ตอนที่ 713 ลูกพี่สังหาร
หมอกดำกลุ่มนี้ควบคุมจิตวิญญาณของไท่เฮ่าพวกเขาไว้จริงๆ นอกจากนี้นางมาจากยุคจักรวาลก่อนหน้า เป็นวิญญาณที่เก่าแก่กว่านางหลายร้อยล้านปี พลัง ‘ในร่างกาย’ ของนางก็มาจากยุคก่อน
มันคือพลังที่แตกต่างจากกฎสวรรค์เก้าชั้นฟ้าในตอนนี้อย่างสิ้นเชิง นางใช้พลังกลุ่มนี้และความทรงจำการล้างโลกที่เคยผ่านมาสร้างความฝันให้พวกไท่เฮ่า
ถึงอย่างไรนั่นก็คือประสบการณ์ที่เคยเกิดขึ้นจริง… อีกทั้งยังเต็มไปด้วยกลิ่นอายดั้งเดิมของสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ไม่แปลกใจที่ไท่เฮ่าจักรพรรดิทั้งห้าจะหลงกล
แต่นี่ยังไม่ใช่ประเด็น ประเด็นอยู่ที่… วิญญาณนี้วางแผนทั้งหมดนี้ตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว
ตั้งแต่ที่ไท่เฮ่าพวกเขายังอยู่ นางก็ติดตามพวกเขาแล้วและหลังจากที่พวกเขาเสียชีวิต นางยังชักจูงและครอบงำพวกเขาอย่างรวดเร็ว
เรื่องนี้ทำให้เยี่ยนอวี๋สรุปได้ว่า “เกรงว่าไม่ใช่แค่ไท่เฮ่าพวกเขาที่ถูกกระทำเช่นนี้”
หลายปีมานี้ วิญญาณตนนี้คงจะ ‘หล่อเลี้ยงลูกน้องใต้อาณัติ’ ไว้กลุ่มใหญ่
กระทั่งโลกเทียนอวี่ถูกแอตแลนกลืนกิน แอตแลนบุกเข้าสวรรค์เก้าชั้นฟ้า สองเรื่องใหญ่นี้ก็คงหนีไม่พ้นฝีมือของวิญญาณตนนี้
ส่วนเรื่องที่ว่าเหตุใดจึงปรากฏแค่ไท่เฮ่า ‘ผู้ตาบอด’ พวกเขาจนถึงบัดนี้…
เยี่ยนอวี๋เองก็ไม่แน่ใจ นางเองก็ไม่ได้ไตร่ตรองถึงปัญหานี้ต่อไป เพราะว่านางรู้ดีว่า นางในบัดนี้ต้องตระหนักรู้ในต้นกำเนิดพลัง ‘ในร่างกาย’ ของวิญญาณตนนี้ก่อน มิเช่นนั้นนางย่อมไม่สามารถถอนรากถอนโคนได้
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เยี่ยนอวี๋ก็เพ่งสมาธิและจิตวิญญาณทั้งหมดเข้าไปในหมอกสีดำกลุ่มนั้น
ในขณะเดียวกัน…
“เจ้าต้องการให้กระบี่มาจ่อหน้าก่อนจริงๆ สินะ?” มารฝูหมัวที่หมดความอดทนแสดงแววตาอำมหิต พลังพิสดารในร่างกายของเขาก็กำลังครอบงำแทนที่เส้นชีพจรของไท่เฮ่า ทำให้กลิ่นอายรอบกายเขารุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว
หยวนสื่อเทียนจุนเตือนเสียงขรึมว่า “สหายตี้ ระวัง”
“พวกเจ้าถอยกลับไปเดี๋ยวนี้” ตี้จวิ้นกลับส่งโทรจิตให้หยวนสื่อเทียนจุนและเซ่าเฮ่าถอยกลับไปจักรวาลดั้งเดิม
แต่ทั้งสองนิ่งเฉย ยังคงยืนอยู่ข้างหลังของเขา พวกเขารู้จุดประสงค์ที่ตี้จวิ้นต้องการประจันหน้ากับมารฝูหมัว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถให้ความช่วยเหลือได้ ได้แต่ยืนมองอยู่เช่นนั้น
แต่ว่า… จะให้พวกเขาถอยกลับไปจักรวาลดั้งเดิมโดยที่รู้ว่าตี้จวิ้นตกอยู่ในอันตราย พวกเขาทำไม่ได้
