ตอนที่ 595 ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงกะทันหัน! แต่เป็นแผนการแต่แรก?
แดนมืดวิญญาณอสูรเกิดการเปลี่ยนแปลง?!
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงอัญเชิญกระจกวิเศษเฮ่าเทียนออกมาเพื่อดูแดนมืดวิญญาณอสูรผ่านกระจก จากนั้นเขาก็พบว่า ผนึกทั้งสามอันได้แก่แดนสวรรค์ แดนมนุษย์ และแดนนรกที่สร้างโดยเยี่ยนอวี๋ถูกปลดออกเองพร้อมกัน แต่สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจคือ… ระหว่างการปลดผนึกครั้งนี้ กลิ่นอายของแดนมืดวิญญาณอสูรนอกจากจะไม่ได้ไหลออกมาจากผนึก แต่กลับยังหดตัวอย่างรวดเร็วอีกด้วย
นี่มัน…
หยวนสื่อเทียนจุนเก็บกระจกเฮ่าเทียน ครั้นกำลังจะส่งความคิดไปให้เทียนตี้ ต้าซือมิ่งกลับส่งสารเรียกเขาเข้าไปที่ที่ต้าซือมิ่งสถิตอยู่แล้ว ทว่าหยวนสื่อเทียนจุนเพิ่งจะเดินมา ยังไม่ทันเข้าไปก็ได้ยินเสียงเด็กน้อยถามอย่างร้อนรนว่า “ทำอย่างไรดีขอรับ”
“พ่อ ช่วย ข้า…” นี่คือเสียงของแอนนาน้อย
หรงอี้ “…” ไข่พวกนี้เห็นเขาเป็นไปพ่อหมดแล้วใช่หรือไม่…
“ไม่ใช่!” เยี่ยนเสี่ยวเป่ายังคงแก้ไขตั้งแต่ต้นจนถึงบัดนี้ “นายท่าน! ไม่ใช่พ่อ! เรียกผิด ไม่ช่วยเจ้า! เชอะ!” คำพูดยาวเหยียดนี้ เด็กน้อยพูดได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่ติดอ่างเลยแม้แต่น้อย
ทว่าแอนนาน้อยก็แก้ไขคำเรียกอย่างว่านอนสอนง่าย “นายท่าน ช่วย ข้า…”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน แล้วก็เหตุใดในตัวเสี่ยวเป่ายังซ่อนคนตัวน้อยๆ ไว้” เยี่ยนชิงบอกว่าตนเองที่แก่หงำเหงือกกังวลใจจะตายอยู่แล้ว สิ่งที่หลานชายตัวน้อยเล่นคืออะไรกันหรือนี่
“เกรงว่าจะเกี่ยวข้องกับวิญญาณอสูร” หยวนสื่อเทียนจุนที่เคาะประตูเดินเข้ามา เขาก็พูดขึ้น “เมื่อครู่นี้ข้าเห็นแดนมืดวิญญาณอสูรกำลังถดถอย แอนนาและแดนมืดวิญญาณอสูรมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด น่าจะข้องเกี่ยวกัน”
“ใช่แล้ว” หรงอี้พยักหน้า “ข้าต้องการเทียนจุนส่งคนไปยังแดนมืดวิญญาณอสูร ช่วยรับพิกซีน้อยมาที่นี่ ข้ามีเรื่องจะถามมัน”
“ได้” หยวนสื่อเทียนจุนพยักหน้าทันที ไม่ได้ถามสิ่งใดเพิ่มเติม “ข้าไปจัดการเดี๋ยวนี้”
“ขอบคุณ”
“จวินโฮ่วเกรงใจแล้ว” หยวนสื่อเทียนจุนประสานมือก่อนจะถอยออกไป จากนั้นก็ไปจัดการเรื่องนี้ทันที
ส่วนต้าซือมิ่ง เขาก็เขียนยันต์ไว้สองสามใบที่กรงนก ทำให้สภาพของแอนนาน้อยคงที่ ทำให้นางไม่สลายตัวต่อไป
“หาย?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าถามอย่างเป็นห่วง ราวกับว่าก็ชอบแอนนาน้อยเหมือนกัน
“ชั่วคราว” หรงอี้ลูบศีรษะน้อยๆ ของเด็กน้อย คาดเดาได้ว่า… ปัญหาของแอนนาน้อยและแดนมืดวิญญาณอสูรน่าจะเกี่ยวข้องกับสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่กลืนกินแอตแลนกลับ แต่ก็อาจจะเกี่ยวข้องกับเจ้าหมอนั่นที่หนีไปทางเหนือคนนั้น ต้องตรวจสอบให้มั่นใจอีกครั้งจึงจะสรุปได้
“งั้น เป่า นอนต่อ ละนะ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่วางใจลงแล้ว เขาก็ปีนขึ้นเตียงของตนเองก่อนจะมุดเข้านอนในผ้าห่ม ทำเอาเยี่ยนชิงใจแป้ว
ครานั้นเยี่ยนชิงอยากจะถามจริงๆ ว่าหลังจากเจ้าตัวน้อยออกไปแล้วกลับมาก็รังเกียจท่านตาเสียแล้วหรือ ทว่าเด็กน้อยหลับเร็วเกินไป เขาทำใจปลุกให้ตื่นไม่ได้ ดังนั้น…
