ตอนที่ 529 ภรรยามีไว้ตามใจ!
จากนั้น… นางยังดูดคอของเขา ใบหน้าสง่างามของ ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองกลายเป็นสีแดง คำว่า ‘ไร้ยางอาย’ ผุดขึ้นในใจอย่างได้ใจและมีความสุข แต่ในขณะเดียวกัน… ปฐมราชินีเยี่ยนก็ป้อนบางอย่างเข้าไปในปากของเขาแล้ว
อึก
ต้าซือมิ่งผมสีทองกลืนลงไปด้วยสัญชาติญาณ ครานี้เอง… ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองที่ถูกขโมยจูบจะไม่เข้าใจอะไรได้อีก เขาหลงกลหญิงงามอีกแล้ว ไม่รู้ว่าถูกป้อนอะไรเข้าไป เขาหน้าดำหน้าแดงในทันที
“วูฮู้!”
ซีหวังหมู่ยังส่งเสียงโหวกเหวก จิ่วอิงและเทพองค์อื่นๆ ก็พากันส่งเสียงร้องแปลกประหลาด มีเพียงเซ่าเฮ่าที่ยังคงความสุขุม “อย่าดูกันเลย”
ทว่าเยี่ยนอวี๋ถอนจูบและปล่อยมือแล้ว
“เป่าล่ะ!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าร้อนรน บอกว่าท่านแม่เอาใจพ่อคนเดียว จูบพ่อคนเดียวแล้วของเขาล่ะ?
เยี่ยนอวี๋ยิ้มก่อนจะเอนตัวลงไปจูบศีรษะ คอ และใบหน้าน้อยๆ ของเขารอบหนึ่ง ยังง้ออย่างอ่อนโยนว่า “เสี่ยวเป่าอย่าโกรธแม่เลย ดีหรือไม่จ๊ะ”
“ก็ด้าย!” เยี่ยนเสี่ยวเป่ากอดท่านแม่ของเขาไว้ เห็นได้ชัดว่าหายงอนแล้ว
เยี่ยนอวี๋กลับไม่ได้รับเด็กน้อยมา แต่กลับยื่นมือไปจับ ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองที่โมโหจนตัวแข็งเกร็ง เอ่ยง้อว่า “ที่ข้าป้อนให้เจ้าก็แค่สิ่งของที่ทำให้ข้าตามหาเจ้าเจอได้น่ะ ข้าจะปลดผนึกให้เจ้าเดี๋ยวนี้”
“สตรี เจ้าคิดว่าข้าอายุหนึ่งขวบเหมือนกันหรือ” ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองถามอย่างเย็นชา ในขณะเดียวกันก็ดึงมือเยี่ยนอวี๋ออกและยัดเด็กน้อยในอ้อมอกที่เอาใจง่ายและอายุไม่ถึงหนึ่งขวบคืนให้เยี่ยนอวี๋ รอบกายแผ่ซ่านแรงกดดันต่อต้านผู้คน
เยี่ยนอวี๋อุ้มเด็กน้อยน่ารักน่าชังไว้ มองสามีสีทองที่ระเบิดอารมณ์โมโหอย่างเห็นได้ชัดท่านนี้ น้ำเสียงอ่อนโยนลงมาก “อย่าทำเช่นนี้สิแล้วข้าจะวางใจปลดผนึกให้เจ้าได้อย่างไร หากเจ้าหนีไป ข้าจะไปตามหาที่ไหน”
“ใช่!” แม้เด็กน้อยจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นี่ก็ไม่ขัดขวางเด็กน้อยในการแปรพักตร์ “ครั้งที่แล้ว พ่อหนี หายไป! เป่าและแม่ ตามหาตั้งนาน!”
“…” ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองที่มีดวงตาเยือกเย็นราวกับดาบเย็น เขาย่อมไม่มีความทรงจำเรื่องนี้ แต่เห็นได้ชัดว่าดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อยเพราะคำพูดนี้ ที่สำคัญคือเยี่ยนอวี๋เดินขึ้นมาจับแผ่นอกของเขาแล้ว!
จิ่วอิงที่แอบมองส่งเสียง ‘โอ๊ย’ ขึ้นมาทันที
‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองคว้าข้อมือของภรรยาไว้ “ทำอะไรน่ะ!”
“ปลดไง ไม่อย่างนั้นทำอะไรเล่า” เยี่ยนอวี๋พูดพลางสะบัดมือของเขาหลุด และลูบคลำเข้าไปในแผ่นอกของต้าซือมิ่ง
‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองถูกลูบคลำจนจะต้านทานไม่ไหวแล้ว แต่เยี่ยนอวี๋ลงมือด้วยความรวดเร็ว นางยังหยิบเข็มสีเงินเล่มใหญ่ออกมา พูดว่า “ที่เหลือเจ้าทำลายเอง หรือว่าจะให้ข้าทำต่อ”
เยี่ยนอวี๋คิดไว้ว่าสามีสีทองแปลกประหลาดคนนี้ต้องไม่ให้นางลูบต่อไปแน่นอน ทว่า…
“ต่อ”
‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองดึงดันให้นางลูบต่อไป
เยี่ยนอวี๋กะพริบตาปริบก่อนจะลงมือต่อไป นางลูบคลำไปทั่วอีกครั้ง
“สตรี เจ้ากล้าจริงๆ รึ!”