ทว่าหยวนสื่อเทียนจุนส่งโทรจิตให้ซีหวังหมู่แล้ว บอกให้มันเฝ้าทางเข้าจักรวาลดั้งเดิมไว้ นอกจากเขา ตี้จวิ้น และเซ่าเฮ่าแล้ว ไม่ว่าผู้ใดฝ่าฝืนเข้ามา ตายสถานเดียว
เซ่าเฮ่าสังเวยพิณเจ็ดสายออกมา มือข้างหนึ่งจับเหนือสาย แสงสลัวจางๆ อ้อยอิ่งรอบกาย เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ ทว่า…
“ผนึก”
ผู้ที่โจมตีก่อนกลับคือตี้จวิ้น ขณะที่พลังพิสดารในร่างมารฝูหมัวปกคลุมร่างกายของไท่เฮ่าไว้ เขาก็ใช้พลังผู้สร้างที่หลงเหลือในร่างของไท่เฮ่าปิดล้อมไว้อย่างทรงพลังสอดคล้องกับสวรรค์เก้าชั้นฟ้าทั้งหมด
ซู่
สวรรค์เก้าชั้นฟ้าทั้งสวรรค์หลั่งแสงสีม่วงเข้มออกมาอย่างรวดเร็วในครานี้ และถูกดึงเข้าไปที่ฝ่ามือของตี้จวิ้นราวกับทำให้กลายเป็นสวรรค์เก้าชั้นฟ้าขนาดเล็กสะเทือนเข้าไปในร่างกายของมารฝูหมัวทันที
ทั้งกระบวนการนี้ฟังดูแล้วมีรายละเอียดมากมาย แต่ในความเป็นจริง… ตี้จวิ้นที่สะสมพลังไว้แต่แรก เขาก็ทำสำเร็จอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าแลบ ไท่เฮ่าและหยวนสื่อเทียนจุนยังไม่ทันเข้าใจสถานการณ์เลยด้วยซ้ำ
มารฝูหมัวถูกแสงสีม่วงรัดไว้ราวกับรังไหม ไม่เห็นแม้แต่ใบหน้า
นี่มัน…
“เกิดอะไรขึ้นหรือ”
เหล่าทวยเทพที่ ‘กินเผือก’ ตะลึงงัน ถึงอย่างไรสายตาของพวกเขาก็ยังสู้ไท่เฮ่าพวกเขาไม่ได้ ย่อมมองไม่เห็นสิ่งใดเลย เห็นเพียงผลลัพธ์สุดท้าย
ส่วนตี้จวิ้น เขายิ้มหยันพูดว่า “ในเมื่อท่านคิดจะใช้ร่างกายของไท่เฮ่า ท่านก็ต้องแบกรับความไม่สะดวกสบายที่ร่างกายร่างนี้นำพาให้ท่าน ข้าตี้จวิ้นแม้ไม่สามารถจัดการพลังในร่างกายของท่าน แต่ก็สามารถผนึกร่างกายของไท่เฮ่าได้
แน่จริงท่านก็ออกมาจากร่างของไท่เฮ่า ให้ทวยเทพได้เห็นว่าท่านมันตัวมารดาอะไรกันแน่ คู่ควรกับชื่อไท่เฮ่า บัญชาสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ปลุกระดมให้ทวยเทพลุกฮือได้อย่างไร?”
ตี้จวิ้นรู้ดีว่า อันที่จริงเขาไม่สามารถผนึกวิญญาณตนนี้ได้นานนัก แต่เขาต้องทำให้ทวยเทพเห็นหน้าตาที่แท้จริงของวิญญาณตนนี้
ในขณะเดียวกันก็เป็นการเรียกความยุติธรรมคืนให้ฝูซีไท่เฮ่าด้วย แม้เขาจะรู้ว่าไท่เฮ่าให้ความร่วมมือกับวิญญาณตนนี้ ทำให้วิญญาณตนนี้ผสานกับตัวเขาได้สำเร็จก็ตาม แต่ว่า… อดีตฝูซีไท่เฮ่าคือวีรบุรุษของสวรรค์เก้าชั้นฟ้าจริงๆ ไม่ว่าสุดท้ายแล้วไท่เฮ่าจะเลือกที่จะร่วงหล่นเพราะเหตุใด ตี้จวิ้นยังคงหวังว่าจักรพรรดิฝูซีคือวีรบุรุษที่ช่วยปฐมราชินีหยวนชูในยามวิกฤตและมอบสวรรค์ให้กับสิ่งมีชีวิตสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่อยู่ในใจของเหล่าทวยเทพคนนั้น
