ตอนที่ 566 ขโมยไก่ไม่ได้ ยังเสียข้าวสารอีกกำมือ
ทว่าหูจวิ้นเพิ่งเข้าไป…
ฟิ้ว
กระบี่ไท่ชางพุ่งใส่ใบหน้าของหูจวิ้น มันแทงม่านป้องกันของหูจวิ้นทะลุทันที อีกเพียงพริบตาก็จะทะลุใบหน้าและศีรษะของเขาแล้ว หูจวิ้นตกใจรีบปลดปล่อยพลังป้องกันที่แข็งแกร่งกว่าเดิมออกมา
“ออกไป”
เสียงของเยี่ยนอวี๋ดังก้อง
“กรร…”
และการจู่โจมด้วยพายุน้ำแข็งของอิงหลงซัดใส่ใบหน้าของหูจวิ้น กระบี่ไท่ชางปลดปล่อยกลิ่นอายที่หนักแน่นกว่าเดิมออกมา มันซัดหูจวิ้นลอยกระเด็นออกไปทันที
เม่ยเอ๋อร์เห็นดังนี้ก็ชักดาบเล่มใหญ่ออกมาฟันลงไปที่หูจวิ้น
“ให้ตายเถอะ”
หูจวิ้นที่หลบหลีกการโจมตีของกระบี่ไท่ชางและอิงหลงไม่หยุดทำได้เพียงป้องดาบของเม่ยเอ๋อร์ไว้ด้วยแขน ทำให้เกิดเสียงกระทบระหว่างโลหะและหิน เห็นได้ว่าเขามีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งมากจริงๆ แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง…
วี้ด
ซีหวังหมู่ที่หวีดร้องถล่มบัลลังก์จักรพรรดิแอตแลน
“ฝ่าบาท”
เทพพิทักษ์ที่หกผู้มีเคราสีแดงคาดไม่ถึงว่าจักรพรรดิของตนจะจู่โจมกลับ เขาเพิ่งจะตั้งสติได้
น่าเสียดาย…
ครืน
เทพอัสนีที่หลุดพ้นจากแรงกดดันก็พุ่งขึ้นกลางอากาศปล่อยสายฟ้าออกมากำลังร่วมมือกับอิงหลงที่อยู่ข้างใน ทำให้พายุหิมะที่ฝ่ายหลังระเบิดออกมาเสริมกำลังให้สายฟ้า จากนั้น ‘พายุหิมะ’ ที่ละลายกลายเป็นสายฝนไฟฟ้าก็ผ่าลงมาที่หูจวิ้นจนผมและเส้นขนของเขาตั้งชัน
ไม่เพียงเท่านี้…
วี้ด
ซีหวังหมู่ที่ถล่มบัลลังก์จักรพรรดิและพุ่งทะยานเข้ามาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด กรงเล็บของมันก็จิกไปทางใบหน้าของหูจวิ้น หูจวิ้นในครานี้ถูกสายฟ้าที่ผ่าลงมาจากการร่วมมือของเทพอัสนีและอิงหลงจนทั่วทั้งลำตัวชา ไม่สามารถตอบสนองได้ทัน จากนั้น… ก็ไม่มีจากนั้นอีก
แกรก
กรงเล็บของซีหวังหมู่ฉีกม่านป้องกันของหูจวิ้นขาดในทันที และยังกรีดผ่านใบหน้าเขาสองสามครั้ง จนเลือดไหลโชก โซลดาเคราแดงและคนอื่นๆ ที่เพิ่งมาถึงล้วนตกใจ “ฝ่าบาท!”
“พวกเจ้าวอนตาย!” เฟรดรีบชักดาบออกมาฟันลงไปที่ซีหวังหมู่
ซีหวังหมู่ไม่เกรงกลัว มันตวัดกรงเล็บใส่เขา แต่หูจวิ้นตะโกนให้หยุดแล้ว “หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้!”
