ตอนที่ 758 เปลี่ยนเหลียนเป็นเยี่ยน!
แม้การสั่นสะเทือนยังเบามาก แต่นักฝึกฌานที่มีตบะระดับเทพขึ้นไปล้วนรับรู้ได้!
ส่วนเหล่าผู้แข็งแกร่งระดับมหาเทพขึ้นไปรู้สึกใจสั่นอย่างอธิบายไม่ถูก เหมือนกับว่ากำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!?
“หรือว่านี่คือผลจากการร่วงหล่นของปฐมราชินี” เหล่าผู้แข็งแกร่งมากมายคิดเช่นนี้
มีเพียงจักรพรรดิมารที่ยังนอนเอนกายอยู่ในห้องส่วนตัวของหอเทียนเยาพึมพำขึ้นว่า “ปฐมราชินีเยี่ยนท่านนี้แกร่งกว่าอวิ๋นเหลียนมากนัก ช่างว่องไวจริงๆ”
ทว่าจักรพรรดิมารที่เตรียมจะเดินทางไปภูเขาถงซานเพื่อดูสถานการณ์กลับได้รับรายงานจากลูกน้องว่า “ท่านจักรพรรดิ! บริเวณภูเขาไท่ชางปรากฏร่างครึ่งคนครึ่งปีศาจ! มีพลังแข็งแกร่งมากพ่ะย่ะค่ะ”
“ครึ่งคนครึ่งปีศาจรึ” จักรพรรดิมารชะงักเล็กน้อย “ไปสำรวจอีกครั้ง สำรวจให้ละเอียด”
“พ่ะย่ะค่ะ!” มารที่มารายงานออกไปจัดการทันที
จักรพรรดิมารกลับมองไปที่ภูเขาไท่ชางอย่างมีความคิด ในขณะเดียวกันก็แผ่พลังจิตสัมผัสไปทางนั้น ทว่าเขาก็พบในทันทีว่าบริเวณภูเขาไท่ชางถูกพลังอันมหัศจรรย์ปกคลุมไว้ ด้วยระดับตบะของจักรพรรดิมารที่เขาแปลงโฉมมา กลับไม่สามารถแทรกแซงเข้าไปได้ เห็นทีปีศาจตนนี้คงไม่ธรรมดา หรือว่า…
“นี่คือร่างแยกร่างที่สองของอวิ๋นเหลียน?” ขณะที่จักรพรรดิครุ่นคิดก็คิดว่ามีความเป็นไปได้จริงๆ!
แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือ แม้เขาจะเดาความจริงได้ แต่อันที่จริงนี่คือร่างแยกร่างที่สามของอวิ๋นเหลียน ไม่ใช่ร่างที่สอง ร่างที่สองของนางกลายเป็น ‘อาหาร’ ของเด็กน้อยไปแล้ว
เอิ๊กกก…
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ยังคงเรออยู่นั้น เขายังรู้สึกง่วง
“นอนเถอะ”
ต้าซือมิ่งลูบหลังนุ่มนิ่มของเด็กน้อย เขากดเด็กน้อยลงมาที่ซอกคอของเขาเบาๆ เพื่อให้เขานอนหลับอย่างสบาย
เอิ๊กกก…
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ยังคงเรอต่อไปบอกว่า “อิ่ม…” นอนไม่หลับ
ต้าซือมิ่งจับเด็กน้อยเปลี่ยนมานอนราบแทน ก่อนจะเริ่มนวดคลึงท้องให้เบาๆ
เด็กน้อยหัวเราะคิกคัก “จั้กจี้…”
ท่าทางน่ารักน่าชังนั่นทำเอาจิ่วอิงนั่งไม่ติด “อี้เอ๋อร์ๆ! เสี่ยวเป่าให้ข้าเถอะ ข้ากล่อมเขาเอง!”
“เหมียว…” เจ้าเหมียวสีขาวบอกว่ามันก็ทำได้เช่นกัน!
