ตอนที่ 696 ลาก่อน
เพียงแค่ชั่วครู่เดียว กู้จื่อเฟิงก็ถูกดูดไปทางเทาเที่ยหนี่ว์วา
อินหลิวเฟิงหน้าซีด “ขาของเขา”
เยี่ยนอวี๋เพิ่งเห็นว่าที่ขาของกู้จื่อเฟิงถูกมัดด้วยเชือกร่วมชีวิตไว้
ถึงอย่างไร วิชาลงเรือลำเดียวกันหรือเคล็ดวิชาลับของราชวงศ์แอตแลนก็ไม่มีวิธีแก้ได้
กู้จื่อเฟิงก็แค่ใช้เคล็ดวิชาลับร่วมชีวิตนี้แก้ไขการเชื่อมโยงชีวิตโดยใช้เลือดของจักรพรรดิหูจวิ้น ซึ่งก็หมายความว่าเขาเชื่อมโยงกับชีวิตโลกีแทนเยี่ยนอวี๋ ดังนั้นตอนที่เยี่ยนอวี๋ดึงเขา เขาจึงหลุดไป
ถึงอย่างไร… วิชาลงเรือลำเดียวกันก็ไม่สามารถแก้ได้
ดังนั้น… กู้จื่อเฟิงถูกเทาเที่ยหนี่ว์วาดูดกลืนเข้าไปแล้ว
ครานี้เอง… อินหลิวเฟิงอดตะโกนขึ้นไม่ได้ว่า “ชุนซิ่นจวิน!”
ใช่แล้ว เขาคือชุนซิ่นจวิน ไม่ใช่กู้จื่อเฟิงอีก
สำหรับกู้จื่อเฟิงแล้ว ผู้ที่สามารถทำถึงขั้นนี้ได้มีเพียงชุนซิ่นจวิน ไม่ใช่กู้จื่อเฟิงอีกต่อไป เขารู้มาตลอดว่าชุนซิ่นจวินชอบกูไหน่ไนเยี่ยนอวี๋ ไม่เหมือนกับกู้จื่อเฟิง เขาเป็นนักยุทธศาสตร์ เป็นนักยุทธศาสตร์ที่มีความทะเยอทะยาน นักยุทธศาสตร์ที่ไม่สนใจว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นคนดีหรือคนร้าย ตราบใดที่ผู้ที่เขาจงรักภักดีแข็งแกร่งพอที่จะทำให้เขาได้แสดงความสามารถของเขา
แต่บัดนี้… กู้จื่อเฟิงไม่ใช่นักยุทธศาสตร์แล้ว
อย่างน้อยสำหรับอินหลิวเฟิง ตอนนี้เขาไม่ใช่แล้ว แต่กู้จื่อเฟิงรู้ตัวดีว่าเขายังเป็นคนเดิม
“ลาก่อน”
กู้จื่อเฟิงที่แม้แต่เสียงก็ถูกกลืนหายไป เยี่ยนอวี๋รู้จากการอ่านลักษณะปากเท่านั้น
จะว่าอย่างไรดีเล่า ในเมื่อถูกกำหนดไว้แล้วว่าไม่มีทางได้มาซึ่งหัวใจของปฐมราชินี ข้างกายของนางก็ไม่จำเป็นต้องมีเขา จากกันเช่นนี้ดีกว่า อย่างน้อยนางก็จะจำเขาได้
สิ่งที่เขาต้องการก็คือการให้ใครสักคนที่จะจดจำและจากไปอย่างเหมาะสม ไม่เช่นนั้นเขาคงลงมือตั้งแต่แรกแล้ว เหตุใดต้องรอถึงจังหวะอันตรายแบบนี้
เช่นนี้จึงจะถูกจดจำไว้ได้…นี่คือตัวเลือกของกู้จื่อเฟิง
“ให้ตายเถอะ” ต้าซือมิ่งที่ดูออกรู้สึกโมโห ในขณะเดียวกันก็ยัดเด็กน้อยให้ภรรยา เตรียมจะลงมือเอง ความเผด็จการที่มาจากกระดูกไขนั่นทำให้เขาไม่อนุญาตให้กู้จื่อเฟิงทำแผนการสำเร็จ
ทว่า…
เอ้อร์เหมาลงมือเร็วกว่าใคร?