ส่วนมารฝูซี…
มารฝูซีที่รู้แผนการของตี้จวิ้นก็เอ่ยขึ้นว่า “สมดังเจ้าปรารถนา”
เมื่อเสียงดังขึ้น…
ทวยเทพเงียบงัน
เพราะว่าเสียงๆนี้ไม่ใช่เสียงของจักรพรรดิฝูซีอีกแล้ว
ในขณะเดียวกัน…
ตูม
แสงสีเลือดเจิดจ้าระเบิดออกมาจากรังไหมที่ถูกปิดผนึกโดยตี้จวิ้น
จากนั้น…
ชิ้ว
เงาสีแดงเงาหนึ่งเหินออกมาจากแสงสีแดง มันพุ่งตรงเข้าไปที่ระหว่างคิ้วของตี้จวิ้น
“ผนึกสวรรค์หยวนสื่อ”
หยวนสื่อเทียนจุนซัดฝ่ามือออกไปจากด้านหลังตี้จวิ้น สร้างสัญลักษณ์มือด้วยผนึกสวรรค์ประจำตัว และ ‘ตัวเขาเอง’ ที่นั่งขัดสมาธิลง
“ตาย”
แสงสีแดงประกายแสงอาฆาตกลับแทงทะลุผนึกสวรรค์ประจำตัวของหยวนสื่อเทียนจุนทันที
“เอื้อก”
หยวนสื่อเทียนจุนกระอักเลือดออกมาทันที เลือดกระเซ็นไปรอบกายราวกับจะแตกร้าวแล้ว
แต่เซ่าเฮ่าที่ยืนข้างหยวนสื่อเทียนจุนกลับไม่มีเวลาสนใจหยวนสื่อเทียนจุนที่ได้รับบาดเจ็บหนัก เขาในบัดนี้ดีดพิณเจ็ดสายแล้ว
“จงมา”
จากนั้น…
ซู่
เทพผานกู่เบิกฟ้ามือถือขวานองค์หนึ่งผ่าลงไปที่แสงสีแดงที่ปรากฏกลางอากาศนั่นทันที
เซ่าเฮ่าสะสมพลังไว้มากมายเพื่ออัญเชิญเทพผานกู่เบิกฟ้าออกมา มันระเบิดพลังเพียงพอที่จะเบิกฟ้าได้อีกครั้ง
“ออกไปซะ!”
ทว่าแสงสีแดงนั้นทรงพลังมากจนไม่สามารถถูกปิดกั้นไว้ได้เลย มันยังคงจู่โจมใส่ตี้จวิ้นต่อไป
ทว่าตี้จวิ้นได้โอกาสหันไปด้านข้างเล็กน้อยในชั่วขณะที่พี่น้องทั้งสองของตนช่วยเหลือ
ชิ้ว
แสงสีแดงเฉียดหน้าผากตี้จวิ้นไป ทำให้หน้าผากของตี้จวิ้นถูกเฉือนเป็นรอยเลือดสีแดง
พลังทำลายล้างอันน่าสะพรึงพุ่งเข้าไปในจิตเหนือสำนึกของตี้จวิ้นอย่างรวดเร็ว เขาตะลึงครู่หนึ่งจนเกือบจะยืนไม่ไหว
“ตายเสียเถอะ!”
แสงสีแดงที่ย้อนกลับมาอย่างรวดเร็วแทงไปที่ระหว่างคิ้วของตี้จวิ้นอีกครา
ในครานี้ หยวนสื่อเทียนจุนไม่สามารถช่วยเหลือได้อีก เซ่าเฮ่าดีดพิณอีกครา แต่ก็ไม่ทันแล้ว
ชิ้ว
แสงสีแดงจ่อหน้าผากของตี้จวิ้นที่กำลังตะลึง ในขณะที่เซ่าเฮ่าดีดพิณ หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น… เหมือนกับเห็นตี้จวิ้นแหลกสลายข้างหน้า เหมือนกับครั้นไท่เฮ่าร่วงหล่น หนี่ว์วาร่วงหล่น …เหล่าพี่น้องร่วงหล่น สิ้นสลายไป
“เสี่ยวจวิ้นจวิ้น!”
เซ่าเฮ่าเบิกดวงตากว้าง ม้าดีตัวหนึ่งที่ถูกอัญเชิญมาโดยเขาพุ่งทะยานเข้าไปลากตี้จวิ้นออกมา หลีกหนีการสังหารของแสงสีแดงนั่นได้อย่าง ‘หวุดหวิด’
เพียงเท่านี้…
“???”
เซ่าเฮ่างุนงง เพราะว่าเขาคิดว่าไม่ทันแล้ว
สุดท้าย… กลับยังทัน?
