ตอนที่ 636 ครอบครัวเดียวจัดการปีศาจทุกชนิด! เหยาจีตาย!
“เนะ!”
หยวนสื่อเทียนจุนหนังตากระตุก ครั้นเขากำลังจะห้ามไม่ให้เหยาจีพูดต่อไป เด็กน้อยก็ส่งเสียงเล็กเสียงน้อยขึ้นรวดเร็วกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัดและยังบินไปด้านข้าง “แม่!”
“นายท่าน?” ซีหวังหมู่งุนงง เพราะมันยังไม่รู้สึกอะไรเลย
เหยาจีที่เดิมทีหวาดวิตก นางก็ยิ่งตกตะลึง เพราะว่าเมื่อสิ้นเสียงเด็กน้อย เยี่ยนอวี๋ เทพวิหคมังกรและซานเซิงก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน
“แม่…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าโถมเข้าไปในอ้อมอกของท่านแม่ เสียงเรียกหน่อมแน้มและอ่อนโยนนี้ ทำให้เยี่ยนอวี๋ใจละลายทุกครั้ง นางจูบและถามเด็กน้อยว่า “เล่นอยู่ที่จักรวาลดั้งเดิมไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงออกมาเล่า”
“ดู บันเทิง!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าตอบ
หยวนสื่อเทียนจุนลอบถอนหายใจโล่งอก อย่างน้อยบัดนี้ผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดก็ดูจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นแล้ว เขาจึงพูดขึ้นว่า “บันเทิงจริงๆ ได้ยินว่าจวินโฮ่วและฝ่าบาทต่อสู้กันในวังกว่านเหอแล้ว”
เยี่ยนอวี๋ที่ได้ยินดังนั้น คิ้วงามของนางขมวดก่อนจะหายตัวไปพร้อมเด็กน้อยทันที เห็นได้ชัดว่านางคงกลัวว่าต้าซือมิ่งจะ ‘แพ้’
หยวนสื่อเทียนจุนประคองเหยาจีขึ้นมาด้วยตนเอง “องค์หญิงเหยาจีมีอะไรกลับไปแล้วค่อยไปทูลต่อหน้าฝ่าบาทเถิด ฝ่าบาทก็คงทรงอยากรู้”
“ข้า…” เหยาจีที่น้ำตาไหลพรากสีหน้าซีดลงกว่าเดิม นางสั่นระริกไปทั้งตัว!
ในขณะเดียวกัน… เยี่ยนอวี๋ที่บุกเข้าไปในห้องบรรทมในวังกว่านเหอตามกลิ่นอายของต้าซือมิ่ง นางก็กระพริบตาสองสามทีเมื่อเห็นว่าสามีของนางนอกจากจะไม่ได้สู้กับทียนตี้แล้ว ทั้งสองยังกำลังเดินหมากกันอยู่
“อ้ะเนะ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าจับศีรษะไว้อย่างสับสน “ไหน ไหนว่า สู้กันไง”
เทียนตี้ที่มีใบหน้าซีดเล็กน้อย เขาก็กระแอมเบาๆ ครั้นกำลังจะพูดอะไร ต้าซือมิ่งกลับชิงพูดก่อนว่า “ได้ยินใครพูดมั่วซั่วมาอีกเล่า อีกอย่างนะ ถ้าต่อสู้กันจริงๆ ก็ไม่เรียกว่าสู้”
เยี่ยนเสี่ยวเป่า “งั้น เรียกว่าอะไร”
“เรียกว่าจัดการลูกศิษย์ อย่างเช่นพ่อจัดการเจ้า เจ้าไม่สามารถโต้ตอบได้” ขณะที่พูด ต้าซือมิ่งก็ลุกขึ้นเดินไปหาสองแม่ลูก ในขณะเดียวกันก็ถามว่า “ทำไมภรรยายังมาด้วยตนเองเล่า”
“ข้าไม่ได้…” เยี่ยนอวี๋อยากจะบอกว่าเดิมทีนางไม่ได้มาเพราะเรื่องพวกเจ้าสองคนต่อสู้กัน เด็กน้อยกลับทุบหน้าอกท่านพ่อเขาทีหนึ่ง “จะ ตอบโต้กลับ! เป่าเด็กดี ห้ามตีเป่า”
พรวด เยี่ยนอวี๋หัวเราะขึ้นมาทันที
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้าซือมิ่งเสียท่า เขารับเด็กน้อยอวบอ้วนมา “หากเจ้าเป็นเด็กดี พ่อย่อมไม่ตีเจ้า หากเจ้าดื้อ ย่อมต้องตี”
“╭(╯^╰)╮” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่เชิดหน้าของตนขึ้นบอกว่า ข้าเป็นเด็กดีที่สุด!
ท่าทางเล็กๆ น้อยๆ นั่นทำให้เยี่ยนอวี๋ที่กำลังหัวเราะยิ่งขบขัน นางนั่งลงข้างหน้าเทียนตี้ ยิ้มถามว่า “ไม่ได้ตอบโต้กลับจริงๆ หรือ”
“ไม่” เทียนตี้ตอบอย่างขี้ขลาด คิดในใจว่าเมื่อครู่นี้เขาก็ตอบโต้ไม่ได้นี่ เขาหมดสติไปจริงๆ อาจารย์พ่อคนนี้ก็โหดร้ายจริงๆ ทุบเขาด้วยค้อนจนตอนนี้เขายังรู้สึกปวดศีรษะไม่หายเลย
เทียนตี้ที่ปล่อยผมยาวคิดว่าท้ายทอยของเขาต้องบวมปูดแน่ๆ และยังมีขนาดใหญ่มากด้วย โชคดีที่เขาผมหนาจึงปกปิดไว้ได้
เยี่ยนอวี๋พยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ทำได้ดีมาก”
เทียนตี้ “…” เขาอ้ำอึ้ง
เด็กน้อยกลับยังเลียนแบบ “น้อง จวิ้น เด็กดี!”
เทียนตี้ “…”
เขาที่เดิมทีพูดไม่ออกอยู่แล้วก็ยิ่งอ้ำอึ้ง
แต่เรื่องวันนี้ เขาต้องขอบคุณอาจารย์พ่อท่านนี้จริงๆ เมื่อคิดถึงเมื่อครู่นี้ที่ตื่นมาแล้วเห็นเสื้อผ้าเต็มพื้น และในห้องยังอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของอาจารย์ เขาก็หน้าดำหน้าแดงทันที แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเลย อาจารย์พ่อพูดถูก อย่าทำให้อาจารย์สะอิดสะเอียน!
ทว่า… เยี่ยนอวี๋กลับถามขึ้นว่า “พวกเจ้าสู้กันจนถึงวังกว่านเหอ ได้เห็นโลกีหรือไม่”
“โลกี?” เทียนตี้ไม่เข้าใจ “เขาถูกขังในคุกสวรรค์มิใช่หรือ”
“หนีออกมาแล้ว” เยี่ยนอวี๋ไม่ต้องถามให้มากความก็รู้แล้วว่าในวังกว่านเหอไม่มีร่องรอยของโลกี เห็นทีคงมีใครบางคนอยากให้นางมาวังกว่านเหอ คงจะอยากจะให้นางเห็นเทียนตี้และสามีต่อสู้กัน แต่คิดไม่ถึงว่าเทียนตี้ทำได้ดี ไม่ได้ตอบโต้กลับ
เยี่ยนอวี๋ไม่อยากถามรายละเอียด นางรู้สึกว่าเรื่องราวไม่ชอบมาพากล “ดูท่าตำหนักสวรรค์ยังมีไส้ศึก และช่วยโลกีไว้”
“อาจารย์โปรดวางใจ ข้าจะตรวจสอบวังกว่านเหอทันที!” เทียนตี้รับปาก และคิดว่าเขาคงต้องการผู้ช่วยที่แข็งแกร่งคนหนึ่งคอยช่วยจัดการสตรีและบุตรเหล่านั้นของเขา
ช่าง…
แต่ก่อนไม่เคยคิดว่าเป็นปัญหา แต่ตอนนี้เมื่อมีสตรีและลูกจำนวนมากแล้วก็รู้สึกว่าเป็นปัญหาจริงๆ
จะว่าไปแล้ว หากเขาเป็นเหมือนเมื่อก่อน ไม่สนใจพวกนาง บางทีอาจจะไม่เกิดเรื่องเหล่านี้ วันนี้เขาก็แค่คิดถึงเรื่องเซินเซิน รู้สึกว่าตนเองที่เป็นบิดาและสามีคนนี้ไม่ได้เรื่องจึงอยากมาเยี่ยมตี๋อี สุดท้าย…
นี่มันเรื่องบัดซบอะไรกัน โชคดีที่อาจารย์พ่อท่านนี้แม้จะเป็นดอกบัวขาว[1]ไปหน่อย แต่ก็รับมือกับปัญหาได้ดี ไม่ได้ทำให้เรื่องราวใหญ่โต มิเช่นนั้นเขาคงต้องละอายใจจนวันตาย ไม่มีหน้าพบอาจารย์อีกแล้ว และนี่… เกรงว่าก็คือสิ่งที่ผู้อยู่เบื้องหลังต้องการ
ดี!
เทียนตี้ที่จู่ๆ คิดได้ก็เข้าใจว่า เรื่องจับชู้อะไรนั่นเป็นแค่เรื่องรอง จุดประสงค์หลักคือต้องการสร้างความบาดหมางระหว่างเขาและอาจารย์! ร้ายนัก!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เทียนตี้ก็ลุกขึ้นอย่างนั่งไม่ติด “อาจารย์ ข้าจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้! ส่วนเรื่องโลกี ต้องรบกวนท่านจัดการแล้ว ขออภัย นานๆ ทีท่านจะได้พักผ่อน แต่กลับต้องมาช่วยข้าจัดการเรื่องจุกจิกพรรค์นี้”
“พอแล้ว ไปเถอะ ข้าพอจะรู้ว่าโลกีหนีไปไหนแล้ว จะไปที่นั่นกับสามีเดี๋ยวนี้ แต่ตำหนักสวรรค์ เจ้าตรวจสอบจนถึงตอนนี้ ยังหาไส้ศึกแอตแลนไม่ได้ สู้เมื่อก่อนไม่ได้เลย” เยี่ยนอวี๋พูดตรงไปตรงมา
“ศิษย์รู้สึกผิด จะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้!” เทียนตี้ไม่ได้ชี้แจง เขาออกจากตำหนักไปทำภารกิจแล้ว คนแรกที่เขาจะสอบปากคำก็คือเหยาจี
เยี่ยนอวี๋ส่ายศีรษะ “เมื่อก่อนเทียนตี้คล่องแคล่วกว่านี้”
“อายุมากแล้วย่อมขี้เกียจเป็นธรรมดา เจ้าก็ไม่ได้คอยจับตาอยู่ใกล้ๆ ย่อมหย่อนยานเป็นธรรมดา ต่อไปข้าจะช่วยเจ้าดูเอง รับรองว่าเขาจะขยันขันแข็งแน่นอน” ต้าซือมิ่งที่กล่าวอย่างจริงจัง รับหน้าที่ ‘สั่งสอน’ เทียนตี้ในวันข้างหน้าแล้ว
เยี่ยนเสี่ยวเป่ามองท่านพ่อของเขาพลางกะพริบตาปริบ เหมือนกับมองออก เขาจึงถูกท่านพ่อลูบศีรษะทีหนึ่ง “แล้วก็เสี่ยวเป่า ก็…”
ต้าซือมิ่งที่ยังพูดไม่จบ เขาก็ขมวดคิ้วมองไปนอกตำหนัก! เพราะว่า… เหยาจีตายแล้ว เทียนตี้เพิ่งออกมา นางก็สิ้นลมหายใจแล้ว?!
[1] ดอกบัวขาว เป็นคำแสลงของจีน หมายถึงคนที่ภายนอกดูใสซื่อบริสุทธิ์ ในภายในคิดไม่ซื่อ มีพฤติกรรมที่ไม่ดี
