ตอนที่ 556 ผู้ติดตามใหม่ที่ขอทำสัญญากับเสี่ยวเป่า
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ตกใจรีบปิดตาของตนเองขณะเดียวกันก็ทำท่าปกป้องท่านแม่ของเขาไว้ นอกจากจะอัญเชิญค้อนจิ๋วของเขาออกมาทุบลงไปที่หมาป่ายักษ์ตัวนั้น เขายังแผ่ซ่านแสงสีขาวเหมือนม่านหมอกออกมาอีกครั้ง ราวกับเป็นเพราะเพ่งสมาธิมากเกินไป และในครานี้แสงสีขาวไม่เพียงแต่ปกคลุมร่างกายน้อยๆ ของเขาไว้ ยังปกคลุมท่านแม่ของเขาไว้ด้วย จากนั้น…
ตุบ
ค้อนขนาดเท่าบ๊ะจ่างของเด็กน้อยทุบลงไปที่หมาป่ายักษ์เฟนเลย์ภายใต้สายตาตะลึงงันของโลกี และยังทำลายเสียงคำรามของมัน
นี่มัน…
โกหกกันใช่หรือไม่ เป็นไปไม่ได้ โลกีไม่เชื่อสิ่งที่ตนเห็นตรงหน้า เขาจึงแผ่ซ่านพลังสัมผัสออกมาต้องการสัมผัสอย่างแม่นยำ น่าเสียดายที่เขารับรู้ในทันทีว่าหมาป่ายักษ์เฟนเลย์ไม่เพียงถูกทุบกลางศีรษะ และทำลายคลื่นเสียงคำราม ยังถูกทุบจนตาลาย?
นี่มัน… เรื่องจริงหรือนี่? โลกีตะลึงอ้าปากค้าง
เยี่ยนเสี่ยวเป่ายังไม่กล้าลืมตา เขาตกใจกับปากและร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดของเฟยเลย์จริงๆ เป่ากลัวมากเลย
ส่วนเยี่ยนอวี๋ แม้นางจะรู้ว่าไม่ต้องตระหนกตั้งแต่ที่เด็กน้อยอัญเชิญค้อนจิ๋วออกมา ค้อนจิ๋วมหัศจรรย์ของเด็กน้อยสามารถทุบสัตว์ประหลาดที่จู่โจมจากด้านหลังได้ ดังนั้นนางจึงยังคงกดดันโลกีที่อันตรายยิ่งกว่า
ทว่าเมื่อแสงสีขาวของเด็กน้อยปกคลุมนาง นางก็ชะงัก จังหวะที่นางชะงักไปเพียงครู่หนึ่งนี่เอง นางก็พบว่าค้อนจิ๋วของเด็กน้อยเหมือนกับว่าจะเก่งขึ้น?
เพราะว่า…
ตุบ
หมาป่ายักษ์เฟนเลย์คุกเข่าลง
ตุบ
หมาป่ายักษ์เฟนเลย์ล้มลง
เพียงแค่ค้อนเดียวเท่านั้น หมาป่ายักษ์เฟนเลย์ก็พ่ายแพ้แล้ว
อย่าว่าแต่โลกีที่ตกตะลึงจนอ้าปากค้าง แม้แต่เยี่ยนอวี๋ผู้เป็นมารดายังตกใจกับค้อนอันแข็งกล้ารุนแรงของเด็กน้อยคนนี้
ทว่า…
จ๊อกกก
ท้องของเด็กน้อยที่ส่งเสียงร้องหิวขึ้นเพียงพอที่จะทำให้เยี่ยนอวี๋รู้ว่าเขา ‘สูญเสีย’ พลังงานไปกับค้อนเล่มนี้มาก เด็กน้อยหิวโซในทันที
เด็กน้อยที่หิวโซก็ลืมตาขึ้นอย่างระมัดระวัง จากนั้น… เด็กน้อยที่แต่เดิมลืมตาขึ้นเพียงเสี้ยวหนึ่ง เมื่อเขาเห็นว่าสัตว์ประหลาดสีแดงใหญ่ล้มลงชัดเจนแล้ว เขาก็เบิกตาโพลงอย่างตะลึงงัน “แม่ แม่”
“จ๊ะ?” เยี่ยนอวี๋ตอบ
เด็กน้อยที่ไม่รู้ว่าตนเองเก่งกาจเช่นนี้ก็รีบถามแม่ของเขาว่า “เป่า ตี?”