เขากะพริบตาสองสามทีก่อนจะพบว่า… มีค้อนจิ๋วสีดำเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นข้างหน้าเขาราวกับวิญญาณ
เมื่อมันปรากฏขึ้น… ยังมีเด็กน้อยอีกคนหนึ่งตามมา “เนะ?”
ที่แท้ชั่วจังหวะอันกระชั้นชิดนั่นเอง ท่านเสี่ยวเป่าทุบแสงสีแดงนั่นได้อย่างแม่นยำในทีเดียว ทำให้แสงสีแดงชะงักไปครู่หนึ่ง ม้าฮวนซู ม้าเทพอันดับหนึ่งของสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่เซ่าเฮ่าอัญเชิญมาจึงรับตัวตี้จวิ้นไปได้สำเร็จ
ร่วมมือกันได้อย่างพอดิบพอดี
แต่ว่า… ตัวจริงของเด็กน้อยที่มาช้าไปไม่ทันเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงยังไม่เข้าใจสถานการณ์นัก “น้องจวิ้น?” น้องจวิ้นของข้าเล่า ไปไหนแล้ว แล้วก็แสงสีแดงที่ถูกเขาทุบเล่า เหตุใดจึงหายไปแล้วนะ
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ปรากฏตัวขึ้นแล้วไม่เห็นสิ่งใดเลย เขารู้สึกงุนงงมาก…
เซ่าเฮ่าเองก็กะพริบตาที่เต็มไปด้วยคำถาม กว่าจะเข้าใจ
ทว่าในขณะเดียวกัน…
“ฮ่าๆๆ ลูกพันธ์ผสมของเจ้าแซ่หรงนั่นออกมาแล้ว มาได้ดี!” แสงโหดเหี้ยมที่ดังขึ้นจากแสงสีแดง ขณะที่ดังขึ้นมันก็ย้อนตัวกลับพุ่งเป้าหมายไปที่เด็กน้อยแล้ว
“นายน้อย!” หัวใจของเซ่าเฮ่าแทบจะระเบิดอยู่แล้ว พูดตามตรง เขายอมให้ผู้ที่ถูกโจมตีคือตี้จวิ้นมากกว่าที่จะเป็นนายน้อยของพวกเขา
สุดท้ายย่อมกลายเป็นว่า…
ฟริ้ง…
ดอกไม้สีม่วงรสหมาล่าที่ปกป้องเจ้านายด้วยสัญชาติญาณก็บานขึ้นข้างหลังเด็กน้อยที่ยังงุนงง มันกลืนแสงสีแดงลงไปทันที
ทว่าแสงสีแดงนั่นดื้อรั้นยิ่งนัก หมาล่าทำให้มันแสบร้อนแล้วแต่มันยังตะโกนขึ้นได้ในดอกไม้ว่า “บัดซบ ให้ตายเถอะ เผ็ดจะตายแล้ว ไสหัวไปซะ…”
ดอกไม้ดอกน้อยรสหมาล่าที่ระเบิดดัง ตูม ก็มีดอกไม้อีกหนึ่งดอกบานสะพรั่งโอบรัดตัวเสี่ยวเป่าไว้ และพาเขากลับไปในจักรวาลดั้งเดิมอย่างรวดเร็ว
ถึงอย่างไรเซ่าเฮ่าเกือบจะคิดว่าสิ่งที่เขาเห็นเมื่อครู่นี้คือร่างปลอม ทว่า…
“อ้ะ น้องจวิ้นล่ะ”
เสียงหน่อมแน้มฟังดูงุนงงของเด็กน้อยดังออกมาจากจักรวาลดั้งเดิมจึงทำให้เซ่าเฮ่าเชื่อว่าไม่ใช่ภาพลวงตา
แต่ขณะนั้นเอง…
“ไปตายเสียให้หมด!”
ลำแสงนับไม่ถ้วนที่แตกกระจายอย่างรวดเร็วจากแสงสีแดงพุ่งเข้าใส่เซ่าเฮ่า และตี้จวิ้นที่ถอยไปไกลแล้ว รวมไปถึงหยวนสื่อเทียนจุนที่สลบไสลไปแล้วในจังหวะนี้
น่าเสียดาย…
“คนที่สมควรตายคือเจ้า”
เสียงอันศักดิ์สิทธิ์เยือกเย็นและเกียจคร้านที่ดังออกมาจากจักรวาลดั้งเดิมแผ่ซ่านลำแสงสีม่วงเข้มนับไม่ถ้วนออกมาในครานี้ มันปิดผนึกและระงับลำแสงสีแดงทั้งหมดไว้
