เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน – ตอนที่ 725 ใจเต้น

เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน

ตอนที่ 725 ใจเต้น

“ไม่ต้องเดา เขาต้องไปแล้วแน่ๆ” ตี้จวิ้นคิดว่าไม่จำเป็นต้องไปดู เขาเชื่อว่าอาจารย์พ่อดอกบัวขาวท่านนั้นต้องตามไปแล้วแน่ๆ มิเช่นนั้นใครเป็นคนเปิดใช้งานค่ายกลนั่น

อีกอย่าง อาจารย์ผู้งดงามยิ่งกว่าดอกไม้ ทวยเทพในสวรรค์เก้าชั้นฟ้าไม่กล้าใฝ่ฝัน เพราะสถานะของนาง หากกลับไปยุคของอวิ๋นเหลียน คนตามจีบคงมีมากเหมือนขนวัว อาจารย์พ่อคนนั้นของเขาจะวางใจปล่อยให้อาจารย์ไปเพียงลำพังได้อย่างไร

โอ้ ไม่สิ จะว่าไปแล้วหากอาจารย์ทำทุกอย่างได้สำเร็จราบรื่นก็คงไม่มีโอกาสได้เจอคนตามจีบ ดังนั้นแสงสีม่วงนั่นเป็นไปได้หรือไม่ว่าต้องการคุ้มกันให้อาจารย์กลับมาได้อย่างราบรื่น

“ไปดูเสียหน่อยดีกว่า” ตี้จวิ้นรีบตามอินหลิวเฟิงไป เขาเองก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อาจารย์พ่อดอกบัวขาวนั่นของเขาตามไปหรือไม่

สุดท้าย… อินหลิวเฟิงที่เข้าไปถึงในเรือนของเยี่ยนอวี๋ก่อน เขาก็ต้องชะงัก “อยู่หรือนี่?”

ตี้จวิ้นที่ตามเข้ามาก็งุนงง เพราะว่าบนเตียงนั่นยังคงขมุกขมัวเป็นก้อนสีดำ เห็นได้ว่าเขาไม่ได้ไป เขายังคงนอนอยู่บนเตียงผสานกับร่างพลังตนเอง

“จู่ๆ ก็รู้สึกกังวลขึ้นมา” อินหลิวเฟิงเปลี่ยนจากสีหน้าเริงร่าเป็นสีหน้าเคร่งขรึม “ข้าคิดว่าจวินโฮ่วต้องติดตามนายท่านไปเสียอีก จะได้ดูแลความปลอดภัยให้นายท่าน”

นี่ก็เป็นเหตุผลที่อินหลิวเฟิงไม่เป็นกังวลเลยตั้งแต่ต้นจนถึงเมื่อครู่นี้ เขาประทับใจอย่างมากกับวิธีการของต้าซือมิ่ง และเชื่อมั่นว่าฝ่ายหลังต้องคอยปกป้องนายท่านของพวกเขาแน่นอน

แต่ว่า… จู่ๆ ตอนนี้เขาก็ไม่ค่อยมั่นใจแล้ว ที่สำคัญเป็นเพราะเขาท่านนี้ยังนอนอยู่นี่

“คงไม่เป็นปัญหาใหญ่หรอก อาจารย์ก็เก่งมาก อาจไม่จำเป็นต้องให้อาจารย์พ่อช่วยก็ได้” แม้ตี้จวิ้นจะกังวลเช่นกัน แต่เขาก็ชื่นชมอาจารย์เยี่ยนอวี๋ของเขามาโดยตลอด

ทว่าอินหลิวเฟิงกลับส่ายศีรษะ “ไม่เหมือนกัน นายท่านไปถึงที่นั่นคงไม่ได้เป็นดั่งปลาได้น้ำอย่างที่อยู่สวรรค์เก้าชั้นฟ้า ถึงอย่างไรที่นั่นก็เป็นถิ่นของอวิ๋นเหลียน ตอนนี้หวังเพียงว่านายท่านจะไม่ต้องพบกับอวิ๋นเหลียน”