“ใช่” เยี่ยนอวี๋ตอบยืนยันและยังจูบเด็กน้อยทีหนึ่ง “เสี่ยวเป่าตี ปกป้องแม่ไว้ เก่งมากเลย เป็นลูกผู้ชายแล้ว”
“ฮ่า” เยี่ยนเสี่ยวเป่าดีใจมาก “เป่า ฉุดยอด ฮ่า…”
เยี่ยนอวี๋เองก็รู้สึกจากใจจริงว่าเด็กน้อยเก่งมาก หมาป่ายักษ์เฟนเลย์เมื่อครู่อาจจะเก่งกว่าซีซีลูกน้องเก่าของนางด้วยซ้ำ เพราะว่านางสัมผัสถึงกลิ่นอายต้องห้ามที่มิอาจคาดเดาได้จากร่างกายของมัน แต่เนื่องจากค้อนจิ๋วของเด็กน้อยก็มีกลิ่นอายต้องห้ามเช่นกัน อีกทั้งเมื่อปรากฏขึ้นก็เหมือนกับว่าจะสามารถยับยั้งกลิ่นอายต้องห้ามประเภทนั้นได้ ดังนั้นเยี่ยนอวี๋จึงรู้ว่าเด็กน้อยสามารถตีสัตว์ประหลาดนั่นได้ ทว่าผลลัพธ์กลับเกินความคาดหมายของเยี่ยนอวี๋ไปมาก เด็กน้อยคนนี้ของนางมีพรสวรรค์วิเศษจริงๆ
“สมแล้วที่เป็นผลผลิตของมหาจักรวาลทั้งสอง ปีศาจตัวน้อยดีๆ นี่เอง” โลกีที่สงบสติอารมณ์ลงได้ยังคงมองทารกที่ดีใจกุมศีรษะของตนเองไว้ด้วยความชื่นชม หากไม่ได้ประจักษ์ด้วยตาตนเอง เขาคงไม่มีทางเชื่อว่าทารกน่ารักน่าชังคนหนึ่งจะสามารถตีหมายักษ์เฟนเลย์ล้มได้ในค้อนเดียว ถึงอย่างไรแม้จะเป็นเขาเองก็ยากที่จะล้มเฟนเลย์ได้ในหมัดเดียว นี่มันช่าง…
“กลัวแล้ว” ขณะที่โลกีทอดถอนใจ เขาก็เห็นเด็กน้อยคุ้ยกระเป๋าของตนเองและหยิบขวดนมออกมาดูด
ขวดนมใบนั้นเป็นขวดนมที่วิจิตรงามมาก มันเป็นขวดโปร่งใสทำให้เห็นของเหลวสีขาวที่อยู่ข้างใน ดูเหมือนว่าข้างในยังมีสายบางอย่างคล้ายท่อ เมื่อเจ้าปีศาจตัวน้อยดูด นมในนั้นก็เข้าไปในปากของเขา แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้โลกีพูดไม่ออกไม่ใช่ความวิจิตรของขวดใบนั้น แต่คือการปฏิบัติตัวด้วยการเริ่มดูดนมทันทีที่ปีศาจตัวน้อยจัดการเฟนเลย์แล้วต่างหาก
หมายความว่าอย่างไรกัน
การดูถูกที่ไร้รูปร่างอันตรายที่สุด
หมาป่าโลหิตขนาดยักษ์ตัวหนึ่งกับทารกน้อยดื่มนมคนหนึ่ง ตัวแรกถูกฝ่ายหลังตีจนวิงเวียนไม่ได้สติ
โลกีกุมศีรษะ “ปฐมราชินีเยี่ยน บุตรของเจ้าสั่งสอนอย่างไรหรือ รบกวนท่านถ่ายทอดให้ข้าด้วย เมื่อข้ามีบุตรข้าจะสอนเช่นนี้” การดูถูกและเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของตู่ต่อสู้หลังจากต่อสู้เสร็จเพียงพอที่จะทำให้คู่ต่อสู้โมโหระเบิดตายคาที่ น่าทึ่งจริงๆ
