[เล่มที่ 7 หงส์คู่โบยบิน] ตอนที่ 611 ปฐมราชินีเยี่ยนที่รู้ทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง
เยี่ยนอวี๋รู้ดีว่าหากไม่ใช่เพราะนาง เขาไม่จำเป็นต้องประสบเรื่องเหล่านี้ เขาสามารถผสานร่างพลังของเขากลับอย่างสมบูรณ์และราบรื่น เพราะว่านาง เขาจึงต้องกลืนกินแหล่งศักดิ์สิทธิ์และสวนเอเดน
หากไม่ได้ประสบเรื่องเหล่านี้ เขาก็คงไม่ได้มีความสัมพันธ์ ‘ใกล้ชิด’ กับจักรวาลแอตแลนเช่นนี้ และแน่นอนว่าเขาก็จะไม่ได้รับผลกระทบสาหัสเช่นนี้
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความประมาทของนางด้วย…
แหล่งศักดิ์สิทธิ์และสวนเอเดนเป็นองค์ประกอบหลักของจักรวาลแอตแลน ตอนที่นางกลืนกินแอตแลนกลับ เหตุใดจึงไม่ได้คิดว่าจะทำให้เขาโดนทำร้าย นอกจากนี้จักรวาลทางเหนือก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขา
เขาในตอนนี้ที่หลังจากกลืนกินกลับเข้าร่างแล้วจึงต้องตกอยู่ในสภาพย่ำแย่เช่นนี้
เยี่ยนอวี๋รู้ว่าปัญหาทั้งสี่นี้ ‘ขาดข้อใดข้อหนึ่งไปไม่ได้’ พวกมันร่วมมือกันผลักดันที่จะโค่นล้มสามีของนาง
นี่ก็เป็นเพราะเหตุใดที่ในตอนแรกแอนนาน้อย แดนมืดและแอตแลนมีปัญหา แต่เขากลับไม่เป็นอะไร
“ร่างพลังที่ผสานกลับไปล้วนเป็นความท้าทายสำหรับตัวเขาเองทุกครั้ง ยิ่งถึงครั้งหลังๆ ก็ยิ่งเป็นเช่นนี้” เยี่ยนอวี๋เข้าใจได้จากการคาดเดาของตนเอง หากไม่ใช่เพราะต้องผสานพลังกลับมา เขาคงเอาชนะทุกอย่างได้
ดังนั้นเขาคิดว่า ตราบใดที่เขาละทิ้งการผสานพลังกลับคืนก็จะไม่เป็นอะไร
ดังนั้น… เยี่ยนอวี๋ยังเดาว่า “เลือดที่อาเจียนออกมา เลือดที่ไหลออกมาล้วนเป็นการระบายพลังเหล่านี้”
ทว่า… เยี่ยนอวี๋เห็นแล้วว่าแม้จะระบายพลังออกมาแล้วก็ไม่ได้ทำให้ร่างกายของสามีดีขึ้น
ดังนั้นเยี่ยนอวี๋จึงเดาได้ว่า ชาตินี้คือชาติสุดท้ายของสามีนางแล้ว
หากเขาไม่สามารถผสานร่างพลังของตนเองคืนได้อย่างสมบูรณ์ ผลที่ตามมาจะมีเพียงสองทาง หนึ่งคือตาย สองคือเขาจะสูญเสียร่างพลังเหล่านี้ไป
สำหรับตอนนี้ความเป็นไปได้แบบที่สองนั้นมีมากกว่า แต่ว่า… ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เยี่ยนอวี๋ล้วนไม่ยอมให้เกิดขึ้น โดยเฉพาะแบบแรกนางรับไม่ได้ ดังนั้นถึงแม้กู้จื่อเฟิงบอกแล้วว่าชะตาชีวิตของสามีนางประหลาดและพิเศษ นางก็จะไม่เสี่ยง
