ตอนที่ 656 ไม่มีใครหนีไปจากเงื้อมมือของปฐมราชินีได้
กระบี่ไท่ชางที่ปรากฏขึ้นอย่างลึกลับ มันแทงหัวใจของเจี่ยนชิวทะลุจากข้างหลัง บดขยี้หัวใจของนาง ทำลายอวัยวะภายในและกระดูกของนางแหลกละเอียด และสังหารวิญญาณของนาง
เอื้อก!
เจี่ยนชิวที่กระอักเลือดออกมาทันที นางมองกระบี่ไท่ชางที่แทงจากด้านหลังของนางด้วยแววตาว่างเปล่า แม้ว่ามันจะแทงทะลุหัวใจของนาง แต่มันก็ไม่เปื้อนเลือดเลยสักหยด นางหัวเราะขึ้นในทันใด
“ฮ่า!”
“ฮ่าๆๆ!…”
เจี่ยนชิวที่เจ็บปวดรวดร้าวหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
วิ้ง
กระบี่ไท่ชางที่ลำตัวของมันหลั่งไหลหมอกเพลิงออกมาก็ปล่อยพลังทำลายล้างไท่ชูออกมาในทันที มันทำลายวิญญาณของเจี่ยนชิว หมายจะทำให้นางสูญเสียดวงจิต
ไม่ว่าเทพองค์ใด แม้จะเป็นทวยเทพรุ่นแรกก็ไม่สามารถต่อต้านการทำลายล้างของกระบี่ไท่ชางได้ เพราะว่ามันเป็นตัวแทนของพลังดั้งเดิมของจักรวาลแห่งนี้
แต่ว่า…
ตูม
เจี่ยนชิวกลับระเบิดในครานี้ นางแตกเป็นชิ้นเนื้อมากมาย มิหนำซ้ำ เลือดเนื้อของเจี่ยนชิวที่สาดกระเซ็นอย่างรวดเร็วนี้ยังไหลเข้าไปในบ่อหกวิถีในครานี้
ไม่เพียงเท่านี้…เลือดเนื้อเหล่านี้ยังส่งเสียงอย่างโอหัง “ฮ่าๆๆ ปฐมราชินีเยี่ยน เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก”
“แย่แล้ว” กู้จื่อเฟิงตากระตุก “หากเข้าไปในบ่อหกวิถี นางจะกลับชาติมาเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตใดๆ ก็ได้ ด้วยฝีมือของนาง เกรงว่าจะเจอตัวได้ยาก”
“โอ๊ย รู้แล้วๆ เห็นแล้ว เงียบน่า ข้าขอคิดวิธีก่อน” อินหลิวเฟิงที่กระวนกระวายใจจนเหงื่อแตก เขากำลังเดินวนไปมา ทว่า… ขณะที่พวกเขาคุยกัน เลือดเนื้อของเจี่ยนชิวที่พุ่งเข้าไปในบ่อหกวิถีกลับมีบางอย่างผิดปกติ เหมือนกับว่าบ่อหกวิถีทั้งบ่อถูกแช่แข็งไว้?
ไม่ ไม่ใช่
แต่คือพื้นผิวข้างหน้าของบ่อหกวิถีถูกผนึกด้วย ‘เยื่อ’ ที่มองไม่เห็น แตะต้องไม่ได้และทะลุผ่านไปไม่ได้ชั้นหนึ่ง
และ ‘เยื่อ’ ชั้นนี้ย่อมถูกสร้างโดยเยี่ยนอวี๋ นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “บังอาจลงมือกับลูกของข้า เจ้าคิดว่าเจ้ายังมีโอกาสหนีได้หรือ”
“นี่มันอะไรกัน!” เจี่ยนชิวไม่เข้าใจ เหตุใดนางจึงหนีไม่ได้ ขนาดพลังไท่ชูของกระบี่ไท่ชางนางยังยับยั้งได้ แล้วเหตุใดนางจึงหนีไปไม่ได้
แต่เยี่ยนอวี๋ไม่มีนิสัยอธิบายอะไรให้ศัตรูฟัง นางกำมือพูดว่า “มาเถิด”
ชู่
แสงดาวแผ่ซ่านบนผิวน้ำบ่อหกวิถี
ช่า
แสงดาวผนึกเลือดเนื้อของเจี่ยนชิวเป็นลูกกลมๆ และหายวับกลับไปหาเยี่ยนอวี๋ในทันที
“นายท่านสุดยอด” เทพอัสนีตะลึง
ทว่า… ตูม
เลือดเนื้อของเจี่ยนชิวกลับระเบิดออกมาบางส่วนจากพลังกักขังสามจักรวาลที่เยี่ยนอวี๋สร้างขึ้นและยังพุ่งเข้าไปในบ่อหกวิถี
แต่ในขณะเดียวกัน… จู่ๆ อินหลิวเฟิงก็ตะโกนขึ้นว่า “ให้วิญญาณบ่อหกวิถีกินนางซะ!”
