ตอนที่ 540 ปฐมราชินีเอาชนะจักรพรรดิแอตแลน!
วิ้ง!
แสงสีม่วงเจิดจ้ารอบกายต้าซือมิ่งผมสีดำแผ่ซ่านเหมือนเกลียวคลื่นออกมา ดวงตาของเขาเองก็เคลื่อนไหวเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ากำลังจะตื่นแล้วจริงๆ แต่แล้ว…
“ยังไม่ได้ ตื่นตอนนี้จะไม่ดีกับเจ้า” ขณะที่สตรีชุดขาวพูด นางก็ปล่อยลำแสงสีขาวผิดปกติไปทางต้าซือมิ่ง แสงนั้นโปร่งใส ไร้มลทิน บริสุทธิ์อย่างยิ่ง มันแผ่กระจายบนตัวต้าซือมิ่ง ปิดกั้นพื้นที่ฝั่งหนึ่งไว้ จุดประสงค์หลักคือปิดกั้นเสียงเรียกของเด็กน้อย
ไม่เพียงเท่านี้…
“นอนเถอะ”
สตรีชุดขาวพึมพำเสียงเบา ดวงตาปลดปล่อยแสงสีขาวบริสุทธิ์ออกมา เพ่งมองแสงสีม่วงเจิดจ้าที่กำลังสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัดเพื่อสยบมันลง
ต้าซือมิ่งผมสีดำที่เหมือนกับจะลืมตาขึ้นก็ค่อยๆ กลับไปสงบลงอีกครั้งภายใต้ผนึกสองชั้น ทว่าแสงสีม่วงอร่ามที่ไหลออกมาจากรอบกายเขาเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ไม่เพียงเท่านี้… สิ่งที่ทำให้สตรีชุดขาวสีหน้าเปลี่ยนคือ… ในชั้นแสงสีม่วงอร่ามนี้มีแสงสีฟ้าประหลาด สีแดงเลือด กระทั่งแสงสีทองเจือจางปะปนอย่างเงียบๆ
“นี่มัน…”
สตรีชุดขาวที่งุนงงอย่างเห็นได้ชัดสังเกตการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ น่าเสียดายที่นางมองไม่ออกว่าคืออะไร ทว่านางมั่นใจได้ว่าเขาจะไม่ตื่นขึ้นในเร็วๆ นี้
ในขณะนี้เอง เจ้าตัวน้อยก็โมโหมาก “พ่อ!”
เสียงที่ดังยิ่งกว่าเดิมเกือบจะทำให้เด็กน้อยในเมืองแอตแลนตกใจจนร้องไห้
แต่เห็นได้ชัดว่าเยี่ยนเสี่ยวเป่ายังคงไม่รู้ตัว เขาจดจ่อกับการคิดมากขึ้นกว่าเดิม! อีกทั้งหากมีคนเห็นภาพนึกคิดของเขา จะเห็นว่า… ในภาพนึกคิดของเจ้าตัวน้อย ผู้ที่ปรากฏตัวไม่ใช่ต้าซือมิ่งผมสีแดง แต่คือต้าซือมิ่งผมสีดำในบัดนี้ แม้แต่ชั้นแสงรอบกายเขาก็ยังเหมือนกัน เป็นสีม่วงเจือแสงหลากสี
ทว่าต้าซือมิ่งเช่นนี้ เขายังคงไม่ตื่น ทำเอาเยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ ‘เห็น’ โมโหสุดขีด อยากจะตีพ่อเขาสักที
แต่แล้ว…
“จักรพรรดิแอตแลนเสด็จ!”
เสียงประกาศดังก้องภูเขาและท้องทะเล ตั้งแต่ที่จักรพรรดิแอตแลนกำลังจะเสด็จมาถึงปราสาทองค์หญิงก็ดังกังวาล ทำเอาเยี่ยนเสี่ยวเป่าที่จดจ่อกับการคิดถึงท่านพ่อตกใจ แสงสีขาวที่ล้อมรอบตัวเขาหายไปในทันที
เยี่ยนอวี๋จูบศีรษะเด็กน้อยเบาๆ “เสี่ยวเป่าไม่กลัว ไม่เป็นไรนะ แม่อยู่นี่”
“แม่…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ตกใจก็กอดคอท่านแม่ไว้แน่น หดตัวอยู่ในซอกคอนาง ร่างน้อยๆ ของเขายังแข็งเกร็ง เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้เพ่งสมาธิมากเกินไปจึงตกใจกับเสียงที่จู่ๆ ดังลั่นเช่นนี้
เยี่ยนอวี๋ลูบหลังเด็กน้อยเบาๆ “ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร”
“เจ้าพวกบัดซบ!” จิ่วอิงโมโหมาก “ทำเสี่ยวเป่าตกใจ ข้าจะไม่กินพวกเขาในคราวเดียว ต้องค่อยๆ กัดแทะลิ้มลอง!”
ซีหวังหมู่ก็ไม่พอใจ โยนเอเลน่าในมือลงบนพื้นจนเกิดเสียงปะทะเสียงดัง เจ็บจนนางฟื้นขึ้นมา
เอเลน่าที่ฟื้นขึ้นมาพลันรู้สึกเจ็บแปลบไปทั่วทั้งร่าง นางขยับร่างกายเล็กน้อยด้วยสัญชาติญาณ ยังขานเรียกอย่างร้อนรนว่า “หรง! หรง…”
เพี๊ยะ! ซีหวังหมู่ฟาดฝ่ามือลงไปทันที “ขยะแขยง!”