จิ่วอิงพูดดูหมิ่นเจ้าเหมียวสีขาวอย่างไร้ความปรานี “ตัวเล็กกระจิ๋วเช่นเจ้าจะกล่อมยังไงรึ”
“เมี๊ยว!” เจ้าเหมียวยกอุ้งมือขึ้นบอกว่า แม้ข้าจะตัวเล็ก แต่ก็อุ้มเสี่ยวเป่าได้นะ มันลอยไปข้างล่างเด็กน้อย และยังยื่นศีรษะออกมาส่งสัญญาณให้ต้าซือมิ่งปล่อยมือ
ทว่าเจ้าตัวน้อยเกาะแขนของท่านพ่อเขาไว้แน่น “ไม่! พ่อ กล่อม…”
“เสี่ยวเป่าไม่รักอิงอิงแล้ว!” จิ่วอิงคร่ำครวญ
“รัก!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าตอบอย่างจริงจัง “รักพ่อ กว่า!”
จิ่วอิง “…”
ก็ได้ พ่อแท้ๆ เราไม่สู้
เจ้าเหมียวสีขาวกระโดดขึ้นไปบนซอกคอของเด็กน้อยอย่างทำอะไรไม่ได้ และยังมุดเข้าไปมอบความอบอุ่นให้เด็กน้อย
“ฮี่…”
เด็กน้อยที่จักจี้เพราะขนปุกปุยของเจ้าเหมียวสีขาวก็หัวเราะขึ้นอีกครั้ง มือข้างหนึ่งจับมือของท่านพ่อที่นวดคลึงท้องน้อยๆ ของเขาไว้ จู่ๆ ก็กลิ้งอย่างมีความสุข “รัก! รักพ่อ!”
จึ๊! จิ่วอิงอดยอมแพ้ไม่ได้ “ปากหวานจริงๆ!” ดูสิทำเอาอี้เอ๋อร์ถูกอ้อนจนจิตใจเบิกบาน!
แม้สีหน้าต้าซือมิ่งจะดูปกติมาก แต่มุมปากที่ยกขึ้นของเขาและใบหน้าที่ผ่อนคลายนั่นก็กำลังพิสูจน์ให้เห็นจริงๆ ว่าเขาถูกเด็กน้อย ‘อ้อน’ อย่างมีความสุข
เด็กน้อยนั่งคลอเคลียไปมาในอ้อมอกของท่านพ่ออย่างแนบแน่น “ฮี่…”
“นอนเถอะ” ต้าซือมิ่งที่ตัดสินใจไม่ลดขนมของเด็กน้อยก็ช่วยนวดท้องของเด็กน้อยต่อไป อันที่จริงก็เป็นการช่วยเด็กน้อยย่อยพลังวิเศษที่ดอกไม้ป้อนกลับไปให้เด็กน้อย ดังนั้นเด็กน้อยจึงเริ่มหาวในเวลาต่อมา ผ่านไปไม่นานก็นอนหลับไป
“เหมียว…”
เจ้าเหมียวสีขาวที่ยื่นศีรษะมามองหน้าตาที่นอนหลับพริ้มของเด็กน้อยอวบอ้วน มันคิดถึงเสี่ยวมั่วมั่ว ท่านปู่ของเด็กน้อยอีกครั้ง จู่ๆ มีคำถามหนึ่งผุดขึ้นมา!
“เหมียวๆ?” เจ้าเหมียวสีขาวที่เงยหน้ามองต้าซือมิ่งกำลังถามว่า อี้เอ๋อร์ๆ เหมือนว่าเจ้าออกมานานมากแล้ว! ท่านแม่และท่านพ่อเจ้าพวกเขาคงเป็นห่วงเจ้ามากแน่เลย เหมียว!