มิหนำซ้ำ ใช่ว่านางจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ นางเป็นปฐมราชินีผู้สร้างสวรรค์เก้าชั้นฟ้า เป็นจักรพรรดินีหมู่ดาวแห่งแอตแลนและยังเป็นผู้ครอบครองจักรวาลทางเหนือ นางสามารถหยุดยั้งทุกอย่างได้ นางไม่สามารถหยุดความพยายามเพียงเพราะความสงบในตอนนี้และเลือกที่จะดูสามีนางสูญเสียทุกอย่างไปอย่างเงียบๆ นางทำไม่ได้
ดังนั้น… หลังจากที่พูดกับเซ่าเฮ่าเสร็จ เยี่ยนอวี๋ก็หายตัวไปแล้ว
เซ่าเฮ่าที่มองนางจากไป ดวงตาของเขาเป็นประกาย “ขอให้ทุกอย่างราบรื่น”
เซ่าเฮ่ารู้ดีว่าทางเลือกนี้เป็นทางเลือกที่เยี่ยนอวี๋ในอดีตจะไม่ทำ สำหรับนางในอดีตแล้ว การเสียสละชีวิตคนส่วนน้อยเพื่อแลกกับความสงบของคนส่วนใหญ่คือการซื้อขายที่คุ้มค่า เหตุใดจึงไม่ทำเล่า
ตอนนี้… ไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว เซ่าเฮ่าเชื่อว่าถึงแม้ตอนนี้คนที่เจอปัญหาไม่ใช่นายท่านของพวกเขา แต่เป็นวิหคทมิฬหรือใครก็ตามที่มีคุณูปการอันใหญ่หลวงต่อสวรรค์เก้าชั้นฟ้า นางก็จะทำเช่นนี้
เพราะว่า… ความคิดของนางเปลี่ยนไปแล้ว
ใช่แล้ว บางทีในแง่ของความชอบธรรม นายท่านในอดีตทำถูกต้อง แต่ว่าการเสียสละคนๆ หนึ่งหรือกลุ่มๆ หนึ่ง ถูกต้องแล้วหรือ
ชีวิตของทุกคน ทุกสรรพสัตว์ ทุกหมู่เหล่าล้วนมีสิทธิ์ที่จะมีชีวิต ไม่สามารถตัดสินคุณค่าจากจำนวนคนได้ จะพูดให้ถูกคือสรรพสัตว์นั้นไม่มีราคา ไม่ใช่การซื้อขายที่สามารถดูได้ว่าคุ้มค่าหรือไม่
หากทำได้ก็ควรพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยกลับมา
มิหนำซ้ำ…
“จวินโฮ่วมีอิทธิพลต่อทั้งแอตแลน จักรวาลทางเหนือและสวรรค์เก้าชั้นฟ้าอย่างมาก หากเขาเป็นอะไรไป เกรงว่าทั้งสามจักรวาลก็ไม่อาจอยู่เพียงลำพังได้” เซ่าเฮ่าพึมพำ หัวใจของเขาจมดิ่งลง เพราะว่าเขารู้ว่าแม้ความคิดของนายท่านพวกเขาเปลี่ยนไปแล้ว แต่นางยังคงเห็นสวรรค์เก้าชั้นฟ้าและแอตแลนในตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งในความรับผิดชอบของนาง ดังนั้น… มีความเป็นไปได้สูงว่านางจะทำให้ตนเองลำบากเอง
สำหรับนายท่านในตอนนี้ที่ต้องเลือกระหว่างความชอบธรรมและความรักนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก ตัวเลือกของนางอาจจะคือ… ทั้งสองสิ่ง
