ตอนที่ 617 วู้ฮู จับครอบครัวสุดหินไว้ได้
“ได้ยินว่าคนที่เจ้าจับกลับมามีคนหน้าตาเหมือนนักรบมังกรที่อยู่ในศาลบรรพชนคนหนึ่งหรือ” เจี่ยงหลงจย่งผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านเจี่ยงถามเสียงขรึม
“เจ้าค่ะ” คุณหนูเจี่ยงตอบและยังอธิบายเพิ่มเติมว่า “เนื่องจากท่านพ่อจำศีลและยังมีเวลาก่อนทำพิธีอีกนาน ลูกจึงไม่ได้รบกวนท่าน”
“นี่มันเรื่องใหญ่นะ” เจี่ยงหลงจย่งหายใจเข้าลึกก่อนจะพูดว่า “ข้าให้คนไปนำตัวชายผู้นั้นมา หากเขามีหน้าตาเหมือนจริงๆ เมื่อบูชาเขา เทพมังกรต้องปรีดา ตระกูลเจี่ยงของเราก็จะสามารถออกจากหมู่บ้านตระกูลเจี่ยงกลับไปจวนหลักได้”
คุณหนูเจี่ยงเห็นด้วยอย่างยิ่ง “แน่นอนเจ้าค่ะ แต่จะเริ่มพิธีตอนนี้เลย ลูกเกรงว่าจะยังไม่ถึงเวลา เทพมังกรจะไม่มาเจ้าค่ะ”
“ไม่หรอก ตราบใดที่เขามีหน้าตาเหมือนจริงๆ เทพมังกรต้องมาแน่นอน” เจี่ยงหลงจย่งมั่นใจมาก
“ก็ใช่ หากเทพมังกรปรากฏตัวเร็วขึ้น นั่นก็หมายความว่าเราเลือกถูกคนแล้ว” น้ำเสียงของคุณหนูเจี่ยงเจือความเร่งรีบ เห็นได้ชัดว่าอดใจรอไม่ไหวแล้ว “ท่านพ่อรอบคอบยิ่งนัก”
“ฮ่าๆๆ…” เจี่ยงหลงจย่งเองก็ดีใจมาก “หากเรื่องนี้สำเร็จ บุตรข้าย่อมมีคุณูปการชั้นหนึ่ง รีบไปจัดแจงเสีย”
“เจ้าค่ะ ท่านพ่อ” คุณหนูเจี่ยงกำลังจะกลับไป
ชายร่างใหญ่สองคนที่นำตัวมาก็กลับมาแล้ว “หัวหน้าหมู่บ้าน นำตัวคนมาแล้วขอรับ”
“พาเข้ามา” เจี่ยงหลงจย่งอดใจรอไม่ไหว อยากจะเห็นด้วยตาตนเอง
เมื่อชายร่างใหญ่นำตัวครอบครัวทั้งสามคนเข้ามา เจี่ยงหลงจย่งก็ขมวดคิ้ว “บอกให้นำตัวมาคนเดียวมิใช่หรือ”
“หัวหน้าหมู่บ้าน สองแม่ลูกนี้ยืนหยัดที่จะตามมาด้วย ข้าน้อยกลัวว่าท่านจะรอนานจึงพาพวกเขามาด้วยขอรับ” ชายร่างใหญ่สองคนตอบตรงไปตรงมา และอันที่จริงนี่ก็เป็นฝีมือการสะกดจิตของเยี่ยนอวี๋
แม้เจี่ยงหลงจย่งจะไม่พอใจ แต่ความสนใจของเขาถูกต้าซือมิ่งดึงดูดไปหมดแล้วจึงไม่ได้เอาความกับชายร่างใหญ่สองคนนี้
คุณหนูเจี่ยงจึงโบกมือให้ชายร่างใหญ่สองคนออกไป เมื่อทั้งสองเห็น พวกเขาก็หน้าดำหน้าแดง จากไปอย่างตะขิดตะขวงใจและยังอดเหลือบมองนางไม่ได้
คุณหนูเจี่ยงชินแล้ว นางไม่ได้สนใจ หลังจากที่ชายร่างใหญ่สองคนจากไปแล้วก็ถามขึ้นว่า “ท่านพ่อ เหมือนหรือไม่”
“เหมือน เหมือน เหมือนจริงๆ” เจี่ยงหลงจย่งเดินวนรอบต้าซือมิ่งรอบหนึ่ง เขาลูบเคราและพยักหน้าไม่หยุด