“แหม ยังมีพี่เป่าของข้าอีกไม่ใช่หรือ” ตี้จวิ้นกล่าว

อินหลิวเฟิง “…”

แม้ท่านเสี่ยวเป่าจะเก่งมากจริงๆ แต่ว่า…

ได้โปรด นั่นก็แค่ทารกไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมที่ยังไม่ครบขวบเลย

ทว่าทารกไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมในครานี้กลับให้ความช่วยเหลือได้แล้ว

หลุมศพที่ร่วงลงมายังหัวใจค่ายกลดัง วิ้ง บัดนี้ถูกดอกไม้ลำโพงขนาดใหญ่ที่บานออกเองรับไว้แล้ว

“คุณหนูใหญ่” เม่ยเอ๋อร์เองปรากฏกายขึ้นข้างเยี่ยนอวี๋

แม้เยี่ยนอวี๋จะตกใจที่เม่ยเอ๋อร์ตามมาได้ แต่บัดนี้ไม่มีเวลาพูดเรื่องเหล่านี้แล้ว นางเพียงพยักหน้าพูดว่า “ตามข้าให้ดี”

“เจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่” เม่ยเอ๋อร์แบกมีดเล่มใหญ่ตามหลังเยี่ยนอวี๋อย่างใกล้ชิด

เยี่ยนอวี๋หันไปมองหลุมศพที่ถูกดอกไม้ของเด็กน้อยห่อหุ้มไว้ นางสัมผัสได้ว่าในหลุมศพมีคลื่นประหลาดอยู่จริง มันกำลังพยายามหนีออกมา เด็กน้อยที่สัมผัสได้เช่นกัน เขาก็พูดเสียงดุว่า “แสบ”

หลุมศพที่จู่ๆ หดลงเล็กน้อย ทำให้เยี่ยนอวี๋รู้ว่ามันคงรู้สึกแสบร้อน

นางเองก็ไม่ได้ชักช้า นางยื่นมือที่ถือตะเกียงวิญญาณของไท่เฮ่าออกมา “ไป”

เยี่ยนอวี๋ที่กลายเป็นแสงหลากสีพาหลุมศพหายไปกลายเป็นแสงดุจประกายไฟใน ‘หลุม’ มืดมิดนั่นทันที

ทำให้ทวยเทพที่ออกจากตำหนักแล้วและกำลังแหงนหน้ามอง ‘หลุม’ รู้ว่าเยี่ยนอวี๋จากไปแล้ว

“นายท่าน…” ซีหวังหมู่ตะโกนด้วยเสียงเหมือนจะร้องไห้

เทพอัสนีถึงกับเหินขึ้นไปใกล้ๆ ‘หลุม’

แต่แล้ว…

ตูม

จู่ๆ หลุมก็หายไป มันหายไปพร้อมกับแสงหลากสี ทำเอาเทพอัสนีตกใจ “เกิดอะไรขึ้น?”

“โอ้ เสี่ยวเหลย เจ้าก่อเรื่องหรือ” ซีหวังหมู่ตะโกนเสียงดัง

เทพอัสนีตกใจ เขาลงมาอยู่ข้างกายอินหลิวเฟิงแล้ว “เจ้าวิหคทมิฬ เกิดอะไรขึ้นหรือ”

“ข้าขอดูหน่อย” อินหลิวเฟิงที่ขมวดคิ้วแน่นรีบตรวจสอบค่ายกลที่สูญเสียแสงหลากสีไป ในใจก็ไม่ค่อยมั่นใจนักว่านี่คือเหตุการณ์ปกติหรือไม่

ประมาทไปแล้ว ก่อนหน้านี้ลืมถามจวินโฮ่วว่าหลังจากเปิดใช้งานค่ายกลแล้วจะเป็นอย่างไรต่อไป เดิมทีเขาคิดว่าแสงค่ายกลจะอยู่ตลอดจนกว่านายท่านจะกลับมา สุดท้ายกลับไม่เป็นเช่นนั้นหรือ หรือว่าเกิดปัญหาอะไร?

