ตอนที่ 629 หรง คนไร้ศีลธรรม ปฐมราชินีเลื่อนขั้นอีกครั้ง
ขณะที่ต้าซือมิ่งสะเทือนใจกับคำพูดของภรรยา เมื่อออกจากเจดีย์สีขาวก็จูบใบหูของภรรยา “เราจะไปยมโลกรอบนี้ ลองตรวจสอบดูได้ว่าท่านแม่ยายมีวิญญาณหลงเหลือไปจุติในหกภพภูมิหรือไม่”
“อืม” เยี่ยนอวี๋พยักหน้า แต่กลับรู้ดีว่าความหวังริบหรี่ ถึงอย่างไรจางอวิ๋นเมิ่งท่านแม่ของนาง นอกจากร่างกายจะมอดไหม้ จิตวิญญาณก็สลายสิ้นแล้วเช่นกัน แต่ว่าเยี่ยนอวี๋ยังคงตั้งตารอวันที่จะทำให้ท่านพ่อเจ้าน้ำตาของนางสุขสมบูรณ์ โดยเฉพาะเมื่อเห็นชายเมื่อครู่นี้ นางก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า นางจะฟื้นคืนชีพท่านแม่ ‘ผู้ให้กำเนิด’ ของนางเหมือนเมื่อครู่นี้ได้
จางอวิ๋นเมิ่ง นางสมควรที่จะได้รับมัน
เยี่ยนอวี๋กอดเด็กน้อยในอ้อมอกไว้แน่น ปรารถนาให้มารดาผู้เสียสละทุกอย่างเพื่อลูกๆ ของตนเองได้เห็นว่าลูกๆ โตเป็นผู้ใหญ่ ญาติที่เคยทำร้ายนางและทำให้นางอับอายล้วนถูกลงโทษประหารชีวิตไปหมดแล้ว
“เนะ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ถูกกอดไว้แน่น เขาก็มองท่านแม่ของเขาตาปริบๆ รู้สึกถึงความโศกเศร้าของท่านแม่ เขาจึงพยายามยื่นมือไปลูบคอของท่านแม่เขา
เยี่ยนอวี๋ยิ้มพลางจูบเด็กน้อย “เสี่ยวเป่าเป็นเด็กดีจังเลย”
“ฮี่…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าหัวเราะอย่างดีอกดีใจ
ในขณะเดียวกัน…
วิ้ง
เสียงของจิ่วอิงดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของพวกเขา “ออกมาแล้ว?”
“ไม่ใช่หรอกมั้ง” นี่คือเสียงแสดงความสงสัยของเฟนเลย์ เพราะว่านายน้อยทั้งครอบครัวเพิ่งเข้าไปไม่ถึงหนึ่งเค่อด้วยซ้ำ
แต่ซีหวังหมู่พูดขึ้นว่า “นายท่านจริงๆ ด้วย”
“ออกมาแล้วจริงๆ หรือ” เฟนเลย์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีแล้ว ตามแบบแผนแล้วตัวเอกต้องปรากฏตัวช่วงสุดท้ายไม่ใช่หรือ ต้องทำให้ทุกคนร้อนรนและประหม่าไปหมดก่อนจึงจะถูกต้องสิ
ทว่า… เดี๋ยวสิ มีบางอย่างผิดปกติ
เฟนเลย์มองนายน้อยของมันตัวผอมและเล็กขนาดเล็กกว่าอุ้งมือของมันด้วยซ้ำ มันร้องโหยหวนทันที “นายน้อย ท่านเป็นอะไรไป”
“ว๊าย” ซีหวังหมู่ก็ตะลึงงัน “คนอื่นเขายิ่งโตตัวยิ่งใหญ่ เหตุใดนายน้อยจึงยิ่งโตตัวยิ่งเล็กเล่า”
จิ่วอิงพูดอย่างรู้แจ้งว่า “ไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ใช่เรื่องใหญ่ กรรมพันธุ์ครอบครัวน่ะ”
