชินี ชายคนนี้ไม่เหมาะสมหรอก”
“ข้าต้องการเขา” เอเลน่ากอดมือของท่านแม่ “อีกอย่าง ถึงครานั้นยังมีท่านแม่อยู่ไม่ใช่หรือ มีท่านแม่คอยสั่งสอน เขาจะไม่เชื่อฟังได้อย่างไร”
ลาซิน่าคิดถึงสองสามวันก่อนที่ได้ดวลฝีมือกับต้าซือมิ่ง นางก็ส่ายศีรษะ “เอเลน่า ผู้ชายแบบนั้นสั่งสอนไม่ได้หรอก ยอมแพ้เสียเถอะ กลับไปกับแม่ อย่าแอบหนีออกมาอีกเลย”
เพื่อจับบุตรสาวคนเดียวที่แอบหนีออกไปกลับมา ลาซิน่าเป็นห่วงแทบแย่ หากนางมาช้ากว่านี้อีกหน่อย นางเชื่อว่าบุตรสาวคงบุกโจมตีเข้าไปแล้ว
“ไม่!”
“ทหาร! พาองค์หญิงกลับไป”
“ไม่!” ด้วยความร้อนรน เอเลน่ารวบรวมแสงสีทองเจิดจ้าเหนือฝ่ามือ ทำท่าจะตบเข้าที่หน้าอกตนเอง “ท่านแม่! หากท่านไม่ให้ข้าไป ข้าก็จะตายที่นี่!”
“เหลวไหล!” ลาซิน่าโกรธกริ้ว
เอเลน่ากลับร้องไห้ “ท่านแม่ ขอร้องท่านล่ะ ครั้งสุดท้าย ช่วยลูกด้วย”
“เอเลน่า…”
พระชายาลาซิน่าที่ท้ายที่สุดไม่สามารถปฏิเสธการขอร้องของบุตรสาวเพียงหนึ่งเดียวของตนได้ได้แต่ยอมถอยให้ก้าวหนึ่ง “เช่นนั้นเจ้ารับปากแม่ว่าหากครั้งนี้ไม่สำเร็จ เจ้าจะแต่งงานกับดยุคแห่งเฟอร์รา”
“ได้ ได้ๆ” เอเลน่าพยักหน้าไม่หยุด นางกอดท่านแม่ที่น่าเกรงขามท่านนี้ไว้แล้ว “ข้าก็รู้ว่าท่านแม่รักข้าที่สุด”
พระชายาลาซิน่าเองก็กอดบุตรสาวเอาแต่ใจคนนี้ ในขณะเดียวกันก็มองทัพทหารม้าหลวงที่ออกจากรอยแยก รู้ว่าเพียงไม่กี่ร้อยคนนี้ไม่เพียงพอ ดังนั้น… พระชายาลาซิน่าจึงบัญชาว่า “เอลล่า เคลื่อนพลทหารม้าหลวงมาอีกหนึ่งหมื่นนาย”
“พ่ะย่ะค่ะ พระชายา” เอลล่าที่ได้รับคำสั่งคือลูกน้องภักดีของพระชายาลาซิน่า เป็นทหารม้าอายุน้อยที่มีความสามารถไม่ธรรมดา ตบะของเขาเทียบเท่ากับท่านเทพของจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้า เขาทำงานได้อย่างว่องไว
ผ่านไปเพียงหนึ่งเค่อ เอลล่าก็นำทัพทหารม้าหลวงหนึ่งหมื่นนายปรากฏต่อหน้าสองแม่ลูกพระชายาลาซิน่า ทำให้เอเลน่าที่เห็นความหวังอดพูดขึ้นไม่ได้ว่า “ไป! บุกเข้าไปตอนนี้เลย”
“พระชายา” เอลล่าไม่ได้ฟังเอเลน่า
“ท่านแม่!” เอเลน่ามองท่านแม่อย่างร้อนรน
ลาซิน่าส่ายศีรษะเบาๆ สุดท้ายก็สั่งว่า “ไปเถอะ”
“ขอบคุณท่านแม่เพคะ” เอเลน่ารู้สึกว่าตนเองเห็นภาพเยี่ยนอวี๋ถูกเหยียบไว้ใต้เท้าร้องขอให้ไว้ชีวิตแล้ว
หารู้ไม่ว่า… เยี่ยนอวี๋รอคอยอยู่ทางฝั่งจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้านานแล้ว
“มาเสียที”
“หากไม่มาอีกข้าจะบุกเข้าไปเองแล้ว”
“รอจนคอข้ายืดยาวแล้ว”
“…”
เหล่าเทพขุนเขาโบราณที่รอคอยพร้อมเยี่ยนอวี๋ก็รอจนคอยืดยาวแล้วจริงๆ เพราะเทพทุกองค์ชะเง้อมองอยู่ตลอดเวลา
“หาววว…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่อยากนอนและก็ไม่อยากนอน เขาก็มองท่านพ่อ
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองที่ถูกมอง หลังจากที่เม้มปากแล้ว ในที่สุดก็ยื่นมือไปทางเด็กน้อย “มานี่”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าตาลุกวาว แต่กลับส่ายศีรษะ “ไม่ ได้…” แม่ไม่ให้
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองมองสายตาระยิบระยับของเด็กน้อย จากนั้นก็มองไปที่เยี่ยนอวี๋ที่อุ้มเด็กน้อยไว้พูดว่า “สตรี ส่งเด็กให้ข้า”
“ไม่ให้” เยี่ยนอวี๋ปฏิเสธ
เยี่ยนเสี่ยวเป่าซบอยู่ในซอกคอของท่านแม่เขานิ่งๆ “พ่อ รักษาตัว”
“…”
‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองที่จู่ๆ เงียบไปก็เข้าไปใกล้เยี่ยนอวี๋ เยี่ยนอวี๋เหลือบมองเขา “อยู่เฉยๆ”
แต่ ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองกลับพูดว่า “ส่งเด็กให้ข้าหรือจะให้ข้าอุ้มเจ้าด้วย”
เยี่ยนอวี๋ “…”
นางขอไม่เลือกทั้งสองได้หรือไม่ แต่แล้วเด็กน้อยเลือกแล้ว “อุ้ม ด้วยกัน…”
“เสี่ยวเป่า…” เยี่ยนอวี๋ลูบเด็กน้อยเบาๆ ครั้นกำลังจะพูดอะไร ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวทองก็โอบเอวบอบบางของนางไว้แน่นแล้ว
ในขณะเดียวกัน…
“มาแล้ว”
เสียงเซ่าเฮ่าดังขึ้น
โฮก
กรร…
วี้ด…
เทพขุนเขาสิบสององค์ที่ ‘เป่านกหวีด’ ทันที ฮึกเหิมเต็มไปด้วยพลัง จากนั้น… เมื่อสองแม่ลูกเอเลน่านำทัพทหารม้าหลวงหมื่นนายทะลุรอยแตกแยกมาถึงจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้า เทพแห่งขุนเขาที่ใหญ่พอๆ กับภูเขา ทรงพลังพอๆ กับท้องทะเล เทพแห่งขุนเขาที่มีความสามารถเก่งกาจ พวกมันก็ล้อมกลุ่มคนของเอเลน่าราวกับภูเขาสูงสิบสองลูกที่ยาวต่อเนื่องกัน หลุบมองพวกเขา
ครานี้เอง…
“ถอยทัพ”
พระชายาลาซิน่าหน้าซีด ดึงบุตรสาวทำท่าจะหนีกลับไปในรอยแยก