“ขอให้ความสามารถของนายท่านในตอนนี้สามารถทำได้สำเร็จ” เซ่าเฮ่าอธิษฐานตลอดเวลา ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่ได้ออกจากบริเวณนี้ไป ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างหน้าจักรวาลทางเหนือ เพราะว่าเขาเคยบอกว่าเขามาที่นี่เพื่อรักษาแอตแลน เป็นความรับผิดชอบของเขา ตอนนี้เป็นเวลาที่เขาต้องทำให้เต็มที่ และเป็นเวลาที่ทำให้เห็นว่าเขาจะสามารถช่วยแบ่งเบาภาระให้นายท่านได้หรือไม่
…
เยี่ยนอวี๋ที่จากไปครู่หนึ่งแล้ว ต้าซือมิ่งก็ทนไม่ไหว “เสี่ยวเป่า”
“หืม?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าตอบ
“ไปหาท่านแม่เจ้า ง้อนางหน่อย” ต้าซือมิ่งที่เป็นห่วงภรรยา ตอนนี้เขาพิการไปแล้วจึงต้องพึ่งเด็กน้อย
แต่ว่าเยี่ยนเสี่ยวเป่าปฏิเสธ “ใครทำให้โกรธ คนนั้นไป เป่า ไม่ไป พ่อไป”
หรงอี้ “…” เจ้าเด็กคนนี้…
เขากำลังอ้ำอึ้ง หยวนสื่อเทียนจุนก็เดินเข้ามาพอดี “จวินโฮ่ว เหตุใดนายท่านกลับไปแอตแลนเล่า”
“แอตแลน?” หรงอี้ขมวดคิ้ว รู้สึกหัวใจตกลงไปตาตุ่ม “เทียนจุนช่วยไปดูหน่อยว่าตอนนี้นางอยู่ที่ไหน”
“เกิดอะไรขึ้นหรือ” หยวนสื่อเทียนจุนอดถามไม่ได้ สัญชาติญาณบอกเขาว่ามีบางอย่างผิดปกติ ตอนนี้จวินโฮ่วเป็นเช่นนี้แล้ว นายท่านยังจากไปอีกและยังไปไกลขนาดนี้ด้วย ดูอย่างไรก็ผิดปกติแน่ๆ
หรงอี้จำเป็นต้องพูดขึ้นว่า “นางอาจจะไปหยุดยั้งสวรรค์เก้าชั้นฟ้ากลืนกินแอตแลนกลับ” ภรรยาคนนี้ของเขาเฉลียวฉลาดยิ่งนัก เขาประเมินนางต่ำเกินไปอีกแล้ว
นางไม่ได้หายไปเพราะโมโหและไม่ได้จากไปเดี๋ยวเดียวแล้วจะกลับมา แต่นางคงไปยับยั้งทุกอย่างแล้ว เพราะว่านางเดาได้ว่าร่างกายของเขาในตอนนี้เกี่ยวข้องกับการผสานรวมจักรวาลที่กำลังดำเนินอยู่ในยามนี้
เจ้าปลาน้อยตัวนี้…
หรงอี้ปวดศีรษะ แต่หัวใจกลับอ่อนยวบอย่างต้านทานไม่ได้ “ไปห้ามนาง ให้นางกลับมา นี่ไม่ใช่วิธีที่สามารถแก้ไขปัญหาของข้าได้อย่างสิ้นเชิง”
“…ได้” หยวนสื่อเทียนจุนที่ถึงแม้ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขารู้เพียงว่าต้องหานายท่านให้เจอก่อนแล้วค่อยเกลี้ยกล่อมให้นางกลับมาก็พอ
น่าเสียดาย หยวนสื่อเทียนจุนที่จากไปไม่นานก็กลับมาพูดขึ้นว่า “ข้าหานายท่านไม่เจอ”
“เป็นไปได้อย่างไร” หรงอี้ที่พยายามประคองสติไว้ไม่เข้าใจ “นางไม่อยู่แอตแลนหรือ”
“ไม่อยู่ หลิวเฟิงและเซ่าเฮ่าได้เจอนาง แต่นั่นก็เป็นเรื่องเมื่อหนึ่งถ้วยชาก่อนหน้าแล้ว คนหนึ่งกำลังเตรียมการอพยพสรรพสัตว์แอตแลน อีกคนหนึ่งกำลังรับรู้โลกทางเหนือ แต่ปฐมราชินีอยู่ที่ใด ข้าหาไม่เจอ สองคนนี้ก็ไม่รู้” หยวนสื่อเทียนจุนกล่าว