แต่แล้ว… เฟรดเชื่อฟัง ถึงอย่างไรเขาก็อยู่ใต้การบังคับบัญชาของจักรพรรดิหูจวิ้น แต่ซีหวังหมู่ไม่ใช่นี่ ดังนั้น…เฟรดเพิ่งเก็บดาบ
ฉัวะ
ซีหวังหมู่ฉีกทึ้งตั้งแต่เนื้อบนใบหน้าไปจนถึงหน้าอกของเฟรด ยังไม่จบเพียงเท่านี้ ซีหวังหมู่ยังแยกเขี้ยวหมายจะเขมือบศีรษะของเฟรดต่อ
“บัดซบ!”
เฟรดตกใจจนวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง แต่ยังรู้ว่าต้องใช้ดาบเล่มใหญ่ขวางไว้ข้างหน้า
จากนั้น…
เคร้ง
ดาบเล่มใหญ่ถูกซีหวังหมู่กัดจนเกิดเสียงแตกดัง
เฟรดแทบจะรู้สึกในตอนนั้นว่าศีรษะของตนเองจะถูกกัดไปแล้ว อสูรฝ่ายตรงข้ามน่ากลัวเกินไปแล้ว ต้องเป็นไทร์หรือโซลดา หรือเฟนเลย์จึงจะสู้กับมันได้ โชคดีที่เทพพิทักษ์ที่เหลือเข้ามาช่วยเฟรดไว้ พวกเขาช่วยเฟรดออกมาจากปากของซีหวังหมู่แล้ว
อินหลิวเฟิงก็เข้ามาห้ามปรามอย่าง ‘ทันกาล’ “ซีซี อย่าโมโหเลย เราต้องใจกว้างหน่อย”
“เชอะ” ซีหวังหมู่เดินถอยหลังยืนเฝ้าข้างหน้าห้องนอนของเยี่ยนอวี๋ พลังอำมหิตรอบกายกลับปลดปล่อยออกมาจากในร่างของมันอย่างเก็บไม่อยู่ ท่าทีราวกับจะฉีกนภาทำลายปฐพีให้ได้
ซี้ด หูจวิ้นจับใบหน้าอย่างเจ็บปวด รู้ว่าเทพของเยี่ยนอวี๋เหล่านี้เก่งกว่าที่เขาประเมินไว้มาก
แม้บัลลังก์แอตแลนจะกดทับพวกมันไว้ได้ แต่พวกมันก็ทำลายบัลลังก์จักรพรรดิได้อย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะซีหวังหมู่ที่มีรูปลักษณ์ประหลาดตัวนี้ พลังการต่อสู้ของมันน่าสะพรึงจริงๆ สมแล้วที่เป็นอสูรดุร้ายอันดับหนึ่งของปฐมราชินีเยี่ยน เป็นคู่ต่อสู้ที่สู้เอาเป็นเอาตายอย่างบ้าระห่ำ พอคลั่งขึ้นมา แม้แต่เขา… เขาก็จำเป็นต้องยอมรับว่ารู้สึกหวาดกลัว
แม้หูจวิ้นเคยชิงบัลลังก์กับโลกี แต่โดยมากก็เป็นสงครามเชิงกลยุทธ์ ส่วนการต่อสู้กับสุดยอดผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงนั้น หูจวิ้นไม่ค่อยได้เข้าร่วมและไม่จำเป็นต้องให้เขาเข้าร่วมด้วยตนเอง ดังนั้น… เรื่องน่าอับอายที่ถูกกรีดใบหน้าเช่นนี้ หูจวิ้นเพิ่งประสบเป็นครั้งแรก แต่พลังการฟื้นฟูของเขาก็ร้ายกาจมาก ใบหน้าของเขาหายกลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว “ซีหวังหมู่ กรงเล็บดี”
ซีหวังหมู่ส่งเสียง ฮึ อย่างเย็นชา มันโต้กลับไปทันทีว่า “รสชาติไม่เลวเลยสินะ เช่นนี้คราวหน้าข้าจะกรีดใต้สะดือเจ้า ดูซิว่ายังจะพูดได้อีกหรือไม่”
หูจวิ้น “…”
