ข้าก็แค่กลั่นลมปราณ 3,000 ปี [炼气练了三千年] – บทที่ 428 เหตุใดเขาถึงดุร้ายนัก

บทที่ 428 เหตุใดเขาถึงดุร้ายนัก?

บทที่ 428 เหตุใดเขาถึงดุร้ายนัก?

หรือนั่นคือศิษย์คนโตของไป๋ลี่…

หลังจากได้ยินคำพูดของอาจารย์อสูรอสรพิษ เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานก็ลอบนึกในใจ

ดูเหมือนว่าหลังจากถูกกักขังไว้ด้านหลังของกำแพงแห่งความตระหนักรู้ ศิษย์คนโตของไป๋ลี่ก็มีบทบาทมาสักระยะหนึ่งแล้วภายในเขตแดนจิตสำนึก ไม่ว่าเขาจะตายตกหรือมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ ไป๋ชิวหรานก็จะพยายามอย่างเต็มที่ในฐานะอาจารย์ของไป๋ลี่ เขาจะต้องค้นหาอีกฝ่ายให้พบ!

“โอ้! งั้นหรือ ลำบากท่านแล้ว”

เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานถอนสายตาจากโลกวัตถุก่อนจะกล่าวกับอาจารย์อสูรอสรพิษ

“ข้ายินดี…”

อาจารย์อสูรอสรพิษโบกมือพร้อมกับมองไปยังสถานที่แห่งหนึ่งในโลกวัตถุ

“หืม? พวกเขาถือเครื่องสังเวยอยู่ เอาล่ะ สหายของข้า มารับชมวิธีการใช้สิ่งมีชีวิตในโลกวัตถุกัน!”

เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานเห็นว่ามนุษย์อสรพิษด้านล่างกำลังมัดมนุษย์คนหนึ่งที่บาดเจ็บสาหัสไว้กับเสาไม้ พร้อมกับจุดไฟเผาคนผู้นั้น!

ในเปลวเพลิงโหมกระหน่ำ มนุษย์ผู้นั้นกรีดร้องและตายตกอย่างรวดเร็ว วิญญาณของเขาถูกแยกออกจากร่างกาย และถูกอาจารย์อสูรอสรพิษคว้าเอาไว้ ก่อนจะโยนใส่ปากของศีรษะงูที่ใหญ่ที่สุด เคี้ยวอยู่สองสามครั้งก่อนจะกลืนลงท้องไป

“รสชาติดี!”

หลังจากเรออย่างพอใจแล้ว อาจารย์อสูรอสรพิษก็เผยรอยยิ้มให้กับเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐาน

“เอาล่ะ อย่ามองข้าด้วยสายตาเช่นนั้น… ข้าไม่ได้กินของอร่อยเหล่านี้ตลอด! ต้องขอโทษด้วยที่ไม่อาจแบ่งปันแก่เจ้าได้… แต่หลังจากที่เราเอาชนะได้ ของอร่อยในส่วนลึกเป็นของเจ้า เจ้าสามารถค้นพบโลกวัตถุเช่นเดียวกับข้า แล้วจับพวกมนุษย์ที่นั่นเป็นเชลย จากนั้นเจ้าถึงจะได้ลิ้มรสชาติหอมหวานเหล่านั้น”

เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานไม่สนใจ อาจารย์อสูรอสรพิษคิดว่าอีกฝ่ายคงขุ่นเคืองจึงไม่ได้กล่าวอะไรต่อ มันปิดมิติแห่งนั้นแล้วกลับไปนั่งบนบัลลังก์ของตนเอง ก่อนจะตบท้องอย่างพึงพอใจ

อาจารย์อสูรทั้งสองมองหน้ากันเงียบ ๆ อาจารย์อสูรอสรพิษย่อยวิญญาณในท้องด้วยความผ่อนคลาย ก่อนจะแปลงมันเป็นพลังของตนเอง ในขณะที่ไป๋ชิวหรานอยู่ในร่างกายของเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานกำลังวิเคราะห์สิ่งต่าง ๆ ในอาณาจักรของอาจารย์อสูรอสรพิษตนนี้

แน่นอน เขาสามารถเห็นได้ว่าอาจารย์อสูรอสรพิษกำลังทำอะไรอยู่ ดังนั้นเขาจึงต้องการทราบเกี่ยวกับแนวคิดของมัน และจะสร้างอสรพิษขึ้นมาจากความสามารถของมัน

เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานกำลังวิเคราะห์ความคิดเหล่านี้อย่างเงียบ ๆ ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังรุนแรงจากระยะไกล และอาณาจักรแห่งนี้ก็เริ่มสั่นสะเทือน

“หืม?”