แต่มันเพิ่งจะพูดจบ เยี่ยนเสี่ยวเป่าก็ร้องไห้โฮเสียงดัง เพราะว่าเขาพบว่าตนเองออกมาแล้ว แต่ตัวกลับไม่ใหญ่ขึ้นเลย
“แงงงง…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าหลั่งน้ำตาแห่งความเศร้าโศกอีกครั้ง
เยี่ยนอวี๋มองต้าซือมิ่งอย่างไร้หนทาง “เหตุใดเสี่ยวเป่าไม่โตกลับมาเหมือนเดิมเล่า”
เจ้าตัวน้อยที่มองท่านพ่อด้วยดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา เขาก็อยากจะรู้เหมือนกัน พูดไว้แล้วนี่ว่าเป่าออกมาจะกลับมาตัวใหญ่เหมือนเดิม
หรงต้าซือมิ่งที่รับเด็กน้อยมา เขาก็ศึกษาเจ้าเด็กน้อยคนนี้ของเขาครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตอบอย่างคลุมเครือว่า “อาจจะต้องรอสักครู่”
“อ้ะเนะ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าอยากจะรู้ว่าต้องรอถึงเมื่อไหร่
หรงอี้ที่รวบตัวเขาเข้ามาในอ้อมอกก็พูดขึ้นว่า “รีบร้อนไปทำไม ตัวเล็กๆ แบบนี้ท่านแม่เจ้าชอบที่สุด นางชอบเจ้าตัวเล็กๆ ที่สุดเลย”
“….ใช่จ๊ะ” เยี่ยนอวี๋ที่ตอบรับสายตาของสามี นางก็จูบเด็กน้อย ปลอบประโลมว่า “น่ารักน่าเอ็นดู แม่ชอบมากเลย”
“อ้ะเนะ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าอยากพูดว่า เช่นนั้นเป่าโตแล้ว ท่านแม่ก็ไม่รักแล้วหรือ
คำถามนี้เยี่ยนอวี๋ยังไม่ทันตอบ ต้าซือมิ่งก็ชิงพูดก่อนว่า “เมื่อเจ้าโตแล้วย่อมมีภรรยาเจ้ารักเจ้า ท่านแม่และท่านพ่อรักเจ้าตัวน้อยเท่านั้น”
“เอ๋?” เยี่ยนเสี่ยวเป่างงงัน
จิ่วอิงขบขัน มันขึ้นมาคาบเจ้าตัวน้อยแล้ว “เสี่ยวเป่าอย่าไปสนใจท่านพ่อเจ้าเลย เขาแค่หยอกเจ้าเล่นน่ะ ปู่จิ่วพาเจ้าเล่นเอง เรื่องโตไม่โตนั่นปล่อยให้เป็นเรื่องธรรมชาติ ขอแค่ร่างกายแข็งแรงก็พอแล้ว”
นี่คือความจริง แต่เยี่ยนเสี่ยวเป่าร้อง ‘อ้ะเนะเนะ’ บอกว่าเขาปรารถนาอยากจะกลับมาพูดได้มากเลย พูดไม่ได้แบบนี้ทรมานเกินไปแล้ว
ซีหวังหมู่ไม่สนใจ มันมองกลับไปที่ต้าซือมิ่ง “จวินโฮ่วหายดีแล้วหรือ”
เยี่ยนอวี๋ที่ยกมือขึ้นเก็บเจดีย์สีขาวให้เด็กน้อยแทนย่อมส่ายศีรษะ “ยัง ต้องไปอีกที่หนึ่ง แต่เราต้องกลับจักรวาลดั้งเดิมก่อน”
ซีหวังหมู่ร้อนรนอีกครั้ง “จักรวาลดั้งเดิมเกิดอะไรขึ้นหรือ”
“ไม่ต้องตระหนก ไม่มีอะไร” เยี่ยนอวี๋ลูบผมยาวสลวยของซีหวังหมู่ ปลอบนางว่า “แค่ต้องกลับไปหยุดยั้งสภาวะของสามมหาจักรวาลในยามนี้ไว้ชั่วคราว และทำให้มันเสถียรก่อน”
