ตอนที่ 709 ตื่น
สิบสองเทพขุนเขาน้ำตาไหล
เซ่าเฮ่าน้ำตาไหล
หยวนสื่อเทียนจุนน้ำตาไหล
ราชวงศ์ต้าซางน้ำตาไหล
หลากหลายอารมณ์โหมซัดสาด ช่างน่าประทับใจ
“เทียนตี้โตแล้ว”
เทพวิหคมังกรฟังคำสาบานที่เสียงสะท้อนดังก้องไปรอบๆ พลางคิดถึงหลายๆ สิ่ง แต่ภาพทั้งหมด สุดท้ายก็มาบรรจบกันเป็นภาพที่เทียนตี้นั่งอยู่ในที่ประชุมยามเช้า มีบารมีและยิ่งใหญ่ มิอาจถูกโค่นล้มได้ง่ายๆ
เขาไม่ใช่หนุ่มน้อยที่คอยติดตามข้างหลังปฐมราชินีหยวนชูอีกแล้ว
เขาไม่ใช่ ‘เทียนตี้น้อย’ ที่ต้องการปฐมราชินีหยวนชูมาปกป้องอีกแล้ว
เขา…
“บางทีอาจจะปกป้องนายท่านได้จริงๆ” เทพอสูรหน้ามนุษย์เช็ดน้ำตา “อันที่จริงคิดว่าพึ่งพาไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าครานี้จะเด็ดเดี่ยวและชาญฉลาดเช่นนี้ เหมือนกับว่าได้ยินนายท่านเป็นคนพูดเอง”
ใช่แล้ว สิบสองเทพขุนเขาและเซ่าเฮ่า หยวนสื่อเทียนจุน พวกเขาล้วนรู้สึกเหมือนกัน เทียนตี้สามารถรับผิดชอบด้วยตนเองอย่างแท้จริงแล้ว ในที่สุดเขาก็ไม่ใช่ ‘เด็กน้อย’ ที่ต้องให้ปฐมราชินีปกป้องคนนั้นอีกต่อไปแล้ว
ส่วนมารฝูหมัว… สีหน้าของเขายังคงเดิม แต่ในใจของเขาเดือดดาลมาก มีเพียงเขาที่รู้ตัวเองดี
ตามการคาดเดาของเขา แม้เทียนตี้จะลังเลอย่างไร เขาก็สามารถทำให้เผ่ามารถือวิสาสะโจมตีได้ ทำให้สวรรค์เก้าชั้นฟ้าเกิดความโกลาหล ทำให้เหล่าทวยเทพสร้างแรงกดดันแก่เทียนตี้ไม่หยุด
จากข้อสงสัยที่ว่าเทียนตี้ไม่พอใจเจ้าแซ่หรงนั่น บวกกับความสัมพันธ์ที่มีต่ออาจารย์ของเขา เขาต้องหลงกลแน่นอน
สุดท้าย… ปฏิกิริยาของเทียนตี้เกิดความคาดหมายของเขาไปอย่างสิ้นเชิง
“ฮึ”
มารฝูหมัวยิ้มหยัน “เจ้านี่มันดื้อดึงยิ่งนัก”
เทียนตี้แสดงท่าทีเล่นแง่ เขาไม่ได้พูดอะไร แต่มือทั้งสองข้างเท้าเอว เหมือนกำลังบอกว่า ‘ข้าก็เป็นเช่นนี้ แน่จริงก็เข้ามา’
เพียงเท่านี้… ทำเอาตัวเหวินเทียนอ๋องและเทพองค์อื่นๆ งุนงง
มารฝูหมัวกลับพูดว่า “เจ้าคิดว่า ตำแหน่งเจ้าแห่งสามโลกของเจ้าจะยังเป็นของเจ้าได้อีกหรือ”
“คิดจะล้มข้า?” เทียนตี้ยิ้มหยัน “เกรงว่าความสามารถเจ้ายังไม่ถึง”
“เช่นนั้นก็ลองดู” มารฝูหมัวยิ้มอย่างชั่วร้าย “แม้ข้าไม่เคยครองบัลลังก์อย่างเป็นทางการมาก่อน แต่ข้าอยู่นี่ เจ้าตี้จวิ้นก็แค่เด็กที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม กฎทวยเทพสวรรค์ เจตจำนงทั้งห้าเผ่าล้วนเป็นของข้าไท่เฮ่า”
ทันทีที่คำพูดนี้ดังขึ้น เหล่าทวยเทพก็หวั่นไหวอีกครั้ง
แต่เทียนตี้ยังคงสงบมากและยังทำท่า ‘เชิญ’ เลิกคิ้วพูดว่า “ลองดู?”
