ตอนที่ 658 จอมมารคลั่งเมียอวดเก่ง ลูกพี่หลุมศพ
เยี่ยนอวี๋ที่เมื่อครู่นี้ยังมองสามีรูปงามอย่างไม่รู้ตัวหันไปมองเจี่ยนชิวที่เสียสติทันที รอบกายของฝ่ายหลังเริ่มมีกลิ่นอายมรณะอันหนาแน่นไหลออกมา? ทำเอาซีหวังหมู่ตกตะลึง “เกิดอะไรขึ้น”
กุ่ยหมู่กลับยังคงหัวเราะ เสียงหัวเราะอันชั่วร้ายนั่นยังดังขึ้นเรื่อยๆ “ฮึๆ… ฮ่าๆๆๆ คุณชายหรง เห็นทีเจ้าจะลืมไปหมดแล้วจริงๆ เสียดายที่ข้าช่วยเจ้ามาตลอดหลายปีมานี้จริงๆ”
ต้าซือมิ่ง “?”
“ข้าไม่ลังเลที่จะเข้าไปในหลุมศพเพื่อรู้จักเจ้า อภัยให้เจ้าและช่วยเจ้า แต่เจ้าเล่า เจ้ากลับลืมไปแล้ว ลืมหมดสิ้น ยังบอกกับข้าว่าเจ้าชอบปฐมราชินีเยี่ยนก่อน เจ้า… มันคนห่วยแตก” กุ่ยหมู่กล่าวว่าเขาเสียงเศร้า
เยี่ยนอวี๋เหลือบมองต้าซือมิ่งอีกครั้ง แม้นางจะรู้ว่าสิ่งที่นางพูดมีส่วนที่นางทึกทักไปเอง แต่นางก็เชื่อในสามีของตนเองมากกว่าทว่าดูจากสภาพของเจี่ยนชิวแล้ว เห็นได้ชัดว่านางลุ่มหลงในสามีของนางจนไม่สามารถถอนตัวได้ เห็นทีนี่คงเป็นเหตุผลที่เจี่ยนชิวปฏิเสธเทียนตี้จริงๆ
แต่ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไร เยี่ยนอวี๋เพียงแค่พูดขึ้นว่า “เจ้าช่วยเขาด้วยการขโมยพลังของเขาหรือ อีกอย่าง ก่อนหน้านี้เจ้ายังคิดจะฆ่าเขาด้วยมิใช่หรือ”
“ฮ่า ฮ่าๆๆ…” กุ่ยหมู่หัวเราะต่อไป ดวงตากลับมีน้ำตาไหลออกมา ทำเอาอินหลิวเฟิงอดเกาศีรษะไม่ได้ “ข้ารู้สึกเหมือนกับว่าต้าซือมิ่งเคยได้กุ่ยหมู่คนนี้แล้วทิ้ง?”
กุ่ยหมู่มองเขาราวกับเห็นด้วยกับคำพูดของเขา นางหัวเราะอย่างเศร้าหมองมากขึ้นเรื่อยๆ และมองเยี่ยนอวี๋อย่างชั่วร้าย “หากไม่ใช่เพราะปฐมราชินีเยี่ยนเข้ามาแทรก ข้าคงไปตกอยู่ในสภาพเช่นนี้”
คำพูดนี้… เยี่ยนอวี๋ยังไม่ทันตอบ ต้าซือมิ่งก็โอบเยี่ยนอวี๋มาด้านหลัง เผชิญหน้ากับเจี่ยนชิวโดยตรง “ประการแรก ตัวข้าหรงอี้ไม่เคยจำภรรยาผิดคน ประการที่สอง ตัวข้าหรงอี้ไม่เคยคิดอะไรกับเจ้า วาจานี้ข้ายอมพิสูจน์ด้วยสายเลือดตระกูลหรง”
เมื่อพูดจบ ต้าซือมิ่งไม่รอให้คนอื่นตั้งสติได้ด้วยซ้ำ… เขาก็หยดเลือดหนึ่งหยดออกมาจากนิ้วชี้เรียวยาวของตนและเลือดหยดนี้กลายเป็นอักษรโบราณต่อหน้าทุกคนทันที ดูเหมือน…