แกรก
เอ้อร์เหมาที่ทั่วทั้งร่างเปล่งแสงสีฟ้าทองปรากฏขึ้นข้างหลังกู้จื่อเฟิงในบัดนี้แล้ว?
นี่มัน…
“เฮ้ย”
อินหลิวเฟิงตกใจจนลูกตาจะหลุดออกมาแล้ว “เอ้อร์เหมาเจ้าบ้าไปแล้ว”
ตูม
เอ้อร์เหมาที่ระเบิดกลายเป็นปลาคุนนกเผิงขนาดยักษ์ตัวหนึ่ง เขาก็บ้าไปแล้วจริงๆ แต่ก็บ้าอย่างเชื่อถือได้ เพราะว่าเขาในครานี้ใช้ความสามารถของปลาคุนนกเผิงพุ่งไปที่กระแสน้ำที่เชี่ยวกรากของเทาเที่ยหนี่ว์วาแล้ว
น้ำทะเลที่ทะลักใส่ปากโชกเลือกของเทาเที่ยหนี่ว์วาดัง ซู่ซ่า ทันที มันทำให้พลังการกลืนกินของเจ้าแม่หนี่ว์วาลดลงในระดับหนึ่ง แม้จะลดลงไม่มากนัก ถึงอย่างไรเทาเที่ยก็เป็นจอมตะกละที่สามารถกินได้ทุกอย่าง แต่การลดลงเช่นนี้เพียงพอที่จะทำให้ต้าซือมิ่งแผลงฤทธิ์ได้แล้ว
หรงอี้ที่ผลักภรรยาและลูกออกไป เขาก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหน้ากู้จื่อเฟิง มือข้างหนึ่งคว้าเชือกบริเวณเท้าของกู้จื่อเฟิงไว้ พูดด้วยเสียงขรึมว่า “จงมา”
ซู่ซ่า
โลกีที่ถูกกลืนเข้าไปนานแล้วถูกดึงออกมาเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด
แต่เทาเที่ยหนี่ว์วาก็ไม่ใช่ย่อย “ลงมา”
สิ่งที่ตามมาพร้อมเสียงตะโกนนี้ ไม่ว่าจะเป็นน้ำทะเลหรือเอ้อร์เหมาปลาคุนนกเผิงที่ขยายใหญ่แล้ว หรือแม้แต่โลกี กู้จื่อเฟิงและต้าซือมิ่งก็ถูกดูกลืนเข้าไปในทันที
อีกเพียงพริบตาก็จะไม่เห็นร่างโลกีแล้ว เอ้อร์เหมาพวกเขาก็กำลังจะถูกดูดเข้าไปแล้ว
แต่ว่า…
“กระแสน้ำจงมา”
เยี่ยนอวี๋ส่งทะเลมหาสมุทรให้เอ้อร์เหมาด้วยกฎระเบียบของโลก
“คลื่นยักษ์”
เทียนตี้เองก็ใช้กฎดั้งเดิมสร้างกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากบนทะเลมหาสมุทรพุ่งไปยังเทาเที่ยหนี่ว์วา
ทว่า… การโจมตีพร้อมกันอันน่าสะพรึงนี้ยังคงไม่สามารถลดทอนพลังกลืนกินของเทาเที่ยหนี่ว์วาได้มากเท่าไร
“ฮ่าๆๆ…”
เทาเที่ยหนี่ว์วาเปล่งเสียงหัวเราะอันน่ากลัวออกมา และยังกลืนกินน้ำทะเลอย่างบ้าคลั่ง “มาสิ ไม่ว่าจะมาอีกเท่าไร ก็จงลงมาให้หมด”
ซ่า
ซู่ซ่า…
ไม่ว่าน้ำทะเลจะมาเท่าไรล้วนถูกเทาเที่ยหนี่ว์วาที่มีกระเพาะเป็นหลุมดำกลืนกินเข้าไป แม้แต่นอกจากโลกีแล้วเอ้อร์เหมาที่อยู่ใกล้นางมากที่สุดก็ค่อยๆ ถูกกลืนกินลงไป
“เอ้อร์เหมา!” อินหลิวเฟิงร้อนรนมาก รู้ว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ใช่วิธีแน่
ทว่า… ต้าซือมิ่งตะโกนขึ้นว่า “ลูก”
“ขอรับ” เยี่ยนเสี่ยวเป่าตอบ
ทำให้เยี่ยนอวี๋ที่เดิมทีจะลงไปสู้เคียงข้างต้าซือมิ่งชะงักเล็กน้อย
ต้าซือมิ่งเอ่ยขึ้นว่า “ให้ดอกไม้ของเจ้าบานไปข้างนอก”
“ขอรับ” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่จับใบหน้าใบน้อยของตนไว้ ‘ติดต่อ’ กับดอกไม้ดอกน้อยของเขาทันที
ดอกไม้ดอกน้อยหายไปทันทีราวกับว่าออกไปบานข้างนอกแล้ว
เยี่ยนอวี๋ยังคงไม่เข้าใจ… แสงสีม่วงเจิดจ้าอันหนาแน่นเปล่งออกมาจากรอบกายของต้าซือมิ่ง
ทว่าในขณะเดียวกันนั้นเอง
เทาเที่ยหนี่ว์วาที่สังเกตเห็นว่าต้าซือมิ่งกำลังจะใช้ท่าไม้ตาย นางก็ใช้พลังกลืนกินขั้นสุดท้าย “กลืนกินความมืด”
พลังดูดกลืนอันบ้าคลั่งไหลทะลักออกมาจากร่างกายของเทาเที่ยหนี่ว์วาทันที ใบหน้าของนางกลายเป็นสีดำในกระบวนการนี้ สีดำแบบสีดำเทา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
แต่แอนนาน้อยตกใจตื่นขึ้นมาแล้ว ทว่านางเพิ่งจะลืมตา…
ซู่
เทาเที่ยหนี่ว์วาระเบิดพลังกลืนกินแห่งความมืดนิรันดร์ออกมา มันกลืนกินสองแม่ลูกเยี่ยนอวี๋ รวมถึงเทียนตี้และซีหวังหมู่พวกเขาทั้งหมดแล้ว
ครานี้เอง เยี่ยนอวี๋สัมผัสได้ว่า นอกจากเทาเที่ยหนี่ว์วาจะกลืนกินพวกเขาแล้ว ถ้ำมรณะแห่งความมืดนิรันดร์ทั้งถ้ำก็กำลังดูดกลืนพวกเขา ต้องการดูดกลืนพวกเขาเข้าไปในแดนมืดนิรันดร์อย่างสมบูรณ์
ความรู้สึกเช่นนี้รุนแรงมาก ทำให้เยี่ยนอวี๋ที่ประสาทสัมผัสทั้งห้าอ่อนแอลงรู้สึกว่าเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาถูกดูดกลืนลงไป เกรงว่าจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตไร้สติปัญญาทันที
ทว่า… เยี่ยนอวี๋เพิ่งจะคิดเช่นนี้
“ค้อน ลาย มังกร”
ต้าซือมิ่งที่เอ่ยทีละคำออกมา ทุกๆ คำที่เขาเอ่ย รอบข้างแตกละเอียด แม้แต่พลังทำลายล้างก็แตกเป็นเสี่ยงๆ
เมื่อสิ้นเสียง นอกจากตำแหน่งที่เยี่ยนอวี๋พวกเขาอยู่แล้ว ส่วนที่เหลือของแดนมืดก็แตกเป็นเสี่ยงๆ
เยี่ยนอวี๋รีบกระจุกตัวรวมกับทุกคน ในขณะเดียวกัน
“ทำลาย!”
ต้าซือมิ่งที่พ่นคำสุดท้ายออกมา เขาก็คว้าอินหลิวเฟิงและเอ้อร์เหมาไว้แล้ว และเอวบางของเขาก็ถูกปฐมราชินีเยี่ยนกอดไว้แล้วในเวลาเดียวกัน
จากนั้น…
ตูม
หลุมศพระเบิด