กู้จื่อเฟิงกลับมองไปที่อินหลิวเฟิงด้วยสายตาเหมือนมองคนโง่เขลาก็เพราะว่าวิญญาณบ่อหกวิถีนั้นไม่สามารถควบคุมได้ มันจึงทำให้เอ้อร์เหมาบาดเจ็บอย่างไรเล่า
แต่ว่าคำพูดของอินหลิวเฟิงทำให้เยี่ยนอวี๋ฉุกคิดขึ้นได้ แม้นางจะไม่สามารถควบคุมวิญญาณบ่อหกวิถี วิญญาณแห่งความโกลาหลที่ไร้สติตนนี้ได้ แต่นางสามารถสร้างอิทธิพลต่อมันได้ โดยเฉพาะอิทธิพลที่เป็นไปตามสัญชาติญาณของมัน
ดังนั้นเมื่อเยี่ยนอวี๋คิดได้ ดอกไม้บนหน้าผากก็ส่องสว่างเจิดจรัส “หกวิถี กลืนกิน”
ซู่ซ่า
วิญญาณบ่อหกวิถีที่อ้าปากเป็นหลุมดำเขมือบไปขึ้นไปบนอากาศในทันที มันกลืนกินเลือดเนื้อของเจี่ยนชิวที่หลุดรอดออกไปจากมือของเยี่ยนอวี๋เพียงเล็กน้อยนั่นแล้ว
“สวย” อินหลิวเฟิงพลันรู้สึกว่าเจ้าหนีชิวตัวใหญ่ตัวนี้ฝีมือใช้ได้
กู้จื่อเฟิงงงงัน…
ทว่าในเวลาเดียวกัน
ชู่
ยมทูตดำที่แต่เดิมถูกเยี่ยนอวี๋ค้นวิญญาณและตายไปแล้วกลับกลายเป็นลำแสงสีดำหายวับไปทางเยี่ยนจื่อเยี่ยพวกเขาทั้งสามในครานี้
ซีหวังหมู่ตะโกนขึ้นทันที “หนีเก่งจริงๆ ตายซะเถอะ!”
เยี่ยนจื่อเยี่ยเองก็อัญเชิญหงส์ผีออกมาแล้ว เขาเผชิญหน้ากับลำแสงสีดำที่จู่ๆ กะพริบเข้ามาอย่างไม่เกรงกลัว
ในขณะที่ทุกคนคิดว่าลำแสงสีดำจะจู่โจมเยี่ยนจื่อเยี่ยพวกเขาเพื่อจับเป็นตัวประกัน มันกลับหายตัวไปแล้ว
“นี่มัน…”
ซีหวังหมู่ที่พลาดท่า รู้สึกตัวเองถูกหลอก
“บัดซบ ยังหนีไปอีก? หนีไปได้อย่างไร?” อินหลิวเฟิงไม่เข้าใจ กุ่ยหมู่คนนี้มีร้อยชีวิตหรือ เหตุใดฆ่าเท่าไรก็ฆ่าไม่หมด
กู้จื่อเฟิงไม่แปลกใจแม้แต่น้อย “นางคิดจะหนีตั้งแต่แรก ย่อมเตรียมการไว้ดีแล้ว ระดับตบะของนาง เมื่อคิดจะหนี ย่อมมีวิธีมากมาย ยมทูตดำนั่นก็เป็นอสูรคู่หูของนาง กลยุทธ์ยืมซากคืนชีพนั้นง่ายเกินไป”
“เช่นนั้นตอนนี้ทำอย่างไรดี” อินหลิวเฟิงบอกว่าตนเองหมดหนทางแล้ว
ในขณะเดียวกัน เอ้อร์เหมาผู้อ่อนแอที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาราวกับเพราะความเคลื่อนไหวของหงส์ผีที่เยี่ยนจื่อเยี่ยอัญเชิญออกมา เขาก็รู้สึกงงงัน และถามขึ้นด้วยสัญชาติญาณว่า “นายน้อย ท่านอยู่หรือไม่”
“อยู่นี่ ทำไมรึ” อินหลิวเฟิงรีบเดินไปหา
เอ้อร์เหมาหลับตาลง “ดีจังเลย แม้ข้าเอ้อร์เหมาจะตายแล้ว นายน้อยก็ไม่สามารถเปลี่ยนลูกน้องได้ ยังอยู่”
อินหลิวเฟิง “…” ?