“เจ้าเป็นคนอนุญาตมิใช่หรือ”
“ข้า…”
“ไปเถอะ เข้าไปกัน หลิวเฟิงพวกเขาอยู่ข้างใน ไม่รู้ว่าเอเลน่าและพรรคพวกนางตายหรือยัง ขอให้อย่าบังเอิญเจอกันเลย” เยี่ยนอวี๋ผูกเชือกเสื้อผ้าให้สามีพลางอุ้มเด็กน้อยที่วางอยู่บนบ่าของสามีชั่วคราวลงมา นางกำลังจะเดินเข้าไปยังรอยแยกนั่นอย่างอาจหาญ แต่แล้วจู่ๆ เอวนางก็ถูกรัดแน่น เสียงเยือกเย็นเข้มขรึมของต้าซือมิ่งสีทองดังขึ้นว่า “หลิวเฟิงคือใคร” ฟังแล้วเหมือนจะเป็นผู้ชาย ทั้งยังเรียกเสียสนิทสนมเช่นนี้
“คนรับใช้!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าพูดขึ้น “คนรับใช้ของเป่า”
‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทอง “…?”
“อาจจะเป็นวิหคทมิฬน้อยกลับชาติมาเกิด” เยี่ยนอวี๋เดา ครั้งที่แล้วนางอัญเชิญวิหคทมิฬมาไม่ได้ นอกจากเป็นเพราะมันกลับไปเวียนว่ายตายเกิดแล้ว และยังเป็นเพราะมันที่เกิดใหม่เป็นอินหลิวเฟิงติดอยู่ในรอยแตกแยกสองจักรวาล ถูกกักขังเอาไว้
“วิหคทมิฬ?” เซ่าเฮ่าหันกลับมาทันที “มันอยู่ข้างในหรือ”
ซีหวังหมู่ เทพอัสนีก็กระตือรือร้นในทันที “เช่นนั้นเรารีบเข้าไปเถอะ รออะไรกันอีก”
“นายน้อยอินคนนั้นน่ะหรือ” อิงหลงจำอินหลิวเฟิงได้ คิดว่าสมเหตุสมผลดี มันได้กลิ่นของสหายเก่าบนตัวของอินหลิวเฟิงตั้งแต่แรกแล้ว แต่เดิมทีมันคิดว่าอินหลิวเฟิงแค่ปลุกสายเลือดวิหคทมิฬที่บริสุทธิ์ได้เท่านั้น
เยี่ยนอวี๋พยักหน้า ในขณะเดียวกันก็กำชับสิบสองเทพแห่งขุนเขาปกป้องจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้าให้ดี จากนั้นก็มองไปที่ ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองอีกครั้ง “ไปกันเถอะ พาพวกข้าไป”
‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองมองเยี่ยนอวี๋อย่างเยือกเย็น สุดท้ายเขาก็ปฏิเสธไม่ลง “ตามข้ามาให้ดี”
“เจ้าค่ะ” เยี่ยนอวี๋ประชิดตัวเข้าใกล้เขามาก ใกล้จนทำให้ ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองได้กลิ่นอายลึกลับจากตัวนาง ทั้งสง่างามและอ่อนหวาน สดชื่นและเย้ายวนใจ ทำให้เขาใจสั่นไปตามสัญชาติญาณ
สตรีคนนี้… นางรู้ว่าเขาต้องตามใจนาง แต่เขาก็ตามใจนางจริงๆ แม้รู้จุดประสงค์ทั้งหมดของนางก็ยังทำให้นางสมปรารถนาราวกับถูกอาคม เต็มใจทำให้ทุกอย่าง แม้จะโกรธก็โกรธได้ไม่นาน ต้องเป็นเพราะร่างเดิมของ ‘เขา’ แน่นอน! ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย แต่… เขาเองก็เต็มใจ อาจจะเป็นเพราะหลายหมื่นปีมานี้ นางคือสตรีเพียงผู้เดียวที่โถมเข้าหาเขาและกดเขาไว้ข้างล่างตั้งแต่ที่เขาลืมตาขึ้น และเขายังถูกนางควบคุมไว้จริงๆ
ชั่วจังหวะหนึ่ง จู่ๆ เขาก็อยากจะหลอมผสานกับ ‘เขา’ คนนั้น คงจะมีความทรงจำเกี่ยวกับนางไม่น้อย
เมื่อคิดได้เช่นนี้ ‘ต้าซือมิ่ง’ ผมสีทองก็ ‘ไร้ซึ่งความเกรงกลัว’ แล้ว ซ้ำยังตั้งตารอคอย เขาเดินนำหน้าเข้าไปในรอยแตกแยกและยังอุ้มเด็กน้อยเข้ามาด้วย
“พ่อ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่ากอดคอของท่านพ่อไว้อย่างมีความสุข ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นครั้งแรกที่พ่อเข้ามาอุ้มเขาหลังจากที่พ่อผิดปกติไป ปกติแล้วเด็กน้อยต้องเข้าหาก่อน ต้าซือมิ่งสีทองจึงจะอุ้ม…
เมื่อเยี่ยนอวี๋และพรรคพวกเข้าไปในรอยแตกแยกภายใต้การ ‘ปกป้อง’ ของต้าซือมิ่งสีทอง เอเลน่าและลาซิน่ามารดาของนาง รวมถึงอัศวินเอลล่าเก่งกาจที่ยังไม่ตายสนิทจริงๆ บัดนี้พวกเขาร่วงลงไปบริเวณที่อินหลิวเฟิงพวกเขาอยู่ เหมือนกับที่เยี่ยนอวี๋ ‘คาดเดา’ ไว้ พวกเขาอยู่ด้วยกันเสียแล้ว… ซ้ำยังบังเอิญเผชิญหน้ากันอีก