หรงอี้ที่เห็นสายตาของเจ้าเหมียวสีขาว เขากลับเดาได้ว่าเจ้าเหมียวตัวนี้กำลังถามอะไร แต่เขาไม่ได้ตอบ เพียงแค่ยกมือขึ้นลูบผมอ่อนสีเขียวบนศีรษะของเด็กน้อยเบาๆ
เจ้าเหมียวสีขาวถูกเบี่ยงเบนความสนใจไป “เหมียว!” เสี่ยวเป่าสีเขียวน่ารักมากเลย เหมียว…
จิ่วอิงที่ไม่ได้รับ ‘ความโปรดปราน’ ของเด็กน้อย เขาก็สังเกตสถานการณ์ทางฝั่งเยี่ยนอวี๋ต่อไป เขาพบว่ารอบกายนางกำลังแผ่ซ่านกลิ่นอายอัศจรรย์ออกมาชั้นหนึ่ง ภูเขาถงซานก็สะเทือนดัง ‘หึ่ง’ ขึ้นมาในครานี้!
หึ่ง! หึ่ง…
ภูเขาถงซานที่สั่นไหวรุนแรงขึ้นกว่าเดิมย่อมดึงดูดความสนใจของผู้คนสำนักถงซาน
เทียนอ๋องของสำนักถงซานยังเดินทางมาดูด้วยตนเอง แต่น่าเสียดายที่เขาไม่พบสิ่งใดเลย!
ถึงอย่างไรผู้ที่ปกป้องเยี่ยนอวี๋บนยอดเขาถงซานคือหรงอี้!
ด้วยความสามารถในบัดนี้ของหรงต้าซือมิ่ง ตราบใดที่เขาไม่ต้องการให้ใครเห็น คนยุคคุนหลุนก็ไม่สามารถมองเห็นเขาและเยี่ยนอวี๋พวกเขาที่อยู่ภายใต้การปกป้องของเขาได้
ในขณะเดียวกัน… อวิ๋นเหลียนที่อยู่บริเวณภูเขาไท่ชางของสวรรค์ชั้นเก้ากลับมีความคืบหน้าแล้ว
กรร!
อวิ๋นเหลียนที่ผสานกับร่างแยกร่างนี้ได้เกือบสมบูรณ์แล้ว ทำให้บริเวณภูเขาไท่ชางปรากฏร่างอวตารของปีศาจโบราณแห่งความโกลาหล ทำให้เหล่ามารที่ถูกจักรพรรดิปีศาจส่งมาสืบข่าวรีบกลับไปรายงานจักรพรรดิมารที่เมืองซานเหอทันที!
“ปีศาจแห่งความโกลาหลหรือ” จักรพรรดิมารหรี่ตาลงเล็กน้อย พอจะคาดเดาได้ว่านี่คงเป็นร่างแยกร่างที่สองของอวิ๋นเหลียนแน่ๆ คิดไม่ถึงเลยว่าร่างแยกร่างที่สองของนางไม่ธรรมดาเช่นนี้ เป็นถึงยอดปีศาจโบราณแห่งความโกลาหลเลยรึ
ไม่สิ อาจจะไม่ใช่เสมอไป
จักรพรรดิมารที่คิดถึงอดีตตกอยู่ในความภวังค์ความคิด
เหล่ามารที่กลับมารายงานกลับลุกลี้ลุกลน “ท่านจักรพรรดิ เราให้มันเข้าเผ่ามารของเราเถอะ! นี่คือนายพลที่แข็งแกร่งมาก หากมันเข้าร่วมได้ ความแข็งแกร่งของเผ่ามารเราจะสูงขึ้นอีกระดับแน่นอน”
“ไม่รีบ ลองดูอีกสักพัก พวกเจ้าเฝ้าดูต่อไป” จักรพรรดิมารบัญชา ยังคงไม่คิดจะไปภูเขาไท่ชางด้วยตนเอง เพียงแค่กำชับพอเป็นพิธีว่า “อย่าให้ผู้ที่ไม่ข้องเกี่ยวมารบกวนมัน”
“พ่ะย่ะค่ะ!” ปีศาจมารคิดทันทีว่าจักรพรรดิมารของพวกเขาต้องอยากจะดึงปีศาจครึ่งคนนั่นเข้ากลุ่มแน่นอน มิเช่นนั้นจะสั่งเช่นนี้ทำไม
หารู้ไม่ว่าจักรพรรดิมารของพวกเขามีแผนการชั่วร้ายกว่านั้น! เขาก็แค่เล่นละครไปตามบทเท่านั้น
ทว่าหลังจากที่ปีศาจมารเข้าไปปกป้องก็ไม่มีพลังจากภายนอกใดๆ เข้ามารบกวนอวิ๋นเหลียนเลย แม้ตอนนี้นางจะไม่มีความกังวลว่าจะมีใครมารบกวนเลยก็ตาม
ถึงอย่างไรผู้ที่เข้าใกล้อวิ๋นเหลียนในบัดนี้จะถูกกลืนกินทั้งหมด! อย่างเช่นวิญญาณบริเวณภูเขาไท่ชาง ตอนนี้พวกมันถูกนางกลืนกินจนหมดแล้ว! ภูเขาไท่ชางที่เดิมทีเขียวขจีได้กลายเป็นภูเขาแห้งแล้ง!