ทำเอาเด็กน้อยจ้องเขาอย่างระแวดระวัง “อ้ะเนะ” ห้ามมองท่านพ่อรูปงามของเป่าเช่นนี้
ทว่าเขาเด็กเกินไป เจี่ยงหลงจย่งย่อมไม่เห็นเขาในสายตา เขาออกคำสั่งว่า “เสวี่ยเอ๋อร์ พาเขาไปศาลเจ้ามังกรเดี๋ยวนี้ ข้าอยากจะเห็นการตอบสนองของเทพมังกรไม่ไหวแล้ว”
“เจ้าค่ะ ท่านพ่อ” เมื่อคุณหนูเจี่ยงตอบเสร็จก็ทำท่าจะจับตัวต้าซือมิ่ง
เยี่ยนอวี๋ขวางไว้ทันที “พวกเจ้านำทางก็พอ พวกเราไม่ต่อต้านอยู่แล้ว อย่าแตะเนื้อต้องตัว”
“ฮึ” คุณหนูเจี่ยงหัวเราะเย็นชา “ข้าอารมณ์ดี จะไม่เอาความเจ้า เจ้าควรรู้สึกโชคดีที่สามีเจ้ามีหน้าตางดงาม ไปกับข้าเถอะ”
เยี่ยนอวี๋ไม่ปฏิเสธที่สามีนางหน้าตาดี ไม่เช่นนั้นนางก็คงไม่มีเด็กน้อยที่น่ารักเช่นนี้ นางจึงเงียบไม่พูดอะไร แต่เจ้าตัวน้อยอดแสดงความไม่พอใจใส่คุณหนูเจี่ยงไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าเขาจดบัญชีไว้แล้ว
จากนั้น คุณหนูเจี่ยงก็พาพวกเขาไปยังศาลเจ้ามังกร เจี่ยงหลงจย่งก็สั่งให้คนเชิญผู้อาวุโสในหมู่บ้านมาเพื่อไปศาลเจ้ามังกรพร้อมกัน อินหลิวเฟิงและกู้จื่อเฟิงถูก ‘ลืม’ อย่างสมบูรณ์แบบ
…
ศาลเจ้ามังกรของหมู่บ้านตระกูลเจี่ยงตั้งอยู่บนยอดภูเขาลูกใหญ่ที่อยู่ด้านหลังของหมู่บ้านตระกูลเจี่ยง พระจันทร์ขึ้นที่ตระกูลเจี่ยงพูดถึง อันที่จริงหมายถึงพระจันทร์ขึ้นจากยอดเขา ทว่าเห็นได้ชัดว่าบัดนี้ยังไม่ถึงเวลา ‘พระจันทร์ขึ้น’ แต่เจี่ยงหลงจย่งอดใจรอไม่ไหวแล้ว
เยี่ยนอวี๋ทั้งครอบครัวจึงถูกนำตัวไปที่ศาลบรรพชนที่ไม่ใหญ่มากนักทว่าเต็มไปด้วยกลิ่นอายเก่าแก่โบราณ ในศาลเจ้าสามารถรองรับคนได้มากสุดหนึ่งพันคนเท่านั้น
แต่ว่า… มีน้ำพุอยู่ในศาลเจ้าและน้ำพุแห่งนี้… เยี่ยนอวี๋รับรู้ได้ว่าเป็นน้ำที่มาจากแม่น้ำใต้ดินขนาดใหญ่ หากเป็นไปตามนี้ เทพมังกรที่พูดถึงน่าจะขึ้นมาจากแม่น้ำใต้ดินแห่งนี้
“เข้ามาเถอะ” คุณหนูเจี่ยงในตอนนี้ให้เยี่ยนอวี๋พวกเขาเดินเข้าไปในกรงเหล็ก
เยี่ยนเสี่ยวเป่าเห็นกรงก็ส่ายศีรษะ “อ้ะเนะ” เป่าไม่ไป ไม่ถูกขัง
ต้าซือมิ่งลูบศีรษะโล้นของเด็กน้อยเบาๆ เพื่อสงบอารมณ์ของเด็กน้อย ในขณะเดียวกันก็เดินนำเข้าไปในกรงก่อนแล้ว พลังตบะที่แต่เดิมแผ่ซ่านอย่าง ‘อ่อนแอ’ อยู่รอบกายถูก ‘ระงับ’ ไว้ทันที