เขาไม่อยากคุยกับสัตว์เดรัจฉานตัวนี้แล้ว เขาจึงหันไปหาอินหลิวเฟิง “วันนี้ข้าบุ่มบ่ามไปเอง แต่ข้ามีธุระจริงๆ ในเมื่อพวกเจ้าเกรี้ยวกราดเช่นนี้ ปฐมราชินีเยี่ยนก็เปิดศึกโดยไม่พูดสักคำ เช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าจะมาใหม่”
“ไปซะ”
ซีหวังหมู่ เม่ยเอ๋อร์และคนอื่นๆ เอ่ยอย่างพร้อมเพียง เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจอย่างยิ่ง
หูจวิ้นจึงไม่ได้เล่นลูกไม้อะไรอีก เขากลับปราสาทแอตแลนพร้อมกับเฟรดที่บาดเจ็บและเทพพิทักษ์ทั้งห้าที่ยังปกติดีอย่างว่องไว
แต่เนื่องจากก่อนหน้านี้เยี่ยนอวี๋เอ่ยปากแล้ว เขาจึงมั่นใจว่านางยังไม่ได้จำศีล เรื่องนี้ทำให้เขาวางใจลงไม่น้อย ส่วนวันข้างหน้าจะจำศีลหรือไม่ หูจวิ้นกลับไม่เป็นกังวลนัก เพราะว่าเขาคิดจะมาพรุ่งนี้อีกครั้ง ต่อจากนี้ก็จะมาทุกวัน
จากนั้นเขาเพิ่งกลับมาปราสาทแอตแลน ไทร์ก็รายงานว่า “ฝ่าบาท แย่แล้ว องค์ชายหูเฮ่อเข้าเฝ้าจักรพรรดินีเฟรย์ จะเอาชีวิตเฟอร์ราให้ได้พ่ะย่ะค่ะ”
“ว่าไงนะ!” หูจวิ้นหน้าเปลี่ยนสี “เกิดอะไรขึ้น”
“องค์ชายรู้เรื่องแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ไทร์เทพแห่งสงครามตอบ…
หูจวิ้น “…”
เขารู้สึกปวดศีรษะขึ้นมาทันที
…
ในขณะเดียวกัน ณ กรมความมืด
ซีหวังหมู่เพิ่งรู้ว่าเยี่ยนอวี๋จำศีลอยู่จริงๆ “เช่นนั้นก็ถูกพวกเรารบกวนสิ?”
“ไม่หรอก” อิงหลงส่ายศีรษะ ในขณะเดียวกันก็พาพวกเขาเข้าไปในห้องนอน “ในห้องนอนห้องนี้มีห้องลับอยู่ นายท่านจำศีลอยู่ในห้องลับ ส่วนเสียงเมื่อครู่นี้…”
“ข้าเลียนแบบเอง เป็นอย่างไร เหมือนหรือไม่” เอ้อร์เหมามุดศีรษะออกมาพูดอย่างได้ใจ
อินหลิวเฟิงเขกศีรษะของเขาด้วยพัด “เก่งจริงๆ เรื่องเป็นงานเป็นการไม่เรียน ส่วนเรื่องเละเทะเรียนหมด”
“มีนายแบบไหนก็มีบ่าวเช่นนั้น” เอ้อร์เหมากล่าว
อินหลิวเฟิง “…”
“พอแล้ว โชคดีที่วันนี้มีเอ้อร์เหมาอยู่จริงๆ แต่วันพรุ่งนี้ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ข้าว่าจักรพรรดิผีบ้านี่ต้องมาสร้างปัญหาให้อีกแน่ๆ” อิงหลงเป็นกังวลมาก
ทว่า… เซ่าเฮ่าที่กลับมาอย่างเงียบๆ ก็ค่อยๆ พูดขึ้นต่อว่า “ไม่เป็นไร สองวันนี้เขาคงมีเรื่องกวนใจต้องจัดการ ไม่มีเวลามารบกวนนายท่านหรอก”
เวลาสองวันนี้ เซ่าเฮ่าหวังว่านายท่านพวกเขาจะค้นพบอะไรบ้าง
ส่วนเยี่ยนอวี๋… นางก็ค้นพบอีกครั้งจริงๆ
