ตอนที่ 589 อัญเชิญสวรรค์เก้าชั้นฟ้ากัดกลืนแอตแลน
เพียงชั่วพริบตา…
ริกเกิร์ตและไทร์ที่เดิมทีตื่นเต้นและตั้งตารอ พวกเขาก็ต้องตะลึง เพราะว่าเสียงระเบิดดัง ‘ตูม’ นี้ดังขึ้นจากร่างกายของจักรพรรดิของพวกเขา ฟังอย่างไรก็เหมือนกับว่าจักรพรรดิของพวกเขาแย่แล้ว
“นี่มัน…”
ริกเกิร์ตไม่ค่อยมั่นใจว่าการได้ยินของตนเองไม่มีปัญหา เขาหวังว่าโสตประสาทของตนมีปัญหา ทว่า…
ตูม!
เสียงระเบิดที่ดังออกมาจากร่างกายของหูจวิ้นไม่หยุดแสดงให้เห็นว่าหูจวิ้นจะสิ้นชีพแล้ว ยิ่งเมื่อเยี่ยนอวี๋ลืมตาและลุกขึ้นยืน และยื่นมือเรียวงามไปจับศีรษะของหูจวิ้น ทุกอย่างก็ชัดเจนในทันที
“ฝ่าบาท!” ริกเกิร์ตและไทร์พุ่งออกไปทันที ทว่า…
“เข้ามา!”
เยี่ยนอวี๋โบกมือ วงแหวนปกป้องที่ว่าถูกฉีกขาด ซีหวังหมู่และเม่ยเอ๋อร์ถูกพัดม้วนเข้ามา
สำหรับตัวละครที่โหดร้ายเช่นซีหวังหมู่และเม่ยเอ๋อร์ พวกนางไม่จำเป็นต้องทำเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก็สามารถปลดปล่อยพลังที่ดุร้ายที่สุดออกมาฆ่าฟันกับริกเกิร์ตและไทร์ได้ทันที
“ตายซะ” ดาบเล่มใหญ่ของเม่ยเอ๋อร์ซัดลงไปที่เทพแห่งสงครามไทร์ กระแทกกับโล่ที่ไทร์กำบังไว้จนเกิดเสียงปะทะดังสนั่น ประกายไฟพวยพุ่ง
ซีหวังหมู่ก็กระโจนใส่ริกเกิร์ต ฝ่ายหลังถอยหนีอย่างรวดเร็ว รอดจากการโจมตีของซีหวังหมู่ได้อย่างหวุดหวิด จากนั้นเขาก็คิดจะต่อสู้โดยการอ้อมไปข้างหลังหูจวิ้นเพื่อช่วยเขา น่าเสียดาย…
กรร
อิงหลงที่ไม่ใช่เครื่องประดับโถมเข้ามาแล้ว มันพ่นน้ำค้างแข็งใส่ริกเกิร์ตทันที ตัวของเขาแข็งทื่อ ซีหวังหมู่ ‘ได้เปรียบ’ พอดี
แม้ริกเกิร์ตจะมีความสามารถในการสลายพลังน้ำแข็งอันแข็งแกร่งของอิงหลงได้อย่างรวดเร็ว แต่ซีหวังหมู่ที่ฉีกทึ้งใส่ในทันทีกรีดหลังของเขาเป็นแนวยาว “คิดจะหนีไปไหน!”