อาจารย์อสูรอสรพิษที่เดิมทีนั่งนิ่งเป็นอัมพาตอยู่บนที่นั่ง มันยืดตัวขึ้นพร้อมกับอสรพิษตัวน้อยทั้งหมดทันที ก่อนจะทอดสายตาออกไปในระยะไกล

เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานที่เคยนั่งไขว่ห้างก่อนหน้านี้ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวถาม

“เกิดอะไรขึ้น?”

“มีคนบุกโจมตีเขตแดนของข้า”

อาจารย์อสูรอสรพิษเผยความตื่นตระหนกออกมา

“บัดซบ มันมาเพื่อกวดล้าง! เหตุใดถึงรวดเร็วเพียงนี้?”

“จะสู้หรือหนี?”

เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานกล่าวถามตรงประเด็น

“มันกำลังมาแล้ว ต้องสู้เท่านั้น!”

อาจารย์อสูรอสรพิษเหลือบมองเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานพร้อมขบฟันแน่น

“ฟังข้า ท่านพันธมิตร ความสามารถของมันผู้นั้นคือการกลืนกิน! และทุกสิ่งที่ต่ำต้อยกว่าจะถูกกลืนกินและย่อยสลายอย่างไร้ความปรานี! แต่ความสามารถนี้ยังมีข้อบกพร่องอยู่… นั่นคือหลังจากกลืนกินแล้วจะไม่สามารถทำสิ่งอื่น ๆ ได้ และการกลืนกินของมันก็ย่อมมีวันอิ่มด้วยเช่นกัน หากเจ้าสามารถบังคับให้มันใช้งานพลังการกลืนกินได้ และถ่วงเวลาไว้ในสามชั่วลมหายใจโดยไม่ถูกกิน ข้าจะสามารถปลดปล่อยพิษร้ายเพื่อสังหารมัน!”

หลังกล่าวจบ เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานก็ออกจากวังอสรพิษทันที เขาไม่พูดอะไรและรีบมุ่งตรงไปที่เขตแดนของอาณาจักร

อาจารย์อสูรอสรพิษไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้ยินหรือไม่ แต่สุดท้ายเขาก็วิ่งตามไปอย่างสิ้นหวังจนถึงสุดเขตแดนของตนเอง

เมื่อมาถึง… อาจารย์อสูรอสรพิษตระหนักได้ว่าบ้านของตนถูกทำลายย่อยยับ แม้แต่ขอบเขตก็ยังเลือนราง!

และด้านนอกอาณาเขตของมันคืออาจารย์อสูรที่แข็งแกร่งกว่ายืนอยู่ ร่างกายของมันคล้ายกับต้นไม้ที่เติบโตในความว่างเปล่า กายาถูกสร้างจากเส้นเลือด กล้ามเนื้อ และกระดูกที่บิดเบี้ยว

ด้านบนสุดคือโพรงขนาดใหญ่ มีฟันแหลมคมงอกออกมา ซึ่งนั่นคือส่วนของปาก

ในขณะนี้ พลังที่บ้าคลั่งแผ่กระจายออกจากร่างกายของอาจารย์อสูรตนนี้อย่างไร้ที่สิ้นสุด แม้แต่พลังการกลืนกินยังเล็ดลอดออกมาจากปากกว้างของมันด้วย และไม่ว่าสิ่งใดที่ต่ำต้อยกว่าก็จะถูกดูดเข้าสู่ปากของมันอย่างง่ายดาย

เมื่อเห็นอาจารย์อสูรอสรพิษออกมาจากเขตแดนของตนเอง อสูรที่รูปร่างคล้ายโถส้วมไม้ก็หยุดมือชั่วคราว และจับจ้องอาจารย์อสูรอสรพิษทันที

“สหายเอ๋ย ในที่สุดเจ้าก็ออกมาเสียที ด้วยคำสั่งใหญ่ยิ่งของอสูรแห่งความปรารถนาทั้งหก จงมาเป็นอาหารของข้าเสียเถิด! บอกกล่าวนามของเจ้า?!”