กรร!
เสียงอสูรคำรามอันเก่าแก่และโกลาหลมีพลังมากขึ้นในระหว่างนี้! ทำให้เหล่าปีศาจมารและทหารบริเวณนี้หวาดหวั่นและกังวล!
“เจ้าปีศาจครึ่งคนนี่แข็งแกร่งจริงๆ! หากเข้าร่วมเผ่ามารของเราได้ บางทีเราอาจจะฉวยโอกาสยึดครองคุนหลุนสิบสองชั้นสวรรค์ได้เชียว!”
“นั่นน่ะสิ! แต่ไม่รู้ว่าเจ้าปีศาจครึ่งคนตนนี้จะแข็งแกร่งกว่าพระองค์ท่านหรือไม่” ปีศาจมารตัวน้อยเปรียบเทียบด้วยสัญชาติญาณ
จากนั้นปีศาจมารตัวน้อยตนนี้ก็ถูกตบศีรษะทีหนึ่ง “เจ้าโง่! พระองค์ท่านแข็งแกร่งกว่าแน่นอน! พระองค์ได้ชื่อว่าเป็นเป็นปีศาจชั้นยอดที่สืบทอดวิชาลับวิญญาณโบราณทั้งหมด ปีศาจครึ่งคนนั่นเทียบได้ที่ไหนกัน”
“ก็ใช่ ข้าโง่เอง…” ปีศาจมารตัวน้อยยอมรับผิดทันที
ไม่มีการพูดคุยกัยระหว่างเผ่ามารว่าใครแข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิมารอีก แสดงให้เห็นว่าจักรพรรดิมารมีอำนาจบารมีสูงมากในเผ่ามาร! เหล่าปีศาจมารทั้งหลายล้วนเลื่อมใสศรัทธาในตัวเขา
ทว่าเสียงคำรามของร่างครึ่งคนครึ่งปีศาจก็ทำให้เหล่ามารและอสูรตั้งตารอมันมากขึ้น! ข่าวที่ส่งกลับไปรายงานจักรพรรดิมารก็มากขึ้นเรื่อยๆ
“เห็นทีนางคงใกล้จะออกจากภูเขาถงซานแล้ว” จักรพรรดิมารรู้แก่ใจดี เขาเตรียมตัวไปยังภูเขาถงซานเพื่อซ่อนตัวรอ!
ทว่า…
ครืน!
จู่ๆ สวรรค์ชั้นเก้าก็สั่นสะเทือน! และยังเป็นการสะเทือนไหวครั้งใหญ่ด้วย!
