ตอนที่ 736 ทางกลับบ้าน
ทุกคนในคุนหลุนซวีก็ได้เห็นว่า… บนท้องฟ้าเหนือคุนหลุนซวีปรากฏฎีกาสวรรค์ม้วนหนึ่ง พระวจนะทุกๆบรรทัดปรากฏชัดในสายตาของทุกคน…
“ปฐมราชินีคุนหลุนมีพระราชกฤษฎีกาพิเศษ แดนคุนหลุนจะถูกเปิดทันที นักฝึกฌานทั้งห้าเผ่า สำนักสวรรค์ทั้งสิบสองแห่ง และสิ่งมีชีวิตทั้งสามโลกล้วนสามารถเข้าไปได้ ผู้ใดก็ตามที่เข้ามา จะเป็นหรือตายคือชะตา จบรับสั่ง”
นี่คือพระวจนะที่เขียนบนม้วนหนังสือที่อยู่ในมือของทูตสวรรค์ฝ่ายขวา ซึ่งเป็นพระวจนะที่เขียนโดยอวิ๋นเหลียน
ดังนั้นพระวจนะนี้นอกจากจะปรากฏเหนือท้องคุนหลุนซวีแล้ว มันยังค่อยๆ ปรากฏขึ้นเหนือท้องฟ้าของสำนักและโลกอื่นๆ
แต่สามัญชนและนักฝึกฌานธรรมดาก็รู้ตัวได้ว่าทำได้เพียงแค่ดูไปเช่นนั้น เพราะว่าพวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแดนคุนหลุนอยู่ที่ไหน แต่พระวจนะนี้กลับทำให้พวกเขารู้ว่าในโลกของนักฝึกฌานและในโลกของเทพและเซียนมีดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งที่ชื่อว่าแดนคุนหลุน
ดังนั้น แดนคุนหลุนคือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เหล่านักฝึกฌานยุคคุนหลุนปรารถนามาโดยตลอด
ยิ่งไปกว่านั้น… เมื่อเปิดแดนคุนหลุนในครานี้มีความพิเศษมาก เพราะว่าหลายสิบล้านปีที่ผ่านมาแดนคุนหลุนไม่เคยเปิดเลย เพราะว่าปฐมราชินีคุนหลุนจำศีลที่แดนคุนหลุน ห้ามสิ่งมีชีวิตใดๆ รบกวน
ดังนั้นเดิมทีเหล่านักฝึกฌานคิดว่าแดนคุนหลุนคงจะไม่เปิดอีกแล้ว เพราะนี่ก็ผ่านไปสิบล้านปีแล้ว
เทพบางองค์ถึงกับสงสัยว่าปฐมราชินีร่วงหล่นไปแล้ว ดังนั้นเมื่อพระวจนะนี้ปรากฏ เหล่าทวยเทพก็ต้องสั่นสะเทือน
“ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเรื่องจริง แดนคุนหลุนจะเปิดแล้วจริงๆ หรือ”
“เร็วเข้า รีบออกเดินทาง อย่าได้พลาดเชียว”
“ใช่แล้ว มีเพียงในแดนคุนหลุนเท่านั้นที่จะมีโอกาสเลื่อนขั้นเป็นระดับเทียนอ๋องได้”
…
ทุกสำนักทุกสวรรค์และโลกสั่นสะเทือน มหาเทพทุกองค์เริ่มออกเดินทาง
เหล่านักฝึกฌานที่มีตบะธรรมดาอยากตามไปดูแดนคุนหลุนบ้าง ถึงอย่างไรแดนคุนหลุนนอกจากจะสร้างโอกาสเลื่อนขั้นเป็นเทียนอ๋องแล้ว ยังมีโอกาสเลื่อนขั้นเป็นเทพ เซียนและมหาเทพด้วย
แดนคุนหลุน มันคือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในการบำเพ็ญตน
คือแหล่งกำเนิดของสวรรค์คุนหลุน
คือดินแดนที่ศักดิ์สิทธิ์และโบราณที่สุดในโลกหล้า ไม่ว่าผู้ฝึกตนคนใดก็ปรารถนาที่จะไป
ดังนั้นสวรรค์ทั้งสิบสองชั้นของคุนหลุนในบัดนี้สั่นสะเทือนแล้ว
ตำหนักสวรรค์ก็สั่นสะเทือน
หยางเตี๋ยอีตะลึงงัน “เร็วขนาดนี้เลยหรือ”
เมื่อครู่เพิ่งบอกให้รวมตัวทุกคน ตอนนี้มีคำสั่งแล้ว?