ก่อนที่อสูรตนนี้จะกล่าวจบ พลังที่รุนแรงผันผวนปรากฏขึ้น จนอาจารย์อสูรอสรพิษต้องมองหา… ค้นพบว่าเป็นเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานที่กระชับกระบี่ในมือพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

กายาตรงหน้าอาบทอด้วยลำแสงสีทองกลางท้องฟ้า ส่งเสียงร้องคำรามทรงพลังมหาศาล สิ่งนี้ทำให้บุรุษจากส่วนลึกที่มากวาดล้างถึงกับบาดเจ็บสาหัสในทันที

“ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”

อาจารย์อสูรอสรพิษพุ่งเข้าหาเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานพร้อมกับตะโกน

“ทำให้มันใช้พลังกลืนกิน!”

เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานเคลื่อนไหวได้ยอดเยี่ยมและแข็งแกร่ง แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีอำนาจเหนือกว่า แต่รูปร่างของมันไม่เหมาะสมที่จะต่อสู้ระยะประชิด หลังจากผ่านไปสองสามกระบวนท่า ร่างกายของมันก็เต็มไปด้วยบาดแผลจากกระบี่ และอาวุธของเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานก็เต็มไปด้วยโลหิตที่น่าขยะแขยง

ท่ามกลางความสิ้นหวัง อสูรกวาดล้างล่าถอยออกไปไกล ก่อนร่างกายของมันจะหยั่งลึกลงดินและเปิดใช้ความสามารถกลืนกินออกมา

แรงดูดทรงพลังเริ่มปรากฏ และทุกอย่างที่ขวางหน้าก็เริ่มเคลื่อนเข้าหาปากของมัน

“เอาล่ะ เดี๋ยวก่อน! พันธมิตร!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ อาจารย์อสูรอสรพิษก็เปิดใช้งานความสามารถของตนเอง… พิษร้ายที่มีผลต่ออสูรก็เคลื่อนไหวเข้าหาอสูรเพื่อกวาดล้างตรงหน้า

แน่นอนว่าพิษของมันไม่เพียงแต่กัดเซาะอสูรกวาดล้างตนนั้น แต่ยังกัดเซาะเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานด้วย

หลังจากพิษร้ายเข้าสู่ร่างกายของเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐาน อสูรกวาดล้างก็สามารถกลืนกินอสูรสองตนในคราวเดียว เช่นนี้มันจะกลายเป็นอสูรที่ทรงพลังที่สุดในเขตแดนแห่งนี้

แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายของมันพลันปรากฏ เทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานไม่เพียงแต่ยังยืนอย่างมั่นคงเท่านั้น แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านต่อพิษร้าย อีกทั้งพลังการดูดกลืนก็ไร้ผลใดกับเขาด้วยเช่นกัน แล้วยังเร่งความเร็วพุ่งเข้าหาอสูรกวาดล้างด้วย

“ทะ… ทำอะไร? พันธมิตร!”

อาจารย์อสูรอสรพิษอุทานออกมา แต่แล้วแรงดูดกลืนก็มาถึงตัวมัน จนต้องหยุดยื้อร่างกายเอาไว้อย่างสุดกำลัง

ความรวดเร็วของเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานทำให้ความสามารถทรงพลังนี้ถูกขัดจังหวะ หากเขาตายตก อสูรกวาดล้างจะสามารถปลดปล่อยพลังกลืนกินใส่อาจารย์อสูรอสรพิษได้อย่างสมบูรณ์ แม้ว่าพิษร้ายนั้นจะสามารถฆ่าอสูรกวาดล้างได้ แต่ถึงตอนนั้นมันก็ไร้ประโยชน์

เพราะอาจารย์อสูรอสรพิษจะเข้าไปอยู่ในท้องของอสูรกวาดล้างไปแล้ว และหลังจากอสูรกวาดล้างกลืนกินพิษร้าย อย่างมากที่สุดมันก็แค่กลับสู่กำแพงแห่งความตระหนักรู้ และค่อยฟื้นคืนชีพขึ้นมาในภายหลัง

แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เทพอาวุโสที่พุ่งเข้าหาอสูรกวาดล้างไม่เพียงแต่ไม่โดนดูดกลืนเข้าไป แต่ยังฉวยโอกาสนี้โจมตีอีกฝ่ายแทน!

ท้องฟ้าคำรามลั่น แสงสีทองเปล่งประกายออกจากกระบี่ในมือ จากนั้นพลังแห่งการกลืนกินของอสูรกวาดล้างจึงถูกเทพอาวุโสก่อสร้างรากฐานแทงกระบี่เข้าไปที่ใจกลางปาก ทะลวงไปจนถึงใจกลางลำตัว ส่งผลให้เลือดสาดกระเซ็นทั่วทุกพื้นที่