“แสงพิทักษ์” ริกเกิร์ตที่รู้สึกถึงภัยอันตรายร้ายแรง เขาไม่ทันหลบด้วยซ้ำ ได้แต่ปลดปล่อยพลังป้องกันสูงสุดออกมา
น่าเสียดายที่กรงเล็บของซีหวังหมู่แหลมคมเกินไป มันฉีกการป้องกันของของริกเกิร์ตขาดวิ่น ทะลุร่างกายจากด้านหลังของเขาทันที เลือดพุ่งกระฉูดไม่หยุด
เอื้อก ริกเกิร์ตที่อาเจียนเป็นเลือดออกมา เขากลับหนังเหนียวมาก เขายังปลีกตัวออกไป เหินไปไกลพร้อมเลือดกระเซ็นตลอดทาง เห็นได้ชัดว่าเขาคิดจะหนีไปจากที่นี่ น่าเสียดาย… ทิศทางที่เขาหนีไปเป็นทิศทางที่ลูกไก่สีเหลืองและเอ้อร์เหมาพวกเขา ‘สังเกตการณ์’ ดังนั้นเอ้อร์เหมาที่เห็นเขามาทางนี้ก็ตระหนก เขาโยนลูกไก่สีเหลืองออกไปทันที
“จิ๊บ!”
ลูกไก่สีเหลืองที่ตื่นตกใจจนพ่นควันสีเหลืองใส่ริกเกิร์ตทันที มันก็สู้สุดชีวิต ไม่ออมมือเลย น้ำลายทั้งหมดพ่นออกไปในอึกเดียว
แม้ริกเกิร์ตที่ไม่ทันตั้งตัวจะสร้างแสงพิทักษ์ได้ทันกาล กันน้ำลายพิษของลูกไก่สีเหลืองไว้ได้หวุดหวิด ทว่าเทพอัสนีผ่าสายฟ้าใส่เขาเสียงดัง เปรี้ยง
ตูม!
ริกเกิร์ตที่ถูกผ่าพ่นควันสีดำออกมา ฟันทองทั้งปากของเขาเกิดประกายไฟระยิบระยับ เขาถูกผ่าสลบคาที่ไปทันที และเอ้อร์เหมาก็เข้าไปมัดเขาไว้ทันที
ในขณะเดียวกัน…
“ตายซะ!”
“ตายซะ!”
“ตายซะ!…”
ทุกๆ ดาบที่เม่ยเอ๋อร์ฟาดฟันลงไปพร้อมเสียงคำราม ‘ตายซะ’ นางอยู่ในสภาวะคลุ้มคลั่ง ซัดใส่ไทร์จนเขาไม่เหลือพลังโจมตีกลับ ได้แต่ใช้โล่กำบังไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า
จะว่าไปแล้ว โล่ของเขาแข็งแรงจริงๆ มันยังคงไม่แตก มิหนำซ้ำไทร์ยังพยายามล่อการโจมตีไปทางเยี่ยนอวี๋ เพื่อก่อกวนเยี่ยนอวี๋ในการกลืนกินจักรพรรดิของพวกเขา
น่าเสียดาย… ซีหวังหมู่และอิงหลงร่วมมือกันต่อสู้แล้ว ก่อนหน้านี้เทพแอตแลนล้อมโจมตีเทพอัสนีอย่างไร ตอนนี้พวกมันจะเอาคืนทั้งหมด
“ข้าจะฉีกใต้สะดือเจ้าเสีย” ซีหวังหมู่ได้คืบจะเอาศอก
ในขณะเดียวกันอิงหลงก็สะบัดหางเหวี่ยงใส่ศีรษะของไทร์ “ตายซะเถอะ!”
“ตายซะ!” ดาบเล่มใหญ่ของเม่ยเอ๋อร์ยังคงประจันหน้า ฟันเข้าที่ใบหน้าของไทร์
เพียงเท่านี้… ไทร์ยากที่จะป้องกัน อีกไม่นานคงถึงจุดจบ…
ไทร์ฮึดสู้สุดท้าย “ในนามของแสงศักดิ์สิทธิ์ ระเบิด!”
ยังไม่ทันพูดจบ ไทร์ตัวขยายกลายเป็นลูกกลมๆ อีกเพียงพริบตาก็จะระเบิดตัวเขาและพื้นที่ที่เขาอยู่จนสูญสิ้น แต่แล้ว…
ซู่!