“อักษรเซียยุคเกิงกู่” กู้จื่อเฟิงที่มีความรู้กว้างขวางจำได้ทันทีว่านี่คืออักษรที่มีต้นกำเนิดจากยุคแรกเริ่มกำเนิดจักรวาล มันมีพลังต้นกำเนิดของจักรวาลในนั้น อักษรเช่นนี้มีพลังลี้ลับในตัวมันเองเพราะพลังต้นกำเนิดของจักรวาลและมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความประสงค์ของมนุษย์ มันมีกฎและพลังโกลาหลของตนเอง
ดังนั้นแม้แต่กู้จื่อเฟิงก็รู้สึกประทับใจ ต้องรู้ว่าต้าซือมิ่งในบัดนี้ เขากำลังใช้สายเลือดอัญเชิญพลังลี้ลับระดับนี้มาพิสูจน์ หากเขาผิดพลาด… เช่นนั้นพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ได้เป็นพยานการกำเนิดของปฐมราชินีหยวนชู ได้เป็นพยานเห็นความเฟื่องฟูและการล่มสลายของจักรวาล ได้เห็นต้นกำเนิดของชีวิตและได้รู้เห็นทุกอย่าง สามารถทำลายต้าซือมิ่งได้ทันที ทว่า…
“เจ้าบ้าไปแล้ว”
เยี่ยนอวี๋ร้อนใจ เพราะว่านางรู้ดีว่าความจำของสามีคนนี้ของนางยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ หากมีความลับอะไรที่เขาเองจำไม่ได้เล่า
แม้เยี่ยนอวี๋จะไม่เชื่อเจี่ยนชิว แต่นางยิ่งไม่อนุญาตให้พ่อเด็กพิสูจน์ตนเองแบบนี้ นางไม่ต้องการ นางเชื่อมั่นในตัวเขามากพอแล้ว นางไม่อยากให้เขาแบกรับความเสี่ยงโดยการทำลายตนเองแม้แต่น้อย
ทว่า…วิ้ง
รูปแบบอักษรที่ก่อร่างขึ้นจากพลังลี้ลับนั่นกระจายตัวออกข้างหน้าต้าซือมิ่งกลายเป็นแสงอ่อนๆ ที่เปล่งประกาย สะอาดและบริสุทธิ์
นอกจากนี้แสงอ่อนๆ ที่เปล่งประกายนี้ หลังจากที่มันกระจายตัวออกก็ปกคลุมเยี่ยนอวี๋และเด็กน้อยไว้ ทำให้ทั้งสองรู้สึกถูกโอบล้อมและดูแลด้วยคลื่นอันอ่อนโยนในทันที
“ฮ่า…”
เยี่ยนเสี่ยวเป่ารู้สึกเหมือนถูกท่านพ่อเขากอดครั้งแรก มีความสุขมากเลย เขากอดท่านพ่อเขาแน่นอีกครั้ง
ส่วนเยี่ยนอวี๋… นางก็คิดถึงคืนนั้นอีกครา
ดอกไม้บนหน้าผากนางประกายแสงสีม่วงเจิดจรัสในครานี้
“นี่มัน…” กู้จื่อเฟิงชะงักเล็กน้อย
อินหลิวเฟิงอยากรู้ “คืออะไร”
“คำอวยพรเกิงกู่” กู้จื่อเฟิงกล่าวอย่างสงบ “เพียงพอที่จะบ่งบอกว่าวาจาของต้าซือมิ่งเป็นความจริง มิเช่นนั้นพลังที่เป็นสักขีพยานทุกอย่างนี้คงไม่อวยพรพวกเขาทั้งครอบครัว”