จักรพรรดิแอตแลนที่เพิ่งเสด็จมาถึงก็เห็นภาพที่หลานสาวถูกตบจนปากเละพอดี
จักรพรรดิแอตแลนที่สูงกว่าคนปกติ สูงมากกว่าเทพแอตแลนทั่วไปถึงสองเท่า ศีรษะของเขายังปรากฏวงแหวนแสงสีทองศักดิ์สิทธิ์อร่าม ทั่วทั้งร่างแผ่ซ่านกลิ่นอายเก่าแก่และลึกลับ ดังนั้นเมื่อจักรพรรดิแอตแลนเห็นฉากนี้เข้า เขาก็ปลดปล่อยแรงกดดันอันหนักอึ้งใส่ซีหวังหมู่ทันที “บังอาจ!”
ชั่วขณะนั้นเอง ตำหนักที่ไม่ถือว่ากว้างขวางมากแห่งนี้ก็ถูกแสงสีทองปกคลุมไว้ คนในตำหนักรับรู้ถึงแรงกดดันเผด็จการจากจักรพรรดิแอตแลน ทำเอาพวกเขาหายใจไม่ออก
แม้แต่เซ่าเฮ่าพวกเขาก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าจักรพรรดิแอตแลนท่านนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ
แต่ว่า…
“น่าเกรงขามทีเดียว”
เมื่อเสียงเกียจคร้านดุจเสียงเพลงของเยี่ยนอวี๋ดังลอยมา แรงกดดันอันไร้รูปร่างของจักรพรรดิแอตแลนก็ถูกบดขยี้จนสลายไปอย่างไม่รู้ตัวทันที
เยี่ยนอวี๋เอาชนะจักรพรรดิแอตแลนแล้ว
ดวงตาของเยี่ยนอวี๋ที่เปล่งแสงสีม่วงหม่นเล็กน้อย ในขณะที่นางปลอบเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมอก นางก็มองจักรพรรดิแอตแลนที่เพิ่งก้าวเท้าเข้ามาในเมืองแอตเลน
เทพผู้พิทักษ์เมืองแอตแลนทั้งแปดนายที่เดิมเข้ามาพร้อมกับจักรพรรดิแอตแลน บนศีรษะของพวกเขามีวงแหวนปกป้องอันศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน บนนั้นแผ่ซ่านกลิ่นอายโบราณอันศักดิ์สิทธิ์
เทพผู้พิทักษ์เหล่านี้… ทำให้ดวงตาของเซ่าเฮ่าและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างกายเยี่ยนอวี๋มีประกายแสงวาบผ่าน
เทพอัสนีจ้องมองผู้แข็งแกร่งหนวดสีแดงนายหนึ่งเขม็ง เพราะว่ามันสัมผัสถึงพลังอัสนีอันแก่กล้าของฝ่ายตรงข้าม ซึ่งไม่ได้มีต้นกำเนิดเดียวกับมัน แต่กลับเก่าแก่และบริสุทธิ์เหมือนกัน
ส่วนเซ่าเฮ่า… เขาจ้องผู้เฒ่าที่มีฟันสีทองทั้งปากตาเขม็ง เพราะว่ากลิ่นอายที่ฝ่ายตรงข้ามแผ่ซ่านออกมาทำให้เขารู้สึกทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้า “นายท่าน เทพเหล่านี้…”
“เก่าแก่เหมือนพวกเจ้า” เยี่ยนอวี๋ตัดสินได้ว่าผู้พิทักษ์ทั้งแปดที่ออกมาพร้อมกับจักรพรรดิแอตแลนเก่าแก่เหมือนกับเหล่าขุนเขาและท้องทะเลของนาง
ผู้พิทักษ์ทั้งแปดสอดคล้องกับผู้รับใช้ขุนเขาและท้องทะเลทั้งแปดของนาง ได้แก่… ตี้จวิ้น เซ่าเฮ่า จิ่วเฟิง ซีหวังหมู่ ม้าเฉิงหวง วิหคทมิฬ อิงหลง และเทพอัสนี
แข็งแกร่งไม่เบาจริงๆ มิน่าจึงกล้าบุกรุก แทรกซึมและกลืนกินจักรวาลสวรรค์เก้าชั้นฟ้าของนาง ในขณะที่เยี่ยนอวี๋ประเมินจักรพรรดิแอตแลนพวกเขา พวกเขาเองก็กำลังประเมินเยี่ยนอวี๋และพรรคพวกเช่นกัน
จักรพรรดิแอตแลนที่มีโครงหน้าคมชัด จมูกสูงโด่ง มีผมสีทอง ดวงตาสีฟ้าดูเฉียบคม สายตาของเขาก็กำลังจ้องมองมาที่เยี่ยนอวี๋
ผ่านไปครู่หนึ่ง…
“เยี่ยนอวี๋ ปฐมราชินีหยวนชูแห่งตำหนักไท่ชาง”
จักรพรรดิแอตแลนที่ขานชื่อเต็มยศของเยี่ยนอวี๋ออกมา นัยน์ตาของเขาปรากฏแสงวาบผ่าน เห็นได้ชัดว่าสนใจในตัวเยี่ยนอวี๋เป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นสายตาที่มองสำรวจเยี่ยนอวี๋แปรเปลี่ยนเป็นสายตาจู่โจมอย่างกระตือรือร้นในทันใด
ทว่าครั้นสายตาของเขาเพิ่งเปลี่ยนไป…
แครก!
แครกๆ
รอยแยกที่แยกออกจากข้างหน้าต้าซือมิ่งร้าวไปใต้หว่างขาของจักรพรรดิแอตแลนในทันที หากจะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ เกรงว่าแม้แต่เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่มีอายุไม่ถึงหนึ่งขวบก็ไม่เชื่อ
มิหนำซ้ำ… เมื่อรอยแยกนี้ระเบิดออก ต้าซือมิ่งผมสีทองก็ยืนขึ้นมา แสงสีทองรอบกายสว่างไสว
จากนั้น…