กรงเล็บของซีหวังหมู่ฉีกพลังที่กำลังรวบรวมไว้ของไทร์ทิ้ง “ระเบิดหาอะไรกัน อดีตข้าเป็นผู้ปกครองอสูรที่คิดจะระเบิดตนเองโดยเฉพาะ จัดการพลังรวบรวมของพวกเจ้า ดูสิว่าเจ้าจะระเบิดอย่างไรได้อีก”
“เจ้า…” พลังที่รวบรวมถึงขีดสุดของไทร์ถูกซีหวังหมู่ตวัดฉีกจนขาด ลมรั่วทันที ถึงอย่างไรกรงเล็บของซีหวังหมู่ก็กรีดไปที่ระหว่างขาของเขาแล้ว…
เขายังไม่ทันได้ระเบิดตัวเองก็ตกใจจนปัสสาวะเกือบจะราดแล้ว
การกระทำเช่นนี้…
“ตาย!”
ดาบของเม่ยเอ๋อร์ที่ผ่าลงมาก็ผ่าศีรษะของไทร์ออกทันที
ตูม!
หางมังกรของอิงหลงเหวี่ยงใส่เขาอย่างรุนแรง ทำให้เขากระเด็นร่างเละ เลือดสาดกระจาย
เพียงเท่านี้…
เอื้อกกก…
ไทร์ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดและหูอื้อไปหมดยังเหลือลมหายใจ แต่ซีหวังหมู่เข้ามาแล้ว นางทะลวงหัวใจของเขาจนตายคาที่ทันที สองในแปดเทพพิทักษ์แอตแลน องค์หนึ่งตาย อีกองค์หนึ่งถูกจับเป็นเช่นนั้น
ส่วนหูจวิ้น… เขาได้เห็นฉากตรงหน้ากับตา เพราะว่าแม้เขาจะถูกเยี่ยนอวี๋จับศีรษะไว้ แต่เขายังคงมีสติ นอกจากจะได้เห็นว่าเทพพิทักษ์ที่โดดเด่นที่สุดสององค์ถูกจับและฆ่าอย่างไร เขายังรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเยี่ยนอวี๋กัดกลืนพลังของเขาอย่างไร
นางสังเคราะห์แหล่งที่มากัดกร่อนที่เขารวบรวมมา
นางยังใส่พลังที่คล้ายกับต้นกำเนิดกัดกร่อนเข้าไปในร่างกายของเขา จากนั้น… ในขั้นตอนนี้ เส้นเลือด อวัยวะและกระดูกของเขาปริแตกทีละน้อย ถูกกัดกร่อนและละลายอย่างรวดเร็ว
ความรู้สึกเช่นนี้… ก็เหมือนกับกำลังรับรู้ว่าตนเองถูกสังเคราะห์ทีละน้อยอย่างไร และเขาเองก็ไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน ได้แต่ทนทุกข์ด้วยสายตาที่ไร้หนทาง คอยรับรู้ด้วยสติสัมปชัญญะที่ยังอยู่ครบ
เยี่ยนอวี๋ยังเตือนอย่างเยือกเย็นว่า “การไม่ประมาณตนคืออะไรน่ะหรือ ก็เช่นเจ้าอย่างไร”
ขอร้องล่ะ เจ้า… ปล่อยข้าเถอะ ข้าสาบาน จะไม่กัดกร่อนสวรรค์เก้าชั้นฟ้าอีก ขอร้องล่ะ… หูจวิ้นไม่ค่อยกล้าปริปาก เขาได้แต่ส่งข้อความของเขาผ่านความคิดด้วยความพยายาม
น่าเสียดาย…
ปัง!
ทั่วทั้งแอตแลนในครานี้แตกสลายกลายเป็นแสงหลากสีทันที
นี่คือพลังของเยี่ยนอวี๋ คือกลิ่นอายของนาง และคือกฎและระเบียบของสวรรค์เก้าชั้นฟ้า
ดังนั้น…
“ตอนนี้สถานการณ์คือสวรรค์เก้าชั้นฟ้าของข้ากัดกร่อนแอตแลนของเจ้า”