น่าเสียดาย… เยี่ยนอวี๋ทำลายความตั้งใจของโลกีอย่างไร้ความปรานี “เจ้าไม่มีวันมีลูกที่เก่ง น่ารักและฉลาดเช่นนี้ ตัดใจเสียเถอะ”
โลกี “…” สตรีคนนี้ปากร้ายจริงๆ ช่างเถอะ…
โลกีกลับมาคุยเรื่องสำคัญ “เอาอย่างไร คิดแล้วเห็นเช่นไร ร่วมมือกันหรือไม่”
“ขอหลักฐานพิสูจน์ที่ทำให้ข้าเชื่อถือได้” เยี่ยนอวี๋ตอบ
โลกีจึ๊ปากทันที “เจ้าช่าง…” หลอกยากจริงๆ
โลกีที่ครุ่นคิดครู่หนึ่งเขาก็หยิบเลือดสีฟ้าหยดหนึ่งออกมาจากหัวใจ “ให้เจ้า เป็นอย่างไร”
หัวใจโลหิต แม้สำหรับเยี่ยนอวี๋แล้วไม่ใช่สิ่งของที่ใช้ประโยชน์อะไรได้ แต่นางรู้ดีว่ายิ่งเป็นเทพชั้นยอดเพียงใดยิ่งให้ความสำคัญกับหัวใจโลหิตของตนเอง อีกทั้งหากโลกีทำผิดสัญญา หัวใจโลหิตหยดนี้เพียงพอที่จะทำให้นางแก้แค้นโลกีได้ ดังนั้น…
“ตกลง” ปฐมราชินีเก็บเลือดหยดนี้ไว้ ในขณะเดียวกันก็เรียกกระบี่ไท่ชางคืน
ส่วนเด็กน้อย บัดนี้เขากำลังดื่มนมและกินซาลาเปาอย่างเอร็ดอร่อย ไม่มีเวลามาสนใจ ‘ข้อตกลง’ ที่ท่านแม่ทำกับโลกี ซาลาเปาของเขาลูกนั้น โลกียังเห็นว่ามันยังอุ่นอยู่
“จะว่าไปแล้ว ปฐมราชินีเยี่ยน เจ้าพาทารกออกมาข้างนอกไม่ว่า เจ้ายังเตรียมขนมและนมให้เขา คือพร้อมที่จะดูหมิ่นคู่ต่อสู้ได้ทุกเมื่อเลยสินะ” โลกีพูดพลางเดินเข้าไปใกล้สองแม่ลูก
เยี่ยนอวี๋ถอยไปก้าวหนึ่งทันที นางยังไม่คุ้นชินกับการเข้าใกล้ของผู้คนเช่นนี้นอกจากต้าซือมิ่ง โลกีจึงได้แต่ยักไหล่ไม่เข้าไปใกล้อีก เพียงแค่มองปีศาจน้อยน่ารักอยู่ที่เดิม จากนั้นเด็กน้อยก็หันหลังใส่เขาและทานอาหารของเขาต่อไป ไม่ยอมให้เขาดู
“ดูหน่อยไม่ได้เลยหรือ” โลกีหมดคำพูด
“เขากลัวเจ้าจะแย่ง” เยี่ยนอวี๋กล่าว
โลกี “…”
เขาจะเกเรอย่างไรก็ไม่แย่งอาหารของทารกน้อยหรอกนะ
ทว่าขณะที่โลกีกำลังคิดเช่นนี้ หมาป่าขนาดยักษ์ตัวนั้นก็มีความเคลื่อนไหวแล้ว ครืดคราด ครืด…
“!” เยี่ยนเสี่ยวเป่ามองมันทันที
และในครานี้เอง หมาป่ายักษ์เฟนเลย์เงยหน้าขึ้นมาแล้วเอ่ยว่า “นายน้อย”
เยี่ยนเสี่ยวเป่า “(⊙_⊙)?”