อินหลิวเฟิงเหงื่อตก แต่เขาก็พบในทันทีว่า “ค่ายกลไม่มีปัญหา ยังคงทำงานได้ปกติ”

“เจ้าแน่ใจ” ตี้จวิ้นถามอย่างสงสัย

“แน่ใจ” อินหลิวเฟิงมั่นใจมาก รอบกายเขาแผ่ซ่าน ‘แสงแห่งปัญญา’ แตกต่างจากสมัยที่เขาเป็นตาทึ่มอย่างสิ้นเชิง

ตี้จวิ้นลูบจมูกดูเหมือนไม่พอใจนัก “เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้ว เมื่อนายท่านจะกลับมา ค่ายกลนี้คงสว่างด้วยตนเอง”

“แต่ข้าไม่ได้อยู่ที่นั่น ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่านายท่านจะกลับมา” อินหลิวเฟิงเหงื่อตกเพราะเรื่องนี้

ตี้จวิ้น “…”

จู่ๆ เขาก็กังวลขึ้นมา

ดังนั้นปัญหาเหล่านี้ อาจารย์พ่อดอกบัวขาวคิดถึงหรือไม่นะ

ตี้จวิ้นไม่รู้และไม่แน่ใจ

อินหลิวเฟิงก็เช่นกัน แต่เขาก็นั่งขัดสมาธิลงในค่ายกลแล้ว

“ทำอะไร” ตี้จวิ้นไม่เข้าใจ

“ขอเพียงติดต่อนายท่านได้ผ่านค่ายกลนี้สักเล็กน้อย ต่อจากนี้อย่ามารบกวนข้า” อินหลิวเฟิงหวังเพียงว่าตนเองจะสัมผัสถึงและเปิดใช้งานค่ายกลได้ในเวลาที่ประจวบเหมาะ

มิเช่นนั้น… อินหลิวเฟิงไม่กล้าคิดต่อไป ถึงอย่างไรหลังของเขาก็โชกไปด้วยเหงื่อ และยังรู้สึกมีลมหนาวพัดผ่าน

นี่ไม่ใช่ความรู้สึกที่คิดไปเอง

ถึงอย่างไรเอ้อร์เหมาก็กำลังทำงานอย่างแข็งขัน “นายน้อย ข้าน้อยช่วยพัดให้ท่าน ท่านดูท่านสิ ยุ่งจนเหงื่อท่วมไปหมดแล้ว”

“ออกไป” อินหลิวเฟิงคิดว่าครานี้เขาต้องเปลี่ยนองครักษ์จริงๆ แล้ว ไม่สิ เขาไม่จำเป็นต้องมีองครักษ์แล้ว

เอ้อร์เหมากลับยืนกราน “ไม่ได้หรอก หากข้าน้อยไม่ทำงานอย่างเต็มที่ กลับไปท่านจะหาข้ออ้างเตะข้าน้อยกลับโลกมนุษย์จะทำอย่างไร”

อินหลิวเฟิง “…”

เจ้าบัดซบนี่รู้ตัวดีนี่ น่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะถีบเขากลับไป จับสัมผัสนายท่านสำคัญกว่า

อินหลิวเฟิงที่คิดเช่นนี้ก็นั่งสมาธิหลับตาลงแล้ว

ในขณะเดียวกัน…

เยี่ยนอวี๋ที่นำหลุมศพ ‘เดินหน้า’ อย่างต่อเนื่องตามการชี้นำของตะเกียงวิญญาณของไท่เฮ่า นางยังไม่ลืมที่จะกอดเด็กน้อยไว้แน่น กลัวเด็กน้อยไหลหลุดไป