“ฮึ” มารฝูหมัวยิ้นหยันอีกครั้ง “เจ้าเด็กไร้เดียงสา”
เทียนตี้ไม่พูดพล่ามอีก เขาจ้องมองมารฝูหมัวอย่างเยือกเย็น ในขณะเดียวกันก็ส่งโทรจิตให้เซ่าเฮ่าและหยวนสื่อเทียนจุนว่า “หากเกิดอะไรขึ้น เจ้าสองคนรีบถอยกลับไปจักรวาลดั้งเดิมทันที เฝ้าทางเข้าจากด้านใน เขาย่อมทำร้ายพวกเจ้าไม่ได้”
เซ่าเฮ่าและหยวนสื่อเทียนจุนเงียบ รู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมาก
มีชั่วจังหวะหนึ่ง พวกเขาอยากจะพูดว่า “ไป เข้าไปเฝ้าข้างในด้วยกัน”
แต่พวกเขารู้ว่าไม่ได้
แม้เทียนตี้รู้ว่ามารฝูหมัวไม่สามารถเข้าไปจักรวาลดั้งเดิมได้ แต่เขายังคงยืนอยู่ที่นี่ เผชิญหน้ากับมารฝูหมัว ไม่ใช่เพราะเขาไม่รู้ เฝ้าจักรวาลดั้งเดิมจากข้างใน เป็นสิ่งที่ปลอดภัยที่สุด
แต่ว่าวิธีที่ปลอดภัยเช่นนี้ยังหมายความถึง… การทอดทิ้งเหล่าทวยเทพและประชาสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่ถูกหลอกลวงเหล่านี้
เทียนตี้เป็นเจ้าแห่งห้าชนเผ่า เขาไม่สามารถเมินเฉยเหล่าประชาได้
ดังนั้น… เขายืน ‘ต่อหน้า’ สิ่งมีชีวิตสวรรค์เก้าชั้นฟ้าพันหมื่นล้านชีวิต ใช้พลังบารมีของเขาทำให้พวกเขาหวาดกลัว ซึ่งถือเป็นการปกป้องพวกเขา
ดังนั้น… เขาไม่ถอยเข้าไปจักรวาลดั้งเดิมแน่นอน เซ่าเฮ่าและหยวนสื่อเทียนจุนรู้เรื่องนี้ดี ดังนั้น…
พวกเขายืนขนาบข้างเทียนตี้เงียบๆ คอยสนับสนุนเขาเงียบๆ
ส่วนเรื่องอนาคต พวกเขาไม่ได้รับปากและก็ไม่ได้ปฏิเสธ
พวกเขามองเทียนตี้เงียบๆ สาบานในใจว่า ‘ต้องดูแลความปลอดภัยของเทียนตี้’
แต่มารฝูหมัวในครานี้ เขาก็เคลื่อนไหวจริงๆ แล้ว เขาใช้ไพ่ตายที่ทำให้หยวนสื่อเทียนจุนหวาดหวั่น…
“ข้านามฝูซีไท่เฮ่า กำเนิดเพื่อตอบสนองการกำเนิดวิญญาณสวรรค์เก้าชั้นฟ้า กำเนิดเพื่อปกป้องชีวิตของสรรพสิ่งในสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ข้าคือเจ้าแห่งสวรรค์ ข้าสาบานว่าข้าจะสร้างสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่ดีขึ้นกว่าเดิม กำจัดวิญญาณมารทั้งหมด
วันนี้ เชิญสามโลก ห้าเผ่า เคารพข้าฝูซีไท่เฮ่าในฐานะเทียนตี้ จักรพรรดิผู้กำจัดเทียนตี้ผู้ดื้อรั้น ให้ข้านำพาพวกเจ้าร่วมสร้างยุคสมัยใหม่แก่สวรรค์เก้าชั้นฟ้า”
เมื่อสิ้นเสียง…
ครืน
สายฟ้าสีม่วงครามระเบิดทั่วสามโลกและทั่วทุกมุมของทั้งห้าเผ่า ทำให้สรรพชีวิตได้ยินทุกคำอย่างชัดเจน และทำให้เผ่ามารในทะเลสาบสือซ่าไฮ่หวาดหวั่น