เอ้อร์เหมาจอมทึ่มนี่เป็นอะไรกันแน่? เยี่ยนจื่อเยี่ยเรียกหงส์ผีกลับคืน ครั้นกำลังจะปริปากพูด จางอวิ๋นเมิ่งกลับชิงพูดขึ้นก่อนว่า “พ่อหนุ่ม เจ้ายังมีชีวิตอยู่ ยังไม่ตาย”
“อะไรนะ” เอ้อร์เหมาที่ลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็เบิกตาที่ไม่ค่อยโตเท่าไรนักกว้าง
จางอวิ๋นเมิ่งยิ้ม “เจ้ายังมีชีวิตอยู่จ๊ะ พ่อหนุ่ม”
เอ้อร์เหมาหันไปมองนายน้อยของจวนตนด้วยสายตาเหลือเชื่อ “มีชีวิตอยู่จริงๆ หรือ”
“หรือว่าให้ข้าอัดเจ้าสักยก ให้เจ้ารู้สึกเป็นจริงเสียหน่อย” อินหลิวเฟิงถาม
เอ้อร์เหมาส่ายศีรษะ “ไม่ต้องๆ ไม่รบกวนนายน้อย”
ทว่า…
“แล้วข้าเลื่อนขั้นสำเร็จหรือไม่” เอ้อร์เหมาที่อยากจะลุกขึ้นทันทีกลับล้มกลับไป
ซีหวังหมู่เข้ามาป้อนโอสถให้เขา “หยุดเพ้อได้แล้ว มีชีวิตรอดก็ดีมากแล้ว คิดจะเอาอะไรอีกเล่า ใต้หล้านี้มีเรื่องสวยงามเช่นนั้นที่ไหนกัน”
เอ้อร์เหมาหน้าละห้อย “เช่นนั้นข้าก็ถูกเจ้าหนีชิวกัดโดยเสียเปล่าน่ะสิ”
“ไม่เช่นนั้นจะทำไม เจ้าจะกัดมันกลับไปรึ” ซีหวังหมู่ย้อนถาม
เอ้อร์เหมา “…” เขาตอบว่าเขาอยากทำเช่นนั้นได้หรือไม่นะ
ทว่าครานี้ไม่มีใครสนใจเขาแล้ว เมื่อซีหวังหมู่ป้อนยาให้เขาเสร็จก็รีบกลับไปถามใต้เท้าพวกเขาว่า “นายท่าน เจี่ยนชิวนั่นทำอย่างไรดี ปล่อยให้นางหนีไปเช่นนี้หรือ”
เยี่ยนอวี๋เงียบ นางกำลังมองจางอวิ๋นเมิ่ง ฝ่ายหลังก็กำลังมองนาง ตั้งแต่ที่จางอวิ๋นเมิ่งกลายเป็นคน นางก็มองนางตลอดเวลา จนถึงบัดนี้…
ครั้นจางอวิ๋นเมิ่งทำท่าจะปริปากเรียกบุตรสาวของตน เยี่ยนอวี๋ที่ขมวดคิ้วเล็กน้อยกลับรับรู้ถึงเจี่ยนชิวแล้ว “ปรากฏตัวแล้ว ไปกัน”
ตอนที่ค้นวิญญาณยมทูตดำก่อนหน้านี้ เยี่ยนอวี๋ไม่ได้ทำแค่ค้นวิญญาณเท่านั้น ดังนั้น…
