ตอนที่ 652 หลักฐานแน่ชัด! กุ่ยหมู่ลักพาตัวเสี่ยวเป่า!
“โชคร้ายจริงๆ” ยมราชไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้ว “นี่คือวิญญาณบ่อหกวิถี ซึ่งเชี่ยวชาญในการกลืนกินความอาฆาตและความแค้นหกวิถี เป็นผู้ชำระล้างบ่อหกวิถี ปรากฏตัวน้อยครั้ง แล้วแต่โอกาส อยู่ที่ดวงล้วนๆ”
“หมายความว่าอย่างไร” อินหลิวเฟิงไม่เข้าใจ “แล้วเจ้าตัวนี้กินเอ้อร์เหมาไปแล้วหรือ”
“ตอบถูกแล้ว” ยมราชชม “ฉลาด แต่ไม่มีรางวัลให้ ลูกน้องของเจ้าอาจจะเสียชีวิตเพราะมัน และกลับไปเกิดใหม่แล้ว เจ้าเปลี่ยนลูกน้องได้แล้ว”
“เดี๋ยวสิ…” อินหลิวเฟิงยิ่งไม่เข้าใจ “มันกลืนกินพลังอาฆาตและความแค้นมิใช่หรือ เหตุใดจึงกินเอ้อร์เหมาเล่า”
“ความอาฆาตความแค้นกินไปเยอะแล้วย่อมเสียสติ กลืนกินทุกอย่าง เอ้อร์เหมาอยู่ข้างในย่อมถูกกินไปด้วย” กู้จื่อเฟิงอธิบายด้วยเจตนาดี
“อย่าพูดมั่วซั่ว!” อินหลิวเฟิงพูดทันที เขาจับตามองบ่อสีเลือดอย่างใกล้ชิดกว่าเดิม
เสียง บุ๋งๆ ในครานี้กลับไม่ลดลง กระทั่งเกิดกระแสน้ำวนบนผิวน้ำ
“เอ๋?” เทพอัสนีจำเป็นต้องพูดว่า “นี่มันความเคลื่อนไหวของเอ้อร์เหมา เขากำลังกลายเป็นปลาคุน”
“ดีมากเอ้อร์เหมา! ไม่ขายหน้าตระกูลอิน” อินหลิวเฟิงต่อยพื้น เหงื่อบนหน้าผากก็หายไปไม่น้อย แต่แล้ว…
ซู่!
วิญญาณบ่อหกวิถีที่แข็งแรงเหมือนปลาหนีชิวขนาดยักษ์กระโดดลงไปในกระแสน้ำวน! ทำให้อินหลิวเฟิงเห็นอย่างชัดเจนว่าสัตว์ตัวนั้นยาวมาก! กินเอ้อร์เหมาร้อยคนก็ไม่มีปัญหา
นี่มัน… อินหลิวเฟิงตกตะลึง!
“ตกที่นั่งลำบากจริงๆ” ซีหวังหมู่พูดได้เท่านี้ “ไม่เช่นนั้นด้วยศักยภาพแฝงของเอ้อร์เหมาคงจะเลื่อนขั้นสำเร็จได้ ถึงอย่างไรเขาก็เริ่มกลายเป็นปลาคุนได้เร็วเช่นนี้แล้ว”
“ช่วยหน่อยได้หรือไม่” อินหลิวเฟิงขอความช่วยเหลือ “กูไหน่ไน ท่านช่วยหน่อยได้หรือไม่”
“นายท่านไม่สามารถแทรกแซงบ่อหกวิถีได้ มิเช่นนั้นผลเลวร้ายตามมา” เทพอัสนีจำเป็นต้องบอกว่า “หรือไม่เจ้าเรียกเอ้อร์เหมาจวนเจ้าออกมาเอง บางทีเขาอาจจะได้ยิน”
อินหลิวเฟิงก็เรียกจริงๆ “เอ้อร์เหมา! ได้ยินหรือไม่! นายน้อยจวนเจ้าเรียกเจ้าอยู่น่ะ! รีบออกมา! หากไม่ออกมาอีก ข้าจะเปลี่ยนให้ซานเหมามาเป็นลูกน้องแล้วนะ!”
ที่สำคัญคือ เอ้อร์เหมาในบ่อหกวิถี เอ้อร์เหมาที่กำลังกลายเป็นนกเผิง เอ้อร์เหมาที่กำลังจะถูก ‘หนีชิว’ กิน ยังตอบกลับมาจริงๆ ว่า “นายน้อยอย่าแม้แต่จะคิด!”