ไท่เฮ่า
จักรพรรดิฝูซี
“จบกัน”
คิเมียราพูดอู้อี้ขูดอากาศในความว่างเปล่า รู้ดีว่าพลังการเรียกร้องของจักรพรรดิฝูซีนั้นไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง ด้วยพลังการเรียกร้องของเขาต้องโค่นล้มเทียนตี้ได้แน่นอน
ทว่าพิกซีน้อยเห็นต่าง “ก็ไม่แน่เสมอไป ตำแหน่งเจ้าแห่งสามโลกของเทียนตี้ นอกจากจะเป็นการสะท้อนถึงความปรารถนาของสรรพชีวิต เป็นผลลัพธ์ที่กฎทั้งสามโลกยอมรับ ทั้งยังเป็นเจตจำนงของปฐมราชินีหยวนชู
ส่วนปฐมราชินีหยวนชูเป็นถึงภรรยาของจักรพรรดิของเรา นางย่อมไม่ปล่อยให้ไท่เฮ่าอาละวาด เจตจำนงของนางต้องเลือกตี้จวิ้นแน่นอน”
เพียงแต่ว่าปีศาจแฝงฝันยังคงไม่วางใจ “เกรงว่าเรื่องจะไม่ง่ายดายเช่นนี้ ไท่เฮ่าที่กลับสู่ธรรมชาติมาสิบล้านปีจู่ๆ ปรากฏตัวขึ้น ยังเอ่ยตรงๆ ว่าจะกำจัดตี้จวิ้น ย่อมเตรียมพร้อมมาแล้ว”
ความจริงก็เป็นดังเช่นนั้น ดังนั้น… คำสาบานของมารฝูหมัวเพิ่งจะสิ้นสุดลง แสงสีทองจางๆ ก็มาบรรจบที่เขา
มันยุติธรรม ซื่อสัตย์ และน่าเกรงขาม
กลิ่นอายเจ้าแห่งสามโลกที่มิอาจต้านทานได้กำลังบรรจบมาทางมารฝูหมัว
และการบรรจบกันนี้ ตี้จวิ้นไม่สามารถควบคุมได้ พลังวิเศษใดๆ ก็ไม่สามารถควบคุมได้
นี่คือการสะท้อนความปรารถนาของสรรพชีวิต แสดงว่าสรรพชีวิตมากมายเลือกจักรพรรดิฝูซีในครานี้ หรือหมายความว่าตราบใดที่สรรพชีวิตส่วนใหญ่ของสวรรค์เก้าชั้นฟ้าเลือกจักรพรรดิฝูซี เขาก็จะถูกสวมมงกุฎทันที
มงกุฎจักรพรรดิที่สวมอยู่บนศีรษะของเทียนตี้ในบัดนี้ก็จะเปลี่ยนเจ้าของทันที
“ให้ตายเถอะ”
เซ่าเฮ่าก่นด่าเสียงเบา
สีหน้าของหยวนสื่อเทียนจุนเองก็เคร่งเครียดอย่างยิ่ง
แต่เทียนตี้กลับมีสีหน้าปกติ เขายังคงมองมารฝูหมัวอย่างสงบนิ่ง
แตกต่างจากเทพอัสนีที่กำลังเฝ้าเด็กน้อยอย่างสับสนวุ่นวายอย่างสิ้นเชิง เพราะว่าเด็กน้อยลืมตาขึ้นแล้ว…
เด็กน้อยที่งีบหลับไปตื่นแล้ว เทพอัสนีเบิกตากว้าง เขาส่งโทรจิตให้เยี่ยนชิงทันที
แต่แล้วเจ้าตัวน้อยลุกนั่งขึ้นจากข้างหลังท่านพ่อเขาแล้ว
เด็กน้อยที่ถูกเบียดออกจากอ้อมอกของท่านพ่อและท่านแม่ และหลับที่ข้างหลังของท่านพ่อตั้งแต่เมื่อเมื่อใดมิทราบก็หาวขึ้นเบาๆ “หาววว…”
ในขณะเดียวกัน สิ่งที่เทพอัสนีไม่ทันสังเกตเห็นคือ ขนตางามวิจิตรดุจใบพัดของเยี่ยนอวี๋ขยับเบาๆ