“เกิดอะไรขึ้น”
“แผ่นดินไหวหรือ!?…”
ทุกคนในสวรรค์ชั้นเก้าถามกันไปมา เหล่าศิษย์สอดแนมของสำนักซานเหอก็แยกย้ายกันไปสืบ พบว่าเหมือนกับว่าไม่ใช่แผ่นดินไหว
ทว่าพวกเขาก็ได้ยินเหล่านักฝึกฌานระดับกลางและต่ำที่อยู่ศูนย์กลางของเมืองซานเหอคุยกันถึงเรื่องที่ปฐมราชินีอาจจะไม่เคยสนใจพวกเขาเลย
“ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายตำหนักสวรรค์คุนหลุนเรื่องนั้น ทำให้ข้ารู้ว่าในสายตาของเทพชั้นยอดระดับนั้นเช่นพวกเขาไม่มีนักฝึกฌานตัวน้อยเช่นพวกเราเลยแม้แต่น้อย”
“นั่นน่ะสิ เสียดายที่ก่อนหน้านี้เรายังเสียใจและโมโหเพราะการร่วงหล่นของปฐมราชินี ตอนนี้ดูแล้วก็เป็นแค่เรื่องตลก”
“ก็ใช่น่ะสิ ชีวิตของพวกเรา ในสายตาของพวกนางก็เหมือนมดแมลง เหมือนขี้หมูขี้หมาแห้ง”
…
คำวิพากวิจารณ์มากมายแพร่สะพัดไปทั้งโรงสุรา โรงน้ำชา และถนนหนทาง
ระดับการแพร่สะพัดและผลกระทบด้านลบที่ตามมาเกินกว่าที่ซานเหอมู่คาดเดาไว้มาก!
ทว่าหลังจากที่ซานเหอมู่ได้รับรายงานเรื่องเหล่านี้ก็ไม่ได้คิดจะทำอะไร “บางทีจอมโจรพูดถูก อันที่จริงปฐมราชินีไม่สนใจพวกเราแล้ว”
ซานเหอชวนได้ยินดังนั้นก็ตีหลานคนนี้ทีหนึ่ง “อย่าพูดเหลวไหล! ปฐมราชินีทรงเทศนาในครานั้น เป็นประโยชน์ต่อนักฝึกฌานนับไม่ถ้วน ข้าซานเหอชวนสามารถเลื่อนขั้นเป็นเทียนอ๋องได้ก็เป็นเพราะมีปฐมราชินีทรงชี้แนะ!”
“ท่านก็บอกแล้วว่านั่นคือสมัยนั้น! สิบล้านปีมานี้ปฐมราชินีไม่สนใจคุนหลุนสวรรค์สิบสองชั้นแล้ว” ซานเหอมู่พูดพลางคิดถึงคำพูดของเม่ยเอ๋อร์ ปฐมราชินีของพวกเขาเป็นคนหาเรื่องหัวหน้ากลุ่มโจรของพวกเขาก่อน ดังนั้น…
หรือว่าค่ายกลที่ไม่มีผู้ใดทัดเทียมได้ของปฐมราชินีที่จอมโจรพูด คือต้องการกลืนกินสรรพชีวิตของสวรรค์สิบสองชั้นฟ้าของคุนหลุนจริงๆ นะ
ซานเหอมู่ที่มีความคิดเช่นนี้แวบขึ้นมารู้สึกตกตะลึง!
และทันทีที่เขาสงสัย…
ครืน!
สวรรค์ชั้นเก้าสั่นไหวอีกครั้ง!
ซานเหอมู่ในฐานะที่เป็นผู้ดูแลสวรรค์ชั้นเก้า ความศรัทธาของเขาย่อมมีอิทธิพลต่อพลังที่หลงเหลือของอวิ๋นเหลียนในสวรรค์ชั้นเก้าเป็นอย่างมาก!
เขาหวั่นไหวแล้ว… สวรรค์ชั้นเก้าย่อม ‘สั่นไหว’ แรงขึ้นกว่าเดิม!
เยี่ยนอวี๋จึงถือโอกาสใช้จังหวะนี้ส่งจิตเหนือสำนึกของตนออกไปปกคลุมทั่วทั้งสวรรค์ชั้นเก้าไว้
จากนั้น…
“อวิ๋นเหลียน?”
ปีศาจครึ่งคนถูกค้นพบแล้ว
อวิ๋นเหลียนที่กำลังผสานร่างจนถึงช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดและกำลังจะสำเร็จแล้วถูกเยี่ยนอวี๋พบเข้า
************