ถึงแม้ว่า… อันที่จริงกู้จื่อเฟิงก็คาดเดาไปเอง แต่เขามีจิตใจละเอียดอ่อน เขารับรู้ได้อย่างคลุมเครือถึงความอ่อนโยนและคำอวยพรจากแสงอ่อนๆ ที่เปล่งประกายนี้ น่าจะไม่ผิด
เห็นทีความรักของปฐมราชินีเยี่ยนและหรงต้าซือมิ่งถูกกำหนดไว้แต่แรกแล้ว แม้แต่ต้นกำเนิดจักรวาลยังเป็นพยาน
ก็ไม่น่าแปลกใจ เดิมทีเขาก็แค่รู้สึกชื่นชมในความยิ่งใหญ่และความปรีชาของปฐมราชินี ชื่นชมที่นางสามารถหาวิธีแก้ไขปัญหาได้ไม่ว่าเมื่อใดอย่างสงบและสง่า ชัดเจนและสดใส
เยี่ยนอวี๋ในครานี้ นางก็ยกมือขึ้นหยิกเอวของต้าซือมิ่งทีหนึ่ง ดุเขาว่า “ต่อไปห้ามทำเช่นนี้อีกนะ”
ต้าซือมิ่งที่หันมาจูบหน้าผากของภรรยาก็พูดว่า “จะให้ภรรยาน้อยใจไม่ได้”
“ข้าไม่น้อยใจ” เยี่ยนอวี๋ไม่รู้สึกว่าตนเองน้อยใจอะไร
ต้าซือมิ่งยิ้มไม่พูดอะไร เขาไม่อนุญาตให้กุ่ยหมู่พูดว่าภรรยาคือมือที่สาม เขาตกหลุมรักภรรยามานานเช่นนี้ จะเป็นมือที่สามได้อย่างไร
แม้เขาจะยังไม่ได้ความทรงจำทั้งหมดคืน แต่เขารู้จักนิสัยของตนเองเป็นอย่างดี ภรรยาของเขาต้องเป็นเจ้าปลาน้อยตัวนี้เท่านั้นและมีเพียงเจ้าปลาน้อยตัวนี้ที่สามารถมุดเข้ามาในหัวใจของเขาได้อย่างแยบยล
ดังนั้น… เด็กน้อยที่มองท่านแม่ทางซ้ายทีหนึ่งและหันไปมองท่านพ่อทางขวาทีหนึ่ง เขาก็คิดว่าพ่อแม่พูดจบแล้ว เขาจึงตบพ่อเบาๆ บอกว่า “ข้าวๆ เป่า พ่อ ป้อนเป่า…”
เยี่ยนอวี๋ยิ้มก่อนจะก้มลงไปจูบเด็กน้อยและยังเขย่งเท้าจูบหน้าผากของสามีนางและกอดคอของเขาไว้ กระซิบข้างหูเขาว่า “ข้ารักสามีนะ”
สามีที่มักจะจักจี้หัวใจนางคนนี้ได้เสมอ… ทำให้นางประทับใจโดยไม่ตั้งใจ ทำให้นางรู้สึกว่าแม้ตนเองจะยืนบนจุดสูงสุดของโลก แต่ก็ยังได้รับการดูแลอย่างดีจากเขา ราวกับว่าตนเองเป็นเพียงเด็กน้อยตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
และคำพูดของนาง… ย่อมทำให้ต้าซือมิ่งกอดนางไว้ในอ้อมอกอย่างอิ่มเอมใจ
เด็กน้อยจึงอดกินข้าวและยังถูกหนีบไว้ แต่เขาก็มีความสุขเช่นกัน เขาหัวเราะ ‘ฮ่าๆ’ ราวกับยิ่งถูกหนีบแน่นยิ่งดีใจ
จางอวิ๋นเมิ่ง… นางกลับน้ำตาไหล ทำให้เยี่ยนจื่อเยี่ยที่สังเกตเห็นชะงัก “ท่านแม่?”