ถึงอย่างไรเด็กน้อยคนนี้ของนางก็กระปรี้กระเปร่าร่าเริงอีกครั้ง…

“อ้ะๆ” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่เห็นแสงรอบกายเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เขาก็ควบคุมตนเองไว้ไม่ได้จริงๆ “แม่ แม่งาม ดู เร็ว งาม…”

เยี่ยนอวี๋ในครานี้ไม่มีเวลาสนใจเขา นางต้อง ‘มองหา’ ตำแหน่ง ทันทีที่ตะเกียงวิญญาณกระพริบ นางต้องก้าวออกจากแสงที่งดงามนี้ทันที และก้าวเข้าสู่ยุคของอวิ๋นเหลียน ซึ่งก็คือยุคที่แล้ว

เรื่องนี้ห้ามผิดพลาดแม้แต่น้อย มิเช่นนั้นหากประจันหน้ากับอวิ๋นเหลียนจริงๆจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก ตอนนี้นางไม่อยากสร้างความลำบากให้ตนเอง คิดเพียงแต่อยากจะกลับไปข้างกายสามีดูแลเขาโดยเร็ว

ทว่าเด็กน้อยที่ไม่ได้คิดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าเขามีความสุขจนลืมบ้านเกิดเมืองนอนไปแล้ว “ฮ่า…” เขาที่ยื่นมือออกไปพยายามจับแสงเหล่านั้น โชคดีที่ถูกเม่ยเอ๋อร์จับมือไว้ได้ มิเช่นนั้นเขาต้องคว้าแสงพวกนั้นไว้แน่ๆ และจะถูกดูดเข้าไป

โชคดีที่เขายังถือว่า ‘เชื่อฟัง’ หลังจากถูกห้ามก็ไม่ได้จับอีก แต่ยังคงโลดเต้นไม่หยุด

ดีที่เยี่ยนอวี๋จับเขาไว้แน่น มิเช่นนั้นเขาคงหล่นนับครั้งไม่ถ้วน

“ฮ่า…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ดีอกดีใจหัวเราะตลอดทาง

เยี่ยนอวี๋เห็นตะเกียงวิญญาณกะพริบสองสามทีท่ามกลางเสียงหัวเราะของเด็กน้อย

นางรีบสั่ง “เม่ยเอ๋อร์ ไป”

“เจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่” เม่ยเอ๋อร์ตามไปติดๆ

ในขณะเดียวกันเยี่ยนอวี๋ก็เหยียบแสงงดงามแตกกระจาย

“อ้ะ”

เยี่ยนเสี่ยวเป่ามีความสุขจนจะบินขึ้นมาแล้ว และยังจับแสงงดงามนั่นไว้

ตูม

ความรู้สึกเหมือนโดนดอกไม้ไฟระเบิดไปทั่วร่าง ทำให้เยี่ยนอวี๋มึนงงไปชั่วขณะ ทว่านางกอดเด็กน้อยไว้แน่นกว่าเดิมด้วยสัญชาติญาณ มือข้างหนึ่งยังจับหลุมศพไว้แน่น

เพียงแต่ว่า…

ขณะที่ ‘ลอบเข้าไป’ จู่ๆ หลุมศพก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มีเสียงกรีดร้องจากในนั้นออกมา “เยี่ยนอวี๋ เจ้าคนเลว เจ้ากำลังทำอะไรกันแน่?”

เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น… เยี่ยนอวี๋มีลางสังหรณ์ไม่ดี

แต่แล้ว…

“แสบ”

เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่จับแสงก็ไม่ลืมที่จะทำให้คนเลวแสบร้อน เขาสั่งให้ดอกไม้ทำให้หลุมศพแสบร้อนทันที

จากนั้น…

ตูม

จู่ๆ หลุมศพก็ระเบิด เยี่ยนอวี๋ผ่อนคลายลง “ลง”

ตูม

หลุมศพและวิญญาณที่หลงเหลือของอวิ๋นเหลียนระเบิด เยี่ยนอวี๋พาออกจากประตูแห่งกาลเวลา

แต่แล้ว… ความเคลื่อนไหวนี้ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว

“จบกัน”

จิ่วอิงคลานออกมาแล้ว เพราะว่ามันสัมผัสถึงพลังเจตนาอันยิ่งใหญ่ปกคลุมมันและภรรยาอี้เอ๋อร์ไว้ราวกับมวลเมฆ

จิ่วอิงจึงคิดในใจ เป็นเช่นนี้จริงๆ ด้วย ลูกสะใภ้ตระกูลหรงมี ‘ร่างกายที่นำพาความยุ่งยาก’ มาให้เสมอ ยิ่งแข็งแกร่งเท่าไรก็ยิ่งมีปัญหามากเท่านั้น นางมักจะไม่สามารถปฏิบัติการสำเร็จได้อย่างราบรื่นใน ‘ช่วงเวลาสำคัญ’ ต้องมีอุปสรรคเสมอ

เพียงแต่ว่า… มันเพิ่งจะคิดเช่นนี้เสร็จ

“ไป”

เยี่ยนอวี๋พาเด็กน้อยและเม่ยเอ๋อร์กลับไปยังประตูแห่งกาลเวลาแล้ว ทว่าประตูนั่นยังมีแสงหลงเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แทบจะปิดสนิทแล้ว ถึงอย่างไรพลังเจตนาอันแข็งแกร่งที่บีบคั้นพวกเขาก็ปิดผนึกมิติไว้แล้ว ประตูแห่งกาลเวลาย่อมหายไปอย่างรวดเร็ว

น่าเสียดาย…

ฟิ้ว

เยี่ยนอวี๋พาเด็กน้อยและเม่ยเอ๋อร์ รวมถึงจิ่วอิ่งที่ยังไม่ทันแผลงฤทธิ์ด้วยซ้ำเบียดเข้าไปแล้ว

แทบจะในเวลาเดียวกัน…

“จะไปไหน!”

เสียงของอวิ๋นเหลียนดังขึ้นตามคาด

เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน

เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน

Status: Ongoing
แม้จะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่นางก็ยังคงเป็นเทพธิดาอันดับหนึ่งของสวรรค์ชั้นเจ็ด ผู้มีความสามารถแกร่งเกินผู้ใดไม่เปลี่ยนแปลง “ผู้ชายอะไรนั่นน่ะ กินได้หรืออย่างไร ข้าไม่เห็นจะอยากได้”เยี่ยนจื่ออวี๋ แม้มีตำแหน่งสูงส่งเป็นถึงลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของประมุขสำนักชางอู๋แห่งแคว้นแต่กลับไร้พลังแต่กำเนิด แถมยังทำเรื่องงามหน้าอย่างการปีนขึ้นเตียงผู้ชาย!เพราะเรื่องฉาวโฉ่เกินทนทำให้หญิงสาวหายหน้าไปกว่าครึ่งปี แต่เมื่อกลับมาอีกครั้งสำนักชางอู๋ก็ถึงคราวสั่นสะเทือนจากหญิงสาวที่ไม่อาจฝึกพลังกลายเป็นปรมาจารย์มากสามารถ พลังสูงส่งเกินใครโอสถใดที่ว่ายาก นางกระดิกนิ้วเดียวก็สำเร็จสมบูรณ์ วิชาใดที่ฝึกไม่ได้นางล้วนทำได้จากหญิงสาวที่ทุกคนต่างเมินหน้าหนีกลายเป็นผู้สูงส่งที่ทุกคนต้องการประจบประแจงชายหนุ่มทั่วหล้าล้วนอยากเป็นพ่อเลี้ยงของเจ้าตัวเล็กกันทั้งนั้น!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท