ตอนที่ 651 เปิดโปงกุ่ยหมู่! พากันเลื่อนขั้น!
ทุกคำถามของกู้จื่อเฟิงล้วนมีกับดัก เขากำลังหลอกถามนาง
ทว่าเจี่ยนชิวก็มีไหวพริบของทวยเทพ ทำให้นางรู้ว่ากู้จื่อเฟิงคนนี้ไม่ใช่คนที่รับมือด้วยง่าย เขาอาจจะรู้บางอย่างแล้ว ซึ่งสิ่งนี้ทำให้นางรู้ว่า นางอาจจะมีเวลาไม่มากแล้ว
หากแสร้งทำเช่นนี้ต่อไปคงไม่ใช่วิธี เจี่ยนชิวคิดในใจ เตรียมเร่งลงมือให้เร็วขึ้น ตอนนี้นางไม่สามารถกลับตัวได้แล้ว มีเพียงพิชิตด้วยกลเม็ดอันแยบยลขณะที่พวกเขายังแค่สงสัยเท่านั้น
ทว่า…
บางทีพวกเขาอาจจะกำลังรอให้ข้ายอมรับ เจี่ยนชิวกังวลเรื่องนี้เช่นกัน ถึงอย่างไรด้วยพลังการต่อสู้ในสมัยมหาสงครามเทพและมารและความรักที่เทียนตี้มีให้นาง แม้จะไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด แต่ปฐมราชินีเยี่ยนก็คงไว้หน้านางไม่มากก็น้อย แต่หากนางยอมจำนน พวกเขาก็จะได้หลักฐาน ซึ่งก็คงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก เจี่ยนชิวจึงรู้สึกสับสน
แต่ความสับสนนี้ทำให้นางตัดสินใจได้ทันทีว่านางจะทำ เมื่อนางเงยหน้าแล้วบังเอิญเห็นดวงตาสีดำคู่หนึ่งของเด็กน้อยที่กำลังมองกะพริบราวกับดวงตาของปฐมราชินีเยี่ยน
เจ้าตัวร้ายตัวนี้! เห็นทีคงเลี้ยงไม่เชื่อง ใช้เป็นหมากแล้วกัน ขณะที่เจี่ยนชิวกำลังคิดเช่นนี้…
“เนะ…”
เหมือนกับว่าเด็กน้อยจะรู้สึกถึงบางอย่างได้ เขามุดศีรษะเข้าไปในซอกคอของท่านพ่อแล้ว
ต้าซือมิ่งลูบศีรษะของเด็กน้อย “เป็นอะไรหรือ”
เจ้าตัวน้อยที่กอดท่านพ่อไว้แน่น เขาก็โก่งตัวไปมาไม่ได้พูดอะไร
ต้าซือมิ่งที่รู้ว่าเด็กน้อยกำลังอ้อน เขาก็รวบตัวเด็กน้อย ลูบศีรษะเขาเป็นครั้งคราว
“ฮี่…”
เด็กน้อยยิ้มทันที
ต้าซือมิ่งที่ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยหยิกคออ่อนนุ่มของเด็กน้อยเบาๆ “เจ้าเด็กโง่”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ยังไม่ทันโต้แย้งก็ถูกดึงดูดไปด้วยเสียงที่ดังกึกก้องของหงส์
วี้ด! วี้ด!…
สิ่งที่ตามเสียงหงส์อันกึกก้องมาคือแสงสีทองร้อนแรง สัตว์ปีกแข็งแกร่งเช่นนกเฟิ่งหวงน้อย นกชิงหลวนน้อย และหงส์แดงนับไม่ถ้วนหลั่งไหลออกมาจากบ่อหกวิถีแล้ว จากนั้น…
วี้ด!
หงส์ยักษ์สีทององค์หนึ่งปรากฏขึ้นในบ่อหกวิถีทันที
ซู่!
เมื่อหงส์ยักษ์ปรากฏ มันก็ทะยานไปหลายหมื่นลี้!
บ่อหกวิถีที่อยู่ศูนย์กลางยมโลกถูกปกคลุมด้วยแสงสีทองอันเจิดจรัสในรัศมีนับหมื่นลี้ เจี่ยนชิวถือโอกาสปล่อยงูสีดำของตนตัวหนึ่งอออกมาเงียบๆ ในขณะเดียวกัน…
ตูม!