เพียงเท่านี้… ทั้งสองก็กลายเป็นตัวตลกทันทีและยังทำให้ทุกคนไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งกับความรักของทั้งสองเลยกลับรู้สึกอยากจะหัวเราะแทน
“เจ้าคนขี้ขลาด! เจ้าไม่ขึ้นมาอีก! รอดูว่าตัวข้านายน้อยจะเปลี่ยนได้หรือไม่! เจ้าไม่เห็นปีศาจหนีชิวจะกินเจ้าแล้วหรือไง!” อินหลิวเฟิงโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ
ที่น่ากลัวคือ เขาเพิ่งจะพูดจบ…
ซู่!
วิญญาณบ่อหกวิถีในบ่อสีเลือดเขมือบไปทางเอ้อร์เหมาจริงๆ
“เฮ้ย!”
เอ้อร์เหมาอยากจะร้องไห้ ปากอีกาของเขานี่นะ!
อันที่จริงเขาก็เห็นปีศาจตัวนี้แล้ว แต่มันไม่เห็นเขามาตลอด เขาจึงคิดจะทำเวลารีบทำให้สำเร็จโดยเร็ว สุดท้ายนายน้อยจวนเขากลับทำร้ายเขาเสียเอง
ในครานี้เอง… เยี่ยนอวี๋ส่งกระแสจิตให้เอ้อร์เหมาว่า “เอ้อร์เหมา ออกจากบ่อ!”
นางรู้ดีว่าเอ้อร์เหมาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของวิญญาณบ่อหกวิถี อย่าว่าแต่เขาไม่ใช่เลย แม้แต่ซีซีพวกเขา หากพวกเขาลงไปในบ่อหกวิถีก็ใช่ว่าจะเอาชนะวิญญาณบ่อตัวนี้ได้ ในบ่อคือถิ่นของมัน
ทว่า… เอ้อร์เหมาไม่ยอม! เขารับรู้ได้อย่างแจ่มชัดว่าเลือดต้นกำเนิดของปลาคุนนกเผิงที่เขากลืนกินเข้าไปในร่างกายกำลังกำเนิดพลังอันล้นหลามอย่างต่อเนื่อง! ในกระบวนการนี้ แม้ร่างกายของเขากำลังถูกฉีกขาด แต่เอ้อร์เหมาที่เคยได้รับการฝึกพิเศษมาตั้งแต่เด็ก เขายังทนได้
ส่วนการฉีกขาดด้านสตินั้น เขาเป็นคนมองโลกในแง่ดีจึงทนได้เช่นกัน
ทว่า…
ซู่!
วิญญาณบ่อหกวิถีที่อ้าปากขนาดใหญ่ราวกับหลุมดำเขมือบใส่เขาในครานี้
ซู่ซ่า!
น้ำสีเลือดในบ่อเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความแค้นนับไม่ถ้วนถูกกลืนเข้าไปในปากขนาดใหญ่ของวิญญาณบ่อหกวิถี
“เอ้อร์เหมา!”
อินหลิวเฟิงตะโกนเสียงดัง
เขารับรู้ได้ว่าเอ้อร์เหมาอยู่ในขอบเขตการกลืนกินของวิญญาณบ่อหกวิถีแล้ว เจ้าคนโง่เขลานี่ยังไม่ออกมาอีก! นี่มันหาเรื่องตายชัดๆ
สุดท้าย…
กรร!
เสียงคำรามดังกึกก้อง! เสียงคำรามที่แม้แต่เยี่ยนอวี๋ก็ต้องขมวดคิ้วดังขึ้นจากข้างใต้บ่อสีเลือด จากนั้น…
ตูม!
แสงสีดำและแสงสีทองบนบ่อเลือดกระจัดกระจาย เสียงดังหึ่งๆ และเสียงโหยหวนดังขึ้นต่อเนื่อง
ความเคลื่อนไหวเช่นนี้ทำให้ซีหวังหมู่รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ “เอ้อร์เหมาสำเร็จแล้ว?”
“เหมือนจะใช่นะ?” เทพอัสนีเองก็แปลกใจเช่นกัน
เอ้อร์เหมาในครานี้ อันที่จริงเขายังไม่สำเร็จ แต่เขาได้กระตุ้นโลหิตต้นกำเนิดนกคุนปลาเผิงแล้ว
ตูม! ตูม! ตูม!…
เสียงกระดูกแตกร้าวนับไม่ถ้วนและเสียงร่างกายระเบิดดังขึ้นพร้อมเสียงคำรามของปลาคุนระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา เลือดของเขาไหลเข้าไปในบ่อสีเลือด
เส้นชีพจรของเขา!
อวัยวะภายในของเขา!
ทุกอย่างของเขา! แตกเป็นเสี่ยงๆ
นี่มัน… ทุบหม้อข้าวจมเรือ!