เยี่ยนอวี๋เบิกตาโต แต่คุณหนูเจี่ยงผลักนางเข้าไปในกรงและปิดประตูแล้ว “เจ้าอยากมาเอง ตอนนี้ก็อย่าคิดจะสร้างปัญหา อยู่เฉยๆ เถอะ”
“อ้ะเนะ” เยี่ยนเสี่ยวเป่าร้องโหวกเหวกใส่คุณหนูเจี่ยงอย่างไม่พอใจ ต้าซือมิ่งเหลือบมองคุณหนูเจี่ยง เพราะนางผลักภรรยาของเขา
แต่เยี่ยนอวี๋โอบสองพ่อลูกไว้ ส่งความคิดไปว่า ‘ดูว่าเทพมังกรของพวกเขาเป็นอย่างไรก่อน ข้ารู้สึกว่าจะเกี่ยวข้องกับสามี’
‘น่า โมโห’ เสียงเล็กเสียงน้อยของเด็กน้อยจู่ๆ ก็ดังขึ้นในอนุสติของเยี่ยนอวี๋ ทำให้นางเบิกตาโพลงอย่างตะลึง “เสี่ยวเป่า เจ้าส่งความคิดให้แม่ได้แล้วหรือ”
เยี่ยนเสี่ยวเป่ากะพริบดวงตากลมโตของเขา พยายามจะตอบท่านแม่ของเขาอย่างเช่นเมื่อครู่นี้ ทว่าเขาทำไม่ได้แล้ว…
“ไม่รีบ” เยี่ยนอวี๋จูบเด็กน้อยเบาๆ “เสี่ยวเป่าได้ยินก็เก่งมากแล้ว”
“ใช่แล้ว” ต้าซือมิ่งเองก็ชื่นชมเด็กน้อย
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ห่อเหี่ยวเพิ่งจะรู้สึกดีขึ้น เขากอดท่านพ่อของเขาอย่างกระปรี้กระเปร่า
ขณะเดียวกัน…
ซ่า ซ่าๆ…
เสียงน้ำที่ไหลทะลักออกมาอย่างผิดปกติดังขึ้นจากน้ำพุบ่อนั้น
เจี่ยงหลงจย่งที่เพิ่งเดินเข้าไปก็ได้ยินเสียง เขาแสดงสีหน้าดีใจปนประหลาดใจทันที “เทพมังกรตอบสนองเร็วเช่นนี้เลยหรือ”
“ดูท่าจะใช่เจ้าค่ะ” คุณหนูเจี่ยงก็ดีใจมากเช่นกัน
ผู้อาวุโสที่เข้ามาพร้อมเจี่ยงหลงจย่งก็แสดงสีหน้าเหลือเชื่อ อีกทั้งเมื่อเห็นใบหน้าของต้าซือมิ่ง สีหน้าพวกเขาก็ยิ่งปรากฏชัดทวีคูณ “นี่มัน…”
“เห็นทีหมู่บ้านตระกูลเจี่ยงของเราจะมีหวังได้กลับไปจวนหลักแล้ว” ผู้อาวุโสหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นอย่างตื้นตัน
ผู้อาวุโสที่เหลือสำทับ “ใช่แล้ว ใช่แล้ว”
ซูซ่า ซูซ่า…
เสียงน้ำที่ปั่นป่วนมากขึ้นก็เหมือนกับเสียงของพระเจ้าที่ตอบสนอง ทำให้พวกเขาตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม จากนั้น…
ตูม
ตามด้วยเสียงระเบิด
ซู่
จู่ๆ มังกรสีเขียวมรกตตัวหนึ่งปรากฏขึ้นในน้ำพุจริงๆ
ไม่เพียงเท่านี้… ขณะที่มังกรตัวนี้ปรากฏตัวก็เข้าประชิดพวกเยี่ยนอวี๋ในทันที
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง รูม่านตาของต้าซือมิ่งหดเล็กจนเห็นว่าบนหน้าผากของมังกรสีเขียวมีลวดลายศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกสลักไว้อย่างบิดเบี้ยว
และลวดลายศักดิ์สิทธิ์นี้…