จางอวิ๋นเมิ่งจับมือบุตรชายคนโตไว้ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและแหบแห้งเล็กน้อยว่า “ไม่เป็นไรจ๊ะ แม่ก็แค่ดีใจ เห็นเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์และสามีรักกันเช่นนี้ แม่ดีใจมาก”
“เป็นดังสำนวนที่ว่า หงส์คู่โบยบิน ขับร้องประสานเสียง” กู้จื่อเฟิงทอดถอนใจ
อินหลิวเฟิงตบไหล่เขาเบาๆ “ยอมแพ้แล้วหรือ”
“อย่ามาแตะต้องข้า” กู้จื่อเฟิงรีบผละออกอย่างรังเกียจ มักจะรู้สึกว่าเจ้าวิหคทมิฬตัวนี้สติไม่เต็มบาท
อินหลิวเฟิงยกไหล่ดึงมือกลับมาและมองไปที่กุ่ยหมู่
กุ่ยหมู่ในครานี้ นางระเบิดไปแล้ว หัวใจแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ
สำหรับนางแล้ว ความรักแน่นเฟ้นของต้าซือมิ่งและปฐมราชินีเยี่ยนตบหน้านางแรงกว่าเรื่องใดๆ ทำให้นางรู้สึกว่าตนเองเป็นเพียงตัวตลก เป็นเพียงตัวตลกโดยสิ้นเชิง
ดังนั้นไม่จำเป็นต้องให้ผู้ใดโจมตี เจี่ยนชิวก็ระเบิดตัวเองจริงๆ นางระเบิดกลายเป็นควันสีดำ ทำเอาเยี่ยนเสี่ยวเป่าที่เห็น ‘อย่างยากลำบาก’ ตะลึงจนร้อง ว้าว
เยี่ยนอวี๋กลับโอบสามีและลูกไว้ข้างหลัง
ในขณะเดียวกัน…
ซู่
ควันดำจู่โจมใส่พวกเขาทั้งสามเป็นลูกคลื่น
ออกไปซะ
เยี่ยนอวี๋ที่ประสานมือ สร้างยันต์สีม่วงหม่น แสงดาวกระจายตัวเป็นสีเหลืองอ่อนระยิบระยับข้างหน้านางผนึกกุ่ยหมู่ที่พุ่งเข้ามาทันที
ตูม
เสียงระเบิดดังสนั่น ทำเอาทั่วทั้งยมโลกสั่นไหว แม้แต่เทียนตี้บนสวรรค์ชั้นเก้าก็รับรู้ได้ ทำเอาเขาส่งกระแสจิตสัมผัสทั้งหมดมายังยมโลกทันที
และในครานี้…
ซ่า
ควันสีดำไร้ที่สิ้นสุดถูกพลังของเยี่ยนอวี๋บดขยี้และทำลายอย่างไร้ข้อกังขา ถึงอย่างไรความสามารถของเยี่ยนอวี๋ก็อยู่เหนือกว่าเจี่ยนชิวที่เคยถูกทำลายไปแล้วครั้งหนึ่ง แม้จะเห็นได้ชัดว่าฝ่ายหลังได้รับ ‘โอกาส’ วิถีมาร แต่ภายใต้การปราบปรามอันรุนแรงของเยี่ยนอวี๋ก็ต้องแตกละเอียด
“โอ๊ย”
เสียงร้องอย่างน่าอนาถของเจี่ยนชิวดังออกมาจากกลุ่มควันสีดำไม่หยุด
ไม่เพียงเท่านี้… นางที่เหมือนจะรับรู้ถึงกระแสจิตสัมผัสของเทียนตี้ได้ก็ตะโกนขึ้นว่า “ตี้จวิ้น ช่วยข้า”
“บัดซบ” ซีหวังหมู่พ่นคำหยาบ “นังโจรนี่หน้าไม่อายจริงๆ ยังคิดจะให้เทียนตี้ช่วยนางรึ พูดความจริง หากเทียนตี้กล้ายื่นมือมาช่วย ข้าจะกระทืบจนเขาสงสัยในความเป็นเทพของตนเองเลย”
ส่วนเทียนตี้… เดิมทีเขาจะยื่นมือเข้ามาช่วยด้วยสัญชาติญาณแล้ว แต่เขากลั้นไว้ ถึงอย่างไรผู้ประหารชีวิตเจี่ยนชิวคืออาจารย์ของเขา
แต่แล้ว… จู่ๆ เจี่ยนชิวก็กรีดร้องขึ้น “พวกเจ้าหักหลังข้า พวกเจ้าหักหลังข้า ข้าจะทำให้พวกเจ้าต้องเสียใจ”
เมื่อพูดจบ จู่ๆ ควันสีดำกลุ่มนั้นก็กระจายตัวราวกับหายไปกลางอากาศ?
ตูม
จู่ๆ ตำหนักกุ่ยหมู่ก็ระเบิดกลายเป็นกลุ่มควันแน่นหนาพัดม้วนมาทางด้านหลังของเยี่ยนอวี๋พวกเขา
เยี่ยนอวี๋ที่สะบัดแขนเสื้อกลับมากลับไม่สนใจกลุ่มควันหนาแน่นเหล่านี้และไม่ได้ทำลายเจตนาที่หลงเหลือของกุ่ยหมู่ เพราะว่า…
“หลุมศพ”