เอ้อร์เหมาที่ไม่ยอม เขากระตุ้นโลหิตต้นกำเนิดของปลาคุนนกเผิงและทำให้ตัวเขาระเบิด
การระเบิดเช่นนี้ พลังปลาคุนนกเผิงอันบริสุทธิ์ที่ระเบิดออกมาทำให้เขาหลุดพ้นออกมาจากวิญญาณบ่อหกวิถีในระดับหนึ่งจริงๆ
ในขณะเดียวกัน…
กรร! กรร!…
พลังปลาคุนนกเผิงที่ระเบิดไม่หยุดและยังได้รับพลังเสริมจากเลือดเนื้อพิเศษของบ่อหกวิถีก่อร่างขึ้นอย่างรวดเร็วในบ่อ
ในขั้นตอนการก่อร่างนี้ วิญญาณของเอ้อร์เหมาเป็นแก่นของทั้งหมดนี้ แม้เขาจะไม่มีร่างที่จับต้องได้แล้ว แต่ดวงวิญญาณของเขายังคงถูกเก็บไว้ในบ่อหกวิถี ดังนั้น… ปลาคุนขนาดยักษ์ตัวหนึ่งค่อยๆ ก่อร่างขึ้นในบ่อสีเลือดจริงๆ แล้ว ปลาคุนที่มีรูปร่างยาวหลายพันลี้ ขนาดไม่ต่างกับวิญญาณบ่อหกวิถี
“บัดซบ!” อินหลิวเฟิงเห็นสภาพเช่นนี้ก็เปลี่ยนจากทุกข์เป็นสุข “ใช้ได้นี่เอ้อร์เหมา! กลายเป็นนกเผิงเร็วเข้า! งอกปีกแล้วรีบบินออกมาซะ!”
วิธีนี้เอ้อร์เหมาย่อมรู้ดี ปีกทั้งคู่ของเขาจึงงอกออกมาอย่างรวดเร็วในทันที! ยังเป็นครีบทั้งคู่ด้วย
ฟิ้ว…
จู่ๆ วิญญาณบ่อหกวถีกลับเขมือบใส่เอ้อร์เหมาอย่างบ้าคลั่งในครานี้
“เอ้อร์เหมารีบขึ้นมาเร็วเข้า!” อินหลิวเฟิงตะโกน
ซู่!
เอ้อร์เหมาสยายปีก!
ปลาคุนนกเผิงขนาดยักษ์ที่มีขนาดใหญ่ครอบคลุมพื้นที่หลายพันลี้บินทะยานขึ้นมาจากทะเลสีเลือดอันกว้างใหญ่เหมือนกับปลากระโจนขึ้นบนท้องฟ้า ทุกคนคลายความกังวลลงเล็กน้อย ทว่า…
จิ๊บ!
จู่ๆ วิญญาณบ่อหกวิถีก็พุ่งขึ้นมาและพุ่งใส่ท้องปลาของปลาคุนนกเผิง
ความรวดเร็วนั่นทำให้เอ้อร์เหมาไม่ทันหลบหลีกได้ เขาตัวใหญ่เกินไปแล้วจึงไม่ง่ายเลยที่จะหลบ
ดังนั้น…
ตูม!
วิญญาณบ่อหกวิถีพุ่งตัวเลยปลาคุนนกเผิง กินท้องปลาของปลาคุนนกเผิง
ตูม!
เลือดสาดกระจาย! เอ้อร์เหมาบินขึ้นต่อไม่ไหว ทำท่าจะร่วงลงทะเลสีเลือด
“เอ้อร์เหมา…!”
อินหลิวเฟิงเบิกตากว้างแทบแตก! เยี่ยนอวี๋หน้าเปลี่ยนสี
วี้ด!
จางอวิ๋นเมิ่งนกเฟิ่งหวงที่ลงมาจากท้องฟ้าสูงกลับใช้อุ้งเท้าทั้งคู่จับเอ้อร์เหมาปลาคุนขนาดยักษ์ตัวนี้ไว้บินขึ้นมาบนฝั่งอย่างรวดเร็ว
ซู่!