อดีตไม่เคยเร่งรีบเช่นนี้ หรือว่านี่คือสิ่งที่ปฐมราชินีพูดว่าถึงเวลาแล้ว?
หยางเตี๋ยอีไม่เข้าใจ แต่นางเห็นทูตสวรรค์ฝ่ายขวาไม่มีทีท่าว่าจะอธิบาย นางจึงไม่ถามอะไรอีก นางวางธุระในมือทั้งหมดลงชั่วคราวและไปจัดการเรื่องเปิดแดนคุนหลุน
ส่วนจอมโจรจักรพรรดิมารกลุ่มนั้น วันหลังค่อยคิดบัญชีก็ไม่สาย
หารู้ไม่ว่า… ‘จักรพรรดิมาร’ เข้าไปในแดนคุนหลุนก่อนแล้ว
เยี่ยนอวี๋ที่นั่งขัดสมาธิลงข้างหน้าที่สถิตอยู่ครู่หนึ่ง นางกำลังสัมผัสจักรวาลดั้งเดิม
“อ้ะเนะ” เยี่ยนเสี่ยวเป่ากำลังเล่นกับแมวเหมียว
เจ้าแมวเหมียวสีขาวยิ่งเล่นก็ยิ่งรู้สึกว่าทารกน้อยหน้าคุ้นมาก
ทว่าเยี่ยนอวี๋ในครานี้ลืมตาขึ้นแล้ว ทำเอาความสนใจของทุกคนพุ่งไปที่นาง “คุณหนูใหญ่ เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ”
“ไม่ได้” เยี่ยนอวี๋ขมวดคิ้ว “ที่แห่งนี้ยังไม่ได้ ต้องเข้าใกล้ศูนย์กลางอีก”
จิ่วอิงจำเป็นต้องเตือนว่า “เหมือนกับว่าอวิ๋นเหลียนนั่นจะอยู่จุดศูนย์กลาง”
“ใช่” เยี่ยนอวี๋มั่นใจกว่าจิ่วอิงว่าอวิ๋นเหลียนอยู่ที่นั่น อีกทั้งพลังตบะล้ำลึกกว่า ‘อวิ๋นเหลียนคนนั้น’ ที่เคยถูกนางถีบด้วย
เห็นได้ชัดว่าช่วงเวลาที่นางอยู่ในยามนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาเดียวกับที่นางพาหลุมศพกลับมายุคคุนหลุน
นี่ก็ไม่แปลก ถึงอย่างไรนางก็กลับไปประตูมิติก่อนจะร่วงลงมาอีกครั้ง เวลาย่อมต่างออกไป
นางเดาว่าเวลาปัจจุบันน่าจะเป็นช่วงยุคหลังของคุนหลุน ซึ่งเป็นช่วงที่อวิ๋นเหลียนให้ความสำคัญกับสวรรค์ถึง ‘จุดสูงสุด’
ทว่า… เยี่ยนอวี๋ยังสังเกตเห็นว่า “พวกเจ้าจำได้หรือไม่ว่าตอนนั้นไท่เฮ่าบอกว่าคุนหลุนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า แต่ข้าได้ยินเหล่านักฝึกฌานยุคคุนหลุนกลับเรียกว่าคุนหลุนสิบสองชั้นฟ้า”
เม่ยเอ๋อร์จำได้และถามขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่กังวลว่าไท่เฮ่าในครานั้นยังคงเป็นไท่เฮ่าผู้ทรยศหรือ”
“เปล่า ไท่เฮ่าในครานั้นตั้งใจที่จะช่วยข้าจริงๆ” เยี่ยนอวี๋มั่นใจในเรื่องนี้มาก “แต่ข่าวคราวของเขาเหมือนกับที่เขาพูดไว้อย่างชัดเจนว่า ห้ามเชื่อทั้งหมด อวิ๋นเหลียนระวังเขาไว้จริงๆ”
“แล้วตอนนี้ยังจะเข้าไปหรือไม่” จิ่วอิงถาม “ถ้าจะไปปู่จิ่วเข้าไปสำรวจทางก่อนเอง”
“ไม่จำเป็น” เยี่ยนอวี๋ส่ายศีรษะ “นางยังไม่ตื่น และเหมือนกับว่ากำลังเลื่อนขั้น”
“แน่ใจนะ” จิ่วอิงค่อนข้างกังวล ที่สำคัญเพราะมีเจ้าตัวน้อยอยู่ด้วย หากเกิดปัญหาอะไรทำให้กลับไปไม่ได้ เช่นนั้นจะทำอย่างไร อี้เอ๋อร์ตื่นมาคงร้องไห้ตาย
เยี่ยนอวี๋กลับมั่นใจมาก “แต่เราก็ต้องทำอย่างระมัดระวัง ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นถิ่นของนาง แม้นางจะฆ่าข้าตายไม่ได้ แต่ก็สามารถทำให้ข้ากลับไปไม่ได้ได้อย่างง่ายดาย”
“ได้ ข้าจะไม่รบกวนนาง” จิ่วอิงรับรอง
เยี่ยนอวี๋พยักหน้าอุ้มเด็กน้อยขึ้นพูดว่า “เช่นนั้นเราแอบเข้าไปอย่างระมัดระวังกันเถอะ”
“ได้ ข้าฟังเจ้า” จิ่วอิงบอกว่าตนเองเชื่อฟังมาก
แต่เม่ยเอ๋อร์ยังคงจับตามองเขา เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยวางใจเท่าไรนัก
จิ่วอิงเบะปากไม่สนใจเม่ยเอ๋อร์ คอยสัมผัสรอบด้านอย่างตื่นตัว
เยี่ยนอวี๋และพรรคพวกแอบเข้าไปในบริเวณใกล้จุดศูนย์กลาง พวกเขาสัมผัสถึงกลิ่นอายคลุมเครือของอวิ๋นเหลียนอย่างชัดเจน
จิ่วอิงมองเยี่ยนอวี๋เงียบๆ ฝ่ายหลังพยักหน้าส่งเด็กน้อยให้เขา เด็กน้อยก็ยอมให้จิ่วอิงอุ้มเงียบๆ
เยี่ยนอวี๋นั่งขัดสมาธิลง เพ่งจิตตั้งมั่นอีกครั้ง
ทว่านางเพิ่งนั่งลง จิ่วอิงก็รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวบริเวณนี้
ในขณะเดียวกัน… ภายใต้การประจักษ์ของหยางเตี๋ยอี เทพราชาจิงและเทพราชาเฮ่อ ทูตสวรรค์ฝ่ายขวาได้คลี่ม้วนหนังสือในมือที่ตำแหน่งของบัลลังก์ศักดิ์สิทธิ์เพื่อเปิดแดนคุนหลุนแล้ว
หึ่ง
กลิ่นอายของอวิ๋นเหลียนที่แผ่ซ่านออกมาจากม้วนหนังสือทำให้ประตูเขตแดนขยายใหญ่จนมีขนาดเท่าพระตำหนัก
ไม่เพียงเท่านี้…
หึ่ง
หึ่ง…
ประตูเขตแดนคุนหลุนที่ขยายอย่างต่อเนื่องยังขยายมายังคุนหลุนซวี
ดังนั้นทุกคนในคุนหลุนซวีจึงเห็นประตูเขตแดนคุนหลุนที่จู่ๆ ปรากฏขึ้นราวกับอาทิตย์อัสดง
“ปรากฏขึ้นแล้ว”
“ประตูแดนคุนหลุนปรากฏแล้ว”
“เร็วมาก เปิดขึ้นทันทีจริงๆ โอ้ สวรรค์…”
ทุกคนในคุนหลุนซวีระเบิดอีกครั้ง
ส่วนเยี่ยนอวี๋… นางขมวดคิ้วมองไปที่ประตูเขตแดนอย่างรู้สึกไม่ชอบมาพากล