หงส์ยักษ์ระเบิดแสงระยิบระยับออกมานับไม่ถ้วนราวกับขนนกมากมายถูกมันปัดปลิว
“ว้าว…”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าชอบความแวววาวเจิดจรัสเช่นนี้ที่สุด เขามองอย่างมิอาจละสายตาได้
เยี่ยนอวี๋ก็กำลังเงยหน้ามอง นางรู้ว่านี่คือท่านแม่ของนางกลายร่างเป็นหงส์ และกำลังชำระล้างสิ่งสกปรก
กระบวนการนี้ทั้งสวยงามและอันตราย เมื่อใดก็ตามที่มีพลังจากภายนอกแทรกแซง ธาตุไฟจะเข้าแทรกได้ง่าย กระทั่งทำให้เส้นชีพจรหัวใจยุ่งเหยิง สูญเสียดวงจิตอีกครา
ถึงแม้จะเกิดเรื่องเช่นนี้ นางก็สามารถรับมือได้และสามารถรักษาความเสถียรของเหตุการณ์ได้ ทว่าสำหรับมารดาผู้ให้กำเนิดของนางแล้วยังคงเป็นเรื่องลำบากเกินไปอยู่ดี
เยี่ยนอวี๋หวังว่านางจะไม่พบเจอเรื่องไม่คาดฝันใดๆ อีกแล้ว โชคชะตาทำให้นางลำบากมากเกินไปแล้ว
“ท่านแม่…”
เยี่ยนจื่อเยี่ยเองก็กำลังอธิษฐานเงียบๆ หวังว่าท่านแม่จะสำเร็จอย่างราบรื่น
และในครานี้… จางอวิ๋นเมิ่งก็สำเร็จอย่างราบรื่นมาก!
วี้ด!
หลังจากที่นางสลายแสงเหล่านั้นกลายเป็นนกเฟิ่งหวงหลากสีตัวหนึ่ง แม้จะมีสีน้อยกว่าบรรพบุรุษนกเฟิ่งหวงสองสี แต่ก็ถือว่าโดดเด่นในหมู่นกตระกูลเฟิ่งหวง! ความสำเร็จในภายภาคหน้าอาจจะไม่ด้อยไปกว่าหงส์เทพบนตำหนักสวรรค์
“ดีจังเลย!” ซีหวังหมู่ดีใจมาก “จะได้เห็นมารดรผู้ให้กำเนิดนายท่านเร็วๆ นี้แล้ว จะงามเหมือนนายท่านหรือไม่นะ”
เยี่ยนจื่อเยี่ยกลับพูดว่า “ข้าเหมือนท่านแม่มากที่สุด”
“หา?” ซีหวังหมู่งุนงง “หน้าเหมือนผู้ชาย?”
เยี่ยนจื่อเยี่ยไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี
ในขณะเดียวกัน…
ตูม!
นกเฟิ่งหวงห้าสีกลับระเบิดขึ้นอีกครา!
เทพอัสนีขมวดคิ้วทันที “เกิดอะไรขึ้น”
เจี่ยนชิวกลั้นหัวเราะ พูดด้วยความเป็นห่วงว่า “เหมือนกับว่าวิญญาณจะระเบิด? เลื่อนขั้นเร็วเกินไป รับมือไม่ไหว”
“ไป”
เยี่ยนอวี๋ที่ยกมือขึ้นสังเวยเลือดหยดหนึ่งของตนเองยังปกคลุมท่านแม่ด้วยวิชาฟื้นคืนชีพอันทรงพลังไปยังท้องฟ้า มีเพียงนางที่รู้ว่าวิญญาณของมารดาผู้ให้กำเนิดจางอวิ๋นเมิ่งไม่ได้ระเบิด แต่นางยังต้องการเลื่อนขั้นต่างหาก! เพราะว่า… จางอวิ๋นเมิ่งคิดว่าตอนนี้ยังไม่ถึงขีดจำกัดของนาง! นางยังทำได้อีก! นางจึงนิพพานอีกครั้ง
ในเมื่อเช่นนี้ เยี่ยนอวี๋ที่ปรากฏตัวกลางอากาศก็ตะโกนว่า “ท่านแม่ ข้าคือเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ ให้ลูกช่วยท่านเถอะ”
เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์…
นี่คือชื่อเล่นที่จางอวิ๋นเมิ่งไม่มีวันลืมเช่นกัน
ในครานั้น นางและเยี่ยนชิงหวังเพียงว่าบุตรสาวจะว่ายไปมาอย่างมีความสุขในทะเลที่กว้างใหญ่ดั่งปลาน้อย มีชีวิตอยู่อย่างไร้พันธนาการและอิสระเสรี นี่คือพรที่นางไม่สามารถทำสำเร็จได้ตลอดชีวิตนี้ จึงได้แต่อวยพรให้บุตรสาวคนเล็ก หวังว่าบุตรสาวคนเล็กจะมีชีวิตอย่างอิสระและเป็นดั่งใจตนเองแทนนาง ดังนั้นเมื่อเยี่ยนอวี๋ตะโกนขึ้น จางอวิ๋นเมิ่งก็เปิดรับพลังของเยี่ยนอวี๋ด้วยสัญชาติญาณทันที ไม่มีการป้องกันหรือขับไล่แม้แต่น้อย แม้อันที่จริงนางก็ยังไม่ได้ฟื้นตัวเต็มที่ และยังไม่มีความทรงจำที่ชัดเจน แต่… นี่คือเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ของนางนี่
ดังนั้น… เมื่อเลือดและพลังของเยี่ยนอวี๋ผสานเข้าไปในร่างหงส์ของจางอวิ๋นเมิ่ง
วี้ด!
ขนห้าสีของจางอวิ๋นเมิ่งค่อยๆ ปรากฏเป็นเจ็ดสี!
“ว้าว!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าอิจฉาไม่ไหว
ซีหวังหมู่ก็อิจฉาเช่นกัน “เลือดของนายท่านน่ะมีพลังแก่นของสวรรค์เก้าชั้นฟ้า คราวนี้มารดาของนายท่านคงจะแซงหน้านกเฟิ่งหวง นกเฟิ่งหวงจะกลายเป็นน้องของราชาแห่งนกแล้ว”
“ฮ่าๆๆ! นั่นก็เป็นเกียรติของมันแล้ว ไม่รู้ว่ามันฟื้นฟูเสร็จหรือยัง” เทพอัสนีหัวเราะร่า รู้สึกดีใจแทนนายท่านของพวกมัน!
“น่าจะใกล้เสร็จแล้ว ถึงอย่างไรนายท่านก็ไร้เทียมทานเช่นนี้แล้ว!” ซีหวังหมู่ไม่รู้สึกกังวลแม้แต่น้อย มันกำลังคิดว่าตอนนี้พี่น้องขุนเขาและท้องทะเลฟื้นคืนชีพและฟื้นตัวกันหมดแล้ว เหลือแค่เรื่องเวลา
ทว่า… ขณะที่เยี่ยนอวี๋กลับมายังข้างกายต้าซือมิ่ง
ตูม!
บ่อหกวิถีระเบิดอีกครั้ง
บุ๋ง! บุ๋งๆ!…
เสียงผิดปกติบางอย่างดังขึ้นจากในบ่อ
เนื่องจากอินหลิวเฟิงคอยจับตามองลูกน้องโง่เขลาที่อยู่ในบ่อน้ำ เขาจึงเห็นว่า “บัดซบ! นั่นมันตัวอะไร เอ้อร์เหมากลายเป็นปลาหนีชิว[1]แล้ว? ปลาคุนนกเผิงมีหน้าตาเช่นนี้? คงไม่ใช่หรอกนะ ข้าเรียนหนังสือมาก็มาก อย่ามาโกหกข้า!”
“ตัวอะไรกัน” ซีหวังหมู่ที่ได้ยินเสียงของอินหลิวเฟิง นางก็มองไปที่บ่อน้ำเช่นกัน กลับเห็นสัตว์สีดำตัวหนึ่ง… หนีชิว? หนีชิวจริงๆ ด้วย!? โอ้ ไม่สิ “ไม่ใช่หนีชิว! สัตว์ตัวนี้ออกมาได้อย่างไรกัน!? เอ้อร์เหมาคงตายไปแล้ว! ช่างเป็นเด็กโชคร้ายจริงๆ”
[1] ปลาหนีชิว เป็นชื่อปลาชนิดหนึ่งตัวกลมปลายหางแบน หลังสีดำท้องสีขาวหรือเทา หัวเล็กแหลมปากมีหนวด มักจะอยู่ในแม่น้ำ หนอง บึง ชอบซ่อนตัวอยู่ในดินเลน