เพลิงนิพพานไร้ที่สิ้นสุดห่อหุ้มเอ้อร์เหมาไว้และใช้พลังเลือดเนื้อของบ่อหกวิถีที่ยังไม่สลายไปช่วยรักษาท้องปลาที่ถูกกินไป
ผ่านไปเพียงครู่หนึ่ง… เอ้อร์เหมาและจางอวิ๋นเมิ่งกลับร่างเป็นมนุษย์
“เอ้อร์เหมา!” อินหลิวเฟิงพุ่งตัวไปหา พบว่าท้องของเอ้อร์เหมาเต็มไปด้วยเลือด! ทำให้เขาไม่กล้าดู
เยี่ยนอวี๋ใช้วิชาฟื้นคืนชีพปกคลุมเอ้อร์เหมาไว้
“เนะๆ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ดิ้นหลุดจากอ้อมกอดของท่านพ่อและมา ‘มุงดู’ เขาก็งอกใบไม้น้อยๆ ออกมารวบตัวเอ้อร์เหมาไว้ราวกับกำลัง ‘ประสมโรง’ ด้วย
และในครานี้ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีลำแสงสีดำจางๆ กำลังกลับไปในแขนของเจี่ยนชิวเงียบๆ แล้ว
เรื่องดีคือ หลังจากที่เอ้อร์เหมาได้ผสานพลังนิพพานของจางอวิ๋นเมิ่งและวิชาฟื้นคืนชีพของเยี่ยนอวี๋และเด็กน้อยแล้ว แผลบริเวณท้องก็มีอาการคงที่ ลมหายใจของเขาก็เสถียรแล้ว
อินหลิวเฟิงเกือบจะร้องไห้ “เจ้าคนโง่!” รีบขึ้นมาแต่แรกก็จบแล้ว! เกือบจะต้องเสียชีวิตไปแล้ว
จ๊อก… เด็กน้อยที่ท้องร้องทำได้เพียงถอนตัวออกมา หันไปหาพ่อ ‘นม’ แล้ว จากนั้นเขาก็พบว่าท่านพ่อของเขากำลังทำอาหารให้เขาแล้ว
ต้าซือมิ่งที่กำลังก่อไฟทำอาหารให้เด็กน้อยจริงๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เป็นกังวลกับสภาพของเอ้อร์เหมาแม้แต่น้อย เพราะพลังการรักษาของอีกฝ่ายล้วนมีฝีมือยอดเยี่ยม
แต่เขารู้ว่าหลังจากที่เด็กน้อยรักษาเขาเสร็จแล้วยังช่วยรักษาเอ้อร์เหมาต่อต้องหิวแน่นอน เขาจึงเริ่มทำอาหารให้เด็กน้อยแล้ว
ถึงอย่างไรขนมและนมก็ไม่เพียงพอต่อพลังงานที่สูญเสียไปของเด็กน้อย ต้าซือมิ่งที่เป็นพ่อคนคนนี้จึงเตรียมอาหารให้เด็กน้อยอย่างรู้งาน
“ฮ่า…” เยี่ยนเสี่ยวเป่ากอดขาของท่านพ่อเขาไว้อย่างดีใจ “รักพ่อ!”
ต้าซือมิ่งหรี่ตามองเด็กน้อย เห็นดวงตากลมโตไสแจ๋วที่ยิ้มจนเป็นพระจันทร์เสี้ยว
ดังนั้นคนที่กำลังช่วยคนอยู่ฝั่งนั้นก็ช่วยคนต่อไป ส่วนสองพ่อลูกฝั่งนี้คนหนึ่งกำลังทำอาหาร ส่วนอีกคนก็ตามติดท่านพ่อของเขาแจ
ทำเอาเจี่ยนชิวที่เห็นดังนี้ริษยาจนตาร้อนผ่าว นางพบว่าคุณชายหรงคนนี้รักทารกน้อยคนนี้จริงๆ เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยนมากจริงๆ
คุณชายหรงเช่นนี้… ทำให้นางหวั่นไหวยิ่งกว่าคุณชายหรงที่หลับใหล คุณชายหรงที่นางพบได้เพียงในความฝัน เห็นแค่ร่างอันเลือนราง
ทว่าแม้จะหวั่นไหวเพียงใด เจี่ยนชิวก็ไม่กล้ามองอีก นางทำได้เพียงสวดดูดวงวันเกิดของเด็กน้อยเงียบๆ
และแทบจะในเวลาเดียวกัน… ซีหวังหมู่ที่กลับมาจากทางฝั่งช่วยคนก็มาเล่นกับเด็กน้อยแล้ว “นายน้อย! ให้ซีซีอุ้มนะ”
“ฮ่า…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่วิ่งหนีเตาะแตะ ต้องการให้ซีหวังหมู่ไล่ตามเขา เล่นกับเขา
ซีหวังหมู่เชี่ยวชาญในเรื่องนี้ดี นางแสร้งทำตัวดุร้ายและกระโจนเขาแล้ว “ซีซีจะจับนายน้อยแล้วนะ!”
ทว่า…
“ฮ่า!”
เด็กน้อยที่เพิ่งวิ่งออกไปก็หายไปทันที!