“เช่นนั้นทำที่นี่เหมาะสมที่สุดไม่ใช่หรือ” กู้จื่อเฟิงเอ่ยถามขึ้นจากข้างๆ อย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก เขารับรู้ได้ว่าที่นี่น่าจะเป็นชั้นลอยระหว่างสามโลกซึ่งเป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดในการควบคุมจักรวาลทั้งสาม
อินหลิวเฟิงเข้าใจทันที “นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้กูไหน่ไนอยู่ที่ไหน ศูนย์กลางของจักรวาลทั้งสามก็จะอยู่ที่นั่น ใช่หรือไม่ กูไหน่ไน”
“ฉลากนักนะเจ้าน่ะ” เยี่ยนอวี๋ไม่ปฏิเสธ
อินหลิวเฟิงพับและตบพัดลงฝ่ามือเบาๆ “แน่นอน ข้าไม่ได้ชมตนเองหรอกนะ แต่สมองของข้าน่ะฉลาดตั้งแต่เด็ก ไม่เช่นนั้นคงทำให้ท่านพ่อข้าไม่รักนางสนม โปรดปรานข้าเพียงผู้เดียวไม่ได้”
“…” กู้จื่อเฟิงมอง ‘เด็กปัญญาอ่อน’ บางคนอย่างหมดคำพูด ไม่เข้าใจว่าเรื่องราวนั่นน่าอวดตรงไหน
ซีหวังหมู่ถามสองคนนี้ต่อไปอย่างไม่สนใจว่า “นายท่าน เช่นนั้นเรากลับไปตอนนี้เลยหรือ”
“อืม” เยี่ยนอวี๋พยักหน้าพลางใช้พลังวิเศษเคลื่อนย้ายทุกคนรวมถึงตัวนางเองไปจักรวาลดั้งเดิม
เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น
วิ้ง
ซีหวังหมู่ที่มองไปรอบทิศอีกครั้งก็พบว่าพวกเขามาถึงจักรวาลดั้งเดิมแล้ว
ความรวดเร็วนี้… ไม่ถึงพริบตาเดียวด้วยซ้ำ
ซีหวังหมู่รู้สึกตื่นเต้นทันที “นายท่าน ตบะของท่านสูงขึ้นอีกแล้วหรือ”
“ก็ไม่เชิง แค่เข้าใจจักรวาลลึกซึ้งมากขึ้น” เยี่ยนอวี๋มองตำหนักไท่ชางที่คุ้นเคย ตำหนักไท่ชางที่กลับมามีชีวิตชีวา จากนั้นนางก็นำตัวอักษรสามตัว ‘ตำหนักไท่ชาง’ ออกมาจากถุงวิเศษ และ ‘ติดตั้ง’ กลับไป
“เอ๋” ซีหวังหมู่ตะลึงทันที “ข้าคิดว่าตัวอักษรสามตัวนี้กลับมาไม่ได้แล้วเสียอีก ไม่รู้ว่าเจ้าคนไร้ศีลธรรมคนไหนขโมยไปแม้แต่ชื่อ ช่าง…”
“แค่ก” หรงอี้ เจ้าคนไร้ศีลธรรมที่ถูกกล่าวถึง เขาก็จูงมือภรรยา “พาข้าเข้าไปดูหน่อย?”
เยี่ยนอวี๋ไม่ได้เปิดโปงเขา แค่ยิ้มและเลิกคิ้วมองเขา ก่อนจะพยักหน้า “อยากเริ่มดูจากตรงไหน”
หรงต้าซือมิ่งที่เห็นเยี่ยนอวี๋เย้าแหย่ เขาก็พูดตรงไปตรงมาว่า “ห้องนอนของเจ้า”
เยี่ยนอวี๋หยิกมือเขาทันที ครั้นกำลังจะตอบ
ตูม
กลับมีเสียงระเบิดดังขึ้นจากข้างในตำหนักไท่ชาง ทำเอาเด็กน้อยที่กำลังเล่นกับจิ่วอิงอย่างสนุกสนานสะดุ้งตกใจ “อ้ะเนะ?”