“ลูกเขย อย่าหาว่าข้าไม่ช่วยเจ้าดูแลเสี่ยวเป่าเลยนะ แต่เสี่ยวเป่ามีความคิดของตนเอง เจ้าดูแลเองเถอะ” เยี่ยนชิงที่พูดเสร็จก็กำลังจะออกไป และคิดว่าทำแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ลูกเขยจะได้ไม่สร้างปัญหา จะทำให้บุตรสาวสุดที่รักเหนื่อยจนไม่ได้พักผ่อน
หรงอี้ “…” เจ้าเด็กคนนี้… กลับไปต้องสั่งสอนเสียหน่อยแล้ว อย่าให้เขารบกวนตนและภรรยาเป็นประจำ แม้ไม่ว่าเด็กน้อยจะอยู่หรือไม่ เขาก็ไม่สามารถทำอะไรภรรยาได้อยู่ดี แต่บรรยากาศที่มีเด็กน้อยและไม่มีเด็กน้อยก็แตกต่างกันมาก
หรงต้าซือมิ่งที่รู้สึกไม่ชอบเด็กน้อยเป็นอย่างมาก ครานี้เขาทำได้เพียงลูบศีรษะน้อยๆ ของเด็กน้อย และนำแอนนาที่หลับลึกหลังจากถูกผนึกไว้วางไว้ข้างกายเด็กน้อย
ส่วนเขาและภรรยา…
หรงต้าซือมิ่งที่รู้สึกถึงแรงที่กอดรัดของภรรยาก็ยกมุมปากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
เจ้าปลาน้อยตัวนี้…
หรงอี้ที่อุ้มภรรยาขึ้นมา เขาก็อุ้มนางไปที่ห้องหนังสือที่อยู่ด้านข้างรอหยวนสื่อเทียนจุนพาลูกน้องมา
ในระหว่างนี้เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าภรรยากอดเขาไว้แน่นด้วยสัญชาติญาณ ใบหน้าที่ขาวเนียนยังถูไถซอกคอของเขา ทำให้ใบหน้าของเขาพลันอ่อนโยน ปรากฏรอยยิ้ม มือข้างหนึ่งก็จับคอระหงของภรรยาไว้พลางกล่อมว่า “เด็กดี”
“อืม…” เหมือนกับว่าเยี่ยนอวี๋จะตอบ นางขยับร่างกายเพื่อให้ได้ท่าที่สบายกว่าเดิมและนอนหลับต่อไป กลับไม่รู้ว่าตอนนี้นางเหมือนกับหมีโคอาล่าตัวน้อยที่เกาะต้าซือมิ่งสามีของนางไว้อย่างแนบแน่น
ต้าซือมิ่งย่อมรักภรรยาที่เป็นเช่นนี้เป็นอย่างมาก ทำให้เขาอดใจไม่ไหวที่จะไล่จูบผม หน้าผาก ดวงตา จมูก และริมฝีปาก…
หากไม่ใช่เพราะหยวนสื่อเทียนจุนทำงานไว ต้าซือมิ่งคงดื่มด่ำกับถ้ำอันแสนอ่อนโยนนี้ต่อไปอย่างไม่รู้วันรู้คืน ต้องการเพียงจูบภรรยาที่นุ่มนวลของเขาต่อไป
…
“จวินโฮ่ว พิกซีน้อยที่ท่านตามหามาแล้ว” หยวนสื่อเทียนจุนที่กลับมายังจักรวางดั้งเดิม รอบกายแผ่ซ่านกลิ่นอายหนักหน่วง เพราะว่าเขาพบว่าสถานการณ์เปลี่ยนไปไวมาก ดังนั้นเมื่อต้าซือมิ่งให้เขาและพิกซีน้อยเข้าไป เขาก็อดถามไม่ได้ว่า “ต้องปลุกปฐมราชินีตื่นก่อนหรือไม่”
หยวนสื่อเทียนจุนที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นย่อมไม่รู้ว่าปฐมราชินีหลับอยู่ในอ้อมอกของต้าซือมิ่งลึกเพียงใด
พิกซีก็ไม่เห็นเช่นกัน มันกำลังคุกเข่าถวายบังคม “ถวายบังคมฝ่าบาท”
“มิต้อง” หรงอี้ที่ขานตอบหยวนสื่อเทียนจุนเสร็จแล้วก็รีบถามว่า “พิกซี ลุกขึ้นเล่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในแดนมืดวิญญาณอสูรซิ”
พิกซีจึงลุกขึ้นรายงานว่า “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท ในแง่ของการเปลี่ยนแปลงด้านมิติ แดนมืดเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนแรกไม่ชัดเจนนัก แต่เมื่อหนึ่งเค่อก่อน ทั่วทั้งแดนมืดเพิ่งจะเริ่มถดถอยอย่างรวดเร็ว”
“นอกจากหดตัวแล้ว ยังมีสถานการณ์อื่นที่เกิดขึ้นพร้อมกับการสูญเสียพลังงานหรือไม่” หรงอี้ถาม
พิกซีครุ่นคิด “ก่อนที่ข้าน้อยจะจากมา ล่าสุดยังไม่มีอะไรพ่ะย่ะค่ะ แม้แดนมืดกำลังหดตัว แต่พลังของแดนมืดไม่เปลี่ยน ในทางกลับกันเหมือนกับว่ากำลังถูกควบแน่นเข้าไปในพื้นที่วังจักรพรรดิอสูรพ่ะย่ะค่ะ”
ก่อนที่หรงอี้จะถามพิกซีไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ ตอนนี้เมื่อนึกย้อนกลับไปแล้ว เหมือนกับว่าจะเป็นเช่นนั้น ดังนั้นนี่อาจจะไม่ใช่เรื่องร้ายเสมอไป
เป็นไปไม่ได้สิ เห็นอยู่ทนโท่ว่าแดนมืดกำลังถูกกัดกร่อน
พิกซีไม่เข้าใจ ทว่า…
